در سال‌های اخیر شاهد افزایش میزان تولید و مصرف ماری‌جوانا در کشور بوده ایم که چندان خبر خوشایندی محسوب نمی شود.
تحقیقات بالینی متعددی که توسط درمانگران ایرانی صورت پذیرفته، نشان می دهد که مصرف کنندگان علف، باورهای نادرستی درباره عدم اعتیادآوری این ماده و خطرناک نبودن آن دارند که کاملا اشتباه است. همین امر موجب افزایش میزان مصرف ماری‌جوانا توسط جوانان در سال های اخیر بوده است.
اما خبر امیدوارکننده در این رابطه شاید مقایسه آمار مصرف این ماده محرک در ایران با دیگر کشورهای جهان باشد. بر اساس نقشه ای که توسط سازمان مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد منتشر شده، ایران در زمره کشورهای مصرف‌کننده گراس قرار ندارد.
پیرو این خبر، شاید بد نباشد اشاره کنیم که حس متفاوتی که برای اولین بار با مصرف ماری جوآنا (گرس، گُل یا علف) تجربه می شود، باعث می شود تا فرد بارها و بارها این ماده را استعمال کند تا به تجربه‌ی اول دست یابد. اما حس اول هرگز تکرار نمی شود. به این ترتیب افرادی که از آن استفاده می کنند، به آن وابسته می شوند.
همچنین باید گفت که شاید این ماده مخدر بتواند تا حدی موجب کاهش نشانه های برخی از بیماری ها بشود، اما استفاده از آن، به ویژه مصرف بیش از حد، مضراتی برای مغز و بدن انسان به دنبال دارد که گاهی جبران ناپذیر به نظر می رسند.
عامل اصلیِ سرخوشی حاصل از کشیدن علف، نوعی کانابیدیول به نام تتراهیدروکانابینول (THC) است به سلول های مغز می رسد و باعث ترشح دوپامین می گردد. دوپامین سیستم پاداش مغز را فعال می کند و باعث می شود تا فرد احساس خوشحالی و سرخوشی داشته باشد.
مصرف گُل عوارضی همانند سستی بدن، افزایش حساسیت حواس و اختلال در درک محیط به دنبال دارد و از تأثیرات فیزیولوژیک THC نیز می توان به افزایش سرعت ضربان قلب، خشکی دهان، افزایش اشتها، تعریق زیاد بدن و کاهش فشار خون اشاره کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به اینفوگرافیکی که در زیر درج شده است نیز نگاهی داشته باشید.
بابا تو که بلد نیستی بد بگی، بد نگو دیگه گلم، فکر کن یه جور وانمود کنی که میخوای درباره یک سلاح مرگبار صحبت کنی، آخرش به چاقوی ناخن گیر برسی