صفحات شخصی فیس بوک و اینستاگرام بعضی ها را که باز می کنیم، با سیل خروشانی از پست ها و تصاویر غمناک، مضطرب و به قول روان شناسان: انرژی منفی و ناهنجار بر می خوریم که معمولا مخاطب از مشاهده آنها چیزی یاد نمی گیرد و پس از چند لایک الکی، از این صفحات خارج می شود. این که چرا واقعا عده ای که شمارشان هم اصلا کم نیست، صبح تا شام، تصنیف ها و پیام ها و کامنت ها و جملات کوتاه و بلند انرژی منفی و غم انگیز را به اشتراک می گذارند، از جنبه های مختلفی قابل تحلیل است.
تفاوت شبکه های اجتماعی با وبلاگ نویسی در این است که شما هر چیزی در وبلاگ بنویسید، تا کسی وارد وبلاگ شما یا سایت شما نشود، به طور ناخواسته، شاهد اظهار فضل تان در زمینه های مختلف نخواهد بود؛ اما قضیه در شبکه های اجتماعی متفاوت است.
همه کسانی که صفحه اختصاصی تان را در فلان شبکه اجتماعی دنبال می کنند، بر اساس اکو سیستم و ساختاری که در اکثر این نوع شبکه ها وجود دارد، به محض انتشار پستی، از آن آگاه و مشاهده اش خواهند کرد، مگر اینکه در تنظیمات فنی خود، خواستار مخفی (hidden) شدن پست های یک کاربر معین شوید.
مشاهده ناخواسته همه تصاویر و پست های دوستان فالو شده در شبکه های اجتماعی سبب می شود تا در طول روز، مجبور باشیم هر وقتی که صفحه خود را در یک سوشیال مدیا refresh می کنیم، با سیلی از پیام ها و تصاویر و کامنت هایی مواجه شویم که دوستان و آشنایان منتشر کرده و به اشتراک گذاشته اند.
رو به رویی با صدها و بعضا هزاران تصویر و نوشته در شبکه های اجتماعی سبب می گردد تا ذهن ما، همواره به طور ناخواسته درگیر موضوعات و مقولاتی شود که در فهرست اولویت های بصری و علایق ما جای ندارند و به همین خاطر، تمرکز فکری را مخدوش می کنند.
تصور نمایید که دوست شما به جای انتقاد مثبت گرا از کسانی که طبیعت را به آلودگی می کشانند و زمینه تخریب محیط زیست را فراهم می کنند، مرتب تصاویری از کشتار حیوانات، رها شدن زباله در محیط زیست کشور و موارد دیگری از این قسم اقدام کند. تصاویری دلخراش و متن های دلخراش تر و غم انگیز که روحیه را خسته و ذهن ناخودآگاه خیلی ها را تا مدت ها به خود درگیر می نمایند.
انتشار مکرر تصاویر دلخراش از محیط زیست یا هر چیز دیگر از ایران در فضای مجازی، نه تنها برای هموطنان، بار آموزشی و اطلاع رسانی مطلوب ندارد، بلکه پرستیژ آنها را در برابر شما کاهش داده و در صورتی که به ارائه لایک یا کامنت زیر این تصاویر دلخراش (حتی با دید انتقاد) روی آورید، دیگر دوستان ایرانی و بین المللی شما نیز ناخواسته آنها را مشاهده خواهند کرد.
حال تصور کنید، فلان دوستان غربی یا شرقی شما، قصد سفر به کشور را داشته باشند. آیا این همه تصاویر انرژی منفی، نگران و ناراحت کننده ای که شما در طول روز از مناطق مختلف تحت آسیب ایران لایک و فالو می کنید، آنها را به سفر به کشورمان ترغیب می کند یا باز می دارد؟ پست های تشویق کننده و انرژی مثبت از طبیعت و فرهنگ و اقوام ایرانی، دیگران را به بازدید از سرزمین بکر ایران تشویق می نمایند یا پست های منفی؟
ناگفته پیداست که هر اندازه مطالب و تصاویر شادی آفرین، مثبت و زیبا از جذابیت های طبیعی، فرهنگی، باستانی، گردشگری و اجتماعی ایران یا هر جای دیگر دنیا در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته شود، بار علمی و توان فهم مخاطبان توسط این موضوعات منتشر شده افزایش می یابد و به همین خاطر است که یکی از جنبه های مثبت شبکه های اجتماعی را جنبه فرصت آفرینی برای کسب و کار می دانند.
شما به عنوان کاربر شبکه های اجتماعی، چه داخلی و چه بین المللی، باید تلاش کنید تا از ظرفیت های فرصت آفرین این شبکه ها برای ارتقای پرستیژ خود در فضای سایبر و افزایش معلومات تان استفاده نمایید.
راهکار هایی برای مثبت نویسی
برای مثبت نویسی در شبکه های اجتماعی و پرهیز از انرژی منفی گرایی های بعضا کاذب برخی ها، راهکار های زیادی وجود دارد که در گفتار امروز به شماری از آنها اشاره می کنیم.
در انتشار تصاویر دقت کنید
تصاویر بعضی از کاربران ایرانی به خصوص در شبکه محبوب این روز ها (اینستاگرام) و حتی پیام رسان موبایلی ۲۰ میلیون کاربری تلگرام، مملو از عکس های غم و غصه و نوشته های منفی و مضطرب کننده است. مهم نیست درباره بورس می نویسید یا تحلیل مسائل سیاسی و اجتماعی و حتی گزارش خرید فلان لباس از فلان پاساژ، تصاویری که انتخاب می کنید، با دقت باشد و مولفه های نژاد پرستانه، انرژی منفی و غم انگیز در آن دیده نشود.
