محققان مدارک کاملاً قطعی و مستدلی دال بر وجود تعدادی سگ وحشی بومی مناطق کوهستانی گینه ی نو که قبلاً تصور می شد نسلشان منقرض شده به دست آورده اند. بعد از پیدا شدن ردپای این نوع سگ وحشی بومی گینه ی نو در طی یک سفر تحقیقاتی در مناطق کوهستانی این کشور، محققان تعدادی دوربین خودکار و طعمه های متعددی را در سراسر منطقه کار گذاشتند و بعد از چند روز در کمال تعجب دیدند که دوربین ها تصاویری از ۱۵ سگ وحشی که در بین آن ها یک سگ ماده و چندین توله نیز دیده می شد را به ثبت رسانده اند.
به مدت بیش از ۵۰ سال محققان نتوانسته بودند وجود این گونه ی بومی از سگ سانان را در مناطق کوهستانی گینه ی نو به اثبات برسانند و به همین دلیل بسیاری بر این باور بودند که نسل این جانور منقرض شده است. محققان سگ های بومی مناطق کوهستانی گینه ی نو را «کمیاب ترین و قدیمی ترین گونه ی سگ سان» در دنیای امروزی می دانند.
۲- ببر تاسمانی
هنوز تصاویری از این گونه ی جانوری بدست نیامده است اما برخی از شهروندان استرالیایی ادعا کرده اند که در مواردی نمونه هایی از این حیوان را رویت نموده اند. همین موضوع نیز محققان را به زنده بودن تعدادی از این گونه ی جانوری امیدوار کرده است زیرا آخرین ببر تاسمانی در دهه ی ۱۹۴۰ در اسارت مرد.
این حیوان در واقع ببر نیست و حتی بر خلاف ظاهرش که شبیه سگ است به دسته ی سگ سانان نیز تعلق ندارد بلکه از گونه ی کیسه داران گوشتخوار به شمار می آید. در طی این سال ها تعدادی از مردم استرالیا ادعا کرده اند که این جانور افسانه ای را دیده اند اما این مشاهدات به ندرت اتفاق می افتاد و بسیاری آن را خطای دید و تشخیص نادرست می دانستند. با این وجود، امروزه مشاهدات محتمل این گونه ی منقرض شده باعث شده محققان به این نظریه برسند که نسل این حیوان در واقع منقرض نشده است.
محققان جانورشناسی در دانشگاه کوئیزلند در استرالیا دست بکار شده و قصد دارند با قرار دادن دوربین های خودکار در مناطقی که ادعا شده ببر تاسمانی در آن جا دیده شده است صحت و سقم ادعاها را بررسی نمایند.
۳- پرنده ای به نام «لیوسیچلا» با صورتی قرمز
لیوسیچلای صورت قرمز (red-faced liocichla) با نام علمی “Liocichla phoenicea” در ۱۸۷ سال اخیر در مناطق شرقی نپال مشاهده نشده و محققان برای سال های متمادی بر این باور بودند که نسل این پرنده در این مناطق منقرض شده است. با این وجود اخیراً چند نمونه از این پرنده ی کمیاب در یک تور علمی ۱۰ روزه در مناطق شرقی نپال شناسایی شده اند. این گروه در ابتدا تنها دو عدد از لیوسیچلای صورت قرمز را مشاهده کردند اما روز بعد در کمال ناباوری ۸ عدد از آن ها که یک جفت نر و ماده نیز در میان آن ها بود رویت شدند.
۴- قورباغه ی درختی خالدار
اگر چه هیچ موردی از این قورباغه ی نادر در ۱۵ سال اخیر در طبیعت وحشی مشاهده نشده است اما اخیراً نمونه هایی از این قورباغه ی کوچک در پارک ملی کوشیوسکو (Kosciuszko National Park) در نیو ساوث ولز استرالیا رویت شده اند. این گونه تنها یکی از صدها گونه ی قورباغه ای است که در سراسر جهان به دلیل حمله ی یک قارچ کشنده که به «کریپتونایت قورباغه ها» مشهور بود نسلشان از بین رفت.
آخرین قورباغه های درختی خالدار در سال ۲۰۰۱ از پارک ملی «کوشیوسکو» خارج شده و در قرنطینه تولید مثل کردند و سپس در طبیعت آزاد شدند اما بار دیگر قارچ کشنده ی مذکور به آن ها حمله کرده و همه ی آن ها را از بین برد. ۳ سال پیش تعدادی از بازماندگان اندک آن ها به یک نقطه ی جدید منتقل شدند و خوشبختانه تاکنون زنده مانده اند.
۵-ماهی سالمون سوکیه
اگر تاکنون از خلیج مکنزی (Mackenzie Basin) در جزیره ی جنوبی نیوزیلند دیدن کرده باشید حتما ماهی های سالمون سوکیه را دیده اید که هرازگاهی از آب بیرون می پرند. شاید با خود بگویید که این قضیه چه چیز غیر عادی دارد! باور محققان در مورد آخرین جمعیت ماهی های بومی نیمکره ی جنوبی این بود که نسل این گونه در دهه ی ۸۰ از بین رفته است اما در کمال تعجب امروزه جمعیت زیادی از این ماهی ها در خلیج مکنزی حضور داشته و به دنبال مکان مناسبی برای تخم گذاری هستند.
