روش های منحصربفرد «شی جین پینگ» و حزب کمونیست چین برای مبارزه با دین

از زندانی کردن مسلمانان تا سوزاندن انجیل و اجبار راهبه ها برای در دست گرفتن پرچم کشور

چین در حال اعلان جنگی بی سابقه به هر نوع دین و تفکر مذهبی است. تنها در طول یک سال گذشته، حکومت شی جین پینگ، هزاران مسلمان اویغور را به دلیل باورهای اسلامی شان دستگیر کرده، بودایی ها را به اعلام وفاداری خود به حزب کمونیست حاکم وادار کرده و کلیساهای مسیحی کشور را وادار ساخته تا صلیب های خود را از بین برده و یا به طور کلی کلیساهایشان را تعطیل کنند.

چینی کردن دین

حزب کمونیست چین که به طور رسمی یک حزب بی خدا به شمار می آید، برای دهه های متوالی تلاش کرده تا سازمان های مذهبی را با هدف نشان دادن و تداوم حاکمیت و قدرت خود تحت کنترل کامل داشته باشد. سازمان حکومتی در امور مذهبی که برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ در پرجمعیت ترین کشور جهان تاسیس شده، تنها به ۵ سازمان دینی اجازه داده تا تحت کنترل دولت فعالیت داشته باشند: نمونه ای از دین بودایی که توسط حزب حاکم تایید شده، تائوئیسم، اسلام، پروتستانیسم و کاتولیسیسم. دولت کنترل کاملی بر روی پرسنل، نشریات و منابع مالی این سازمان های مذهبی دارد.

در واقع تمامی شهروندان چینی مجاز و آزاد هستند که مناسک مذهبی خود را به جای بیاورند اما تا جایی که فرقه و دین آن ها به طور رسمی توسط دولت به تایید رسیده باشد. مقامات حزب کمونیست در سال ۲۰۱۵ واژه «چینی سازی» یا «چینیزه کردن» (sinicization) را به فرهنگ لغت سیاسی کشور اضافه کردند که بر اساس آن، مقامات کشور از رهبران مسلمان، بودایی و مسیحی خواستند که دین خود را با افکار سوسیالیستی چین ترکیب کرده و در هم بیامیزند.

رودریک وای، دبیر اول سابق سفارت بریتانیا در پکن در مصاحبه ای در این باره چنین گفته است: «حزب کمونیست چین همواره به شکلی با دین مشکل داشته است زیرا فعالیت های مذهبی در اغلب موارد با نوعی سازماندهی همراه بوده است. وقتی پای سازمان به میان می آید، حزب احساس نیاز بسیار شدیدی به کنترل کردن آن می بیند». اما تحت رهبری شی جین پینگ، دولت چین فعالیت های کنترلی و سختگیرانه خود در عرصه دین را به شدت افزایش داده است.

بیشتر بخوانید: رونمایی «نیکلاس مادورو» از کارت شناسایی هوشمند چینی برای کنترل شهروندان ونزوئلایی

چین می خواهد ریشه اسلام را در کشور بزند

در استان غربی شین جیانگ، که اکثریت ساکنان آن را اقلیت مسلمان اویغور تشکیل می دهند، مقامات دست به ساخت و استقرار یک مرکز بزرگ پلیس زده اند که بر اساس گزارش ها، بیش از ۱ میلیون مسلمان اویغور را دستگیر و روانه زندان، یا آن طور که خودشان می گویند «مراکز بازپروری»، کرده اند. بسیاری از این مسلمانان گفته اند که تنها به خاطر نشان دادن ظواهری که دلالت بر دین اسلام داشت، مانند پوشیدن حجاب یا بلند کردن ریش، دستگیر و زندانی شده اند.

مردم هوی که اکثراً مسلمان هستند نیز که از قبل در سراسر نقاط چین پراکنده شده اند نیز از این بیم دارند که دولت بزودی فشار و کنترل خود بر روی آنان را افزایش خواهد داد. در شهر شمالی یین چوآن، که بزرگ ترین مرکز اسکان مسلمانان هوی در کشور به شمار می آید، مقامات دعوت مردم به نماز از طریق فراخوان عمومی (اذان) را به بهانه این که آلودگی صوتی ایجاد می شود ممنوع کرده اند. یکی از امامان جماعت در لین شیا در مرکز چین نیز در ماه جولای گذشته در مصاحبه با فرانس پرس چنین گفته بود: «آن ها می خواهند مسلمانان را سکولار کنند، ریشه اسلام را بزنند. این روزها، کودکان اجازه باورمندی به دین را ندارند: تنها باور به کمونیسم و حزب کمونیست [قابل قبول است]».

