ارتش اشباح؛ نیروهای ویژه ای که سربازان آلمانی را فریب می دادند

در طول تاریخ، فریب و در دام انداختن دشمن از استراتژی های موثر در جنگ ها به شمار می رفتند. نیروهای متفقین نیز در طول جنگ جهانی دوم روش های مختلفی را برای به گول زدن، گیج کردن و ترساندن ارتش آلمان به کار می گرفتند از فرود آدمک های چترباز و پرتاب ورقه های حلبی گرفته تا شایعه ی ساختگی مرگ سرگرد ویلیام مارتین و استتار کامل هواپیماهای جنگی. یکی از تاکتیک های فریبی که توسط نیروهای متفقین در طول جنگ جهانی دوم به کار گرفته شد «ارتش ارواح» (Ghost Army) نام داشت که تا چند سال پیش عموم اطلاعات زیادی در مورد آن ها نداشتند.

ارتش اشباح در واقع یک واحد نظامی ۱.۱۰۰ نفره بود که به نام «نیروهای ویژه ی مرکز فرماندهی بیست و سوم» (۲۳rd Headquarters Special Troops) شناخته می شدند و هدف آن ها نیز این بود که برای فریب دشمن آلمانی نقش یک نیروی عظیم متعلق به ایالات متحده ی آمریکا را بازی کنند. افراد حاضر در این دسته ی نظامی مانند بقیه ی سربازان نبودند. اعضای این دسته معمولاً هنرمند، نقاش، طراح و تکنسین صدا بوده و از مدارس هنر مستقر در نیویورک و فیلادلفیا می آمدند.

آن ها هیچ اسلحه ی واقعی حمل نمی کردند و کار آن ها طراحی ماکت هایی بادی به شکل تانک های واقعی و هواپیماهای پلاستیکی بزرگ بود. علاوه بر این افراد مذکور به جای تفنگ هایی مانند ام یک (M1) و تامپسون (Thompson)، بلندگوهای قوی و تقویت کننده های صدا را برای تقلید صدای حجم زیادی از نیروها و همچنین تجهیزات رادیویی خاصی برای مخابره کردن پیام های جعلی حمل می کردند.

در بحبوحه ی جنگ جهانی دوم، ارتش اشباح برنامه هایی را برای فریب نیروهای مخفی هیتلر در کشورهای مختلف اروپایی اجرا می کرد. این واحد بیش از ۲۰ عملیات مختلف را برای فریب دادن نیروهای دشمن انجام داده و آن ها را در مورد میزان قدرت و استعداد نیروهای نظامی متفقین و محل انجام عملیات سردرگم کردند. به همین دلیل این واحد توانست جان ده ها هزار سرباز خودی را با انجام این نمایش های ساختگی نجات دهد بدون آن که کسی از حقیقت کار آن ها بویی ببرد. وجود این واحد و فعالیت ها و تحرکات آن به شدت سری بوده و حتی تا ۴۰ سال بعد از پایان جنگ نیز اطلاعات مربوط به این واحد فاش نشد.

برای این که نیروهای نازی فکر کنند نیروهای زیادی در منطقه ای خاص از قلمرو متفقین جمع شده اند، افراد این دسته از تانک های بادی، ماکت کامیون ها و توپخانه و هواپیما و همچنین صداهای از قبل ضبط شده از سر و صدای نیروهای نظامی و پخش کردن آن ها توسط بلندگوهای قوی به طوری که تا فاصله ی ۱۵ کیلومتری نیز شنیده شوند استفاده می کردند. اپراتورهای تلفن پیام های جعلی مخابره کرده، بازیگران لباس های سربازان را به تن کرده و در کافه ها و مکان های عمومی داستان های دروغین می ساختند تا به گوش جاسوس های آلمانی رسیده و حتی برخی نیز لباس ژنرال های متفقین را به تن کرده و سوار بر جیپ های فرماندهی از شهری به شهر دیگر می رفتند.

در برخی موارد این واحد تعداد محدودی از کامیون های نظامی را پشت سر هم و در یک حلقه بارها و بارها از یک مسیر خاص عبور می دادند و جاسوسان و نیروهای نفوذی آلمانی فکر می کردند که حجم زیادی از نیروهای پیاده و تجهیزات نظامی در حال انتقال به منطقه ی خاصی از نبرد است. همچنین در برخی از موارد این واحد هزار نفری خود را به شکل ۲۰ تا ۴۰ هزار نیروی پیاده ی متفقین نشان می دادند که این موضوع توسط جاسوسان به گوش نیروهای آلمانی رسیده و در نتبجه آن ها دچار اشتباهات فاحشی می شدند.

یکی از بزرگ ترین عملیات این واحد در اواخر جنگ جهانی دوم اجرا شد. در مارس ۱۹۴۵، در حالی که ارتش نهم ایالات متحده قصد داشت از رود راین گذشته و وارد آلمان شود، از واحد نیروهای ویژه ی مرکز فرماندهی بیست و یکم خواسته شده که در جایی دیگر از رود راین یک پل ساختگی طراحی کنند تا بدین ترتیب توجه نیروهای آلمانی را به خود جلب کرده و آن ها متوجه محل واقعی عبور نیروها از رود راین نشوند. بدین منظور این واحد بیش از ۶۰۰ تانک و تجهیزات زرهی بادی آماده کرده و در محل مورد نظر مستقر کردند.

شب هنگام نیز صدای حرکت کامیون ها را از طریق بلندگوهای قوی پخش کردند به طوری که نیروهای آلمانی بتوانند صدای آن ها را بشنوند. در هنگام روز نیز سر و صدای مربوط به ساخت و سر هم کردن قطعات یک پل بزرگ آهنی تولید و پخش می کردند. علاوه بر این با استفاده از فلش های دست ساز خود آتش سنگین توپخانه را شبیه سازی نمودند. بدین ترتیب در حالی که نیروهای آلمانی فریب خورده و نیروهای خود را در قسمت عبور تانک ها و تجهیزات زرهی بادی مستقر کرده بودند، نیروهای واقعی به موفقیت از رود راین عبور کرده و با مقاومت ناچیزی مواجه شدند.

بعد از پایان جنگ، بسیاری از افرادی که در این واحد خدمت کرده بودند به شغل هنری سابق خود پرداختند. حتی برخی مانند طراح مد و لباس بیل بلَس (Bill Blass)، اِلسوورث کلی (Ellsworth Kelly) نقاش و آرت کین (Art Kane) عکاس به شهرت جهانی رسیدند. امروزه در حدود ۵۰ نفر از افراد این واحد زنده هستند و فعالیت های آنان تنها ۷ سال پیش برای عموم مردم آشکار شد. برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ شبکه ی پی بی اس (PBS) مستندی را با عنوان «ارتش اشباح» (The Ghost Army) پخش کرد که در آن با تعدادی از افرادی که در این واحد خدمت کرده بودند مصاحبه شد.