سازمان ملل در سال ۲۰۱۱، روز یازدهم اکتبر را روز جهانی دختر بچه‌ها نامگذاری کرد. نامگذاری روزی بین‌المللی به نام دختربچه‌ها در جهت حمایت از آنان و تلاش برای دسترسی بهتر و بیشتر دختران به آموزش، تغذیه، حقوق قانونی و مراقبت های پزشکی و ممانعت از خشونت و تبعیض و ازدواج اجباری صورت گرفت.
با وجود ۱.۱ میلیارد دختربچه در سراسر جهان، سازمان ملل نگاه ویژه خود را روی دخترانی گذاشته که مورد بی‌عدالتی و تبعیض جنسیتی قرار گرفته‌اند و سعی دارد تا بدین وسیله بحران و معضلاتی که این کودکان در زندگی روزانه خود با آن مواجه هستند را به سمع و نظر مردم جهان برساند.
مضمون روز جهانی دختربچه‌ها در سال جاری «توانمندسازی دختران: پیش، در طول و پس از تعارض» اعلام شده است. دلیل انتخاب این موضوع نیز گسترش روزافزون خشونت ها، تجاوزهای جسمی، تعارض‌های جنسیتی علیه دخترها، بهره‌کشی، قاچاق و ازدواج اجباری در کودکی در اکثریت قریب به اتفاق کشورهای دنیا عنوان شده است.
حدودا ۹۰ درصد از دخترانی که در سرزمین هایی که درگیر جنگ یا منازعات داخلی هستند امکان ادامه تحصیل ندارند. بدن شک این مساله بر آینده و آرزوهایشان تاثیرگذار بوده و این کودکان را از آنچه شایستگی آن را دارند، دور می کند. این در حالی است که این آمار در دیگر کشورهای آرام جهان بسیار پایین و تقریبا صفر است.
به صورت کلی باید گفت که این روز به منظور افزایش سطح آگاهی مردم جهان نسبت به وضعیت دختربچه‌ها تعیین شده است. یونیسف در پیامی که در این روز در توئیتر منتشر کرده، نوشته: «دختران منبع انرژی، قدرت و خلاقیت هستند و میلیون ها تن از دخترکانی که درگیر جنگ، مصیب و ناکامی هستند نیز از این قاعده مستثنی نیستند.»
از دیگر معضلات جاری در جوامع کنونی، ازدواج زودهنگام دختربچه ها زیر سن قانونی است. به گزارش رسانه‌ها از هر سه دختر، یک تن از آن ها زیر ۱۸ سال به خانه بخت فرستاده می شود. این در حالی است که شمار دخترانی که به اجبار خانواده ها در سنین زیر ۱۵ سال ازدواج می کنند نیز یک به ۷ است.
همچنین جا دارد اشاره کنیم که در برخی فرهنگ ها، دختربچه ها ختنه می شوند که تعدادشان کم نیست. سازمان یونیسف، آمار دخترانی که محکوم به قطع عضو هستند را ۱۳۰ میلیون نفر در سراسر جهان اعلام کرده است.
دختربچه‌ها از همان سنین بسیار کم که هنوز توانایی درک دنیا و رویدادهای آن را ندارند، مورد تعارض های بیشماری قرار می گیرند. از جمله می توان به تجاوز جنسی اشاره کرد که نمونه دردناک و حزن‌انگیز آن، آتنای ۶ ساله پارس‌آبادی است که در نتیجه هوس‌رانی یک مرد، از ادامه زندگی محروم شد و قلب همه مردم ایران را به درد آورد.
در این راستا شاید بد نباشد اشاره کنیم که در علم جرم شناسی گفته می شود که اگر جنایتی رخ می دهد، گذشته از جرم مجرم، گاه خود قربانی نیز مقدمات جرم علیه خود را فراهم می کند. بنابراین، به پدر و مادرها و سایر سرپرستان کودکان به ویژه دختر بچه ها، توصیه اکید می شود که زمینه ساز جرائم علیه کودکان و نوجوانان نباشند. با اینکه والدین دوست دارند، دختران شان آراسته به زیورآلات باشند ولی واقعیت این است که در بسیاری از مواقع، قتل ها و تجاوزها برای زیورآلات کم ارزشی همانند یک جفت گوشواره کودکانه رقم خورده است.
در آخر هم یادآوری کنیم که این ما هستیم که باید به فرزندان خود، آموزش ها و هشدارهای لازم برای حفاظت از خود را ارائه دهیم و منتظر آموزش های رسمی، مدرسه ای، رسانه ای و… نباشیم و بدانیم که کسی جز خودمان به طور جدی به فکر ما و فرزندان ما نخواهد بود.
بدون نظر