هشدار! بیشتر ضدآفتاب ها آنطور که در موردشان تبلیغ می شود، کارایی ندارند

وقتی صحبت از کرم ها و لوسیون های ضدآفتاب به میان می آید، تقریبا همه ما به عدد درج شده روی آن بیشترین توجه را داریم و تصورمان هم این است که هر چه اس پی اف بالاتری داشته باشد، خاصیت محافظتی بیشتری برای پوستمان خواهد داشت.

اما باید بدانید که این اعداد همیشه هم درست نیستند و محصولات برخی از برندها (حتی کمپانی های سرشناس و مشهور) با آن چه در موردشان تبلیغ می شود تفاوت بسیاری دارند.

هر ساله دانشمندان سازمان فعالیت های محیطی (EWG)، در مورد انواع مختلف ضدآفتاب های موجود در بازار تحقیق کرده و بهترین و بدترین آن ها را مشخص و معرفی می کنند. بر اساس گزارشات منتشر شده در سال جاری میلادی، ۷۳ درصد از محصولات به اندازه ای که در موردشان تبلیغ می شود کارایی و کیفیت ندارند و حتی حاوی مواد «نگران کننده» نیز هستند.

گروه EWG، برای انجام آزمایش های خود، اس پی اف (عنصر محافظت در برابر خورشید) ضدآفتاب ها، مواد شیمیایی، امنیت کلی و موثر بودن ۸۸۰ کرم ضدآفتاب مخصوص ساحل و ورزش، ۴۸۰ کرم مرطوب کننده و ۱۲۰ محصول مخصوص لب را مورد بررسی قرار داد.

آن ها همچنین دسته بندی های مخصوص کودکان که با برچسب های  کودکان و خردسالان عرضه می شوند را نیز مورد بررسی قرار دادند.

محققان همچنین مواد گوناگونی که به فیلتر کردن اشعه های UVA و UVB  می پردازند را نیز مورد آزمایش قرار دادند. به گفته آن ها یک ضدآفتاب خوب باید توانایی مهار کردن هر دو این اشعه ها را داشته باشد.

سونیا لوندار، محقق ارشد گروه یاد شده در این رابطه بیان داشته که در نتیجه این تحقیقات مشخص شد، محصولاتی که ادعا می شود بالای ۵۰ درصد SPF دارند، احساس اغراق شده ای از محافظت در برابر نور خورشید را به مشتری القا می کنند. اما واقعیت این است که این محصولات به آن اندازه که گفته می شود، قدرت پوشش ندارند.

در مورد مواد نگران کننده که در بالا به آن ها اشاره کردیم نیز، کشف شده که برخی از ضدآفتاب ها، حاوی اکسی بنزون و رتینیل پالمیتات هستند.

اکسی بنزون موجب ایجاد اختلال در کارکرد هورمون ها می شود که می تواند به واکنش های آلرژیک در بدن منتهی گردد.

در برخی مطالعات بیان شده که اکسی بنزون در بدن همانند استروژن رفتار می کند، یعنی موجب کاهش تستسترون در مردها و افزایش خطر آندومتریوز در زنان می شود.

در مورد رتینیل پالمیتات نیز گفته شده که بسیاری از تومورهای پوستی و زخم ها در بدن حیوانات در اثر این ماده شیمیایی و مجاورت در برابر آفتاب بوده است.

البته باید گفت، با استناد بر گزارشاتی که از سال ۲۰۱۰ تاکنون منتشر شده، گفته می شود که میزان استفاده از این مواد در ساخت و تولید ضدآفتاب ها حدود ۵۰ درصد کاهش داشته است. در بررسی محصولات سال ۲۰۱۷ نیز فقط ۱۴ درصد از آن ها حاوی این مواد نگران کننده بوده اند. اما در هر صورت بهتر است مراتب ایمنی را رعایت کنید.