وسایل روزمره رایجی که به خاطر حفظ محیط زیست باید از فهرست مصارف مان حذف شوند

سال های سال گذشت تا بشر غارنشین شکارچی، به یک جا نشینی در کنار رودخانه ها روی آورد، طبخ غذا را آموخت، انواع و اقسام ماشین ها و تکنولوژی ها را ابداع کرد و هنوز نیز در این مسیر رو به جلو است.

تمامی این ابداعات توانست زندگی روزمره او را آسان تر کند و بسیاری از روش های سنتی به کارگرفته شده توسط اسلاف او با گذشت زمان فراموش و جایگزین دست ساخت های تسهیل کننده خودش شد. همگی اینها برای بشر و بهبود کیفیت و سبک زندگی او به نوعی کارآمد شدند با این حال مخاطراتی را نیز برای او و محیطی که در آن زندگی می کند به همراه آورد.

شاید اخیرا دیده باشید که در برخی از میوه فروشی ها به جای ریختن میوه در بسته های پلاستیکی از نوع کاغذی آن استفاده می شود. در بسیاری از کشورهای جهان این روند در حال همه گیر شدن است، چه خوب است که ما هم با آگاه شدن از مخاطرات وسایل روزمره ای که استفاده می کنیم، اندکی در حفظ محیط زیست نقش داشته باشیم.

در این نوشته به بررسی ۱۱ وسیله ای خواهیم پرداخت که باید از فهرست استفاده های روزمره مان خارج شوند. امید به آنکه جایگزین های بهتری برای آنها به وجود آید تا این روند هر چه سریع تر ادامه دار و همه گیر شود. این فهرست را با هم مرور می کنیم که البته مورد اول آن به علت فرهنگ مصرف چای بیشتر در کشور ما در قیاس با قهوه رواج کمتری دارد:

کافی پادها بسیار سریع هم در میان مردم رواج پیدا کردند. براساس آمار بدست آمده از انجمن قهوه ملی آمریکا ۲۹ درصد از مردم این کشور، در وسایل منزل خود کافی پاد دارند.

سالانه مبالغ فراوانی برای نوع پلاستیکی یا آلومینیومی که در آن مصرف می شود و قابل بازیافت هم نیستند هزینه می شود. «ژان پل ژرالد» مسئول سابق برند Nespresso بر این باور است که این وسیله می تواند برای محیط زیست به عنوان یک تهدید تلقی شود. این هشدار وی علی الرغم ادعای این کمپانی مبنی بر قابل بازیافت بودن این محصول بود.

در هامبورگ از شهرهای شمالی آلمان، اخیرا استفاده از این کافی پادها در ساختمان های عمومی ممنوع شده و به نظر می رسد مناقشاتی بر سر این کار وجود دارد.

نه اشتباه نکنید. منظور همه خمیردندان ها نیستند. اما در بسیاری از برندهای خمیردندان ذره های کوچک پلاستیک دیده شده که می تواند به ۸ میلیون تن پلاستیکی که سالانه به داخل اقیانوس ها می ریزد کمک کند که نتیجه آن آسیب به حیات وحش و محیط زیست است.

این دانه ها بسیار ریز و تجزیه ناپذیر هستند و به راحتی قابل تمیز کردن نیستند و در ضمن می توانند با جابجاشدن، ترکیبات شیمیایی سمی را به خوبی جذب کنند.

این مواد ریز در برخی از انواع ژل ها، کرم ها و یا محصولات دیگر آرایشی بهداشتی نیز دیده می شوند. باراک اوباما، رئیس جمهوری فعلی آمریکا، به کارگیری این مواد ریز در محصولات را منع کرده و برخی از کشورهای اروپایی نیز این سیاست را به کار گرفته اند.

از آنجایی که سالانه و برای تولید ۵۷ میلیون جفت از این وسیله درختان فراوانی خصوصا در آسیا بریده می شوند و با ترکیبات شیمیایی موجود در آنها برای تنفس نیز مشکلاتی را به وجود می آورند، توصیه نمی شود.