برآورد می شود که امسال تنها در یکی از انشعابات دریاچه ی پوکاکی (Lake Pukaki) حدود ۱.۰۰۰ ماهی سالمون سوکیه وجود دارد که از گونه های حفاظت شده ی کشور نیوزیلند به شمار می آیند.
۶- خفاش های قهوه ای کوچک
خفاش های قهوه ای کوچک بومی نیویورک سیتی که روزگاری به مرز انقراض کامل رسیده بودند اکنون تعدادشان در حال افزایش است. در سال های گذشته یک قارچ کشنده در موقعی که این خفاش ها در خواب زمستانی به سر می بردند به بدن آن ها چسبیده، توان بدنی آن ها را ضایع کرده و باعث رخم شدن بال های آن ها شده بود. این قارچ باعث می شد این پستانداران بالدار بعد از بیدار شدن از خواب زمستانی به علت سستی و ضعف مفرط توانایی پرواز و پیدا کردن غذا نداشته و از بین بروند. این قارچ در اطراف دهان و بینی و در روی بال های آنان رشد کرده و باعث بیماری می شد که به «سندروم بینی سفید» (white-nose syndrome) معروف بود.
در طی ۵ سال بیش از ۹۰ درصد از این خفاش های قهوه ای کوچک در اثر سندروم بینی سفید جان خود را از دست دادند. امروزه کمتر از ۱۰ درصد از جمعیت آن ها باقی مانده اما میزان زاد و ولد و جان به در بردن آن ها از این بیماری خطرناک در حال افزایش است. با این وجود، بر اساس برآوردها ۳۰ تا ۴۰ سال طول خواهد کشید تا تعداد این خفاش های نادر به سطح نرمال قبل از شیوع سندروم بینی سفید برسد.
۷- دلفین رودخانه ای چینی
۱۰سال بعد از این که محققان انقراض دلفین رودخانه ای چینی را اعلام کردند نمونه هایی از این گونه ی دریایی مشاهده شده است. هنوز صحت این مشاهدات توسط محققان تایید نشده و گروهی که این گونه ی منقرض شده را رویت کرده اند زمان کافی برای گرفتن عکس هایی که بتوان آن ها را مورد بررسی های دقیق تر قرار داد نداشته اند. با این وجود عملیات جستجو برای پیدا کردن گونه های باقی مانده از این دلفین کمیاب آغاز شده است.
بایجی (baiji) یا «الهه ی یانگ تسه» گونه ای دلفین سفید رودخانه ای بود که تعداد آن ها تا قبل از انقراض به میلیون ها عدد می رسید اما در اثر شکار بی رویه و آلودگی نسل آن ها منقرض شد. در دهه ی ۱۹۵۰ هزاران بایجی در رودخانه ی یانگ تسه، طولانی ترین رودخانه ی آسیا، زندگی می کردند. اما در دروان قحطسالی بزرگ، میلیون ها چینی گرسنه در دوران حکومت مائو زِدونگ برای زنده ماندن به خوردن این گونه ی دریایی روی آوردند.
۸- راسوی ماهیگیر
تا مدتی قبل خیال می شد که نسل راسوی ماهیگیر که از پسرعموهای سمورها و مینک ها به شمار می آید منقرض شده است به طوری که هیچ ردی از این حیوان از اواخر قرن هجدهم میلادی تاکنون در منطقه ی آیووا مشاهده نشده بود تا این که در نوامبر سال ۲۰۱۶ تصویری از این حیوان توسط دوربین ها شکار شد.
مقامات اداره ی منابع طبیعی شهر آیووا نیز رویت شدن این حیوان را تایید کرده اند. این حیوان گوشت خوار غیر از انسان دشمنان بسیار اندکی دارد. البته این موجود بسیار تهاجمی است و در صورت مواجهه با آن باید بسیار با احتیاط عمل کرد.
۹- ببرهای هندوچینی
جمعیت ببرهای هندوچینی چنان کاهش یافته است که امروزه تنها ۶ توله ی کوچک از آن ها در پارک ملی مناطق شرقی تایلند دیده می شود. البته این موضوع بسیار امیدوار کننده است زیرا نشان می دهد که این گونه ی تقریبا منقرض شده توانسته تولید مثل داشته باشد.
جمعیت این گونه ی نادر در قرن گذشته تا ۱۰۰.۰۰۰ قلاده نیز رسیده بود اما به دلیل شکار غیرقانونی و بیماری امروزه کمتر از ۲۵۰ ببر هندوچینی باقی مانده که بر اساس گزارشات این تنها دومین مورد وجود تولید مثل در آن ها بوده است. نقش قوانین جدید دولت در مقابله با شکار غیر قانونی این حیوان نادر را نمی توان در این موفقیت نسبی نادیده گرفت.
۱۰- حلزون beer slug
این نوع حلزون از دهه ها قبل دیگر در آلمان مشاهده نشده بود تا این که در آوریل سال ۲۰۱۷ اولین مورد از این حلزون نادر بعد از حدود ۸۰ سال در زیرزمینی در شهر هامبورگ رویت شد. حلزون beer slug معمولا در زیرزمین های مرطوب زندگی می کند و آخرین بار در سال ۱۹۳۵ مشاهده شده بود. محققان بر این باور بودند که نسل این گونه ی جانوری منقرض شده است.
خبر های خوشحال کننده و امیدوار کننده ای هستن.