از مادر ترزا تا مرلین مونرو؛ با الهام‌بخش‌ترین زنان تاریخ آشنا شوید

زنانی که دنیا را تغییر دادند

این روزها، کمپین‌ها و سازمان‌های وابسته متعددی در سراسر دنیا در زمینه برابری حقوق زنان و مردان و دفاع از مقام زن فعالیت می‌کنند. این در حالیست که زنان شجاع و منحصربه‌فردی در تاریخ زندگی‌ می‌کردند که توانستند با توانایی‌های بی‌نظیر خود دنیا را تغییر دهند و دگرگونی‌های شگرفی در نگاه دنیا به زنان ایجاد کنند.

از بانوی چراغ‌به‌دست، مادرِ پرستاری مدرن، فلورانس نایتینگل گرفته تا ماری کوریِ بزرگ که اولین دانشمند زن و تنها زنی که دو بار جایزه علمی نوبل دریافت کرد برای آشنایی با ۱۰ زن الهام‌بخش تاریخ که دنیا را تغییر دادند تا انتهای این مطلب با روزیاتو همراه باشید.

۱- فلورانس نایتینگل (Florence Nightingale): از سال ۱۸۲۰ تا سال ۱۹۱۰

پرستار.

فلورانس نایتینگل همه زندگی خود را وقف پیشه‌اش کرد که پرستاری بود. او جان سربازان بسیاری را در طول جنگ کریمه از مرگ نجات داد و به شغل شریف پرستاری چهره‌ای تازه بخشید. پرستاری برای نایتینگل فقط یک شغل نبود، بلکه او همه زندگی و عمر و وجود خود را وقف کمک به بیماران کرد.

داستان فلورانس نایتینگل بسیار شنیدنی است. پدر او یکی از اعضای اشراف‌زاده دربار بود اما فلورانس کوچک با اینکه در ناز و نعمت به سر می‌برد اما از همان کودکی تصمیم گرفت خود را وقف خدمت به بیماران و بی‌پناهان کند. همین امر سبب شد تا از خانواده طرد شود و پدر و مادرش از او متنفر شوند.

فلورانس در آن دوران مدعی بود از سوی خداوند به او الهام شده که او مکتبی را پایه‌گذاری و سرنوشت مرگبار بیماران را دگرگون خواهد کرد. همین اشاره الهی کافی بود تا فلورانس همه زندگی‌اش را در خدمت بیماران سپری کند.

سال ۱۸۵۳، با آغاز جنگ کریمه میان امپراتوری عثمانی و روسیه، فلورانس از وزیر جنگ انگلیس درخواستِ وسایل و امکانات بهداشتی کرد و سپس با همراهی ۳۴ پرستار زن، با شجاعت تمام، پا به اعماق خاک ترکیه گذاشت و به یاری مجروحان شتافت. این نخستین باری بود که یک زن به شکل رسمی اجازه می‌یافت که در ارتش فعالیت کند.

به فلورانس نایتینگل لقب «بانوی چراغ‌به‌دست» داده شده، زیرا او با تحمل بی‌خوابی در تمام طول شب بالای سر بیماران می‌گشت و ضمن درمان، به آن‌ها دلداری می‌داد. او با فعالیت‌های مستمرش به شخصیتی مهم در بهبود وضعیت سلامتی سربازان در دوران جنگ بدل شد که تأثیری عمیق در سطح جهانی برجا گذاشت.

نایتینگل، نخستین مدرسه عالی آموزش پرستاری را سال ۱۸۶۰ در بیمارستان سن توماس لندن راه‌اندازی و مدیریت کرد. بیمارستان‌هایی که او ساخت مطابق استاندارد و الگوی بهداشتی بود و طبقات مختلف آن به بخش‌های ویژه‌ای مثل زنان و زایمان، روان، کودکان، و جراحی اختصاص داشت.

۲- ماری کوری (Marie Curie): از سال ۱۸۶۷ تا سال ۱۹۳۴

دانشمند، مخترع.

ماری کوری در اختراع و توسعه اولین دستگاه اشعه ایکس جهان نقش بسیار مهمی دارد؛ دستگاهی که در پیشرفت علم پزشکی تاثیر شگرفی داشته است.

