کمتر از ۲ سال پیش بود که کامرون آندروود ۲۶ ساله از خواب بیدار شده و با صورتی منفجر شده روبرو گردید. بینی، فک و دندان های او در اثر برخورد گلوله از بین رفته بود، خودکشی که از افسردگی شدید کامرون نشأت می گرفت. اکنون اما، این جوان کالیفرنیایی به لطف یک عمل پیوند صورت ۲۵ ساعته بار دیگر می تواند بخندد، غذا بخورد و حرف بزند. بیش از ۱۰۰ متخصص جراحی در مرکز پزشکی لنگون دانشگاه نیویورک در جراحی پیوند صورت این مرد جوان شرکت داشتند. این تیم به رهبری دکتر ادواردو دی رودریگز، صورت یک دانشجوی ۲۳ ساله منهتنی که به تازگی فوت شده بود را روی اسکلت صورت کامرون کاشتند. بدین ترتیب جراحی پیوند صورت که روزگاری یک رویا بود اکنون در حال تبدیل شدن به یک جراحی ممکن و موثر است.
تصویر کامرون آندروود قبل از خودکشی
این جراحی پیوند صورت موفقیت آمیز ژانویه گذشته صورت گرفت اما در روزهای گذشته رسانه ای شده است. رودریگز در کنفرانس خبری برگزار شده برای این جراحی صورت تاریخ ساز در ارجاع به پدر و مادر کامرون چنین گفت: «اینکه بخشی از این کار باشی بسیار هیجان انگیز و قابل توجه است. آن ها سرانجام بار دیگر توانستند صورت سالم و کامل فرزندشان را ببینند». اگر چه این دومین پیوند صورتی است که رودریگز در این مرکز درمانی انجام می دهد اما از این جهت منحصربفرد است که کامرون برای دریافت این صورت جدید تنها ۱۸ ماه پس از آسیبی که به صورتش وارد شد صبر کرد.
کامرون آندروود بعد از خودکشی
به گفته دکتر رودریگز بسیاری از افراد برای سال ها از چنین ضایعاتی رنج می برند تا اینکه تغییری در شرایط آن ها در نتیجه جراحی پیوند صورت رقم بخورد. همچنین کامرون نسبت به بیمار دریافت کننده پیوند صورت در مرکز درمانی لنگون، زمان بسیار کمتری را پس از جراحی و در دوران نقاهت در بیمارستان گذراند. این دومین جراحی پیوند صورت این مرکز درمانی و تقریباً مورد جهانی است که به انجام می رسد.
ویلیام فیشر، اهدا کننده صورت
کامرون آندروود در یوباسیتی، کالیفرنیا بدنیا آمده و بزرگ شد و اواخر هفته خود را به ماهیگیری، شکار و اسکی در کنار خواهران و برادران بزرگ ترش- جولی، آرون و برد- می گذراند. در نوجوانی، کامرون با افسردگی روبرو شد و خانواده اش نیز این موضوع را تایید کرده اند. در دهه سوم زندگی، کامرون برای درمان خودسرانه افسردگی خود به مصرف الکل روی آورد. بورلی بیلی پوتر، مادر کامرون، درباره شرایط فرزندش در آن دوران چنین می گوید: «تقلای او را می دیدم، او شاد نبود اما هرگز فکر نمی کردم که به خودش آسیب بزند».
در ۲۷ ژوئن ۲۰۱۶، کامرون در یکی از سخت ترین روزهای خود مقدار زیادی الکل مصرف کرده و سعی کرد به زندگی خود پایان دهد. او را پس از شلیک گلوله به صورت خود به مرکز درمانی یو سی دیویس برده و به کمای مصنوعی بردند. وقتی که کامرون از کما خارج شد، حتی ماجرای خودکشی را نیز به یاد نمی آورد و از کاری که کرده بود شوکه شد. او به مدت ۵ ماه در بیمارستان باقی ماند و تحت ۳ عمل جراحی پیوند گرافت پوستی قرار گرفته تا بخش هایی از صورتش بازگردانده شوند. در این مدت، بورلی هیچگاه فرزندش را تنها نگذاشت و برای این که به فرزندش نزدیک باشد در یک خانه سیار در پارکینگ بیمارستان ساکن شد. اگر چه کامرون در نهایت در دسامبر ۲۰۱۶ از بیمارستان مرخص شد اما نمی توانست از زندگی روزمره لذت ببرد.
