۷۱ درصد از سطح کره زمین را آب تشکیل داده است. همین آب حیات بخش، گاهاً موجوداتی هراس انگیز و شگفت آور را در خود دیده است. موجوداتی که برخی از آنها در اعماق تاریک دریاها زندگی می کنند و اغلب مواقع از دید انسان پنهان هستند، اما برخی دیگر، بخش عمده عمر خود را بر سطح آب سپری کرده و می توانند برای انسان ها خطرآفرین باشند.
چه پنهان در اعماق دریا و چه آشکار بر سطح آب، موجودات دریایی ویژگی ها و جاذبه های خاص خود را دارند. بسیاری از این موجودات پتانسیل این را دارند که در آثار سینمایی جذب مخاطب کرده و بدرخشند. بد نیست بدانید که این امر مسبوق به سابقه هم بوده و برخی از آثار پرفروش تاریخ سینما، موضوع خود را از بین این موجودات انتخاب کرده اند (مثال: فیلم مشهور «آرواره ها»، ساخته استیون اسپیلبرگ).
با عنایت به مطالب فوق، در این بخش قصد داریم شما را با موجودات آبزی رعب آوری آشنا سازیم که هر کدام می توانند صاحب یک عنوان فیلم تخصصی، آن هم در ژانر وحشت باشند. با ما همراه باشید و با این هیولاهای دریایی بیشتر آشنا شوید:
۱۰- مارماهی پلیکانی
جانور نمایان در عکس، تحت عنوان «مارماهی پلیکانی» شناخته می شود. این نام، به خاطر دهان بزرگ جاندار که شباهت خاصی به دهان پلیکان ها دارد، به او اطلاق شده است.
مارماهی پلیکانی در آبهای گرم و معتدل، در اعماق ۵۰ الی ۳۰۰۰ متری دریا زندگی می کند. دهان بزرگ این جاندار، به او اجازه می دهد نسبت به بلعیدن سایر موجودات (غالباً سخت پوستان) مبادرت ورزد. به همین واسطه، گاهاً او نسبت به شکار جاندارانی اقدام می کند که از جثه ای به مراتب بزرگتر برخوردار هستند. البته خود مارماهی نیز جثه چندان کوچکی ندارد. طول او به ۷۶ سانتیمتر نیز می رسد.
علی رغم ظاهر ترسناک مارماهی پلیکانی، باید به استحضار رساند که انسان ها نباید زیاد نگران مواجهه با این هیولای مخوف باشند چون این ماهی، به خاطر شرایط زیستگاهی خود، به ندرت در انظار عموم ظاهر می شود.
۹- اژدهاماهی
«اژدهاماهی» یا «استومیدایی» نام راسته ای از ماهیان است که شامل ۲۹۰ گونه مختلف می شود. بسیاری از این گونه ها ظاهری وحشتناک دارند؛ مثلاً، «اژدهاماهی سیاه» ظاهری بسیار شبیه به هیولاهای سری فیلم های ترسناک «بیگانه» دارد.
اژدهاماهی ها در اقیانوس های سراسر جهان پراکنده اند. ویژگی بارز این موجودات، دهان بزرگ آنهاست که با یک ردیف دندان بسیار تیز، ابهتی کم نظیر یافته است. خوشبختانه، آرواره های اژدهاماهی، برخلاف ظاهر ترسناک شان، چندان نیرومند نیستند و بسیار کُند باز و بسته می شوند. در هنگام شکار، نقش دندان های این جاندار به مراتب بیشتر از آرواره هاست.
برخی از انواع اژدهاماهی به اندام های «زیست تاب» مجهز هستند. اندام های مذکور، از خود نور متصاعد می کنند. این مسئله، در اعماق تاریک دریا، بسیار به کارِ جاندار می آید.
از آنجایی که زیستگاه اژدهاماهی اعماق دریاست، زیاد نباید نگران مواجهه با او باشید. اگر بر فرض محال، در حالت عادی (بدون تجهیزات)، به اعماق دریا فرو بروید، نگرانی هایی بسیار جدی تر از مواجهه با یک اژدهاماهی خواهید داشت؛ نگرانی هایی از قبیل «آب بسیار سرد» و «توقف عملکرد شُش ها».
۸- قلابچه ماهی
انجمن «نشنال جئوگرافیک» که علاقه ای خاص به نشان دادن زیبایی های جهان دارد، «قلابچه ماهی» را «زشت ترین جانور دنیا» خطاب کرده است. ما هم هیچ دلیلی برای مخالفت با این انجمن نمی بینیم چون ماهی مذکور ظاهری واقعاً مخوف و بَدهِیبت دارد.
