درختان معمولاً در برابر بادها و طوفان های شدید یا می شکنند یا دستکم تعدادی از شاخه های بزرگ و کوچک خود را از دست می دهند. اما این موضوع در مورد درختان خرما که به وفور در مناطق استوایی یافت می شود صدق نکرده و این درختان خاص معمولاً در برابر توفندها تنها خم می شوند. اما سوال این است که چطور درخت خرما قادر است در چنین توفندهای ویرانگری همچنان پر صلابت باقی مانده و تنها با خم شدن و تکان های گاهاً شدید این شرایط سخت را تاب می آورند؟
در ابتدا باید گفت که درخت خرما بر خلاف سایر درختان از چوب ساخته نشده است بلکه ترکیبی در هم از بافت های اسفنجی در درون یک درخت خرما می بینید که به جای قرار گرفتن در یک نظم مرتب، کاملاً پراکنده هستند. در اکثر درختان با گذشت زمان حلقه هایی در ساقه ایجاد می شود که به کمک همین ها می توان سن درخت را تخمین زد اما این حلقه ها در درخت خرما تشکیل نمی شود. برخی از سلول های درخت خرما خاصیت انعطاف پذیری بالایی دارند و می توانند پس از خم شدن بار دیگر به حالت اولیه خود برگردند. همین نبود ساختار درختی معمول باعث شده که درخت خرما از انعطاف پذیری قابل توجهی برخوردار باشد و این درخت بتواند به راحتی در بدترین شرایط آب و هوایی دوام بیاورد و خود را با نسیم های جزایر که معمولاً در فصل خاصی از سال به توفندهایی بیرحم تبدیل می شوند وفق دهد.
همین خاصیت تطابق بالا باعث شده که این درخت بتواند در مناطق گرم و بادخیز استوایی در سراسر جهان رشد کند. درخت خرما بیش از ۱۸۸ سرده شناخته شده و ۲.۵۸۵ گونه ی مختلف دارد. البته تمامی گونه های درخت خرما شبیه هم نیستند. درخت خرمایی که در یک محل جدید کاشته شود شاید به اندازه ی درختی که در اقلیم طبیعی اش نتواند رشد خوبی داشته باشد. همچنین اگر زمین بیش از حد مرطوب باشد، که معمولاً در زمان وزش توفندها چنین است، ممکن است زمین سست شده و ریشه های درخت خرما که معمولاً در عرض زمین حرکت می کنند نتوانند از درخت در برابر بادهای شدید محافظت نمایند.
اگر چه خرما در زمره ی درختان قرار دارد اما از لحاظ ویژگی ها بیشتر شبیه گیاهانی مانند علف، ذرت و برنج است تا درختان معمولی دیگر. درختان خرما معمولاً عمر درازی دارند و به خانواده ی «Arecaceae» تعلق دارند که بیش از ۱۰۰ میلیون سال پیش در دوران کرتاسه بوجود آمده اند، دورانی که هنوز دایناسورهای غیرپرنده بر زمین حکمرانی می کردند.
بدون نظر