او دیگر نمی توانست صدای خرد شدن چیپس در دهانش را تجربه کند زیرا خوردن غذاهای خشک و جامد برایش یک چالش بزرگ بود. دیگر خبری از خنده و حتی لبخند نبود و ارتباط برقرار کردن با دیگران نیز بسیار دشوار شده بود. او بیشتر ترجیح می داد حرف هایش را در قالب پیام های نوشتاری انتقال دهد و صحبت نمی کرد. او که در گذشته جوانی بسیار فعال و پر جنب و جوش در محیط بیرون از خانه بود دیگر نمی توانست همراه خانواده اش برای گلف و اسکی بیرون برود. رودریگز شرایط کامرون را چنین توسط می کند: «زندگی او متوقف شده بود».
اگر چه خانواده آندروود از همان ابتدا امیدوار بودند که پیوند صورت می تواند کامرون را بار دیگر به جنب و جوش بیاورد اما تنها زمانی آینده پسر کوچک خانواده روشن جلوه کرد که مادر او یک نسخه از مجله People را از فروشگاه محلی خریده و به خانه برد. در داخل این مجله مقاله ای در مورد موفقیت جراحی های پیوند صورت اجرا شده توسط دکتر رودریگز نوشته شده بود. بورلی از این مقاله به وجد آمده و به این نتیجه رسید که بهترین پزشک برای رهاندن پسرش از شرایط بغرنج کنونی را پیدا کرده است.
در فوریه ۲۰۱۷ بود که رودریگز ایمیلی از جانب مادر کامرون بدین مضمون دریافت کرد: «کامرون بسیار مشتاق است که این اتفاق هولناک را پشت سر بگذارد. ما به منظور کمک به کامرون برای رسیدن به این هدف هر جایی خواهیم رفت و دست به هر کاری خواهیم زد». کامرون که برای انجام جراحی پیوند صورت مصمم بود در مارس ۲۰۱۷ بیش از ۲.۸۰۰ مایل را پیمود تا برای بررسی ها و ارزیابی های اولیه نزد دکتر رودریگز برود، اتفاقی که به خاطر طوفان و کولاک نزدیک بود هیچگاه رخ ندهد. بعد از بررسی های اولیه، رودریگز به کالیفرنیا سفر کرده و سعی کرد کامرون، خانواده اش و پزشکان او را بیشتر و بهتر بشناسد تا از سیستم حمایتی قوی که کامرون برای پیوند صورت به آن نیاز داشت اطمینان حاصل کند.
در نهایت در جولای ۲۰۱۷، اسم کامرون آندروود به لیست انتظار افراد خواهان دریافت صورت اضافه شد. در طی دوران انتظار و از آنجایی که بیماران باید از لحاظ بدنی برای یک جراحی سخت آماده باشند، کامرون همراه برادرش به باشگاه ورزشی می رفت. هیچ کس نمی دانست که کامرون چه مدت باید منتظر بماند تا یک صورت اهدایی برای وی پیدا شود.
آسیب وارده به اسکلت صورت کامرون آندروود پس از خودکشی
به گفته دکتر رودریگز این کار مانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه بود زیرا گروه خونی، آنتی بادی، رنگ پوست، رنگ مو و ساختار استخوانی صورت اهدا کننده و دریافت کننده باید با هم متناسب می بود. اما کامرون مدت زیادی برای پیدا کردن چنین اهدا کننده ای صبر نکرد.
ویلیام فیشر ۲۳ ساله، ساکن منهتن و دانشجوی دانشگاه جان هاپکینز که از قبل برای اهدای اعضای بدن خود پس از مرگ اقدام کرده و این موضوع را با خانواده اش در میان گذاشته بود. در ۵ ژانویه ۲۰۱۸، دکتر رودریگز و تیم همکارانش جراحی های متعددی را برای پیوند صورت ویلیام به صورت کامرون انجام دادند. در اتاق عمل، گروهی از جراحان صورت ویلیام را برداشته و گروهی دیگر کامرون را برای دریافت این هدیه باارزش اماده می کردند. در آخرین روزهای منتهی به این جراحی تاریخی، رودریگز و تیمش ۷ بار عملیات را تمرین کردند تا برای انجام سخت ترین جراحی خود آمادگی کامل داشته باشند.
