صبح امروز در جریان برگزاری رژه نیروهای مسلح در اهواز، چند فرد مسلح مراسم رژه را به‌رگبار بستند.
تیم تروریستی شامل چند نفر بوده و در ساختمان و پارک پشتی محل برگزاری رژه مستقر بوده‌اند و از آنجا موفق به تیراندازی به‌سوی مراسم رژه شده‌اند. تروریست‌ها موفق نشده‌اند که وارد مراسم رژه شوند و صرفاً از فاصله دور به‌سوی مراسم و یگان‌های رژه‌رونده شلیک کرده‌اند.
تا این لحظه شمار شهدای حمله تروریستی به رژه اهواز، به ۱۲ نفر افزایش یافته است.
در ادامه تصاویری تلخ از حمله تروریستی به رژه اهواز را مشاهده خواهید کرد که در زیر آنها نیز توضیح داده شده هنگام حمله تروریستی چه باید کرد. همراهمان باشید.
ذهنتان را آماده کنید در بسیاری از حملات افراد ابتدا صدای تیراندازی را با صدای ترقه و آتش‌بازی اشتباه می‌گیرند. آن‌طور که جان لیچ، روان‌شناس موقعیت‌های خطرناک و مدرس نظامی، می‌گوید، این اشتباه بسیار مرسوم است. کسی که انتظار شنیدن صدای گلوله ندارد، فرض می‌کند صدای چیزی دیگر است، چیزی که با انتظارش هم‌خوانی دارد. به گفته آقای لیچ، “ما به الگویی که در ذهن داریم واکنش نشان می‌دهیم، نه به آنچه در محیط اطراف رخ می‌دهد، و این آسیب‌پذیرمان می‌کند.” زمانی که طول می‌کشد تا بفهمیم واقعا چه شده، ممکن است به قیمت جان‌مان تمام شود. کسی که از قبل به سناریوهای ناگوار احتمالی فکر کرده باشد، سریع‌تر می‌فهمد. آقای لیچ می‌گوید: “همین که از خودتان بپرسید اگر اتفاقی بیافتد اولین واکنشم باید چه باشد، کافی است.” وقتی آدم در رستوران یا سینما نشسته، قاعدتا به خروجی‌های اضطراری توجه نمی‌کند. اگر بکند، ممکن است جانش را نجات بدهد.سریع واکنش نشان بدهید تقریبا همه آدم‌ها موقع حمله گیج مى‌شوند و نمى‌توانند کارى بکنند. آقاى لیچ موقعیت‌هاى خطرناک و مرگبار در جاهاى مختلف دنیا را بررسى کرده و دیده فقط ۱۵ درصد افراد واکنشى نشان مى‌دهند که به نجاتشان کمک می‌کند. حدود ۷۵ درصد آنقدر جا مى‌خورند و گیج مى‌شوند که کلا واکنشى نشان نمى‌دهند. ده درصد دیگر هم کارى مى‌کنند که احتمال زنده ماندنشان را کم مى‌کند، و گاه به ضرر دیگران هم تمام مى‌شود.کسى که سریع و قاطع تصمیم بگیرد، بیشتر ممکن است نجات پیدا کند. اما طبیعت انسان طورى است که صبر مى‌کند ببیند بقیه چه مى‌کنند. یک آزمایش مرسوم روان‌شناسان این است که گروهى را توى یک اتاق مى‌فرستند، بعد اتاق را پر از دود مى‌کنند ببینند مردم چطور واکنش نشان مى‌دهند. آنها که تنها هستند بیشتر واکنش نشان مى‌دهند تا آنها که با کسى دیگر آمده‌اند.خودتان را از تیررس دور کنید به قول ایان رید، مدیر شرکت امنیتى فورماتیو که پیشتر سرباز و مدرس نظامى بوده، “وقتى نبینندت، نمى‌زنندت.” بنابراین اولین قدم این است که سر راه نباشید، کمتر دیده شوید. بدیهى‌ترین گزینه این است که خودتان را روى زمین بیاندازید، اما اگر بشود، بهتر است پشت چیزى پناه بگیرید. و البته بهتر است آن چیز سخت و محکم باشد، مثلا دیوار بتنى.ایان رید مى‌گوید: “آدم‌ها از چیزى که در فیلم‌هاى هالیوودى دیده‌اند فکر مى‌کنند گلوله از ماشین رد نمى‌شود، در حالى که ضرورتا اینطور نیست.” با این وجود حتى ماشین هم بهتر از هیچ است.اگر محیط بسته و آدم زیاد باشد، یک گلوله ممکن است چند نفر را زخمى کند. وقتى دور از چشم باشید، احتمال اینکه عمدا هدف بگیرندتان، یا یکى از گلوله‌هاى بى‌هدفى که به همه سو شلیک مى‌کنند به شما بخورد، کمتر مى‌شود. آقای رید توضیح می‌دهد که مهاجمان “دنبال حرکتند – توجهشان را جلب می‌کند.” این کار ریسک دارد، اما در بعضی شرایط دویدن و فرار کردن گزینه مناسبی است.