موشک‌های بالستیک جدید روسیه؛ کابوس‌هایی هولناک برای مقامات ایالات متحده

موشک‌های بالستیک جدید روسیه؛ کابوس‌هایی هولناک برای مقامات ایالات متحده

در هفته های اخیر روسیه ساخت موفقیت آمیز دو موشک جدید با قابلیت حمل کلاهک هسته ای را تایید کرده است. یکی از این موشک ها، یک موشک کروز با سوخت هسته ای است که تاکنون جزو پروژه های سری این کشور محسوب می شد. این موشک برخلاف موشک های کروز متداول که با سوخت مایع و موتورهای گازوئیلی تغذیه می شوند، با استفاده از واکنش زنجیره ای هسته ای کار می کند. موشکی دیگر با نام «کینژال» (Kinzhal) یک موشک بالستیک با سرعت مافوق صوت است که برای حمله به ناوهای هواپیمابر و دیگر هدف های بسیار مجهز و قدرتمند طراحی شده است.

موشک بالستیک
سارمات

دو هفته پیش بود که ولادیمیر پوتین وجود چندین سیستم نظامی هسته ای جدید را تایید کرد که از آن میان می توان به موشک بالستیک قاره پیمای آر اس-۲۸ سارمات، اژدر هسته ای برد بلند «کانیون» (Kanyon) به عنوان یک موشک کروز با سوخت هسته ای و در نهایت موشک مافوق صوت «کینژال» اشاره کرد. اگر چه سارمات و کانیون از قبل نیز سلاح های شناخته شده ای بودند اما موشک کروز هسته ای اعلام شده دستکم از دیدگاه تحلیلگران یک سلاح فوق پیشرفته جدید تلقی می شود. از بسیاری جهات این سلاح با سلاح آمریکایی موسوم به «پروژه پلوتو» (Project Pluto) ایالات متحده شباهت های بسیاری دارد. این پروژه در سال های دهه ۱۹۶۰ توسط پنتاگون مورد بررسی قرار گرفته و به دلیل این که حتی آزمایش چنین موشکی بسیار خطرناک بود، این پروژه کنار گذاشته شد.

موشک بالستیک

در اواخر دهه ۱۹۵۰، دولت وقت ایالات متحده کار بر روی یک سیستم پرتاب هسته ای که با نیروی هسته ای کار می کند را آغاز کرد و نام پروژه را به اختصار SLAM نامید که کوتاه شده عبارت «Supersonic Low-Altitude Missile» به معنای «موشک مافوق صوت ارتفاع کوتاه» بود. این سیستم موشکی قرار بود از یک واکنش زنجیره ای هسته ای برای تامین نیروی رمجت (نوعی موتور جت) استفاده نماید. تحقیقات در مورد این سیستم موشکی در پروژه ای به نام «پروژه پلوتو» آغاز شد و رمجت مورد نظر با کشیدن هوا به درون خود با استفاده از واکنش زنجیره هسته ای آن را به شدت داغ کرده و آن را از انتهای موشک بیرون می داد که قدرت پیشرانگی لازم برای حرکت آن را تامین می کرد. نقطه قوت موتورهای پلوتو این است که می تواند سرعت را به بالاتر از ۳ ماخ رسانده و تا زمانی که رآکتور هسته ای کار کند موشک به مسیر پروازی خود ادامه خواهد داد.

موشک بالستیک
SLAM

اما SLAM حتی برای کارشناسان هسته ای نیز یک کابوس تلقی می شد. SLAM قرار بود در ارتفاعی بالاتر از سطح یک درخت معمولی حرکت کرده و سروصدایی که در حین حرکت تولید می کرد هر کسی که در مسیر آن قرار داشت را کر می نمود. علاوه بر این سر و صدای کر کننده، موتور پلاتو آن قدر ذرات رادیواکتیو تولید می کرد که هر کسی که در زیر مسیر پروازی آن قرار می گرفت در اثر مسمومیت رادیواکتیو جان خود را از دست می داد. اگر چه ظاهراً یک موشک بنظر می رسید اما SLAM در واقع یک نوع بمب افکن بدون سرنشین با ارتفاع پروازی کم بود. این سلاح موشکی می توانست به سیستم های دفاع هوایی شوروی نفوذ کرده و با پرتاب کردن موشک های هسته ای گرمایی (هیدروژنی) هنگام عبور کردن از روی این اهداف، سپس در مرحله نهایی خود حرکتی انتحاری کرده و خود را به هدف اصلی می کوبید که ویران کردن منطقه و غیرقابل سکونت بودن آن را در پی داشت.