این پیوند صورت یکی از پیشرفته ترین جراحی های نوع خود از لحاظ فناوری های مورد استفاده بود. تیم جراحی از مدل های سه بعدی برای اطمینان از اینکه صورت اهدایی با ساختار صورت کامرون متناسب است استفاده کردند. حتی یک صورت پرینت شده سه بعدی نیز ساخته شده و جایگزین صورت ویلیام، اهدا کننده صورت، شد. جراحی کاملاً بی نقص به پایان رسید و کامرون بسیار زودتر از مدت مورد انتظار از بیمارستان مرخص شد. او دیدن صورت جدیدش را بسیار سخت و دردناک توصیف کرده زیرا به مانند این بوده که یک شبه به شخصی جدید با صورتی جدید تبدیل شده باشد. علیرغم بهبودی سریع، کامرون هنوز مشکلات زیادی پیش رو دارد زیرا حس کامل صورتش هنوز بازنگشته است.
مدت زمان زیادی طول خواهد کشید تا اعصاب بازسازی شوند، از این رو کامرون برای بدست آوردن مهارت های حرکتی صورت خود باید سال ها صبر کند. اما کامرون در کمتر از یک سال بار دیگر به فعالیت های مفرح پیش از خودکشی اش بازگشته و چند ماه پس از جراحی پیوند صورت همراه برادرش به اسکی رفت. اما حرف زدن بزرگ ترین چالش و مشکل کامرون پس از جراحی بوده است. همچنین وی گفته که دلش برای شغلش به عنوان جوشکار و اپراتور دستگاه تنگ شده و در ماه های آینده قادر خواهد بود به سر کار خود بازگردد. ویدیو مربوط به بعد از جراحی پیوند صورت کامرون آندروود را در این لینک مشاهده کنید.
بعد دولت کافر خدا نشناس امریکا نگفتن این خودش خودکشی کرده و نمیصرفه برا صورتش هزینه کنن؟
حساب کن صد تا دکتر متخصص و چندتا عمل طولانی.
تو همین ایران مراجعه تنها به یک دکتر متخصص کمر اقتصاد خانواده رو میشکونه.
اینجا طرف تو مدرسه تو سن نوجوانی اتیش میگیره هنوز که هنوزه صورتشون عمل نشده. تا الان چند سال گذشته؟ هربار که یه روزنامه ایی دربارش مینویسه سریعا یه شایعه میسازن که میفرستیمشون خارج بعدم قصیه مسکوت میمونه تا چندسال دیگه. الانم که هیچکی اصلا به یادش نیست. چه بیمه ی اجتماعیه که حتی کودکای مملکتو تحت پوشش خودش نداره؟ بزرگسالا رو ول کن
تو بدترین کشور غربی بری تا ۱۸ سالگی یا ۲۰ سالگی صد در صد همه هزینه ها به پای دولته. بعد این سنم هر کشور یه سقف هزینه دارن که به اندازه دستمزد دو سه روز یه کارگر تو اون کشوره که از این بیشتر شد بیمه اون کشور میده. حالا این حرف یعنی چی؟ یعنی اینکه سقف هزینه ی درمان تو ایران باید فوقش سی چهل هزار تومن باشه اگه بیشتر شد بیمه باید بده. خواهر خودم دانشجو هست اپاندیسشو عمل کرد بیمه هست هزینش برا یک هفته خوابیدن تو بیمارستان دولتی و بعد سه چهار روز تو زمان انتظار شد شش میلیون و هفتصد هشتصد هزار تومن. حالا داروها رو حساب نمیکنم. بیمه چقدر حساب کرد؟ بیمه کلا ششصد و خورده ایی هزار تومن کسر کرد قیمت امسال اوایل تیر ماه
حالا اگه ما تو مملکت کفر بودیم و هممون تو کفر غرق میزدیم همه ی پولی که برا یه عمل اپاندیس میدادیم چهل هزار تومن ناقابل بودش. ولی به لطف شیطان رحیم ما مسلمونیم
سلام
نمیدونم این حرف رو بر اساس چه مطلبی دارید میگید.
