شمارش معکوس برای سقوط ایستگاه فضایی ۸ تنی تیانگونگ

احتمالات درباره محل سقوط ایستگاه فضایی چینی

ایستگاه فضایی چینی تیانگونگ ۱ که با سرعت ۲۷ هزار کیلومتر در ساعت به دور کره زمین در حال چرخیدن است، بزودی به جو کره زمین می رسد و پس از گذشت از آن، به سطح زمین برخورد می کند. اینکه محل دقیق برخورد این ماهواره چینی کجاست را نمیتوان مشخص کرد. اما بررسی ها نشان می دهد که تا کنون از برخورد قطعات ایستگاه های فضایی با سطح  زمین، فردی آسیب ندیده است. اما اگر در روزهای آینده در اثر برخورد این ایستگاه فضایی به سطح زمین، فردی آسیب ببیند، دولت جمهوری خلق چین، مسئول جبران حادثه طبق کنوانسیون های بین المللی خواهد بود. به هر حال، پدافند هوایی برخی از کشورهای جهان همچون ایالات متحده، با توجه به تجارب قبلی مربوط به ماهواره سرگردان USA-193 در سال ۲۰۰۸ میلادی، آماده شلیک موشک برای متلاشی کردن قطعات این ایستگاه فضایی در آسمان کشورشان هستند. هنوز  از پدافند هوایی کشورمان درباره جزییات آمادگی در  برابر ورود احتمالی قطعات این ایستگاه فضایی به آسمان ایران، خبری منتشر نشده است.

بررسی های رسانه ای نشان می دهد که احتمالا این ایستگاه فضایی، دهم تا سیزدهم فروردین به سطح زمین برخورد می کند و در فاصله بین ۴۳ درجه شمالی تا ۴۳ درجه جنوبی پیش بینی شده که محدوده بسیار بزرگی از آمریکای شمالی و جنوبی، چین، خاورمیانه، آفریقا، استرالیا، بخش‌هایی از اروپا و مناطق بزرگی از اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس را در بر می‌گیرد. البته نباید خیلی نگران بود. چرا که بخش اعظمی از این ایستگاه فضایی چینی پس از ورود به اتمسفر می سوزد و بخش کمی به سمت زمین حرکت میکند که ۷۰ درصد آن را آب تشکیل داده است.

وزن این ایستگاه فضایی چینی ۸.۵ تن است درحالیکه بزرگترین فضاپیمای غیرقابل کنترلی که تاکنون وارد جو شده «SkyLab» نام دارد که ۷۷ تن وزن داشته و در منطقه‌ای در غرب استرالیا سقوط کرده است. پس از سقوط قطعات آن به تدریج جمع آوری شد و در جریان این سقوط نیز کسی آسیب ندید.

ایستگاه فضایی تیانگونگ ۲ به (چینی: 天宫 二号، پینیین: Tiāngōng èrhào؛ به معنای واقعی کلمه: “کاخ آسمانی ۲”)، (به انگلیسی: Tiangong-2)، یک آزمایشگاه فضایی چینی و بخشی از برنامهٔ «پروژه ۹۲۱–۲ ایستگاه فضایی تیان گونگ» است.

فضاپیمای بدون سرنشین «Tiangong-1» اولین آزمایشگاه فضایی است که توسط چین ساخته و در سپتامبر سال ۲۰۱۱ میلادی به فضا پرتاب شده است. فضانوردان آخرین بار در سال ۲۰۱۳ میلادی از «Tiangong-1» استفاده کردند. ارتباط این فضاپیما با زمین در مارس ۲۰۱۶ میلادی به دلیل اعلام نشده‌ای قطع شد و از آن زمان، آژانس‌های فضایی مختلف در سراسر جهان کار ردگیری آن را انجام می‌دهند.

شش ماه پس از این قطع ارتباط، چین فضاپیمای دیگری به نام «Tiangong-2» را به فضا پرتاب کرد. هدف نهایی پکن آن است که تا سال ۲۰۲۲ میلادی یک ایستگاه فضایی دائمی را در مدار زمین مستقر کند. فرستادن انسان به ماه نیز بخشی دیگر از برنامه بلندپروازانۀ فضایی چین است.

مسئول خسارات وارده چه کسی خواهد بود؟

بر اساس کنوانسیون ۱۹۷۲ مسئولیت بین‌المللی برای آسیب‌های ناشی از اشیاء فضایی، دولتی که فضاپیما را پرتاب کرده مسئول پرداخت هزینه‌های ناشی از هرگونه آسیب است. به این ترتیب دولت چین مسئول خسارات احتمالی خواهد بود.
این کنوانسیون پیش از این تنها یک بار اجرا شده است؛ هنگامیکه ماهواره جاسوسی «Cosmos 954» متعلق به اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۸ میلادی سقوط کرد؛ ماهواره ای با قدرت هسته‌ای که خساراتی را در کانادا بر جای گذاشت. کانادا خواستار دریافت مبلغ ۶ میلیون دلار از شوروی سابق شد و درنهایت نیز ۳ میلیون دلار دریافت کرد.

از ایستگاه فضایی «Tiangong-1» چه استفاده‌هایی می‌شد؟

ایستگاه فضایی «Tiangong-1» اولین آزمایشگاه فضایی چین بود که در سال ۲۰۱۱ میلادی به عنوان بخشی از برنامه‌های بلندپروازانه علمی پکن برای تبدیل شدن به یک ابرقدرت فضایی پرتاب شد. اگرچه این ایستگاه فضایی در زمان پرتاب بدون سرنشین بود اما بگونه‌ای طراحی شده است که امکان حیات در درون آن نیز وجود داشته باشد.

دانشمندان ناسا، شانس برخورد قطعات تیانگونگ ۱ با انسان را ۱ در ۱ تریلیون تخمین زده اند که نزدیک به غیرممکن است.  اما در دنیای احتمالات، هیچ چیز غیر ممکن نیست. منتظر می مانیم تا ببینیم که قطعات این ایستگاه فضایی در کدام منطقه جهان فرود می آید.