در راسته «قلابچه ماهی سانان»، تاکنون ۲۰۰ گونه کشف شده است که اکثر آنها در اعماق آب های آتلانتیک و دریاهای قطب جنوب زندگی می کنند (حدوداً ۱۶۰۰ متر زیرِ آب).
در برخی از گونه های این جاندار، ظاهر و رفتار جنس نر و ماده بسیار متفاوت است. ماده ها برجستگی آنتن مانندی بر روی سر خود دارند که نظیر قلاب ماهیگیری عمل می کند؛ نام «قلابچه ماهی» نیز، به همین دلیل به این جانور اطلاق شده است.
در رأس زائده آنتنی، بخشی وجود دارد که از خود نور متصاعد می کند. سایر جانوران آبزی، با مشاهده این نور به قلابچه ماهی نزدیک می شوند و سپس، در یک چشم به زدن، توسط دهان بزرگ جاندار شکار می شوند.
قلابچه ماهی ها به کمک دهان بسیار بزرگ شان می توانند طعمه ای دو برابرِ جثه خود را ببلعند. اغلب اوقات، طول پیکر قلابچه ماهی ماده، کمتر از ۳۰ سانتیمتر است اما در مواردی نادر، گونه های ۱۰۰ سانتیمتری این موجود نیز رؤیت شده است.
ناگفته نماند که در مقایسه با جنس ماده قلابچه ماهی، نرها همیشه کوچک جثه ترند؛ طول پیکر آنها معمولاً از ۱۰ سانتیمتر فراتر نیست.
۷- سرچتری نیش دار
ماهی «سرچتری نیش دار» در اعماق ۳ الی ۷۳ متری آب های سواحل کالیفرنیا زندگی می کند. این جانور اغلب در بین صخره ها و صدف ها مخفی می شود و تنها سر خود را بیرون نگه می دارد.
سرچتری نیش دار دو خصوصیات بارز دارد: ۱) به ندرت جابجا می شود؛ ۲) قوه بینایی اش ضعیف است. اگر یک حیوان یا حتی دست انسان به محل استقرار سرچتری نزدیک شود، دهان این جانور مخوف به حدی غیرقابل تصور باز می شود و دندان های او نمایان می گردد. در این هنگام، سرچتری ظاهری بسیار رعب آور به خود می گیرد.
اگر عملیات بالا، باعث عقب نشینی مزاحم نشود، آنگاه نوبت به حمله می رسد. از آنجایی که دید سرچتری ضعیف است، او در هنگام احساس خطر، به هر چیز که نزدیکش باشد حمله ور می شود. در این مواقع، برای او فرقی نمی کند که مزاحم، یک جانور بزرگ یا حتی یک انسان باشد.
سرچتری، برای حفاظت از قلمروی خود در مقابل یک جانور همنوع، از یک شیوه دفاعی عجیب بهره می برد. در این مواقع، دو سرچتری مقابل هم قرار گرفته و به کمک دهان های بزرگ خود با هم کُشتی می گیرند. غالباً در این شرایط، جانوری که دهان بزرگتر دارد، فاتح میدان و تصاحب کننده قلمرو می گردد.
۶- اورانوس ماهی
تاکنون ۵۱ گونه «اورانوس ماهی» کشف شده که ویژگی بارز همه آنها قرارگیری چشم ها در بالای سر است. این ماهی ها از یک لحاظ دیگر نیز با هم تشابه دارند؛ همه آنها در زیر شن های کف اقیانوس مخفی شده و سپس با انجام حرکتی سریع و جهنده نسبت به شکار طعمه اقدام می ورزند.
جالب است که برخی از گونه های اورانوس ماهی، برای شکار، به ترفندهای فریبنده متوسل می شوند. مثلاً، یکی از این گونه ها پس از مخفی شدن در زیر شن، با تنفس خود شن ها را جابجا می کند که این امر باعث جلب توجه طعمه می گردد. طعمه بیچاره، به گمان این که یک ماهی کوچک (غذا) مشغول پرسه زنی در شن هاست، به اورانوس ماهی نزدیک می شود و در این هنگام، شکارچی مخوف ما، با یک حرکت سریع، صید را به درون دهان خود می کشد.
