گردشگری، صنعتی پویا و سودآور است که می تواند بخش زیادی از مخارج یک شهر و یا حتی کشور را تامین کند. مسئولان شهرها همواره تلاش می کنند با افزایش امکانات رفاهی، توریست های بیشتری را برای سفر به آن منطقه ترغیب نمایند. یکی از شهرهایی که طی سال های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته، بندر دبی است. ما در این مقاله قصد داریم از زاویه ای دیگر به این منطقه زیبا نگاه کنیم.
تصاویری که در ادامه مشاهده می کنید، بندر دبی را از نمای بالا به تصویر می کشند. از سال ۲۰۰۰ میلادی تاکنون، بیش از ۶۰۰ میلیارد دلار هزینه صرف شده تا هتل های مجلل، جزایر مصنوعی و بلندترین آسمان خراش دنیا ساخته شوند. شما با دیدن این عکس ها می توانید دید تازه ای نسبت به این بندر پیدا کنید. از شما دعوت می کنیم به تماشای آن ها بنشینید.
منبع:
businessinsider
افسوس و هزاران افسوس به سرنوشت ایران ما…همه اینا میتونست مال ما باشه…بر باعثو بانیش لعنت
اینا نمی تونست برا ما باشه… ما بایداینارو با جون کندن میساختیم تا شاهتون میرفت توش عشق و حال. زیرپاشو آب و جارو میکردیم تا یه لقمه نون بنداره جلومون. این همه خوشگلی گولت نزنه دوست عزیز اینا برا امیراشونه. گدا هاشونو که نشون نمیدن. مخصوصا روزیاتو
من یک سال ساکن دبی بودم . اونجا یه دونه اماراتی فقیر نمیبینی . درامد ضعیفترین مردمش سیزده میلیون تمنه که زمین رو هم مجانی بهشون میدن واسه خونه ساخت هم حسابی کمکشون میکنن .خرج عروسی هم هفتاد میلیون تمن کمک هزینه میده . اول امار بگیر بعد نظر بده
دوست عزیز ی حرف بزن بیارزه
دبی گدا … شیب
راست میگی
تا حالا ندیدم سایتی بیاد و گداها و فقیرهای اینجور شهرها رو هم نشون بده
انسانیت نباشه این چیزا یه قرونم ارزش نداره که مساوی میشه با حیوان
تو جزو اون دسته از افرادی که زدی شبکه قرآن و از تو شهرت هم بیرون نیومدی، تو تو دبی گدا دیدی بیا به ما روزیاتو نشون بده، نظرت راجعه به گداهای شهر خودت چیه؟ امیرهای اونا عروضه دارن مدیریت دارن، شاه ما هم داشت…
اون زمان که تهران عروس شهر های خاورمیانه بود، عربا چادر نشین بودن و پولداراشون برای قمار میومدن کیش، خدا رو شکر تو این ۳۷ سال تغییراتی رخ داده که زلزله ۸ ریشتری هم نمیتونست این لطف داشته باشه.
تقدیم
خلقت انسان در بیان قابل تشریح است
ما در شبکه ای گرفتار آمده ایم که راه گریزی ندارد و خواسته یا ناخواسته با یکدیگر در ارتباطیم. همگی در یک جامعه منفرد که همان سرنوشت ماست، در هم تنیده شده ایم. هر چیزی که به طور مستقیم بر ما اثر کند به طور غیر مستقیم بر همگی ما تاثیر می گذارد. آموزش و پرورش، بهداشت، محیط زیست، ۳ محور در تمدن نوین بشری هستند که بیشترین فایده و کمترین زیان را برای زندگی انسان ها دارند و محیا کننده مسیر “سلامت” برای انسان ها هستند، اما همین ۳ محور ارزشمند در تمدن بشری از دیدگاه بسیاری اقتصاد محوران بازدهی ندارند و ارزش اولویت در سبک زندگانی انسان ها را ندارند؟
خلقت جهان از آمیزش عناصر با یکدیگر پدید آورده شد و مرکبات را خلق کرد. پس عناصر بنیاد هستی هستند.
آنچه امروزه احساس می شود گویای این واقعیت است که تمدن های بشری همه برای اشباع روان در انسان پدید آمده اند و این همه امکانات و وسایل ساخته شده است برای دوران گذار یا اشباع شدن هر یک از ما، به نحوی که اگر انسان های صد سال آینده را به زمانه چندصد سال پیش منتقل کنند، با قوت گمان می رود آنها در صلح و آرامش مطلق زندگی کنند و از سبک زندگی خود رضالیت داشته باشند.
دنیا بیش از هر چیزی نیاز به صداقت طبیعی مردانی و زنان سرزنده ای دارد که مطابق با میل خود به شیوه ای زندگی می کنند که باعث می شوند زندگی دیگران بهتر شود. برای مثال: اگر کسی با اعتماد به نفس در مسیر رویاهای خود به پیش رود و سعی کند به آن گونه زندگی کند که در تصویر خود دارد، با موفقیتی غیر قابل انتظار در ساعات عادی روز مواجه می شود. من به این راه ایمان دارم و آن را پی می گیرم تا به بلندترین استعدادهای نهایی خود دست یابم. با علم به اینکه هر یک از ما مسئول معنایی هستیم که در زندگی پیدا می کنیم، درک آگاهی یعنی شناخت ماهیت یا هویت اشیاء، اما دراقتصاد جهان امروز بهره وری از اشیاء بر همه چیز ارجع است. من معنای چرخه پسماند مواد معدنی را برای زندگانی انسان ها و نشاط آن با اهمیت ترین معیار بر سبک زندگانی تعریف می کنم، زیرا تفکر در خلق مخلوقات ، تفکر در شناخت خداست. این است منشا ما، همان گونه که یقینا مقصد نهایی ما نیز هست.
تنظیم دانش قاعده زیست انسان با عناصر در محیط – اشتراکی پذیرفته شده بین انسان ها خواهد بود، که می تواند آثار جنگ و خرا بی ها را احیا کند و محیط نوینی را بنیاد دهد.
واقعا رژیم دزد و اختلاس گر چقدر ملت ایرانو بدبخت و عقب مانده کردند خدایا اشتهایشان برای چپاول ثروت و منابع ایران تمامی ندارد