کسی که موفق می‌شود از مهلکه فرار کند، باید همچنان هشیار باشد. توصیه ایان رید این است که، “تا جایی که می‌توانید از محل واقعه دور شوید. پشت سفت‌وسخت‌ترین چیزی که می‌توانید پنهان شوید و از نزدیک‌ترین مرکزی که می‌دانید مقام‌های مسئول هستند، کمک بخواهید.”آقای رید معتقد است بعد از فرار بهتر است در گروه‌های بزرگ حرکت نکنید و سوار وسایل حمل‌ونقل عمومی نشوید. می‌گوید: “همیشه فرض کنید حمله دیگری هم در راه است.” بهترین کار در چنین موقعیتی این است که سراغ پلیس یا مسئولان امنیتی دیگر بروید، که قاعدتا به اوضاع مسلط‌ترند.به هم کمک کنید احتمال اینکه هر یک از ما در چنین مهلکه‌ای گیر بیافتیم، همچنان خیلی کم است. اما به فرض که چنین اتفاقی بیفتد – آن‌طور که کریس کاکینگ، روان‌شناس و متخصص رفتار جمعی می‌گوید – آنها که با هم هماهنگند و گروهی کار می‌کنند، احتمال جان به در بردنشان بیشتر است. آقای کاکینگ بعد از حمله لندن در سال ۲۰۰۵، با ده‌ها نفر که در موقعیت خطرناک قرار گرفته بودند مصاحبه کرد. نتیجه تحقیقش این بود که سریع‌ترین و کاراترین راه برای رهایی از مخمصه همکاری و هماهنگی است.اگر می‌خواهیم همه جلوی خروجی اضطراری گیر نکنند و کسی زیر دست‌وپا نماند، راهی جز این نیست. به گفته آقای کاکینگ بیشتر آدم‌ها حتی در شرایط بسیار حاد هم قاعدتا به هم کمک می کنند. می‌گوید: “تصور رایج این است که (هنگام خطر) هرکس به فکر خویش است. اما در عمل چنین نیست.”آقای رید معتقد است کسی که آموزش ندیده بهتر است با مهاجم در نیفتد. می‌گوید: “صرفا جان خودتان را به خطر می‌اندازید.” از یاد نباید برد که بسیاری از حمله‌ها تک‌نفره نیست و گروهی است. بعضی‌ها ممکن است جلیقه ضدگلوله به تن داشته باشند، یا مواد منفجره همراهشان باشد.گروه‌های وابسته به تروریست‌های الاحواز با نشر پوستری مسئولیت حمله صبح امروز اهواز را بر عهده گرفتند.خبرگزاری ایلنا اسامی و مشخصات برخی از کشته شدگان را منتشر کرده و می‌گوید یک کودک چهار ساله نیز در میان قربانیان است.یعقوب حر التسطری سخنگوی گروهک تروریستی الاحوازیه در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال حمله تروریستی صبح امروز در رژه نیروهای مسلح در اهواز را پاسخی به آنچه سرکوب عرب‌های اهوازی خواند ، دانست و گفت: ما راهی جز مقاومت نداریم. مقاومت ملی اهواز عملیات امروز را علیه سپاه و نیروهای نظامی جمهوری اسلامی انجام داد.گروهک تروریستی الحوازیه در خوزستان، بوشهر و مناطقی از جنوب فارس فعالیت دارد و ادعای تجزیه طلبی دارد که به حرکت‌های جدایی طلبانه دوران شیخ خزعل بازمی‌گردد. رهبران این گروه ها هرچند داعیه دفاع از خلق عرب را دارند اما مانند داعش، تعصبات دینی و قومی و تندروی‌های تروریستی را مورد تاکید قرار داده و اکنون می‌خواهند با حمله به کشورمان و عملیات تروریستی، زمینه را برای تضعیف اقتدار ایران فراهم آورند.حسین حسین زاده، معاون استاندار خوزستان اعلام کرد که بر طبق آخرین گزارشهای رسیده تاکنون ۲۵ نفر در پی حمله “تروریستی” به رژه نیروهای مسلح در اهواز کشته و ۶۰ نفر مجروح شده‌اند. آقای حسین زاده گفت که افراد عادی ،نظامیان و اهالی رسانه در میان کشته شدگان هستند.
بدون نظر