ظاهر رعب آور و دهان بزرگ پنهان در زیر شن، تنها مشخصه هراس انگیز اورانوس ماهی نیست. این جانور، در نواحی نزدیک به آبشش خود، خارهایی سمی دارد که قادرند یک شوک الکتریکی (معادل ۵۰ ولت) را به مهاجمان تحمیل کنند. این بدان معناست که، در هنگام مواجهه با این ماهی، باید مواظب باشید دست یا پایتان به او اصابت پیدا نکند.
البته، زیاد جای نگرانی نیست. احتمال مواجهه انسان با اورانوس ماهی بسیار اندک است چون زیستگاه این جانور، عمدتاً بخش های عمیق اقیانوس است. با تمام این تفاسیر، باید خاطرنشان کرد که در مواردی نادر، تعدادی از این ماهی ها در آب های کم عمق سواحل ویرجینیا مشاهده شده اند.
۵- تمساح ماهی
در جهان، تاکنون ۷ گونه از تیره «ماهیان سرسوسماری» کشف شده که بزرگترین آنها، گونه ای موسوم به «تمساح ماهی» است.
یک تمساح ماهی بالغ، طولی نزدیک به ۲ متر و وزنی معادل با ۱۳۶ کیلوگرم دارد. این ماهی، از یک دهان کشیده و صاف برخوردار است که به دهان تمساح شباهت بسیار دارد (علت نامگذاری او در همین نکته نهفته است). با این اوصاف، چندان جای تعجب ندارد که بدانیم، دهان مذکور، مجهز به دندان هایی بسیار تیز است. اگر کسی بخواهد یک تمساح ماهی را از نزدیک ببیند، باید عازم دریاچه ها، مرداب ها و خلیج های آمریکای شمالی و مرکزی شود.
علی رغم ظاهر مخوف و جثه بسیار بزرگ تمساح ماهی ها، تا کنون موردی مبنی بر حمله این جاندار به یک انسان گزارش نشده است. البته حمله و گاز گرفتن را نمی توان تنها خطر یک تمساح ماهی برای انسان قلمداد کرد. باید اشاره کرد که تخم های این آبزی سمی هستند و در صورت بلعیدن انسان می توانند خطرآفرین باشند. با این وصف، اگر در یک مهمانی به شما خاویارِ تمساح ماهی تعارف شد، بی درنگ عطای آن را به لقایش ببخشید!
۴- نیزه ماهی بزرگ
زیستگاه «نیزه ماهی های بزرگ» آب های گرم سراسر دنیاست. طول این ماهی ها به ۱/۵ متر و وزنشان به ۴۵ کیلوگرم می رسد. آنها مجهز به دو ردیف دندانِ تیزِ تیغ مانند هستند که از آنها برای تکه تکه کردن طعمه استفاده می کنند.
نکته ای دیگر که می تواند وحشت نیزه ماهی ها را به دل بیاندازد، سرعت فوق العاده بالای آنهاست. حداکثر سرعت ثبت شده توسط این جاندار، ۵۶ کیلومتر بر ساعت بوده است. در مقام مقایسه، باید اشاره کرد، سرعت سریعترین انسان شناگر در دنیا (یعنی «مایکل فلپس»)، تنها ۷ کیلومتر بر ساعت بوده است.
تاکنون تنها مواردی محدود از حمله نیزه ماهی های بزرگ به انسان گزارش شده است. طبق آمار موجود، دو عدد از این حمله ها (در ایالات متحده) مرگبار گزارش شده اند: یکی در سال ۱۹۴۷ و دیگری در سال ۱۹۵۷ میلادی. در نمونه ای دیگر، در سال ۱۹۶۰، یک غواص دو بار توسط یک نیزه ماهی گاز گرفته شد که زخم های ناشی از آن متحمل ۳۱ عدد بخیه گشت.
۳- سنگ ماهی مرجانی
«سنگ ماهی مرجانی» در اقیانوس هند-آرام زندگی می کند. علت نامگذاری این جاندار، پوشش استتارگر آن است که ظاهری شبیه به مرجان های زیر آب و صخره های سنگی به او می بخشد. معمولاً طول یک سنگ ماهی مرجانی از ۳۰ سانتیمتر فراتر نمی رود اما در گزارشات، نمونه ای کم نظیر ثبت شده که طول آن حدود ۵۱ سانتیمتر بوده است.
اگر بخواهید بدانید چرا ما سنگ ماهی مرجانی را در رتبه دوم فهرست خود جای داده ایم، باید پاسخ دهیم که این جاندار، لقب «سمی ترین ماهی جهان» را یدک می کشد. در باله های پشتی جانور مذکور، ۱۳ عدد خار نهفته است که به محض تماس با یک شیء، نسبت به انتقال سمی مهلک اقدام می کنند. با این وصف باید اشاره کرد، انسان ها معمولاً به خاطر پای گذاشتن (اتفاقی) بر روی سنگ ماهی گَزیده شده اند.