اگه واقعا به این حرفها اعتقاد دارید خیلی زود کارهاتون رو انجام بدید و برید همون کشور کافر، چون ظاهرا بهشتیه برا خودش (طبق تعریفهاتون)
فقط یدونه MRI در آمریکا نه میلیون تومن به پول ایرانه، اینکه فکر میکنید اونجا درآمد بالاست به خاطر اینه که شما درآمد دلاری اونهارو ضربدر قیمت دلار توی ایران میکنید بعد هم از نتیجه کف میکنید. ولی دیگه حواستون نیست که خرج اونها هم همینجور بالاست. (فقط یه نگاهی به لیست اتومبیلهای پرفروش آمریکا و اروپا بندازید)
ارجاعتون میدم به مقاله ی مجله ی Time که نوشته بود خیلی از معلمهای آمریکایی بیشتر از دوتا شغل دارن!!! حتی با یکیشون مصاحبه کرده بود که گفته بود سه تا شغل داره بازم خرج خودش رو نمیتونه در بیاره به همین خاطر پلاسمای خونش رو میفروشه!!!!
احتمالا جواب شما اینه که به خاطر اینکه مردم از کشورهای دیگه به اونجا حمله ور نشن این دروغها رو منتشر میکنن!! :)))
اوضاع فرانسه هم که الان خودش گویای همه چیز هست.
امیدوارم همونطور که مطلب شما منتشر شد جواب منم منتشر بشه
هرچند ازین دست مطالب توی اینترنت به وفور هست کسایی که اونور رو بهشت میدونن ولی بازم تو جهنم ایران دارن زندگی میکنن و یه جو غیرت ندارن که خودشون رو ازین جهنم آزاد کنن!!!
منم نمیدونم شما چطور نتیجه گرفتی امریکا جهنمه؟
تو امریکا کلا سیستم بیمه شون فرق میکنه. اونجا به جاش حق بیمه میدن. مثلا کشورای غربی اروپایی حق بیمه رو از رو مالیات بر درامد مردم اضافه میکنن ولی تو امریکا از اینور مالیاتها رو کم کردن و مردم خودشون میرن شرکتای بیمه و حق بیمه رو میدن.
تازه اونایی که کار میرن ۸۰ درصدشون یه بیمه ی کامل میشن که به صورت قراردادهای جمعی یا سندیکایی معروفن.
ببین خیالتونو راحت کنم بهشت و جهنم کشکه منتظر این نباش بمیری بری بهشت یا جهنم. یا اینکه تو همین دنیا یکی برات بهشت بسازه یا جهنم. چون بهشت و جهنم تعریف کلی و بی نهایته.
هیچوقت یکی نمیاد مجانی و مفت به شما غذا بده به شما پول بده یا برات بهشت بسازه
تو امریکا نرخ بیکاری زیر پنج درصده یعنی ۹۵ درصد مردم میتونن بیمه کنن خودشونو این دیگه به خود طرف بستگی داره پولی که به خاطر کم بودن مالیات تو جیبش میمونه رو بره سیگار و هروئین بکشه و بهترین رستوران رو بره یا اینکه بره خودشو بیمه کنه.
ببینین کشورهای اروپایی رو که سیستم بیمه همه مردم رو دربر میگیره پولش از مالیات مردم میاد. تو کشورهای اروپایی حداقل مالیات بر درامد تقریبا ۲۵ درصده که به ازای بالا رفتن درامد طرف مالیاتشم بالا میره
تو امریکا حداقل مالیات بر درامد ۱۰ درصده که با بالا رفتن درامد طرف مالیاتشم بالا میره
یعنی یه فرد امریکایی ۱۵ درصد کمتر مالیات میده. یعنی ماهی حدودا سیصد دلار کمتر از فرد اروپایی مالیات میده. حتی مقدار مالیات بر اساس ازدواج و مجردی طرف هم کم یا بیشتر میشه.
حالا این طرف میتونه با ۳۰۰ دلار بهترین بیمه رو بخره و یه چیزیم داخل جیبش بمونه. این دیگه به خود امریکایی بستگی داره خودشو بیمه کنه یا نه.
