چرا برخی از افراد به همسر خود خیانت می کنند؟ بینش عمومی می گوید که ما همه ما از جلب کردن نظر دیگران لذت می بریم و انجام دادن کاری که می دانیم اشتباه است هیجان خاصی دارد.برخی دیگر می گویند که بعضی از افراد در وفادار ماندن مشکل دارند و یا آن قدر به داشتن رابطه جنسی وابسته هستند که نمی توانند خود را در برابر وسوسه های جنسی به اصطلاح «نگه دارند». بدون شک بسیاری از افراد از روابط عاطفی خود راضی نیستند و برای داشتن یک گزینه بهتر دست به خیانت می زنند.
اما مطالعه ای که نتایج آن اخیراً در مجله آمریکایی «سوسویولوجیکال رویو» (American Sociological Review) منتشر شده اطلاعاتی در مورد دلایل خیانت افراد به یکدیگر یافته که تاکنون به آن ها اشاره ای نشده بود: بر اساس این مطالعات وابسته بودن از لحاظ اقتصادی به یک نفر احتمال خیانت کردن را به شدت افزایش می دهد. دکتر کریستین ال مانش، استادیار جامعه شناسی در دانشگاه کنتیکت، در طی مطالعات خود دریافته است که در یک سال احتمال این که زنی که از لحاظ مالی به همسر خود وابسته است دست به خیانت بزند تنها ۵ درصد خواهد بود، در حالی که این احتمال برای مردانی که وابستگی مالی به همسران یا شرکای زندگی خود دارند بیش از ۱۵ درصد است.
او با جمع آوری داده های مطالعاتی بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ که بیش از ۲.۷۵۰ زوج بین سنین ۱۸ تا ۳۲ سال را شامل می شد این تحقیقات را انجام داده است. اما چرا مردان دارای وابستگی مالی بیش از زنان دارای چنین شرایطی به همسران خود خیانت می کنند؟ مانش در مورد تحقیقات خود چنین می گوید:” داشتن رابطه جنسی خارج از ازدواج به مردانی که ارزش های مردانه آن ها مورد تهدید قرار گرفته اند- یعنی نان آور اصلی خانواده محسوب نمی شوند- اجازه می دهد به رفتارهایی بپردازند که از لحاظ فرهنگی با طبع مردانه و مردانگی (بخوانید نرینگی) سازگار است.
به گفته وی ” برای مردان، به ویژه مردان جوان، مردانگی (باز هم بخوانید نرینگی) در قدرت مردانه و فتح جنسی خلاصه می شود که به شرکای جنسی متعددی نیز همزمان احترام گذاشته می شود. از این رو خیانت به نحوی راهی برای بازپس گیری و اعاده مردانگی (نرینگی) از دست رفته محسوب می شود. همزمان، خیانت و عدم وفاداری به مردان مورد تهدید قرار گرفته اجازه می دهد که از همسر خود که از لحاظ مالی و درآمدی شرایط بهتری دارد فاصله گرفته و به نحوی می توان گفت او را تنبیه کنند”.
در کمال ناباوری، مطالعات مانش نشان داد که هر چه زنان سهم بیشتری در تامین مخارج و درآمدهای خانواده داشته باشند، احتمال خیانت کردن آن ها کاهش می یابد. به عبارت دیگر زنانی که تنها نان آور خانواده و تامین کننده هزینه های خانواده هستند کمترین احتمال خیانت را به خود اختصاص می دهند. این زنان اما در رفتار خود نسبت به شوهرانشان سعی می کنند رفتارهایی را انجام دهند که از لحاظ فرهنگی برای مردان در نظر گرفته شده است. از طرف دیگر مردانی که درآمد بسیار بالایی داشته و نان آور اصلی خانواده هستند نیز رفتار متفاوتی با زنان هم رده خود دارند. مردانی که در کل بیش از ۷۰ درصد درآمد خانواده را به خود اختصاص می دهند احتمال کمتری برای خیانت به شریک زندگی خود دارند.
هر چه این رقم بالاتر برود احتمال خیانت در مردان بیشتر خواهد شد. به عبارت دیگر مردانی که درآمدی بیش از ۷۰ درصد مجموع درآمد خانواده را به خود اختصاص دهند بیشتر تمایل به خیانت به همسر خود دارند. به عقیده مانش در این شرایط مردان فکر می کنند که شریک زندگی‌شان چنین رفتار بدی را به خاطر وابستگی اقتصادی و مالی خود تحمل خواهد کرد. با این وجود احتمال خیانت در مردانی که بخش اعظم درآمدهای خانواده را به خود اختصاص می دهند در مقایسه با مردانی که از لحاظ مالی وابسته هستند کمتر است.
بدین ترتیب در کل می توان گفت که هر گاه بین درآمدهای زوجین تفاوت قابل توجهی وجود داشته باشد باید انتظار خیانت از یکی از طرفین را داشت. در کل مانش نتیجه می گیرد که هرگاه وضعیت اقتصادی و درآمدی زوجین به هم نزدیک باشد می توان گفت که کمترین احتمال خیانت وجود دارد.
همانطور که مقاله هم گفت می توان نتیجه گرفت که در کل مردان همه ش خیانت می کنند
خیانت زن ها کمتر هست
ولی همون کمش هم خیلی فجیع تر از مردا شده