۱۰ انگل و عامل بیماری زایی که کنترل ذهن میزبان خود را در دست می‌گیرند [قسمت دوم]

انگل ها و عوامل بیماری زا موجودات بسیار ترسناکی هستند. سیستم ایمنی بدن، اما، وظیفه دارد که در مقابل این موجودات کوچک و چابک از بدن دفاع نماید. در واقع به همین دلیل است که جنسیت ها با ترکیب ژن های حیاتی به یک ملغمه ژنتیکی تبدیل می شوند که بتوانند قوی ترین و نفوذ ناپذیرترین سیستم ایمنی را در برابر شکل های همواره در تغییر عوامل بیماری زا تشکیل دهند. این رقابت تسلیحاتی تکاملی همواره نبردی بین شکارچی و شکار در تمامی اندازه ها و ترازها بوده تا بتوان روشی موثر برای زنده ماندن و تولید مثل کردن بوده است. زمانی که یکی از این دو طرف قدرت بیشتری پیدا می کند، طرف دیگر نیز خود را با این تغییر وفق داده و یک روش جدید و هوشمندانه برای گمراه کردن دشمن خود و موفقیت برای مدتی کوتاه پیدا می کند تا اینکه این روش بار دیگر کارآیی خود را از دست می دهد.

این رویه در مورد بیماری های فراگیر بسیاری مانند طاعون خیارکی در طول تاریخ رخ داده است. این روزها انگل ها و عوامل بیماری زا روش های بسیار جالبی را برای تولید مثل و/یا رفتن به مرحله بعدی سیکل زندگی خود یافته اند، روش هایی مانند به سرقت بردن کنترل ذهن میزبانان. این مهاجمان کوچک درون بدن، رفتار میزبان نگون بخت خود را کنترل کرده و او را به شیوه ای زیرکانه و نامحسوس به انجام رفتارهایی سوق می دهند که به ایجاد فرصتی برای این عوامل بیماری زا به منظور تولید مثل یا انتشار بیشتر تبدیل می شوند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ انگل یا عامل بیماری زا که کنترل ذهن و مغز میزبان خود را بدست می گیرند آشنا کنیم.

۵- هاری

وقتی که انسان به بیماری فکر می کند که کنترل ذهن انسان یا حیوان را بدست می گیرد یا تغییراتی در سبک کاری آن ایجاد می کند همه به یاد بیماری هاری می افتند. عامل بیماری هاری یک ویروس است که مغز و ستون فقرات قربانی را تحت تاثیر قرار می دهد. بدین ترتیب قبل از این که به احتمال فراوان قربانی خود را به کام مرگ بکشاند، صدمات قابل توجهی به این دو بخش مهم بدن او وارد خواهد کرد. ویروس هاری در درون بزاق انسان ها و حیوانات آلوده شده وجود دارد و از طریق گاز گرفتن از انسان یا حیوانی به انسان یا حیوانی دیگر منتقل می شود. انسان هایی که توسط دیگر انسان ها یا حیوانات ناقل ویروس گاز گرفته می شوند تغییرات رفتاری عجیب و حیرت انگیزی را تجربه خواهند کرد که به ویروس فرصت تکثیر و تولید مثل می دهد.

ارگانیسم هایی که ویروس هاری را در بدن خود دارند بسیار تهاجمی، خشن و عصبانی می شوند و پستاندارانی که دچار این بیماری شوند عطشی هولناک و سیر نشدنی برای گاز گرفتن دیگران دارند. انسان هایی که به بیماری هاری مبتلا می شوند علاوه بر هذیان گویی و توهم ممکن است در ابتدای ابتلا علائمی شبیه آنفلوانزا از خود نشان دهند. اما رفته رفته با قدرت گرفتن بیماری، ویروس به نهایت توان خود رسیده که در اغلب موارد مرگبار است، به نحوی که گفته می شود در تاریخ ایالات متحده تنها ۱۰ مورد در مرحله حاد بیماری هاری بوده و زنده مانده اند. عجیب ترین موضوع در مورد بیماری هاری این است که باعث حس ترس از آب در قربانی می شود. با توجه به اینکه ویروس هاری در بزاق دهان قربانی وجود دارد این موضوع کاملاً عقلانی بنظر می رسد زیرا قربانی که از آب می ترسد دیگر دهان خود که پر از ویروس هاری است را نخواهد شست و بدین ترتیب امکان انتقال و تولید مثل ویروس ها بیشتر می شود.