اون اروپاییم که از اول تولد تا اخر عمرش بیمه هست در عوض ماهی سیصد دلار بیشتر مالیات میده و دولت در عوض این پول متولی سیستم بهداشته
اصولا بحث این سیستم بهداشتی اوباما و ترامپ همین بود. اوباما میگفت مالیات رو افزایش میدیم در عوض مثل کشورای اروپایی اکثر یا همه ی مردم تحت پوشش بهداشت برن. از اینور ترامپ و حزبش میگفتن ما مالیات رو افزایش نمیدیم در عوض پولی که برا فرد میمونه خودش بره باهاش قرارداد بیمه ببنده. یعنی همه چی رو به خود فرد محول میکنن. انسانهام پول نقد دستشون باشه ترجیح میدن برن شام گرون بخرن تا بیمه بخرن برا خودش و فامیلاش. سیصد دلار در ماه قسط یه ماشین تویوتا کمری هست. شاید طرف میگه بیمه نمیخرم در عوض میرم ماشین میخرم.
تو ایرانم خوشبختانه هیچی نداریم.
این امار معلم رو شما از کجا اوردی؟ تو امریکا درامد معلمی از چهل هزار دلار شروع میشه و به طور معمول ۶۰ هزار دلاره تو سال میرسه بعد پنج سال تجربه. تو دروس دبیرستانی به هفتاد هزار دلارم میرسه.
شما تو امریکا درامد معلمی رو داری نمیتونی مثل بیل گیتس زندگی کنی. تویوتا کمری تو امریکا فروش تو نمایندگی ۲۳ هزار دلاره.
بعدم این گزارشهایی که تو امریکا میگیرن برا اینه که دستمزد بالاتر بره نه اینکه ما بدبخت بیچاره اییم.
تو امریکا هر سال همه ی دستمزدها به اندازه ی ترم اون سال و به علاوه ی حداقل یک تا دو درصد دستمزد سال قبل افزایش پیدا میکنه. تازه این امارها برای همه ی شغلها هست چه معمولی چه تخصصی. اوناییم که تخصصی هستن معلومه دستمزدشون بالاتره افزایش درامد بالاتریم دارن.
تو امریکا تو منهتن اجاره یه اپارتمان دو خوابه سالی حداقل صد هزار دلاره. اون معلم تو منهتن باید سه چهارتا شغل داشته باشه تا از پس اجاره خونه بر بیاد
ماشالله تو امریکا همینکه بری بروکلین اجاره یه اپارتمان خوب دو خوابه میشه سالی ده هزار دلار. سرویس حمل و نقلشونم خیلی خیلی عالیه. تو همه ی محله های بروکلین سرویس دارن
بزارین اینطوری بگم. اگه امریکا و غرب بد بود این همه مسلمون نمیرفتن اونورا.
حالا بزار منی که چند صباحی تو امریکا زندگی کردم یه مقدار از هزینه ها بگم
تویوتا کمری ۲۳ هزار دلاره. اونم صفر کیلومتر با کلی گارانتی و ضمانت که عمرا تو ایران پیدا کنی
شما ماشینو ببر عمدا بزن به درخت ببر نمایندگی چون تا سه سال تحت پوشش بیمه شرکت مادر هست همه چیزشو برات رایگان عوض میکنه. حتی ازت نیمپرسه مقصر کی بود. تازه خیلیا قسطی میخرن. مثلا ماهی سیصد دلار میدن قسطی میخرن.
اجاره یه اپارتمان تو یه محله ی خوب تو بروکلین دو اتاق خواب ماهی هشتصد دلار. برای مقایسه بهتره بگم این منطقه از بروکلین مثل پونک میمونه از نظر سطح محله تو نیویورک بزرگ.
برق و بیمه و اینترنت ماهی هشتاد دلار تازه خیلی از ساختمونا اشتراک برق و اینترنت رو به صورت قرارداد دست جمعی برا همه واحدها میخرن که قیمتشون حتی تا یک سوم کاهش پیدا میکنه. خودم تو این نوع ساختمون زندگی کردم ولی تو یه محله دیگه تو نیویورک
بیمه سلامت ماهی صد و پنجاه دلار. بیمه ایی که بالاترین پوشش رو داره. این بستگی به خودت داره با سیصد دلار مالیاتی که نمیدی و تو جیبت میمونه بیمه بخری یا ماشین بخری یا بری هروئین بخری
حمل و نقل من ماهی ۱۱۰ دلار میدادم که از تمام اتوبوس و مترو و بعضی خطوط فری میتونستم استفاده کنم.
