عبدالمجید مِنگال یک پیرمرد ۷۰ ساله ی پاکستانی است که همراه با ۴۲ دختر و پسر از ۵۴ فرزند خود در شهر کویته ی پاکستان زندگی می کند و شغل او نیز رانندگی کامیون است. وی ۱۲ نفر از فرزندانش را به دلایل مختلف از دست داده و در حال حاضر ۲۲ فرزند پسر و ۲۰ دختر دارد.
عبدالمجید می گوید: ” در دوران جوانی بسیار سرحال بودم و می توانستم برای رفاه خانواده ام سخت تلاش کنم به همین دلیل زن های متعددی گرفتم ولی متاسفانه رفته رفته برخی از فرزندانم را به علت بیماری و فقر از دست دادم. من هنوز هم سخت کار می کنم و توانسته ام شرایط لازم برای تحصیل پسران ارشدم فراهم کنم. اما دیگر پیر شده ام و نشاط جوانی ام را ندارم”.
عبدالمجید در سن ۱۸ سالگی برای اولین بار ازدواج کرد ولی از آن زمان تاکنون ۵ بار دیگر نیز ازدواج کرده است بدون این که از زنان قبلی اش جدا شود. وی علاوه بر این که در این مدت ۱۲ فرزند خود را از دست داده شاهد مرگ دو تن از زنانش نیز بوده است.
وی در این مورد چنین می گوید: ” آن ها [کودکان] شیر کافی برای خوردن نداشتند و من نیز از عهده ی هزینه ی سنگین آن ها بر نمی آمدم در نتیجه تعدادی از آنان فوت کردند. یکی از همسرانم هنگام وضع حمل همراه با بچه مرد. او مریض بود و چون ما پولی نداشتیم نتوانستیم کاری بکنیم و او مرد. من در آن دوره فقیر و بیکار بودم”.
عبدالمجید تمام عمرش را راننده کامیون بوده و ماهی بین ۱۵.۰۰۰ تا ۲۵.۰۰۰ روپیه ی پاکستانی (۱۱۵ تا ۱۹۲ دلار) درآمد دارد. پسر بزرگ او عبدالباری منگال نام دارد که ۳۲ ساله و او نیز مانند پدرش برای تامین مخارج خانواده به شغل رانندگی کامیون روی آورده است. عبدالمجید و پسر ارشدش تنها اعضای خانواده ی او هستند که کار می کنند. درآمد آن ها به سختی کفاف سیر کردن شکم ۵۴ عضو خانواده را می دهد.
این خانواده ی پرجمعیت در یک خانه ی ۷ اتاقه زندگی می کنند و بچه ها هر کدام در اتاق مادر خودشان می خوابند. مردان پاکستانی بر اساس قوانین دین اسلام اجازه دارند تا ۴ زن نیز بگیرند اما برای این کار باید رضایت زنان دیگر را جلب نمایند. با این وجود فعالان حقوق بشر بر این باورند که در خانواده هایی این چنین کودکان و زنان بیشترین آسیب را می بینند.
اما عبدالمجید می گوید که با تقسیم کردن وقت خود در میان فرزندان و همسرانش و برقراری عدالت در بین آن ها توانسته علاقه ی آن ها را به خود در این سالیان دراز حفظ کند. اکثریت فرزندان او زیر ۱۰ سال سن دارند و کوچک ترین فرزند او نیز یک دختر ۲ ساله به نام بی بی زینب است. او ادعا می کند که زندگی خانواده ی پرجمعیت او کاملا طبیعی پیش می رود.
خانواده ی او بیشتر روزها را مجبورند غذاهای گیاهی یا دال (سوپی تهیه شده از حبوبات) همراه با برنج بخورند. اما در مراسم خاصی مانند اعیاد مسلمانان وی ۳ بزغاله می خرد و خانواده در کنار هم جشن می گیرند. عبدالمجید در این باره می گوید: ” ما معمولا هر وعده مقداری سوپ دال، سبزیجات و در حدود ۱۰۰ عدد نان روتی (roti) می خوریم. غذای ما همین است. اما یک جوری با این شرایط کنار می آییم. لباس خوب گران است و ما مجبوریم برای لباس بچه ها ۴ تا ۵ تخته پارچه بخریم و با آن ها لباس بدوزیم”.
عبدالمجید تصدیق می کند که ۱۰ فرزندش به مدرسه نمی روند زیرا او توان تامین هزینه های آنان را ندارد. وی در این باره چنین می گوید: ” من سخت کار می کردم تا بچه هایم بتوانند به مدرسه بروند. پسران بزرگترم سخت در تلاشند که کاری پیدا کنند. آن ها تحصیلاتشان را تمام کرده اند اما بیکارند. من برای تحصیل آن ها سخت تلاش کردم اما تلاش هایم بی نتیجه بوده است چون آن ها بیکار مانده اند. دعا می کنم که هر چه زودتر کاری پیدا کنند”.
عبدالمجید در حالی که پیر شده و توانایی سابق را ندارد اما از درخواست برای کمک های مالی از طرف دولت نیز خودداری می کند. وی ادامه می دهد: “بالاخره راهی برای بزرگ کردن بچه ها پیدا می کنیم”.
در حال حاضر جمعیت پاکستان ۱۹۴.۹ میلیون نفر تخمین زده می شود و این کشور یکی از بالاترین نرخ های زادوولد را در آسیای جنوبی دارد.
بدون نظر