همه می دانیم که مغز مهم ترین و پیچیده ترین ارگان بدن است و هنوز رازهای زیادی در مورد این ارگان خارق العاده وجود دارد که کشف نشده اند. بدین ترتیب پزشکان و محققان هر روزه چیزهای جدید و باورنکردنی در مورد ویژگی ها و توانایی های مغز کشف می کنند. اما آیا تابحال با خود فکر کرده اید که پس از مرگ چه بر سر مغزتان می آید؟ بسیاری از ما فکر می کنیم که بعد از ایستادن قلب از تپش، مغز نیز به همان سرنوشت دچار شده و متوقف می شود. اما دکتر سم پارانیا و تیم تحقیقاتی او دریافته اند که حتی پس از مرگ و متوقف شدن قلب نیز، مغز به کار خود ادامه می دهد.
این کشف باورکردنی نیست اما واقعیت دارد. بدون شک در مورد کسانی شنیده اید که به معنای واقعی کلمه مرده و بار دیگر به زندگی بازگشته اند و گفته اند که در طول دورانی که مرده فرض می شدند تونلی را دیده اند که انتهای آن بسیار نورانی بوده است. کارشناسان می گویند زمانی که مرگ قریب الوقوع می شود، تجربه ای خواهید داشت که رمز و راز آن تنها برای فرد در حال مرگ قابل درک خواهد بود. هیچ کس در حالت هوشیاری نمی تواند چنین تجربه ای داشت باشد اما پزشکان توانسته اند تحقیقاتی را در این مورد انجام دهند. در واقع آن ها با بررسی گفته ها و تجربیات کسانی که به سکته قلبی مبتلا شده و به زندگی بازگشته اند سعی دارند به سوال های خود پاسخ دهند.
به گفته پزشکان، افرادی که مرده فرض می شوند می توانند حرکات پزشکان و پرستاران اطرافشان و حتی تمامی گفتگوهای آن ها را درک کرده و اتفاقات بصری که در اطرافشان رخ می دهد را ثبت نمایند. حتی دیده شده که بسیاری از این افراد که پس از مرگ به زندگی بازگشته اند، کوچکترین جزییات را نیز به یاد داشته اند. با این وجود در سال ۲۰۱۸ کشفیات تازه ای در این زمینه رخ داد.
یک عصب شناس آلمانی به نام ینس دریر به خاط تحقیقات بی سابقه خود در مورد عملکرد مغز بعد از مرگ به شهرت جهانی رسید. وی در بیمارستانی در برلین با نام «Charité» مشغول بکار است که یکی از بهترین بیمارستان های دانشگاهی آلمان به شمار می آید. او و همکارش، جد هارتینگز، تحقیقات خود را در قالب یک مقاله تحقیقاتی ارایه داده اند که فعالیت های مغز بعد از مرگ را تشریح می کند. در این مقاله به بررسی چگونگی نقل و انتقال پیام ها و سیگنال های الکتریکی عصبی از طریق نورون ها با شدت تمام پرداخته می شود که برای بار آخر انجام گرفته و سپس همه چیز تمام می شود. در علم پزشکی مقوله ای به نام «سونامی مغزی» (brain tsunami) وجود دارد. به گفته دریر، فرآیند «سونامی مغزی» زمانی که اکسیژن کافی قبل از نابودی سلول ها در مغز وجود داشته باشد رخ می دهد.
پزشکان چگونه مغز بیماران در حال مرگ را مطالعه می کنند؟
برای مطالعه مغز این بیماران، آن ها به طور دائم فعالیت های مغزی آن ها را تحت کنترل داشته و با استفاده از تکنیک «مانیتورینگ عصبی» (neuro-monitoring) بیماران می توانند فعالیت های مغزی بیماران قبل از مرگ را با دقت کامل درک کنند.
نتایج بدست آمده در طی این تحقیقات چه بوده است؟
این شیوه مانیتورینگ تا ۳۰ ثانیه پس از متوقف شدن ضربان قلب ادامه پیدا می کن. چیزی که آن ها متوجه شده اند این است که بدن رفته رفته شروع به خاموش کردن سلول های عصبی می کند تا اینکه تمام سلول های عصبی از کار افتاده و تمام انرژی ذخیره شده خود را مانند موجی سهمگین به درون مغز می فرستند.
سونامی مغزی چیست؟
وقتی سلول های مغزی، سیگنال های الکتریکی را با قدرت و شدت تمام برای آخرین بار می فرستند و پس از آن برای همیشه خاموش می شوند، سونامی مغزی رخ می دهد. موج اولیه این انرژی الکترومغناطیسی باعث می شود که سلول های مغزی از کار بیفتند. پزشکان در حال پیدا کرد راهی برای درمان این اختلال و یا دستکم کند کردن آن هستند تا بتوان در این مدت به درمان بیمار ادامه داد. اما این موضوع بسیار پیچیده است. در صورتی که فعالیت مغزی موسوم به سونامی مغزی رخ دهد، بیماری که با مرگ کامل فاصله چندانی ندارد، تجربه هاله نور و تونلی با انتهای نورانی را خواهد داشت.
اگر فرد به هر دلیلی قبل از نابود شدن سلول های مغزی به زندگی بازگردد کاملاً ممکن است که بتواند آنچه که پس از لحظات اولیه مرگ دیده و شنیده و یا تجربه کرده است را به یاد آورده و بازگو نماید. این تجربه هیچگاه قابل بازگویی نیست مگر این که شخصی خود آن را تجربه نماید. تجربه چنین حالتی کاملاً متفاوت می تواند باشد؛ برخی خود را در مزرعه ای زیبا می بینند و برخی دیگر خود را در میان عزیزانشان می یابند. در اغلب موارد اما افراد در حال حرکت در یک تونل طولانی و تاریک هستند که در انتهای آن نوری درخشان وجود دارد.
من تجربه مردن رو یکبار داشتم و خودمو خیلی سبک و در فضایی نورانی و ابی میدیدم اونقدر سبک بودم و خوشحال که زمانی که برگشتم عصبانی بودم و یادمه میگفتم با گریه که منو برنگردونین….
من تجربه مردن رو یکبار داشتم و خودمو خیلی سبک و در فضایی نورانی و ابی میدیدم اونقدر سبک بودم و خوشحال که زمانی که برگشتم عصبانی بودم و یادمه میگفتم با گریه که منو برنگردونین….