حالا به اون معلم تو مجله ی تایم بگین چطور زندگی میکنه با حقوق معلمی که تو همین امریکا یه حقوق قشر متوسطه مجبور شده چندجا کار کنه. طرف شاید میخواد تابستون بره مسافرت دور دنیا حالا پولشو مردم بدن؟ سوال بعدی من اینه تایم از کی گزارش پخش میکنه؟ تو امریکا من اشتراک تایم رو داشتم. اشتراک تایم یادمه با تخفیف دانشجویی برا من سالی سی یا چهل دلار بود.
![ترکیب کیبورد و تاچ اسکرین؛ صفحه کلید DS Pixel کار با صفحه‌های لمسی را ساده می‌کند [تماشا کنید]](https://static.digiato.com/digiato/2024/11/0_21-388x462.jpg)
بعد دولت کافر خدا نشناس امریکا نگفتن این خودش خودکشی کرده و نمیصرفه برا صورتش هزینه کنن؟
حساب کن صد تا دکتر متخصص و چندتا عمل طولانی.
تو همین ایران مراجعه تنها به یک دکتر متخصص کمر اقتصاد خانواده رو میشکونه.
اینجا طرف تو مدرسه تو سن نوجوانی اتیش میگیره هنوز که هنوزه صورتشون عمل نشده. تا الان چند سال گذشته؟ هربار که یه روزنامه ایی دربارش مینویسه سریعا یه شایعه میسازن که میفرستیمشون خارج بعدم قصیه مسکوت میمونه تا چندسال دیگه. الانم که هیچکی اصلا به یادش نیست. چه بیمه ی اجتماعیه که حتی کودکای مملکتو تحت پوشش خودش نداره؟ بزرگسالا رو ول کن
تو بدترین کشور غربی بری تا ۱۸ سالگی یا ۲۰ سالگی صد در صد همه هزینه ها به پای دولته. بعد این سنم هر کشور یه سقف هزینه دارن که به اندازه دستمزد دو سه روز یه کارگر تو اون کشوره که از این بیشتر شد بیمه اون کشور میده. حالا این حرف یعنی چی؟ یعنی اینکه سقف هزینه ی درمان تو ایران باید فوقش سی چهل هزار تومن باشه اگه بیشتر شد بیمه باید بده. خواهر خودم دانشجو هست اپاندیسشو عمل کرد بیمه هست هزینش برا یک هفته خوابیدن تو بیمارستان دولتی و بعد سه چهار روز تو زمان انتظار شد شش میلیون و هفتصد هشتصد هزار تومن. حالا داروها رو حساب نمیکنم. بیمه چقدر حساب کرد؟ بیمه کلا ششصد و خورده ایی هزار تومن کسر کرد قیمت امسال اوایل تیر ماه
حالا اگه ما تو مملکت کفر بودیم و هممون تو کفر غرق میزدیم همه ی پولی که برا یه عمل اپاندیس میدادیم چهل هزار تومن ناقابل بودش. ولی به لطف شیطان رحیم ما مسلمونیم
سلام
نمیدونم این حرف رو بر اساس چه مطلبی دارید میگید.
اگه واقعا به این حرفها اعتقاد دارید خیلی زود کارهاتون رو انجام بدید و برید همون کشور کافر، چون ظاهرا بهشتیه برا خودش (طبق تعریفهاتون)
فقط یدونه MRI در آمریکا نه میلیون تومن به پول ایرانه، اینکه فکر میکنید اونجا درآمد بالاست به خاطر اینه که شما درآمد دلاری اونهارو ضربدر قیمت دلار توی ایران میکنید بعد هم از نتیجه کف میکنید. ولی دیگه حواستون نیست که خرج اونها هم همینجور بالاست. (فقط یه نگاهی به لیست اتومبیلهای پرفروش آمریکا و اروپا بندازید)
ارجاعتون میدم به مقاله ی مجله ی Time که نوشته بود خیلی از معلمهای آمریکایی بیشتر از دوتا شغل دارن!!! حتی با یکیشون مصاحبه کرده بود که گفته بود سه تا شغل داره بازم خرج خودش رو نمیتونه در بیاره به همین خاطر پلاسمای خونش رو میفروشه!!!!