موشک بالستیک

این پروژه در نهایت به دلیل پیشرفت در ساخت موشک های بالستیک قاره پیما و بخصوص خطرناک بودن آزمایش چنین سلاحی، کنار گذاشته شد. هیچ راهی برای انجام آزمایشات پروازی وجود نداشت زیرا در واقع هیچ راهی نبود که این موشک/بمب افکن را به سلامت و بدون انفجار به روی زمین بازگرداند. این پروژه نیز به یکی دیگر از پروژه های نظامی دوران جنگ سرد تبدیل شد که به دلایل مختلف ناکام ماند و کنار گذاشته شد. اما به نظر می رسد که روسیه پروژه SLAM را بازگردانده است.بنابر ادعاهای ولادیمیر پوتین، روس ها توانسته اند یک موشک کروز با سوخت هسته ای بسازند. وی در این باره چنین می گوید:” آزمایشات و پرتاب های زمینی ابن امکان را فراهم ساخته که یک نوع جدید از سلاح ساخته شود_ یک سلاح هسته ای استراتژیک پیچیده با یک موشک که با یک موتور سوخت هسته ای ترکیب شده است”.

موشک بالستیک

پوتین گفته است که سلاح مذکور دارای هیچ محدودیتی در برد خود نبوده و در مانورهای خود توانایی نامحدودی را نشان داده است. وی در ادامه می گوید:” همچنین ما می دانیم که این موشک جدید با چه سرعت فزاینده ای پرواز خواهد کرد یا این که مانند SLAM می تواند کلاهک های متعددی حمل نماید”. این ادعاها کمی عجیب به نظر می رسد زیرا ایالات متحده از قبل نیز در برابر بسیاری از موشک های کروز روسی آسیب پذیر بود. سیستم های دفاع موشکی ایالات متحده، از هر دو نوع راداری و رهگیرها برای منهدم کردن موشک های بالستیک قاره پیما طراحی شده اند و نه موشک های کروز با سطح پرواز پایین. یک سیستم دفاع موشکی راداری به نام «JLENS» در اثر وزش باد در سال ۲۰۱۵ آزمایشی ناموفق داشت.

موشک بالستیک
کینژال

ایالات متحده حتی در صورت امکان از کار انداختن این موشک کروز هسته ای جدید روسیه، باید تمامی نقاط حساس کشور را با سیستم راداری کشف موشک کروز در برابر چنین تهدید خوفناکی آماده سازد زیرا این موشک های جدید قادرند از هر جایی و از هر مسیری وارد خاک ایالات متحده شوند و برخلاف گذشته دیگر نمی توان مسیر ورود آن ها را شناسایی کرد. علاوه بر این موشک کروز هسته ای، روسیه یک سلاح مافوق صوت جدید رونمایی کرده که از طریق هواپیماها پرتاب خواهد شد. موشک «کینژال» به معنای «خنجر» از جنگنده میگ ۳۱ پرتاب شده و برد آن به حدود ۲.۰۰۰ کیلومتر خواهد رسید. «کینژال» پس از پرتاب می توانند سرعت خود را به ۴ ماخ (حدود ۸.۱۰۰ کیلومتر بر ساعت) افزایش خواهد داد و از این سرعت خیره کننده برای نفوذ سریع به قلمرو کشور متخاصم و ناکام گذاشتن سیستم های دفاع ضد موشکی استفاده خواهد کرد.

