مجموعه تصاویر تامل برانگیز از ناسا که تغییر چهره زمین در قرن اخیر را نشان می دهند

چهره زمین دائم در حال تغییر کردن است؛ یخچال های طبیعی آب می شوند، رودخانه خشک می گردند و بیابان ها در حال احاطه کردن بخش عظیمی از زمین هستند. اما با وجود تمامی این تغییرات منفی، هنوز هم این سیاره زیباست و شگفتی های بسیاری برای انسان ها دارد.

در همین رابطه، ناسا تصاویر بسیار جالبی از تغییرات چهره زمین منتشر نموده و به مقایسه مناطق مختلف با وضعیت چندین سال پیش آنها پرداخته است. این بازه زمانی بین یک سال تا چند دهه متغیر است و برخی از تغییرات به تصویر کشیده شده به قدری عظیم بوده اند که به سختی می توان آنها را باور کرد.

از شما دعوت می کنیم خودتان در ادامه این عکس ها را دیده و قضاوت کنید. با روزیاتو همراه باشید.

توسعه شهرها – نوادا: ۱۹۸۴ – ۲۰۰۷

این دو تصویر به خوبی توسعه فضای شهری لاس وگاس و همزمان، خشک شدن دریاچه Mead نوادا در منطقه آریزونا را نشان می دهد که به واسطه رشد جمعیت و متعاقبا افزایش تقاضای آب، سطح آب این دریاچه به تدریج پائین آمده است. دریاچه Mead که ۹۰ درصد آب قابل شرب در منطقه نوادا را تامین می کند، در حال خشک شدن در زیر این فشار است. تصاویر سال های ۱۹۸۴ و ۲۰۰۷ به خوبی این روند رو به کاهش را نمایش می دهند.

انقلاب رودخانه ها – مکزیکو: ۱۹۸۵ – ۲۰۰۷

هر دو عکس نشان دهنده جریان آب در رودخانه کلورادو هستند. عکس مربوط به سال ۱۹۸۵ میلادی در زمان رکورد شکنی جریان آب در این رودخانه گرفته شده. این در حالیست که عکس سال ۲۰۰۷ دوره خشکسالی این رودخانه را نمایش می دهد. باران های سنگین نقش اساسی و کلیدی در سطح آب رودخانه ایفا می کنند. دو تصویر بالا متعلق به زمستان ۱۹۸۵ و بهار ۲۰۰۷ هستند.

ذوب شدن یخچال های طبیعی – هیمالیا: ۱۹۵۶ – ۲۰۰۷

در مقایسه این دو تصویر می توان به خوبی عقب نشینی و از بین رفتن یخچال ها را مشاهده کرد. دریاچه ای که از آب های حاصل از انجماد این یخ ها ایجاد شده در تصویر دوم بسیار عمیق تر است. نخستین عکس در پائیز ۱۹۵۶ و دومی در اکتبر سال ۲۰۰۷ گرفته شده اند.

توسعه مناطق شهری – مصر: ۱۹۸۷ – ۲۰۱۴

در فاصله زمانی بین دو تصویر، جمعیت پایتخت مصر از ۶ میلیون نفر به ۱۵ میلیون نفر افزایش یافته است. منطقه شهری قاهره به سمت بیابان های اطراف گسترده شده و تامین آب آن نیز از رودخانه نیل صورت می پذیرد. هر دو تصویر در اسفند و فروردین سال های ۱۹۸۷ و ۲۰۱۴ گرفته شده اند.

از بین رفتن یخچال ها – پرو: ۱۹۷۸ – ۲۰۱۱

این فلات در گذشته در حدود ۵۶۹۱ متر بالاتر از سطح دریا و در کوه های مرکزی پرو قرار داشت. بزرگی این یخچال به گونه ای بود که وسیع ترین قله یخی منطقه استوائی به شمار می رفت. در سال ۱۹۷۸ هم همچنان در حال توسعه یافتن بود. اما در تصاویر سال ۲۰۱۱ معلوم است که بخش وسیعی از این یخ ها از میان رفته و دریاچه ای با عمق ۶۰ متر در زیر آن به وجود آمده است.

تاثیر سدها بر طبیعت: پاراگوئه: ۱۹۸۵ – ۲۰۱۰

تصویر گرفته شده در سال ۱۹۸۵ میلادی، شبکه رودخانه ها در پارائوگه را به تصویر کشیده است. اما پس از ساخته شدن سد Yacyretá – در مرز پاراگوئه و آرژانتین – سطح آب آنها بالا آمده و باعث شد تا بخش وسیعی از زمین های اطراف شان زیر آب رفته و یک رودخانه واحد تشکیل شود. این زمین ها محل زندگی جگوارها، سمورهای آبی، مورچه خوارها، بیش از ۶۵۰ گونه مختلف از پرندگان و ۱۰ هزار گونه گیاهی بودند. تصویر نخست در بهار ۱۹۸۵ و تصویر دوم در تابستان ۲۰۱۰ گرفته شده اند.

یخچال های پارک ملی یوسمتی: ۱۸۸۳ – ۲۰۱۵

یخچال Lyell که دومین یخچال بزرگ طبیعی در منطقه کوهستانی سی یرا نوادا است، حدود ۸۰ درصد از سطح یخی خود را در خلال سال های ۱۸۸۳ تا ۲۰۱۵ از دست داده است. بیش از ۱۰ درصد از این کاهش را در ۴ سال اخیر شاهد بوده و دلیل آن نیز افزایش دمای زمین و آب و هوای خشک است.