۴- آمیب مغز خوار

«نگلیریا فاولری» (Naegleria fowleri) یا آمیب مغز خوار، موجود زنده ای بسیار خطرناک است که در واقع نوعی آمیب تک یاخته ای است که به محض ورود به بدن میزبان خود به سمت مغز او رفته و به آن حمله می کند. آمیب مغز خوار از باکتری ها تعذیه می کند. ترسناک تر این که این آمیب در آب زندگی کرده و می تواند از طریق بینی خود را به مغز برساند، جایی که صدمات جبران ناپذیری وارد کرده و عمدتاً به مرگ قربانی منتهی می شود. خوردن آب در رودخانه ای کثیف یا قرار گرفتن در معرض آب های آلوده اطراف محل زندگی تان می تواند باعث شود که به این انگل هولناک مبتلا شوید. علائم مربوط به آلوده شدن به این هیولا بین ۱ تا ۹ روز پس از ورود به بدن شروع می شود که معمولاً در روز پنجم آلودگی اتفاق می افتد و می تواند شامل سر درد، حالت تهوع، استفراغ و نشانه ای اصلی آنفلوانزا باشد. اما رفته رفته می تواند به عدم توجه و تمرکز به اطراف، سرگیجه، توهم، از دست دادن تعادل و در نهایت مرگ منتهی شود.

۳- مالاریا

یکی از هولناک ترین و بیرحم ترین بیماری های تمام طول تاریخ، مالاریا و عامل آن، پشه مالاریا است که سیکل زندگی بسیار حیرت انگیزی دارد. این بیماری عمدتاً از طریق نیش پشه ها منتقل می شود. وقتی که پشه ماده، فردی که حامل انگل مالاریا است را نیش می زند، این انگل وارد بدن پشه شده و وقتی پشه شخص دیگری را نیش می زند این انگل به بدن فرد منتقل می گردد و بدین ترتیب انگل مالاریا به سرعت منتشر می شود. در کل ۵ نوع انگل مالاریا (پلاسمودیوم) وجود دارد که گونه های «پلاسمودیوم فالچیپاروم» و «پلاسمودیوم ویواکس» نیمی از سیکل زندگی خود را در درون بدن انسان و نیمی دیگر در بدن پشه طی می کنند، به همین دلیل انتقال به بدن پشه و انسان برای زنده ماندن این انگل بسیار حیاتی است.

اما جایی که این فرآیند جالب می شود اشتیاق و ولعی است که انگل مالاریا می تواند در ارگانیزم میزبان خود ایجاد نماید. انگل مالاریا برای تکمیل سیکل زندگی خود به شدت به قند و شیرینی وابسته است که بخش اعظم رژیم غذایی پشه ها را شکل می دهد، به همین دلیل است که در واقع پشه ها برای تامین قند مورد نیاز خود بدن شما را نیش می زنند. مطالعات نشان می دهد که انگل مالاریا نیز برای زنده ماندن در بدن پشه و انسان به قند نیاز دارد. به غیر از خون انسان، پشه ها به شهد شیرین گیاهان و دیگر گیاهان شیرینی که در طبیعت وجود دارند وابسته هستند. انگل بالغ مالاریا نه تنها پشه ها را به شدت نسبت به شیرینی جات گرسنه و حریص می کند بلکه در دوره ای که انگل هنوز در مرحله تخمی قرار دارد نیز می تواند باعث ایجاد حسی مشابه در پشه ها شود.