نام اصلی ماری کوری، ماریا اسکلودوسکا کوری بود که در شهر ورشو (پایتخت لهستان) در رشته فیزیک لیسانس گرفت و فقط یک سال بعد توانست مدرک کارشناسی در رشته ریاضیات را نیز کسب کند.

ماری کوری نخستین زنی است که برنده جایزه نوبل شد.

او همچنین اولین دانشمند و تنها زنی است که دو بار جایزهٔ علمی نوبل دریافت کرده‌است و تنها فردی است که دو جایزه نوبل را در دو رشته مختلف کسب کرده‌است.

ماری کوری، در جنگ جهانی اول اولین مرکز درمانی نظامی رادیو پزشکی را ایجاد کرد.

موفقیت‌های این زن موفق و بزرگ کشف دو عنصر، پولونیم و رادیوم است.  کشف رادیوم موجب دگرگونی‌های اساسی در دانش بشر درباره خواص و ساخت ماده شد و منجر به شناخت و دستیابی به انرژی اتمی شد.

البته همین ماده موجب مرگ ماری کوری شد؛ او به دلیل تحقیق بر روی رادیوم (که به خاطر انتشار پرتو ایکس که ماده‌ای سرطان‌زا است) در سن ۶۶ سالگی در اثر ابتلا به سرطان خون درگذشت.

۳- مادر ترزا (Mother Teresa): از سال ۱۹۱۰ تا سال ۱۹۹۷

راهبه.

به زبان ساده می‌توان گفت که مادر ترزا نماد و تجلی از خودگذشتگی و فداکاری است. او همه زندگی و عمر خود را صرف کمک به مردم بی‌پناه و فقیر کرد. برای تمامی اقدامات بشردوستانه‌اش نیز در سال ۱۹۷۹ میلادی برنده جایزه صلح نوبل شد.

جالب است بدانید پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان، در روز چهارم سپتامبر ۲۰۱۶ مادر ترزا را رسما «قدیس» اعلام کرد.

مادر ترزا از زمان کودکی مجذوب داستان‌هایی در مورد زندگی مبلغین و خدمات آن‌ها بود. همین امر سبب شد تا در سن ۱۸سالگی خانه را ترک کرده و به عضویت گروه خواهران لورتو در بیاید. آگنس در ابتدا برای یادگیری زبان انگلیسی به لورتو ابی در راتفارنهام ایرلند رفت، زیرا خواهران لورتو از زبان انگلیسی برای آموزش به کودکان در هند استفاده می‌کردند.

او فعالیت رسمی خود به عنوان راهبه را به صورت رسمی در ۱۴ می ۱۹۳۷ با تدریس در یکی از مدرسه‌های صومعه لورتو در شرق کلکته آغاز کرد. هر چند که ترزا از آموزش دادن لذت می‌برد اما فقر گستردهٔ حاکم بر کلکته به شدت او را آزار می‌داد. همین باعث شد تا دیر را ترک کند و به مردم فقیر در حالی که در میان آن‌ها زندگی می‌کرد کمک کند.

او به پرستاری از افراد بینوا و قحطی زده روی آورد. البته این کار مشقات بسیاری برای مادر ترزا بدنبال داشت به طوری که ۵ سال اول بارها دچار شک و تردید شده بود اما در نهایت در برابر وسوسه‌ برای بازگشت به زندگی نسبتا آسوده در دیر غلبه کرد.

فعالیت‌های مادر ترزا به هند محدود نشد و در سطح جهانی با موضعی محکم با مخالفت در برابر سقط جنین و طلاق پرداخت و شعارش این بود که: «مهم نیست آن‌ها چه می‌گویند، شما باید آن‌ها را با لبخند و کار خود تغییر دهید.»

مادر ترزا برای همکاری و کمک به نقاط مختلف سفر می‌کرد. از جمله برای مبارزه با گرسنگی به اتیوپی، در فاجعه چرنوبیل برای کمک به آسیب دیدگان پرتوهای هسته‌ای و کمک به قربانیان زمین‌لرزه ۱۹۸۸ ارمنستان به این مناطق سفر کرد.