پیش از مهاجرت اروپایی ها به استرالیا، نمونه های متعددی از مرگ به علت سم سنگ ماهی گزارش شده بود. در سال ۱۹۵۹، پادزهر سم مذکور ساخته شد و پس از آن، هیچ مورد مرگ دیگری گزارش نشد. البته این بدان معنا نیست که پس از کشف پادزهر، هیچ انسان دیگر به نیش این جاندار مبتلا نشده است. اتفاقاً بر عکس، موارد متعددی بوده اند که طعم نیش دردناک سنگ ماهی را چشیده اند، اما خوشبختانه هیچ کدام به مرگ مبتلا نشده اند.
به گفته محققان، زهر سنگ ماهی مرجانی، هم بر روی قلب و عروق و هم بر روی سیستم عصبی-عضلانی تأثیر گذار است. همان طور که پیش تر اشاره شد، دردِ بلادرنگِ ناشی از گزش، به شدت قربانی را آزار می دهد. گاه وخامت درد به حدی بوده که قربانی مُصرانه خواستار قطع عضو مبتلا به گزش شده است.
اظهارات یک قربانی، ابعاد این قضیه را بهتر مشخص می کند: «در استرالیا که بودم، انگشت دستم به خاطر اصابت به یک سنگ ماهی گَزیده شد. مسئله اصلاً شبیه به یک نیش زنبور نبود. ابتدا درد بند بند انگشتان دستم را در بر گرفت؛ بعد، به مچ، آرنج و شانه انتقال یافت. شدت درد به حدی بود که انگار به مدت یک ساعت متوالی، با پتک بر روی تک تک اعضای بدنم کوبیده شده بود. پس از یک ساعت، دردِ شدید کلیه هایم آغاز شد. این درد به مدت ۴۵ دقیقه ادامه داشت؛ در تمام این مدت، از شدت درد، نمی توانستم سرپا بمانم. تازه این در شرایطی بود که هنگام گزش، جوانی ۲۰ ساله و در اوج آمادگی جسمانی بودم. انگشت من تا چند روز هیچ گونه حسی نداشت و دردهای گاه و بی گاه کلیه تا چند سال بعد، مدام به سراغم می آمد».
با آگاهی از شرایط این قربانی، از مسافران آب های مرجان خیز استرالیا درخواست داریم، فوق العاده مواظب باشند دست و پای خود را کجا قرار می دهند.
۲- ببرماهی بزرگ
با مشاهده عناوینی نظیر «ببر» و «بزرگ» در نام «ببرماهی بزرگ» احتمالاً خودتان متوجه شده اید که بهتر است از مواجهه با این درنده آبزی پرهیز کنید.
به گفته بومیان آفریقا، ببرماهی بزرگ در برخی از رودخانه های قاره سیاه زندگی می کند. محلی ها معتقدند، تنها ماهی که از تمساح ها هیچ گونه هراس ندارد، همین ماهی است. آنها حتی مدعی شده اند مواردی را به چشم دیده اند که ببرماهی به یک تمساح حمله کرده و او را گاز گرفته است.
بزرگ ترین ببرماهی کشف شده، طولی معادل با ۱۵۲ سانتیمتر و وزنی معادل ۷۰ کیلوگرم داشته است. البته محققان معتقدند، ماهی مذکور بزرگترین نمونه از این جاندار نیست و به احتمال زیاد، نمونه هایی به مراتب بزرگتر، در گوشه و کنار دنیا در حال زندگی هستند.
ببرماهی مجهز به ۳۲ دندان بزرگ و تیغ مانند است که درازای هر کدام از آنها به حدود ۲/۵ سانتیمتر می رسد. هنگامی که این هیولا، موجودی را گاز می گیرد، دندان های بزرگ او طعمه را به راحتی تکه تکه می کنند. از دیگر ویژگی های بارز ببرماهی، سرعت بالای آن است. از این حیث، او را می توان یکی از سریع ترین موجودات رودخانه قلمداد کرد.
اما بد نیست بدانید، سرعت، تنها یکی از مهارت های مورد استفاده توسط این جاندار است. او قابلیت های دیگری نیز دارد که به کمک آنها می تواند به راحتی در زمره بهترین شکارچیان دنیا قرار گیرد. یکی از این قابلیت ها، تشخیص وقوع لرزش بر روی سطح آب است. ویژگی دیگر نیز دیدِ قوی این حیوان است.
