«جنس سوم» یعنی شخص نه مرد است نه زن؛ او یک بیناجنسی است

دیروز خبری منتشر شد مبنی بر اینکه کشور آلمان به افراد بیناجنس این اجازه را می‌دهد تا به صورت رسمی خود را به عنوان جنس سوم معرفی و شناسایی کنند.

کسانی که از نظر بیولوژیکی به عنوان زن یا مرد شناخته نمی‌شوند اکنون می‌توانند در مدارک رسمی مانند شناسنامه و پاسپورت گزینه «متفاوت» را برای خود انتخاب کنند. البته این افراد فعلا برای انتخاب این گزینه و ثبت آن به گواهی پزشکی نیاز دارند.

پیش از آلمان، دادگاه قانون اساسی اتریش در ماه ژوئن سال ۲۰۱۷ حکمی شبیه به همین را صادر کرده بود. دیگر کشورهای جهان همانند استرالیا، نیوزیلند، مالت، هند و کانادا هم تدابیری برای رسیدگی به مشکلات شهروندان بیناجنس در نظر گرفته‌اند.

جنس سوم، بیناجنس یا همان دو جنسی به چه مفهومی است؟

افراد بیناجنس هم با ویژگی‌های جنسی مذکر و هم مونث به دنیا می‌آیند که ممکن است در هنگام تولد یا بعد از آن ظاهر شود. به گزارش سازمان ملل متحد، حدود ۱.۷ درصد از جمعیت جهان با ویژگی‌های بیناجنسی به دنیا می‌‌آیند.

باید بدانید که بیناجنس بودن با گرایش جنسی افراد متفاوت است و ربطی به هم ندارند.

یک فرد بیناجنس اندام‌های جنسی مربوط به یک جنس را دارد (صفات اولیه) اما موی صورت، لحن صدا، توزیع چربی در بدن، ساختار استخوانی و استقامت ماهیچه‌ای (صفات ثانویه) او کم و بیش شبیه جنس دیگر است.

افراد بیناجنس به دلیل ویژگی‌های متفاوت با تبعیض‌های اجتماعی و قانونی روبرو هستند به نحوی که مجبور به عمل جراحی برای تغییر خود می‌شوند.

کودکان و نوزادان میان جنسی را می‌توان از طریق عمل جراحی یا درمان هورمونی (یا هردو) به جنسی که از لحاظ اجتماعی برای فرد مورد قبول تر است تبدیل کرد. البته این فرایند همیشه هم قابل اطمینان نیست. در اینگونه درمان‌ها اغلب افراد عقیم‌سازی می‌شوند.

بیناجنسی با ترانس سکشوال‌ (ترنس) متفاوت است

بیناجنسی را با نام‌های «هرمافرودیسم » و «دوجنسی» هم می‌شناسند در واقع نوعی اختلال  آناتومیک است. یعنی همان طور که گفتیم، در بدن فرد مبتلا، اندام‌های جنسی هر دو جنس مونث و مذکر وجود دارد. به این معنی که ممکن است دستگاه خارجی تناسلی شخص، مردانه باشد اما ارگان‌های زنانه مثل رحم و تخمدان نیز در بدن او به شکل ناقص وجود داشته باشد. چنین فردی را بیناجنسی قلمداد می‌کنند.

این فرد دچار نوعی ابهام جنسیتی است و نمی‌داند که زن است یا مرد!

اما داستان ترانس سکشوال‌ متفاوت است؛ یک فرد ترنس در ساختمان بدنش هیچ اشکالی وجود ندارد. او از حیث ساختمان بدنی، کاملا مرد و یا کاملا زن است. اندام‌های جنسی خارجی و درونی آنها کاملا مردانه و یا کاملا زنانه است. به این معنی که تی‌اس‌ها، به لحاظ ظاهری و فیزیکی هیچ مشکلی ندارند.

مشکل اصلی ترنس‌ها، اختلال در احساسات و هیجانات و تمایلات آنهاست. یعنی فردی که به لحاظ ژنتیک و ظاهر فیزیکی زن است، احساسات و تمایلات و رفتارهایش مردانه است و درباره خودش معتقد است که باید مرد می‌شد.

به طور کلی ترانس سکشوال‌ یا تراجنسی‌ یعنی زیستن در کالبد جنس مخالف.

تراجنسی‌ها به دو دسته‌ کلی تقسیم می‌شوند: کسانی که زن به دنیا آمده و اما احساسات درونی آن‌ها مردانه است (ترامرد) و در مقابل گروهی که مرد متولد شده‌اند و خود را زن می‌دانند (ترازن).

جراحی تغییر جنسیت در ایران

در حال حاضر ایران به صورت کشوری پیشگام در عمل جراحی برای تغییر جنسیت شناخته می‌شود. در هر هفته، یک تغییر جنسیت در ایران اتفاق می‌افتد.

تغییر جنسیت در ایران، بر خلاف دیگر کشورهای اسلامی، برای افرادی که در مصاحبه‌های روان‌شناسی قبول شوند و بتوانند هزینه عمل را پرداخت کنند مجاز است.

در ماده ۹۳۹ قانون مدنی ایران، اگر در شخص خنثی (هرمافرودیت) علائم جنسیتی بر علائم جنسیت دیگر غالب باشد، شخص تابع احکام جنسیتی است که علائم آن در او غالب است. طبق قانون حمایت از خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ برای درخواست تغییر جنسیت، فرد باید به دادگاه خانواده مراجعه کند.

فتوای امام خمینی (ره) در باره تغییر جنسیت چیست؟

امام خمینی (ره) موضوع تغییر جنسیت و احکام آن را قریب به پنجاه سال قبل و در دوران مبارزه و تبعید، در پایان جلد دوم کتاب تحریرالوسیله و در ضمن مسائل مستحدثه مطرح فرموده‌اند. در آن‌جا تصریح شده است:

تغییر جنس دادن مرد به زن و بالعکس تغییر جنس زن به مرد، همچنین اقدام شخص خنثی به منظور ملحق شدن به یکی از دو جنس، ظاهرا حرام نیست. (رجوع شود به تحریرالوسیله، ج ۲؛ البحث حول المسائل المستحدثه، مبحث “و منها تغییر الجنسیه” مسأله ۱).

اهمیت آشنایی با جنس سوم چیست؟

آگاهی، مقدمه درک و همدلی است. بسیاری برای درک و اثبات هویت جنسی خود تقلا می کنند. این افراد نیازی به ترحم یا دلسوزی ندارند بلکه از اطرافیان و جامعه انتظار دارند تا هویت جنسی آنها را به رسمیت بشناسند و موقعیتشان را درک کنند.