۴- کلارا بارتون (Clara Barton): از سال ۱۸۲۱ تا سال ۱۹۱۲

معلم، پرستار.

کلارا بارتون دختری بسیار کمرو و خجالتی بود. وقتی او ۱۶ ساله بود یک روانشناس به او پیشنهاد داد تا برای غلبه به کمرویی اش تدریس کند و بارتون به مدت ۱۰ سال به شغل شریف معلمی مشغول بود. اما در همین میان احساس کرد جامعه چقدر به یک مدرسه رایگان نیاز دارد و خودش یکی از اولین مدارس دولتی رایگان را در آمریکا راه اندازی کرد.

او همچنین موسس صلیب سرخ آمریکا نیز بود. داستان از این قرار است که کلارا بارتون در آوریل سال ۱۸۶۱ همزمان با جنگ داخلی آمریکا کارش را آغاز کرد. او هنگام این نبردها یک آژانس برای جمع‌آوری و توزیع مناسب منابع به سربازان مجروح تأسیس کرد و به هردو جبهه شمال و جنوب کمک رسانی می‌کرد.

بعد از جنگ او به شخصیت محبوب و قابل احترامی در سراسر آمریکا تبدیل شد.

کلارا برتون در بسیاری از کنفرانس‌های بین المللی صلیب سرخ نمایندگی آمریکا را بر عهده داشت و در سالهای بعد فداکاریهای زیادی برای نجات مردم بعمل آورد.

او هرگز ازدواج نکرد و سرانجام در ۱۲ آوریل ۱۹۱۲ یعنی در سن ۹۰ سالگی در شهر گلن آکور در گذشت.

۵- مرلین مونرو (Marilyn Monroe): از سال ۱۹۲۶ تا سال ۱۹۶۲

هنرپیشه.

مرلین مونروی هنرپیشه اغلب نقش شخصیت‌هایی را بر عهده می‌گرفت که به «بلوند احمق» شهره شدند. اما او سرانجام توانست بر این لقب سطح پایین غلبه کند و با فعالیت‌هایی در حوزه حقوق مدنی و برابری انسان‌ها فارغ از رنگ پوست و نژاد، به عنوان یک فعال اجتماعی هم مشهور شود.

مریلین مونرو از پول‌سازترین ستارگان عصر خود بود و تأثیرگذاری‌هایش در فرهنگ عامه از او یک شمایل فرهنگی ساخته‌است.

مرلین مونرو در ۹ سالگی به یتیم‌خانه سپرده شد و سپس در طول سال‌ها سرپرستی او به ۱۱ خانواده مختلف سپرده شد. بعد از آن چندین ازدواج ناموفق داشت. او یکی از مشهورترین ستارگان سینما، نماد جذابیت جنسی و ستاره پاپ در قرن بیستم است. برخی او را جذاب‌ترین زن قرن بیستم دانسته‌اند و به اعتقاد رابین میور او پر عکس‌ترین چهره زن جهان است.

مونرو در زمره اولین فمینیست‌ها قرار می‌گیرد. مریلین کنترل کامل بر تصویر خود در رسانه داشت و به ایجاد کمپانی تهیه فیلم برای مبارزه با سیستم نابرابر و به شدت جنسیت‌زده‌ و مردسالار هالیوود پرداخت.

مریلین خود را سوسیالیست می‌دانست و از جنبش مدنی آمریکا حمایت می‌کرد. او همواره می‌گفت که شهرتش را مدیون مردم است و نه هالیوود.

زندگی او روی پرده، یک زندگی رؤیایی بود که سینما ساخته بود، اما در دنیای واقعی مشکلات و تفاوت‌هایی داشت که مردم از مرلین مونروی محبوبشان انتظار نداشتند. مریلین مونرو از بیماری اختلال دوقطبی رنج می‌برد. گاهی دچار افسردگی شدید بود و گاهی شاد و خوشحال بود.

مرلین مونرو در تاریخ ۵ اوت ۱۹۶۲ میلادی، در کالیفرنیا درگذشت. علت مرگ وی، «مصرف بیش از حد داروی خواب‌آور» ذکر شد.