در طی دوره ای که انگل باید در درون بدن پشه باقی بماند، پشه به شدت به بوی شهد گیاهان حساس شده و برای دستیابی به آن دست به هر کاری خواهد زد و به همین دلیل است که انگل مالاریا در بدن پشه باقی مانده و زنده می ماند. وقتی که زمان انتقال انگل به بدن انسان فرا می رسد، پشه ها ولعی شدید برای مکیدن خون انسان پیدا می کنند و بدین ترتیب به مالاریا کمک می کنند که ادامه سیکل زندگی خود را در بدن انسان طی کند. اما این همه ماجرا نیست زیرا انگل مالاریا در بدن انسان نیز به سرعت مقادیر قابل توجهی از قند و هورمون های موجود در خون را به خود اختصاص می دهد که به کاهش قند خون و البته کم خونی و ضعف ویتامینی قربانی منجر می شود. و حدس بزنید که این کاهش قند خون و ضعف ویتامینی چه چیزی را در ادامه باعث خواهد شد؟ بله درست حدس زده اید: اشتیاق و ولع به مصرف شیرینی. بدین ترتیب مالاریا در بدن انسان نیز زنده مانده و به مرحله بلوغی که برای ورود مجدد به بدن پشه لازم است دست پیدا می کند و این سیکل بی پایان همچنان ادامه پیدا می کند.

۲- کلوروویروس ای تی سی وی-۱

ویروس کوچک اما خطرناک «کلوروویروس ای تی سی وی-» (Chlorovirus ATCV-1) از دیر باز به عنوان عاملی برای تغییر الگوی رفتاری موش ها شناخته شده که باعث صدمات شناختی شدیدی در آن ها می شود اما بعدها مشخص شد که انسان ها را نیز تحت تاثیر خود قرار می دهد. این ویروس طی فرآیند بسیار طولانی و پیچیده ای تغییراتی شیمیایی را در بدن میزبان ایجاد می کند که تغییرات رفتاری میزبان را در پی دارد که اگر بخواهیم به طور خلاصه مثالی از این تغییرات ارائه دهیم باید بگوییم که میزبان را خنگ میکند. بله این ویروس، ویروس احمق کننده است.

کلوروویروس ای تی سی وی-۱ به مقدار قابل توجهی توانایی های شناختی میزبان انسانی خود را کاهش می دهد و اگر این موضوع به اندازه کافی شما را نمی ترساند باید بدانید که این ویروس می تواند تا سال ها در بدن شما زندگی کند. علاوه بر این، بر اساس تحقیقاتی که در ایالات متحده بر روی این ویروس صورت گرفته، مشخص شد که ۴۴ درصد از افراد مورد آزمایش، این ویروس را در بدن خود داشتند. این ویروس که به طور معمول در بدن خزه دریایی زیست می کند علاقه خاصی به حضور در گلوی انسان ها دارد و از همین طریق نیز انسان ها را خنگ می کند.

۱- آنفلوانزا

علم هر روزه چیزهای جدیدی را در مورد رفتار انسان ها کشف می کند و در دنیایی که برای بیماری های زیادی واکسن وجود دارد، نحوه واکنش انسان به این واکسن ها نیز بسیار بحث برانگیز بوده است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته، واکسن آنفلوانزا باعث می شود که انسان ها اجتماعی تر باشند یا به عبارت دیگر این که واکسن آنفلوانزا باعث می شود که انسان ها تمایل بیشتری برای تعامل با اطرافیان خود داشته باشند. علاوه بر این تحقیقات نشان داده که آنفلوانزا از طریق شبکه های اجتماعی ما منتشر شده و با توجه به شبکه اجتماعی که شما در معرض آن قرار دارید می تواند متفاوت باشد.

کسی که شما با او تعامل دارید می تواند نقشی تعیین کننده در مبتلا شدن یا نشدن به یکی از مرگبارترین بیماری های تاریخ داشته باشد. اما علاوه بر واکسن، خود ویروس آنفلوانزا نیز با سبکی زیرکانه ذهن میزبان خود را در کنترل می گیرد. آنفلوانزا خود باعث می شود که افراد تمایل بیشتری به تعاملات اجتماعی داشته باشند که کاملاً هم منطقی است زیرا شخصی با تعامل اجتماعی بالا بهترین وسیله برای انتشار بیماری است. اگر چه هنوز جزییات مکانیسم آن مشخص نشده اما می دانیم که افراد مبتلا به آنفلوانزا تمایل بسیار بیشتری برای ارتباط برقرار کردن با دیگران دارند و ویروس از همین حربه برای انتشار بیشتر خود استفاده می کند.