حجم قابل توجهی از سیل انرژی منفی نویسی ایرانیان در شبکه های اجتماعی، به بد سلیقگی و کج سلیقگی آن ها در انتخاب تصاویر برای متون و پست هایشان مرتبط است. همه پیش از خواندن مطالب شما، عکس یا تصاویر هر پست را مشاهده می کنند. برای جلب نظر مخاطبان تان، تصاویری که بار مثبت، شاد، روحیه بخش و آموزنده داشته باشند را در نظر گرفته و به اشتراک بگذارید.
شاید پیش از انتشار هر پست، لازم باشد بیش تر در گوگل دنبال عکس خوب مرتبط با آن باشید تا ذهنیت و برداشت مطلوبی را از پست به مخاطب منتقل کنید. این تامل و صبوری را به خرج دهید تا فضای جامعه اطلاعاتی کشور از پست نویسی های منفی سایبری خلاص شود.
ادبیات نوشتاری مثبت گرای شادی آفرین را فراموش نکنید
مثبت نوشتن حتی برای انتقاد از یک موضوع، هنر افراد فرهیخته است. این وقت و زمانی که صرف انتشار مطالب می کنید (مهم نیست محتوایش چه خواهد بود)، به گونه ای صرف شود که وقتی ۵ سال دیگر به آن پست مراجعه می کنید، از خجالت مجبور نشوید روی دکمه remove کلیک کنید. بسیار اتفاق افتاده است که کاربران پس از مدت ها، برخی از پست های خود را به دلایل گوناگون حذف می کنند.
بعضی از این دلایل، به نحوه پرداخت به موضوع اشاره دارد که در نظر آن ها، شیوه خوبی برای ادبیات نوشتاری در نظر نگرفته و مطلب نتوانسته به خوبی پیام و منظور فرد را به دیگران منتقل کند.
بنابراین، گر چه شبکه های اجتماعی فضای آزادی برای طرح دیدگاه ها به هر میزان در هر زمان و مکان است، اما تلاش کنید تا با انتشار مطالب مثبت و آموزنده و جالب، فرصت دیده شدن بهتر و بیشتری را به مطالب خود بدهید.
برای شما هم پیش آمده، وقتی جمله ای قصار و جالب با نکات نغز از فلان شخصیت تاریخی معاصر یا غیر معاصر توسط دوستان شما منتشر می شود، تاثیر دو چندانی در ذهن تان می گذارد. تلاش کنید از این رویه برای بهتر دیده شدن مطالب و پیام ها و پست های خود در شبکه های اجتماعی به قصد انرژی مثبت آفرینی استفاده نمایید.
مغز و ذهن شما، در بلند مدت با این محتوای مثبت، عجین شده و تاثیری را در سبک زندگی و فعالیت های روزمره در صورت تمرکز مداوم بر روی آن، مشاهده خواهید کرد.
شبکه اجتماعی، دفترچه خاطرات ذهن بیمار نیست
این جمله مهمی است. خیلی ها گمان می کنند، بهتر دیده شدن و کسب فالور بیش تر و معروف تر شدن، از راه تحکیم و تداوم روند انرژی منفی آفرینی در شبکه های اجتماعی است، در حالی که چنین رویه ای در بلند مدت، نتیجه معکوس خواهد داشت.
به حریم خصوصی و حریم ذهنی دوستان و آشنایان خود احترام بگذارید. همه واقعا در جریان نظر و منظور شما نیستند. هر کسی دغدغه های خاص خود را در زندگی دارد. با پست های مثبت، شادی را به ذهن های بعضا خسته مردمان روزگار ما بیاورید.
همواره مطالب خود را از دید یک کودک ببینید
اگر کودک شما یا کودک دوستان و اقوام تان از شما بخواهد درباره این پست صحبت کنید، آیا آنقدر مطلب مورد بحث ارزش توضیح و بار معنایی دارد؟ اگر از دید یک کودک به برخی از پست های خود قبل از انتشار بنگرید، در خواهید یافت که شاید اینها ارزش انتشار را نداشته باشند و مفهوم خاصی را جز تشویش اذهان دوستان، منتقل نمی کنند.
همواره مطالب خود را از دید یک متخصص ببینید
علاوه بر آن که برخی از پست ها را از دید یک کودک تحلیل می کنید که دریابید این مطلب، چقدر منفی خواهد بود یا مثبت، از دید یک کارشناس هم به این پست نگاه کنید. تا چه اندازه این محتوا می تواند بار آموزش و معنایی و بستر بیشتر دیده شدن و اشتراک گذاری را فراهم کند؟ چه مولفه هایی برای مخاطب مداری مثبت در اختیار دارد؟ آیا چند هفته یا چند ماه یا چند سال دیگر به فکر انتشار مجدد آن خواهید بود یا حذف آن؟
حریم خصوصی مهم است
انرژی مثبت نویسی و شاد نویسی در شبکه های اجتماعی، یعنی احترام به حریم خصوصی افراد در فضای سایبر. حریم خصوصی فقط انتشار تصاویر خصوصی دیگران یا مزاحمت های اینترنتی نیست. تشویش اذهان دوستان در اینترنت با محتواهای منفی و دلهره آور و اضطراب آفرین، خود یعنی در گیر کردن ذهن هایی که بی دلیل، با پست های منفی، مشغول شده است.
بدون نظر