احتمالا جواب شما اینه که به خاطر اینکه مردم از کشورهای دیگه به اونجا حمله ور نشن این دروغها رو منتشر میکنن!! :)))
اوضاع فرانسه هم که الان خودش گویای همه چیز هست.
امیدوارم همونطور که مطلب شما منتشر شد جواب منم منتشر بشه
هرچند ازین دست مطالب توی اینترنت به وفور هست کسایی که اونور رو بهشت میدونن ولی بازم تو جهنم ایران دارن زندگی میکنن و یه جو غیرت ندارن که خودشون رو ازین جهنم آزاد کنن!!!
منم نمیدونم شما چطور نتیجه گرفتی امریکا جهنمه؟
تو امریکا کلا سیستم بیمه شون فرق میکنه. اونجا به جاش حق بیمه میدن. مثلا کشورای غربی اروپایی حق بیمه رو از رو مالیات بر درامد مردم اضافه میکنن ولی تو امریکا از اینور مالیاتها رو کم کردن و مردم خودشون میرن شرکتای بیمه و حق بیمه رو میدن.
تازه اونایی که کار میرن ۸۰ درصدشون یه بیمه ی کامل میشن که به صورت قراردادهای جمعی یا سندیکایی معروفن.
ببین خیالتونو راحت کنم بهشت و جهنم کشکه منتظر این نباش بمیری بری بهشت یا جهنم. یا اینکه تو همین دنیا یکی برات بهشت بسازه یا جهنم. چون بهشت و جهنم تعریف کلی و بی نهایته.
هیچوقت یکی نمیاد مجانی و مفت به شما غذا بده به شما پول بده یا برات بهشت بسازه
تو امریکا نرخ بیکاری زیر پنج درصده یعنی ۹۵ درصد مردم میتونن بیمه کنن خودشونو این دیگه به خود طرف بستگی داره پولی که به خاطر کم بودن مالیات تو جیبش میمونه رو بره سیگار و هروئین بکشه و بهترین رستوران رو بره یا اینکه بره خودشو بیمه کنه.
ببینین کشورهای اروپایی رو که سیستم بیمه همه مردم رو دربر میگیره پولش از مالیات مردم میاد. تو کشورهای اروپایی حداقل مالیات بر درامد تقریبا ۲۵ درصده که به ازای بالا رفتن درامد طرف مالیاتشم بالا میره
تو امریکا حداقل مالیات بر درامد ۱۰ درصده که با بالا رفتن درامد طرف مالیاتشم بالا میره
یعنی یه فرد امریکایی ۱۵ درصد کمتر مالیات میده. یعنی ماهی حدودا سیصد دلار کمتر از فرد اروپایی مالیات میده. حتی مقدار مالیات بر اساس ازدواج و مجردی طرف هم کم یا بیشتر میشه.
حالا این طرف میتونه با ۳۰۰ دلار بهترین بیمه رو بخره و یه چیزیم داخل جیبش بمونه. این دیگه به خود امریکایی بستگی داره خودشو بیمه کنه یا نه.
اون اروپاییم که از اول تولد تا اخر عمرش بیمه هست در عوض ماهی سیصد دلار بیشتر مالیات میده و دولت در عوض این پول متولی سیستم بهداشته
اصولا بحث این سیستم بهداشتی اوباما و ترامپ همین بود. اوباما میگفت مالیات رو افزایش میدیم در عوض مثل کشورای اروپایی اکثر یا همه ی مردم تحت پوشش بهداشت برن. از اینور ترامپ و حزبش میگفتن ما مالیات رو افزایش نمیدیم در عوض پولی که برا فرد میمونه خودش بره باهاش قرارداد بیمه ببنده. یعنی همه چی رو به خود فرد محول میکنن. انسانهام پول نقد دستشون باشه ترجیح میدن برن شام گرون بخرن تا بیمه بخرن برا خودش و فامیلاش. سیصد دلار در ماه قسط یه ماشین تویوتا کمری هست. شاید طرف میگه بیمه نمیخرم در عوض میرم ماشین میخرم.
