با مخوف ترین گروه های مافیایی و تبهکاری در سراسر جهان آشنا شوید [قسمت اول]

همه ی ما قصه های زیادی را در مورد گروه های تبهکاری و مافیایی مخوف شنیده ایم اما بسیاری بر این باورند که این گروه ها تنها به سریال «خانواده سوپرانو» و فیلم های «پدرخوانده» باز می گردد و گروه های مافیایی و تبهکاری بزرگ و منسجم، دستکم دیگر، وجود خارجی ندارند. اگر چه با افزایش قدرت دولت های مرکزی و کاهش نفوذ این گروه ها به شدت از تعداد سازمان های تبهکاری کاسته شده است اما هنوز نیز در گوشه و کنار جهان برخی از آن ها با قدرت تمام به فعالیت های خود ادامه می دهند. در ادامه ی این مطلب قصد داریم شما را با ترسناک ترین و بی رحم ترین گروه های تبهکاری و مافیایی در سراسر دنیا آشنا کنیم که از آن ها اطلاعی نداشته و حضور آن ها را در کشورهای پیشرفته باور نمی کردید.

جالب این که درآمدی که این گروه های تبهکاری کسب می کنند در برخی موارد با سود شرکت های تجاری بزرگ برابری می کند. با این وجود بسیاری از این سندیکاهای تبهکاری نیز درآمدهای کمتری دارند. اما در میان همه ی این گروه های تبهکاری یک اشتراک وجود دارد و آن بی رحمی و قساوت است. در ضمن قسمت دوم این مطلب را نیز می توانید از طریق این لینک مشاهده نمایید.

۱- دار و دسته های اعداد

زندان پولسمور در کیپ تاون آفریقای جنوبی به دو دلیل مشهور شده است. یکی این که نلسون ماندلا، رهبر فقید ضد آپارتاید آفریقای جنوبی ۶ سال از دوران حبس طولانی خود را در این زندان گذراند و دیگر اینکه این زندان در واقع توسط سه گروه خشن مختلف به نام های ۲۶ ها، ۲۷ ها و ۲۹ ها اداره می شود که در کل به آن ها «دار و دسته های اعداد» (Numbers Gangs) گفته می شود. این گروه ها روش موثری برای عضوگیری دارند بدین ترتیب که باید بین عضویت در یکی از این گروه ها از یک طرف و مورد تجاوز قرار گرفتن و حتی کشته شدن باید یکی را انتخاب کنند. هر یک از این گروه ها در این زندان پرجمعیت یک نقش خاص دارد. گروه ۲۶ ها افرادی هستند که در زمینه ی سرقت مهارت دارند.

۲۷ها مسئول نگهبان ها هستند به این معنی که نگهبان ها به هیچ عنوان نمی توانند وارد محوطه ی داخلی زندان شوند و در عوض همه چیز در داخل محوطه زندان توسط این گروه ها کنترل و مدیریت می شود. برای وارد شدن به گروه ۲۷ها ابتدا باید یک نگهبان را ناکار کرده باشید. گروه سوم که همان ۲۸ها باشند روش عضوگیری بسیار ساده و بازی دارند. وقتی که مردی به این گروه می پیوندد دو نقش را می تواند به عهده بگیرد، یا می تواند عضو گروه طلایی باشد که معمولاً جنگجو و مبارز هستند یا عضو دسته ی نقره ای باشد که توسط گروه طلایی مورد سوء استفاده جنسی قرار خواهند گرفت. سردسته ی گروه ۲۸ها جان مونگرل نام دارد که هر کسی وارد گروه نقره ای شود اول از همه نیازهای جنسی او را برآورده خواهد کرد. وی در سن ۱۴ سالگی به زندان پولسمور آمده است.

خوشبختانه این گروه ها در خارج از زندان هیچ قدرتی ندارند اما کسانی که در شهر کیپ تاون زندگی کرده و مرتکب خلاف می شوند خوب می دانند که باید تمام تلاش خود را به کار بگیرند که دستگیر نشوند.

۹- سان یی اون

گروه موسوم به «سه گانه ها» (The triads) که یک گروه مافیایی چینی است در قرن هفدهم میلادی تاسیس شده است. این گروه در ابتدا برای براندازی امپراطوری ژینگ و به امپراطوری رساندن دوباره سلسله ی مینگ تشکیل شد. آن ها در نهایت نتوانستند به هدف خود دست یابند اما روابط نزدیک بین اعضای آن برقرار مانده و تا امروز نیز بین اعضای جدید گروه باقی مانده است.در قرن ۲۰ میلادی، این گروه در بخش های کوچکتر جامعه نیز نفوذ پیدا کرد. وقتی که حزب کمونیست چین در سال ۱۹۴۹ به قدرت رسید بسیاری از شاخه های این گروه به هنگ کنگ رفتند برخی نیز به کشورهای دیگری مانند ماکائو، تایوان و حتی برخی نیز به کانادا، ایالات متحده، بریتانیا و استرالیا نقل مکان کردند.

