بر اساس مطالعاتی که نتایج آن اخیراً منتشر شده، خوردن یا نخوردن صبحانه می تواند بر خطر مرگ زودرس ناشی از مشکلات قلبی و عروقی تاثیرگذار باشد. در مطالعه ای که در مجله کالج آمریکایی قلب شناسی منتشر شده، نتایج نشان می دهند که طفره رفتن از صبحانه خوردن به مقدار قابل توجهی با افزایش خطر مرگ های ناشی از مشکلات قلبی و عروقی، و به طور ویژه مرگ های ناشی از سکته قلبی، همراه است. بعد از در نظر گرفتن سن، جنسیت، نژاد، شرایط اجتماعی-اقتصادی، رژیم غذایی، سبک زندگی، نمایه توده بدنی و شرایط بیماری فرد، مطالعه مذکور نشان می دهد در کسانی که هرگز صبحانه نمی خورند و در مقایسه با افرادی که هر روز صبحانه می خورند، خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی و عروقی ۸۷ درصد بالاتر است.
دکتر وی بائو، دانشیار اپیدمی شناسی دانشگاه آیووا و محقق ارشد این مطالعه میدانی در این باره می گوید: «به طور سنتی صبحانه همواره به عنوان مهم ترین و یا دستکم یکی از مهم ترین وعده های غذایی در روز در نظر گرفته می شده است اما داده های کافی برای پذیرش یا رد این ادعا در دست نیست. مقاله ما یکی از تنها مواردی است که شواهدی را برای تایید فواید دراز مدت این عادت غذایی ارائه می دهد. فاکتورهای خطرناک مربوط به بیماری های قلبی و عروقی متعدد هستند که از آن جمله می توان به دیابت، فشار خون بالا و بیماری های مربوط به چربی اشاره کرد. یافته های ما در راستا و در تایید مطالعات گذشته است که به طور مداوم تاکید دارند که صبحانه نخوردن با ریسک فاکتورهای قوی برای مرگ در اثر بیماری های قلبی و عروقی همراه است».
بیماری های قلبی و عروقی و به طور ویژه بیماری های قلبی و سکته، از عوامل اصلی مرگ در جهان هستند که بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی تنها در سال ۲۰۱۶، مسبب اصلی مرگ بیش از ۱۵.۲ میلیون نفر در جهان شده اند. بیماری های قلبی در برخی از کشورها مانند ایالات متحده نیز عامل بیشترین میزان مرگ و میر شناخته شده است.
صبحانه نخوردن و مرگ ناشی از بیماری های قلبی و عروقی
مطالعه اخیر داده های مربوط به ۶.۵۵۰ فرد آمریکایی از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۴ با سنین ۴۰ تا ۷۵ سال را بر اساس عادات صبحانه خوردن یا نخوردن آن ها مورد بررسی قرار داده است و در داده های تحقیق به خوبی برای این افراد توضیح داده شده بود که منظور از صبحانه چه اقلامی است. داده ها به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته تا شرایط سلامتی این افراد در سراسر سال ۲۰۱۱ مورد ارزیابی قرار گیرد. در نهایت بیش از ۲.۳۱۸ مورد مرگ در ۱۸.۸ سال پس از شروع تحقیقات رخ داد که ۶۱۹ مورد آن در اثر بیماری های قلبی و عروقی بود. محققان نگاهی دقیق تر به رابطه بین خوردن صبحانه و مرگ در این افراد انداختند و به طور ویژه این نکته که آیا مرگ در اثر بیماری های قلبی و عروقی بوده یا خیر.
از افراد بالغی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته بودند ۵.۱ درصد گفته بودند که هرگز صبحانه نمی خورند، ۱۰.۹ درصد به ندرت می خوردند، ۲۵ درصد بعضی روزها وعده غذایی اول روز خورده و ۵۹ درصد نیز به صورت هر روزه صبحانه می خوردند. در مقایسه با کسانی که که عادت به خوردن صبحانه هر روزه داشتند، افرادی که هرگز صبحانه نمی خوردند در معرض خطر بسیار بزرگ تری برای مرگ در اثر بیماری های قلبی و سکته قرار داشتند. این ارتباط بسیار قابل توجه و مستقل از شرایط اجتماعی-اقتصادی، نمایه توده بدنی و ریسک فاکتورهای بیماری های قلبی و عروقی تشخیص داده شد.
در این تحقیق چنین آمده است: «تا جایی که مطالعه ما نشان داده، این تحقیق اولین بررسی آینده نگرانه در مورد نادیده گرفتن صبحانه و خطر مرگ در اثر بیماری های قلبی و عروقی است». این مطالعه محدودیت هایی داشت؛ از جمله اینکه داده ها شامل اطلاعاتی در مورد اینکه چه غذاها و نوشیدنی هایی برای صبحانه خورده می شد نبوده و مشخص نبود که آیا سبک صبحانه خوردن فرد بین سال های ۱۹۹۴ تا زمان جمع آوری داده ها در مورد میزان مرگ و میرها تغییر کرده یا خیر.
مشکلات ناشی از صبحانه نخوردن
به طور کلی، این مطالعه نشان می داد که نخوردن صبحانه با افزایش خطر چاقی، افزایش سطح چربی و کلسترول در خون، فشار خون بالا، دیابت نوع ۲، سندروم متابولیک و بیماری های قلبی در ارتباط است. همچنین مطالعه ای دیگر که در سال ۲۰۱۳ صورت گرفته بود نشان می داد که خوردن صبحانه با کاهش قابل توجه خطر ابتلا به بیماری های دریچه قلب در مردان مرتبط است. نکته مهم این است که افرادی که معمولاً صبحانه را نادیده می گیرند معمولاً سبک زندگی ناسالم و آشفته ای دارند.
این افراد، در مطالعه های صورت گرفته، معمولاً سابقاً سیگار می کشیده، در مصرف الکل زیاده روی می کرد، از لحاظ فیزیکی بسیار غیرفعال بوده و کیفیت رژیم غذایی و درآمد خانوادگی بسیار پایینی داشتند. برخی از افراد به عنوان بخشی از یک برنامه روتین روزه داری، وعده غذایی اول روز خود را نادیده می گرفتند اما این موضوع با اتفاقی که در این مطالعات مورد بررسی قرار گرفته متفاوت است. این سبک از امتناع از خوردن غذا یا روزه داری زمانی رخ می دهد که فرد برای مدت طولانی غذا نمی خورد و در ادامه به سبک غذا خوردن معمول خود باز می گردد که این موضوع به کاهش کالری ورودی به بدن او کمک می کند.
برخی مطالعات نشان داده که این سبک از خوردن می تواند خطر ابتلا به چاقی و بیماری های مرتبط با آن مانند بیماری کبد چرب بدون ارتباط به مصرف الکل، دیابت و سرطان را کاهش دهد. با این وجو، به گفته محققان روش انجام این روزه داری تناوبی می تواند نقش تعیین کننده در مفید یا مضر بودن آن داشته باشد. با این وجود محققان توصیه می کنند که طول دوره روزه داری نباید بیش از ۱۲ یا ۱۳ ساعت باشد و اگر هم مجبورید ۱۶ ساعت روزه بگیرید بهتر است به جای صبحانه یا ناهار، شام را نادیده بگیرید.
بدون نظر