ارائه خدمات تحت مانتیورینگ و سانسور خطبه ها

سختیگری های مقامات دولت تنها به مسلمانان کشور محدود نمی شود. دولت چین به شیوه ای مشابه مسیحیان خارج از کاتولیسیسم و پروتستانیسم مورد تایید حزب را با سوزاندن نسخه های انجیل، تعطیل کردن کلیساها و اجبار افراد به بازگشتن از دینشان را تحت فشار قرار می دهد. برخی از کلیساها که همچنان اجازه فعالیت دارند مجبور شده اند که دوربین های تشخیص چهره را در درون ساختمان خود نصب کنند و در صورتی که از این حکم تمکین نکنند به سرعت تعطیل خواهند شد. مقامات حزب کمونیست چین خطبه های کشیشان را سانسور کرده یا پروپاگاندای مورد نظر دولت را در آن ها می گنجانند.

بیشتر بخوانید: پیش بسوی دیکتاتوری مطلق: اجباری شدن مطالعه اندیشه های «شی جین پینگ» در چین

در سپتامبر گذشته، مقامات دولت چین و واتیکان توافقنامه ای را امضا کردند که بر اساس آن پاپ فرانسیس به طور رسمی ۷ اسقف مورد تایید پکن را به رسمیت بشناسد، اسقف هایی که قبلاً توسط واتیکان تکفیر شده بودند. منتقدان می گویند که با این توافق، قدرت پاپ در زمینه به رسمیت شناختن اسقف ها به حزب کمونیست واگذار شده است.درآمدهای ناشی از اعانه های بیش از ۱۰ میلیون مسیحی کاتولیک چین بین واتیکان و انجمن کاتولیک های وطن پرست چین که تحت نظارت و رهبری دولت مرکزی قرار دارد تقسیم می شود. همچنین به ادعای روزنامه فایننشال تایمز، چین در حدود ۱۰۰ میلیون مسیحی پروتستان دارد.

موبدان بودایی که پرچم چین کمونیست را در دست دارند

بودیسم و تائویسم که از لحاظ تاریخی ریشه ای عمیق تر در آسیای شرقی دارند نیز از این سختگیری ها و کنترل های شدید در امان نیستند. چین به طرز فزاینده ای انجام مناسک مذهبی بوداییان در تبت را محدود کرده و رهبر معنوی بوداییان جهان، دالایی لاما، هنوز هم در تبعید و در خارج از کشور به سر می برد. بر اساس ادعاهای سازمان های فعال در حوزه حقوق بشر، دولت به دقت فعالیت های روزانه بسیاری از معابد بزرگ بودایی را تحت کنترل و نظارت داشته، سفرها و ارتباطات باورمندان به این دین را محدود کرده و به صورت روتین موبدان را به اتهام تروریسم دستگیر می کند که تفاوتی با وضعیت مسلمانان ساکن شین چیانگ ندارد.

اوایل سال میلادی کنونی، معبد معروف شائولین چین، که یک معبد بودایی بسیار قدیمی است و بسیاری آن را محل تولد ورزش کونگ فو می دانند، مجبور به برافراشتن پرچم ملی چین برای اولین بار در ۱.۵۰۰ سال قدمت خود شده است و این موضوعی است که توسط دولت برای نشان دادن وفاداری معبد به حزب کمونیست به سران معبد تحمیل شده است.

هیچ منبع اخلاقی و اجتماعی دیگری قابل تحمل نیست

حزب کمونیست چین، که به دقت سیاست های خود برای تداوم در قبضه داشتن قدرت کامل کشور را ادامه می دهد، فعالیت هر گونه سازمان یا انجمنی که در زمینه اجتماعی فعالیت داشت باشد را ممنوع کرده است زیرا این موضوع را تضعیف کننده و تهدید کننده ثبات داخلی کشور می داند. وای می گوید که تمایل شدید دولت چین برای کنترل ادیان در داخل کشور اهداف دیگری مانند محدود کردن کنترل خارجی را نیز دنبال می کند.

وی در این باره چنین می گوید: «دولت چین همواره در زمینه تاثیری که دولت های خارجی روی دین داشته و روشی که نیروهای خارجی می توانند از این تاثیر برای تاثیرگذاری بر افکار اجتماعی استفاده کنند داشته است. این بخشی از رویای چینی است که شی جین پینگ برای دوباره بزرگ و قدرتمند کردن چین دارد. هر تغییر و توسعه سیاسی و اجتماعی که چین در آینده داشته باشد، این موضوعات باید توسط حزب کمونیست چین تصمیم گیری و ترویج شود و هیچ منبع حاکمیت اخلاقی و اجتماعی دیگری قابل تحمل نیست».

بیشتر بخوانید: تحقق دنیای سیاه «۱۹۸۴» جورج اورول؛ سیستم اعتبار اجتماعی چین چگونه کار می کند؟