اتحادیه اروپا اعلام کرده که تا سال ۲۰۵۰ میزان گازهای گلخانه ای تولیدی در این منطقه از جهان نسبت به سال ۱۹۹۰ بیش از ۸۰ درصد کاهش خواهد یافت. برای رسیدن به این هدف گذاری، کشورهای عضو باید نهایت تلاش خود را برای کاهش گازهای گلخانه ای انجام دهند اما دستاوردهایی که تاکنون بدست آمده آن طور که انتظار می رفت قابل توجه نبوده است. بر اساس گزارش سازمان ملل برای متوقف کردن روند تغییرات آب و هوایی که هر ساله بیش از پیش خسارات جبران ناپذیری را به دنبال دارد، باید «تغییراتی بی سابقه» در سطح اجتماعی و جهانی لازم است.
علیرغم امیدوار کننده نبودن دورنمای این تلاش ها، شرکت اسپانیایی Ingelia توانسته دستکم بخشی از راه حل این بحران را ارائه دهد. محققان این کمپانی موفق شده اند فرآیند صنعتی تولید یک بیوکربن با نام «بیو زغال» (biochar) را با موفقیت به انجام برسانند که می تواند منبع انرژی پاکی برای جایگزینی زغال سنگ طبیعی باشد. ۱۰ سال پیش، ماریسا هرناندز، همراه با دو شریک دیگر خود در کمپانی Ingelia، توانستند یک فرآیند صنعتی برای تبدیل کردن زباله های ارگانیک (مانند فاضلاب و کمپوست) به سوخت بیوکربن بیوکار را ابداع کرده و با موفقیت آزمایش نمایند.
محصول بدست آمده مانند زغال سنگ سوخته و عمل می کند اما پس از سوختن، آلودگی بسیار بسیار کمتری تولید می کند. سوختن این ماده علیرغم تولید انرژی معادل زغال سنگ، هیچگونه دی اکسید کربنی تولید نمی کند و مقدار مواد مضری مانند نیتروژن، سولفور و کلرینی که از سوختن آن بدست می آید در مقایسه با زغال سنگ معمولی بسیار ناچیز است. مدیرعامل این شرکت اسپانیایی در این باره چنین می گوید: «تحت فشار و دمای خاص، فشار ۲۰ بار و دمای ۲۰۰ درجه سانتیگراد، ما ماده ارگانیک را آب زدایی کرده و ماده مرطوب را به فرم مایع درآوردیم. به عبارت دیگر ما ۹۵ درصد کربن موجود در فاضلاب را به کنستانتره تبدیل کردیم».
در طی فرآیند تبدیل ترموکمیکال این کمپانی که با عنوان کربنیزه کرده هیدروگرمایی شناخته می شود، مواد شیمایی مضری مانند نیتروژن، سولفور و کلرین از مایع باقیمانده جدا می شوند. بعد از یک فرآیند ۸ ساعته یک ماده استوانه ای شکل خشک و جامد بدست می آید که می تواند جایگزین سوخت های فسیلی کربن دار شود. با انجام این فرآیند در درون تانکرهایی محکم، بوی ناخوشایند ناشی از واکنش های شیمیایی نیز تحت کنترل قرار می گیرد و این موضوع باعث شده که بتوان ایستگاه های لازم برای انجام چنین تبدیلی را بتوان در نزدیکی مراکز مسکونی نیز برپا کرد.
کمپانی اسپانیایی ابداع کننده این فناوری، آن را در اختیار مراکز جمع آوری و بازیافت زباله و فاضلاب در اسپانیا، بریتانیا و ایتالیا قرار داده است. بزرگ ترین مرکز بازیافت و پالایش فاضلاب ایتالیا این روش را در مرکز پالایش فاضلاب توسکانی به کار گرفته است جایی که سالانه بیش از ۸۰.۰۰۰ تن فاضلاب پالایش می شود. شهر اوستنده در بلژیک نیز قرار است با تکنولوژی مشابهی و به کمک ۴ رآکتور، سالانه بیش از ۲۰.۰۰۰ تن فاضلاب ارگانیک را به ماده سوختی تبدیل نماید. این فاضلاب به گفته خانم هرناندز شامل زباله های ارگانیک، فاضلاب شهری و صنعتی و حتی زباله های بخش باغداری نیز خواهد بود. انتظار می رود که سرمایه گذاری های کمپانی Ingelia در سال های آینده، سود قابل توجهی تا ۱۰۷ میلیون دلار در سال ۲۰۲۲ را نصیب این کمپانی اسپانیایی نماید.
راه حل ابداعی توسط این شرکت روشی برای ذخیره انرژی تجدید پذیر در شکل زیست توده است اما این تنها کارکرد چنین سوختی نیست. از این سوخت می توان برای تولید باتری و یا حتی تولید مواد خاصی مانند بیوپلیمرها، ساخت پلاستیک و یا به عنوان جایگزینی برای کود گیاهی نیز استفاده کرد. هرناندز در مورد کارکرد این ماده سوختی و برنامه های کمپانی خود برای بدست آوردن ۳ درصد از بازار مدیریت فاضلاب در اروپا می گوید: «با این فرآیند، در سال ۲۰۲۲ قادر خواهیم بود سالانه ۲۲۰.۰۰۰ تن زغال سنگ را با این ماده سوختی جایگزین کنیم و از انتشار نیم میلیون تن گاز دی اکسید کربن در جو جلوگیری نماییم».
بسیار عالی بود
سپاس