به مدد مهارت های فوق الذکر، ببرماهی می تواند طعمه خود را در دل آب های مواج یافته و با سرعت بالای شنای خود به سمت آنها هجوم بَرَد. این مشخصه، هنگامی بارزتر می گردد که بدانیم ماهی های ضعیف معمولاً برای شنا در آب های پرتلاطم با مشکل مواجه هستند و می توانند طعمه هایی سهل الوصول تلقی شوند.
مواجهه با یک ببرماهی به اندازه کافی ترس آور هست، اما آگاهی از این نکته که ماهی های مذکور معمولاً به صورت گروهی مهاجرت می کنند، وحشتتان را چند برابر خواهد کرد.
تاکنون موارد متعددی از حمله ببرماهی ها به انسان گزارش شده است. برخی از این موارد منجر به قطع انگشتان قربانیان شده اند و در یک مورد، پای یک زن از ناحیه پاشنه قطع شده است. داستان هایی هم وجود دارند که مدعی می شوند در چند مورد، پس از سرنگونی سرنشینان قایق در رودخانه ی محل تردد ببرماهی ها، دیگر هیچ نشانی از افراد مذکور یافت نشده است. البته باید اذعان کرد که هیچ کدام از این داستان ها تاکنون به طور رسمی تأیید نشده اند.
۱- حلزون مخروطی جئوگرافیک
احتمالاً انتظار مشاهده هر موجودی در رتبه نخست فهرست ما را داشتید اِلّا یک «حلزون». با این حال، باید در کمال اطمینان اعلام کنیم، در فهرست حاضر، «حلزون مخروطی جئوگرافیک»، خطرناک ترین جانور آبزی است.
حلزون مورد اشاره را می توان در تپه های مرجانی اعماق اقیانوس هند-آرام یافت. رنگ این جاندار غالباً رنگی تلفیق یافته از قهوه ای و سفید است.
دهان حلزون مخروطی جئوگرافیک به تعدادی دندان مجهز است که هنگام شکار، آنها را به مانند نیزه به سمت مهاجم پرتاب می کند. این دندان ها آغشته به سمی بسیار قوی به نام «کونوتاکسین» هستند. اگر یکی از آنها در پیکر یک ماهی فرو رود، در یک چشم به هم زدن، قربانی فلج می شود. ناگفته نماند که سم مذکور بر روی انسان نیز اثراتی وخیم بر جای می گذارد؛ از همه بدتر آن که، هنوز پادزهری برای آن کشف نشده است.
پس از ورود سم به بدن انسان، عضلات فلج می گردند. یکی از این عضلات، عضله دیافراگم است که از کار افتادن آن موجب توقف عملیات تنفس می گردد. تنها کاری که برای یک فرد گَزیده شده توسط حلزون مخروطی جئوگرافیک می توان انجام داد، اجرای اقدامات ضروری برای حفظ حیات قربانی است. در مرحله بعد، فقط باید منتظر و امیدوار ماند تا سم به نحو طبیعی از بدن دفع شود (توسط دستگاه ایمنی بدن). این فرآیند، گاه چند ساعت، و گاه هفته ها به طول می انجامد. متأسفانه، خیلی از افرادی که وارد این فاز می شوند، زنده از آن بیرون نمی آیند.
با عنایت به شدت خطر سم حلزون مخروطی جئوگرافیک، باید اذعان کرد که در قرن اخیر، افراد متعدد،به خاطر ورود این سم به بدن جان باخته اند.
محققان پس از بررسی سم مورد اشاره، متوجه نکاتی جالب پیرامون آن شده اند. آنها در یافته اند که سم حلزون مخروطی جئوگرافیک حاوی ترکیبات متنوع و غیرعادی است. یکی از این ترکیبات، پروتئینی است که می تواند در تولید مُسکن های کاهش دهنده درد نقش ویژه ایفا کند. دانشمندان بر این باورند، پروتئین مذکور، ۱۰ هزار برابر از مُرفین قوی تر است و به هیچ وجه عوارض جانبی آن را ندارد.
عالی بود. ممنون که ویدیو ها رو هم گذاشتین
با سلام مرسی ولی زیاد هم جالب نبودند شیلنگ هم از این ها ترسناک تره حد اقل چند تا حیوان ما قبل تاریخ با جثه بزرگتر میزاشتین ولی باز مرسی