پروژه ۷ سد – ترکیه: ۱۹۸۷ – ۲۰۱۱

این تصاویر، بستر رودخانه گوکسو در جنوب شرقی ترکیه را نمایش می دهند. در سال ۱۹۹۰ میلادی این منطقه شاهد ساخت ۷ سد بود تا مشکل برق و آب مناطق اطراف را برطرف نماید. این پروژه در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی به پایان رسید و در نتیجه آن، آب رودخانه کاهش پیدا کرد. سپس، در اوایل سال ۲۰۰۰ سد دیگری ساخته شد. در نتیجه آن یک منبع آب بزرگ به وجود آمد اما به اکوسیستم منطقه آسیب فراوانی وارد شده و گونه های مختلفی از حیوانات و پرندگان مجبور به ترک محل زندگی خود شدند. هر دو عکس در تابستان سال های ۱۹۸۷ و ۲۰۱۱ گرفته شده اند.

سیل های عظیم در کامبوج: ۲۰۱۳

در اکتبر سال ۲۰۱۳، طوفان ناری که در نتیجه باران های سنگین ایجاد شده بود، باعث جاری شدن سیل در رودخانه های Mekong و Tonle Sap در کشور کامبوج شد. در نتیجه این امر، بیش از ۱۵ میلیون نفر آواره شده و بیش از ۳۰۰ هزار هکتار از شالیزارهای برنج از بین رفتند. پایتخت کامبوج، Phnom Penh در بخش جنوب مرکزی این عکس قرار دارد. این عکس ها در ۱۷ می ۲۰۱۳ و ۲۴ اکتبر ۲۰۱۳ گرفته شده اند.

ذوب شدن یخچال ها – آلاسکا: ۱۹۴۱ – ۲۰۰۴

این تصاویر نشان می دهند که یخچال های آلاسکا چگونه در طول سال ها از بین رفته و ذوب شده اند. تصویر اول در اواخر تابستان ۱۹۴۰ و دیگری در تابستان ۲۰۰۴ گرفته شده اند.

کاهش میزان آب دریاچه پشت سد – نیومکزیکو: ۱۹۹۱ – ۲۰۱۱

دریاچه lephant Butte در نتیجه ساخت سد روی رودخانه ریو گراندو در سال ۱۹۱۶ میلادی پدیدار گشت. تا به این روز، این دریاچه بزرگ ترین منبع آب نیو مکزیکو محسوب می شود. اما در طول دو دهه اخیر، به دنبال خشکسالی های پی در پی، از میزان آب این دریاچه کاسته شده است. تصویر اول در ۲۰ آگوست ۱۹۹۱ و دومی در ۲۷ آگوست ۲۰۱۱ گرفته شده اند.

خشک شدن دریاچه ارومیه – ایران: ۱۹۸۵ – ۲۰۱۰

دریاچه ارومیه، بزرگ ترین دریاچه نمک در خاورمیانه و سومین در جهان است. اما به دلایل گوناگون از ساخته شدن سد ها گرفته تا افزایش استفاده از آب های زیرزمینی و خشکسالی، آب این دریاچه حدود ۶۰ درصد از وسعت خود را در مقایسه با دهه ۱۹۸۰ میلادی از دست داده است. خطوط آبی روشن که در تصویر سال ۲۰۱۰ دیده می شوند، عدم وجود آب و ته نشین شدن نمک را نشان می دهند. افزایش میزان نمک و شوری در آب این دریاچه، منجر به از بین رفتن ماهی ها و مهاجرت مرغان دریایی شده است.

اگر روند خشک شدن این دریاچه به همین منوال ادامه پیدا کند، به زودی شاهد از بین رفتن کامل آن خواهیم بود. این تصاویر هر دو در اواخر تابستان سال های ۱۹۸۵ و ۲۰۱۰ گرفته شده اند.

رودخانه میسوری ساحل خود را پوشانده – نبراسکا: ۲۰۱۱ – ۲۰۱۲

در بهار و تابستان سال ۲۰۱۱، رودخانه میسوری طغیان کرده و ساحل خود را غرق کرد. بارش سنگین برف در مونتانا و ویمینگ در کوه های راکی و بارش بی سابقه باران در منطقه شرقی مونتانا باعث شد تا میزان آب رودخانه به طور ناگهانی افزایش یافته و به درجه خطرناک برسد. البته هوای گرم و خشک باعث شد تا طغیان فروکش کرده و آب پسرفت کند. عکس ها هر دو در اواسط تابستان سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ گرفته شده اند.

تغییر ظاهر چشم اندازها – آلاسکا: ۱۸۹۱ – ۲۰۰۵

این تصاویر در کنار هم به خوبی کاهش میزان یخچال ها را نمایش می دهند. در یک دوره صد ساله، این چشم اندازها تغییرات زیادی را شاهد بوده اند.

تاثیرات توفان کاترینا – لوئیزیانا: ۱۹۸۳ – ۲۰۱۱

این تصویر دلتای رودخانه وکس در لوئیزیانا است. در منطقه ای که رودخانه می سی سی پی به خلیج مکزیکو ریخته می شود، دلتای Wax Lake  بلافاصله پس از تکمیل ساخت کانال در رودخانه آتچافالیا در سال ۱۹۴۱میلادی شکل گرفت. این دلتا پس از توفان شدید کاترینا در سال ۲۰۰۵ میلادی دچار تغییرات عدیده ای شد. عکس اول در ژانویه ۱۹۸۳ و دیگری در ژانویه ۲۰۱۱ گرفته شده اند.