تو ایرانم خوشبختانه هیچی نداریم.
این امار معلم رو شما از کجا اوردی؟ تو امریکا درامد معلمی از چهل هزار دلار شروع میشه و به طور معمول ۶۰ هزار دلاره تو سال میرسه بعد پنج سال تجربه. تو دروس دبیرستانی به هفتاد هزار دلارم میرسه.
شما تو امریکا درامد معلمی رو داری نمیتونی مثل بیل گیتس زندگی کنی. تویوتا کمری تو امریکا فروش تو نمایندگی ۲۳ هزار دلاره.
بعدم این گزارشهایی که تو امریکا میگیرن برا اینه که دستمزد بالاتر بره نه اینکه ما بدبخت بیچاره اییم.
تو امریکا هر سال همه ی دستمزدها به اندازه ی ترم اون سال و به علاوه ی حداقل یک تا دو درصد دستمزد سال قبل افزایش پیدا میکنه. تازه این امارها برای همه ی شغلها هست چه معمولی چه تخصصی. اوناییم که تخصصی هستن معلومه دستمزدشون بالاتره افزایش درامد بالاتریم دارن.
تو امریکا تو منهتن اجاره یه اپارتمان دو خوابه سالی حداقل صد هزار دلاره. اون معلم تو منهتن باید سه چهارتا شغل داشته باشه تا از پس اجاره خونه بر بیاد
ماشالله تو امریکا همینکه بری بروکلین اجاره یه اپارتمان خوب دو خوابه میشه سالی ده هزار دلار. سرویس حمل و نقلشونم خیلی خیلی عالیه. تو همه ی محله های بروکلین سرویس دارن
بزارین اینطوری بگم. اگه امریکا و غرب بد بود این همه مسلمون نمیرفتن اونورا.
حالا بزار منی که چند صباحی تو امریکا زندگی کردم یه مقدار از هزینه ها بگم
تویوتا کمری ۲۳ هزار دلاره. اونم صفر کیلومتر با کلی گارانتی و ضمانت که عمرا تو ایران پیدا کنی
شما ماشینو ببر عمدا بزن به درخت ببر نمایندگی چون تا سه سال تحت پوشش بیمه شرکت مادر هست همه چیزشو برات رایگان عوض میکنه. حتی ازت نیمپرسه مقصر کی بود. تازه خیلیا قسطی میخرن. مثلا ماهی سیصد دلار میدن قسطی میخرن.
اجاره یه اپارتمان تو یه محله ی خوب تو بروکلین دو اتاق خواب ماهی هشتصد دلار. برای مقایسه بهتره بگم این منطقه از بروکلین مثل پونک میمونه از نظر سطح محله تو نیویورک بزرگ.
برق و بیمه و اینترنت ماهی هشتاد دلار تازه خیلی از ساختمونا اشتراک برق و اینترنت رو به صورت قرارداد دست جمعی برا همه واحدها میخرن که قیمتشون حتی تا یک سوم کاهش پیدا میکنه. خودم تو این نوع ساختمون زندگی کردم ولی تو یه محله دیگه تو نیویورک
بیمه سلامت ماهی صد و پنجاه دلار. بیمه ایی که بالاترین پوشش رو داره. این بستگی به خودت داره با سیصد دلار مالیاتی که نمیدی و تو جیبت میمونه بیمه بخری یا ماشین بخری یا بری هروئین بخری
حمل و نقل من ماهی ۱۱۰ دلار میدادم که از تمام اتوبوس و مترو و بعضی خطوط فری میتونستم استفاده کنم.
حالا به اون معلم تو مجله ی تایم بگین چطور زندگی میکنه با حقوق معلمی که تو همین امریکا یه حقوق قشر متوسطه مجبور شده چندجا کار کنه. طرف شاید میخواد تابستون بره مسافرت دور دنیا حالا پولشو مردم بدن؟ سوال بعدی من اینه تایم از کی گزارش پخش میکنه؟ تو امریکا من اشتراک تایم رو داشتم. اشتراک تایم یادمه با تخفیف دانشجویی برا من سالی سی یا چهل دلار بود.