گفته شده که این سیستم از میدان پلاسمایی برای کاهش امکان کشف شدن توسط رادارها استفاده می کند اگر چه هنوز چنین ادعایی تایید نشده است. سیستم «کینژال» بیشتر از دیگر سلاح هایی که پوتین معرفی کرده یک سلاح استراتژیک به شمار می آید. سوخوی اس یو-۵۷ جدید که از جنگنده های نسل پنجم روسیه است این موشک را در سال های آینده حمل خواهد کرد که می تواند برای هدف قرار دادن اهداف زمینی در سراسر اروپا یا ناوهای هواپیمابر آمریکایی یا گروه های جنگی آبی خاکی در دریا مورد استفاده قرار گیرد. از «کینژال» می توان در نبرد احتمالی هسته ای آینده با ایالات متحده نیز استفاده کرد.

موشک بالستیک
JLENS

به نظر می رسد که این پیشرفت های نظامی فوق العاده برای مقامات روسی چندان نیز مهم جلوه نمی کند زیرا آن ها از قبل نیز زرادخانه هسته ای فوق العاده قدرتمندی در روی زمین و در زیردریایی های هسته ای خود دارند و بدون احتساب موشک های جدید نیز سیستم های دفاع موشکی توان مقابله با این همه سلاح بالستیک هسته ای را ندارند. البته این پروژه های نظامی فوق پیشرفته هزینه های سرسام آوری در پی دارند و روسیه که از لحاظ اقتصادی با قدرت نظامی اش قابل مقایسه نیست  توانایی توسعه این سیستم های پرهزینه را نخواهد داشت. در صورتی که روسیه بتواند توان مهندسی و اقتصادی لازم برای توسعه این سلاح ها را فراهم کند بدون شک این دنیا جای خطرناک تری از قبل برای زیستن خواهد بود.

موشک بالستیک قاره پیما چیست و چگونه کار می کند؟

۱۴٫۹۹۵ سلاح اتمی مرگبار: با کشورهای دارنده زرادخانه هسته ای آشنا شوید [اینفوگرافیک]

۱۰ اتفاق وحشتناک و باور نکردنی که پس از یک آخرالزمان هسته ای رخ خواهند داد

ایالات متحده، روسیه یا چین؛ در صورت وقوع جنگ میان آنها قدرت نظامی کدامیک برتری خواهد داشت؟

منبع: popularmechanics
مطالب مرتبط
مطالب دیگر از همین نویسنده
مشاهده بیشتر
دیجیاتو
۴ نظر

ورود

  • raajer فروردین ۲, ۱۳۹۷

    این پوتین زیاد خالی میبنده شما جدی نگیرید

  • بی نام فروردین ۲, ۱۳۹۷

    یکی از دلایلی که نه آمریکا و نه روسیه هیچ گاه به هم حمله اتمی نمیکنن زیر دریایی های هسته ای هستن که به سراسر دنیا حتی زیر یخ های قطب شمال فرستادن!
    و اگر فرضا روسیه بزنه کل آمریکا را صاف کنه اونوقت این زیر دریایی های هسته ای پراکنده جوابشو میدن.
    پس آسوده بخوابید که خطر واقعی صلح جهانی دولتک های خاورمیانه هستن فعلا.

    • ناشناس اسفند ۱۶, ۱۴۰۱

      خب الان شروع جنگ اتمی و پایان آمریکا نزدیک است

  • darius فروردین ۳, ۱۳۹۷

    دو چیز هستن به نام های rail gun و LAWS .اون که عشق اطلاعات نظامی باشه فهمید چی گفتم . لیزری که شلیکش فقط ۱ دلار هست و موشکی فوق پیشرفته با سرعت خیلی خیلی بالا که قدرت مخربیش بالاست !
    سیستم بالستیک هیچ کشوری نمیتونه از دست سیستم لیزری فرار کنه …
    rail gun هم که کلا ضد همه چیز هست . تانک ، ناو ، ساختمان ، قوی ترین بتون ها و …
    در ضمن بمب EMP هم هست که امریکا بزنه روسیه برمیگرده عصر سنگی .