امروزه ادعا می شود که بیش از ۵۷ گروه سه گانه وجود دارد و بزرگ ترین این گروه ها نیز «سان یی اون» (Sun Yee On) نام دارد که در سال ۱۹۱۹ شکل گرفته و در هنگ کنگ فعالیت دارد. مشخص نیست که این گروه دقیقاً چندین عضو دارد اما برآورد شده که در سراسر جهان بیش از ۶۰.۰۰۰ نفر عضو این گروه باشند. هر فرد برای وارد شدن به این گروه باید ۳۶ سوگند یاد کند، از جمله ” اگر بعد از ارتکاب جرم دستگیر شدم باید مجازاتم را پذیرفته و سعی نکنم گناهانم را گردن برادران قسم خورده ام بیندازم. اگر این کار را بکنم توسط ۵ صاعقه کشته خواهم شد” یا ” من هیچ وقت پول یا متعلقات دیگر برادران قسم خورده ام را نخواهم دزدید، اگر این سوگند را بشکنم با هزاران شمشیر کشته خواهم شد”.

سان یی اون نیز مانند گروه های تبهکاری دیگر درآمد کسب می کند؛ از طریق مدیریت فاحشه خانه ها، کلاهبرداری، اخاذی از تجارت های قانونی، قاچاق انسان و خرید و فروش مواد مخدر. به نظر می رسد که این گروه  با کارتل سینالوا در مکزیک معاملاتی داشته و اکنون برای ساخت متامفتامین به مواد خام ارسالی از طرف کارتل دسترسی دارند. به دلیل قوانین سخت هنگ کنگ در مورد همراه داشتن و استفاده از اسلحه، گروه سان یی اون حملات خود را بیشتر با استفاده از چاقو انجام می دهد. اتفاقی که معمولاً رخ می دهد این است که گروهی از افراد این گروه چاقو به دست، معمولا ساطور، که به آن ها «خرد کننده» گفته می شود قربانی خود را محاصره کرده و ضرباتی را به بدن آن ها وارد می کنند. تمامی این حملات به مرگ قربانی منجر نمی شود اما ممکن است قربانی دست یا پای خود را از دست بدهد.

۸- کمپانی دی

کمپانی دی (D-Company) توسط داوود ابراهیم در بمبئی و در سال ۱۹۷۶ تاسیس شد. پدر وی که در منطقه ی عمدتاً مسلمان نشین شهر بمبئی زندگی می کرد پاسبان محلی بود اما ابراهیم و برادرش در سنین نوجوانی وارد دنیای خلافکاران شده و در نهایت همراه با دوستانشان یک گروه تبهکاری را تشکیل دادند. در اواسط دهه ی ۱۹۸۰، این گروه توانست بر دیگر گروه رقیب خود به نام «خاندان لالا» (Lala clan) که بر دنیای زیرزمینی و خلافکاری شهر بمبئی احاطه داشت غلبه کند و کمپانی دی پس از یک درگیری خونین اما کوتاه برتری خود را به رقیب دیکته نمود. اگر چه ابراهیم به جرم قتل تحت تعقیب بود اما دولت ناگزیر او را مجبور به ترک کشور کرد.

در نتیجه ابراهیم به دوبی رفت و در دو دهه ی آینده وی کمپانی دی را توسعه داد و در تبعید و بدون این که وارد هند شود آن را به یکی از بزرگترین سندیکاهای خلافکاری تبدیل کند. وی مغز متفکر بمب گذاری های بزرگ بمبئی در سال ۱۹۹۳ بود که در آن ۱۲ ماشین بمب گذاری شده به صورت همزمان در ۱۲ مارس منفجر شدند. این انفجارها ۲۵۷ کشته و ۷۱۳ زخمی برجای گذاشت. هدف او از این کار انتقام خون کسانی بود که در راهپیمایی های ماه های قبل در منطقه ی مسلمان نشین شهر بمبئی توسط نیروهای پلیس کشته شده بودند. در سال ۲۰۰۳ و هنگامی که یکی از دستیاران ابراهیم در یک باشگاه مشهور به قتل رسید، از ابراهیم خواسته شد که دوبی را ترک کند. به نظر می رسد که وی به کراچی در پاکستان نقل مکان کرده است.

با وجود اینکه دولت پاکستان این موضوع را رد کرده اما بسیاری از افراد محلش شهر کراچی خانه ی او را نیز به شما نشان خواهند داد. کمپانی دی در زمینه ی کلاهبرداری در عرصه ی خرید و فروش املاک و اخاذی در بمبئی و امارات متحده عربی فعالیت گسترده ای داشت. از دیگر فعالیت های غیرقانونی سودآور این گروه می توان به جعل اسکناس، خرید و فروش اسلحه و مواد مخدر اشاره کرد.