داده های بدست آمده از «عفو بین الملل» نشان می دهد که در برخی از کمپ های کارگری نیز تولید می شود.

این دستمال ها که استفاده از آنها برای پوست یا کارهای خانه بیشتر هم شده، می تواند مشکلاتی را به وجود آورد. حتی اگر بر روی آنها نوشته شده باشد که در آنها پلاستیک های غیرقابل تجزیه وجود ندارد، عمدتا این مواد در آن وجود دارند. ورود چنین موادی به سیستم فاضلاب که تجزیه پذیر هم نیستند، می تواند باعث ورود آنها به آب های اقیانوس ها شود.

یکی از اصلی ترین عوامل آسیب زننده به آلودگی محیط که هر روز هم با آن در ارتباط هستیم همین بسته های پلاستیکی هستند. تخمین ها نشان داده اند که سالانه حدود یک تریلیون از این مواد غیرقابل تجزیه، به راه های آبی نفوذ پیدا کرده و حتی زمانی که سوزانده می شوند، مواد شیمیایی سمی فراوانی را تولید می کنند.

نخستین راه کنترل می تواند از طریق سوپر مارکت ها انجام شود و با این کار عدم استفاده از آن همه گیر خواهد شد.

این باتری ها عمدتا مواد شیمیایی بسیار مضر از جمله کادمیوم، مس و جیوه را دارا هستند. این مواد به داخل خاک و آب نفوذ پیدا می کنند که می تواند آلودگی های خطرناکی را به وجود آورد.

اگرچه تسهیلاتی برای بازیافت این نوع باتری ها وجود دارد اما بهتر است که باتری های شارژی جایگزین آنها شود.

در انواع سنتی این تی بگ ها، مقداری پلاستیک وجود داشت اما تولیدکنندگان آن عمدتا مبادرت به استفاده از فرمول های جدیدی که پایه اصلی آنها نایلون، پلی اتیلن و ماده ای به نام PET است کرده اند.

این هراس نیز وجود دارد که با وجود دم کشیدن خوب این نوع چای ها، مواد سمی خطرناکی را آزاد کنند.

بسیاری از صابون های مخصوص شستن دست ماده ای شیمیایی به نام «تریکلوزان» را دارا هستند. این ماده می تواند بسیار مضر باشد و در مواردی هم سبب سرطان در میان موش های آزمایشگاهی شده است.

این ماده پایداری زیادی دارد و می تواند در آب نیز باقی بماند. به همین ترتیب به اقیانوس ها هم راه پیدا می کند و باکتری های پایه ای چرخه غذا را نیز از بین می برد.

مناقشات زیادی در مورد مصرف این ماده وجود دارد. با این حال توصیه می شود که برچسب روی صابون ها خوانده شود.

شواهد فراوانی مبنی بر عدم باروری پس از مصرف این قرص ها وجود دارد. مطالعات نشان داده در میان ماهی ها و پس از امتحان کردن این قرص ها هورمون های مرتبط با باروری آسیب دیده است. «اندوکرین» موجود در این قرص ها می تواند برای آلودگی و اکوسیستم نیز مضر باشد.

مصرف قرص خود را قطع نکنید اما اگر تصمیم گرفته اید که آن را از خود دور کنید، آن را با جریان آب بیرون نریزید.

عدم استفاده از این فوم ها در بسته بندی وسایل تقریبا غیرممکن است اما باید این را هم در نظر داشته باشیم که این ماده غیرقابل بازیافت است که می تواند با ورود به چرخه طبیعت باعث آلودگی آن شده و برخی از حیوانات کوچک را نیز از بین ببرد. اکنون در بسیاری از شهرهای آمریکا استفاده از آن منع شده است. خوشبختانه جایگزین های بهتری برای آن به بازار خواهد آمد.

تیغ ها با دارا بودن موادی چون کربن، استیل و پلاستیک در آنها و استفاده فراوان از آب هزینه زیادی دارد. سالانه دو میلیارد تیغ تنها در آمریکا به دور انداخته می شود. استفاده از انواع الکترونیکی آنها می تواند از چنین وضعیتی ممانعت به عمل آورد.