۷- یاماگوچی گومی

سندیکای تبهکاری سازمان یافته ژاپن، یاکوزا، از ۲۱ بوریوکودان (boryokudan) به معنای «گروه خشونت» تشکیل شده است که بزرگ ترین آن ها یاماگوچی گومی بوده که تحت رهبری کنیچی شینودا قرار دارد که به عنوان ششمین کومیچو (رییس یا پدرخوانده) گروه شناخته می شود. این گروه در سال ۱۹۱۵ توسط هاروکیچی یاماگوچی در کوبه ژاپن تاسیس شد. گروه یاماگوچی گومی در تمامی فعالیت های غیرقانونی در حوزه ی مدیریت فاحشه خانه ها، خرید و فروش مواد مخدر و اسلحه، اخاذی، کلاهبرداری و حق السکوت گرفتن حضور دارد. حتی مدیریت کشتی سومو نیز در این کشور در دست این گروه قرار دارد. البته این گروه نیز کاملاً بی رقیب نبوده و در طول این سال ها بارها با گروه های دیگر درگیر شده اند.

در یک درگیری طولانی بین سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۹ مقدار خشونت چنان بالا بود که روزنامه های محلی بخشی از روزنامه ی خود را به تعداد کشته ها و زخمی های هر گروه در هر روز اختصاص داده بودند. علی رغم تمامی فعالیت های غیرقانونی برای دهه های متوالی، یاماگوچی گومی و دیگر خانواده های یاکوزا همچان در ژاپن آزادانه فعالیت کرده و به راحتی عضوگیری می کنند. در دهه ی ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ بیش از ۸۰.۰۰۰ نفر در عضویت گروه های یاکوزا بوده که در حدود نصف آن ها در گروه یاماگوچی گومی عضویت داشتند که آن ها را به بزرگ ترین دار و دسته خلافکار خیابانی در سراسر جهان تبدیل می کرد. با این وجود از سال ۲۰۱۱ به دلیل وضع قوانینی برای کاهش درآمدهای یاکوزا، تعداد افراد این گروه ها به شدت کاهش یافت.

سپس در سال ۲۰۱۵، ۳.۰۰۰ نفر از اعضای گروه یاماگوچی گومی به یک گروه جدید پیوستند. به نظر می رسید که مانند سال های دهه ی ۸۰ جنگ سختی در خواهد گرفت اما علیرغم بروز برخی خشونت ها هنوز باید منتظر جنگ تمام عیار این گروه های رقیب باشیم. در حال حاضر حدود ۱۱.۵۰۰ نفر در گروه یاماگوچی گومی عضویت دارند اما به گفته ی جیک آدلشتین که در زمینه ی فعالیت های یاکوزا تخصص دارد در سال ۲۰۲۱ و با باز شدن کازینوها در این کشور بر تعداد این اعضا اضافه خواهد شد. به باور وی گروه های یاکوزا از طریق این کازینوها و اخاذی کردن از افرادی که مبالغ زیادی را در قمارخانه ها می بازند درآمد سرشاری به دست خواهند آورد.

۶- مافیای آلبانی

گروه های تبهکاری آلبانیایی به دلیل زبان منحصر به فردی که دارند ناشناخته مانده و مامورین بین المللی بررسی فعالیت های غیرقانونی این گروه ها کار سختی برای نفوذ به اجتماعات آن ها دارند. بر اساس اطلاعات بدست آمده این گروه ها در سال های ۱۹۵۰ هنگامی که تعداد زیادی از آلبانیایی ها به ترکیه مهاجرت کردند تشکیل شده و در قاچاق هروئین از ترکیه به آلبانی کسب درآمد می کردند. در دهه ی ۱۹۸۰، در حالی که کمونیسم در حال از بین رفتن در آلبانی بود، برخی از این افراد آلبانی را ترک کرده و به کشورهای دیگر رفتند و برخی نیز به ایالات متحده آمده و در نیویورک سکونت گزیدند.

برخی از این افراد در خانواده ی تبهکاری گمبینو به عنوان نیروهای تهاجمی استخدام شدند. خیلی زود آلبانیایی ها گروه خود به نام «سازمان روداج» (Rudaj Organization) را تشکیل داده و برای بدست آوردن قلمرو با خانواده ی گمبینو و لوچس درگیر شدند. در سال ۱۹۸۹ در آلبانی نظام کمونیستی به پایان رسید و در آشوب های پس از آن، گروه های تبهکاری به شدت توسعه یافته و قدرت فراوانی را بدست آوردند. علاوه بر این، از آن جایی که مهاجران آلبانیایی بسیاری به کشورهای دیگر جهان مهاجرت کرده بودند این گروه های تبهکاری ارتباطات بین الملل زیادی نیز داشتند. به نظر می رسد که امروزه حدود ۱۵ گروه تبهکاری مختلف در آلبانی فعالیت دارند که منبع اصلی درآمدهای آن ها خرید و فروش هروئین و قاچاق انسان است. جالب این که این گروه ها علاوه بر فعالیت های غیرقانونی و خلافکارانه در زمینه ی سیاسی نیز به شدت فعال هستند.