مساله حضور زنان در استادیوم های فوتبال کشور که یکی از بد ترین فضاها برای حضور بانوان جهت تماشای رقابت های ورزشی مردان است، ماه به ماه چالشی تر می شود و فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و فیفا، یکی از جدی ترین موضوعات روز ورزش ایران را پیگیری می کنند که هم خواست ملی و هم خواست بین المللی است.
تراژدی عدم حضور زنان در تماشای رقابت های والیبال مردان، بالاخره پس از کش و قوس های فروان، تا حدی رفع شد و شاهد حضور بانوان در تماشای رقابت های والیبال مردان در شهرهای مختلف کشور به خصوص برای تماشای رقابت های ملی هستیم.
جو ورزشگاه های والیبال، اصلا قابل مقایسه با جو استادیوم های فوتبال در سراسر کشور نیست. در جریان برگزاری لیگ برتر فصل ۹۷-۹۸، شاهد کشته و زخمی شده شماری از هموطنان به دلیل درگیری شدید طرفداران تیم ها بودیم که این موضوع به خصوص در بازی فینال جام حذفی، به اوج خود رسید و این قضیه، صرفا به طرفداران استقلال و پرسپولیس و تراکتورسازی تبریز خلاصه نمی‌شود.
یکی از مدیران فوتبالی اخیرا در اینستاگرامش نوشته بود : «لیگ را با حضور بانوان برگزار کنیم. آنان نیز حق حضور دارند. نکند عقب‌افتادن لیگ امسال به خاطر فشارهای فیفا برای حضور بانوان در استادیوم‌هاست؟ عدم مجهزبودن ورزشگاه‌ها را قبول کنیم یا عدم حضور بانوان را؟ دلیل اصلی عقب‌افتادن لیگ چانه‌زنی برای حضور بانوان نیست؟ به‌هرحال باید اجازه داد بانوان بیایند. حقشان است و ما نیز باید زیرساخت‌هایش را مهیا کنیم.»
فحاشی و ادبیات سخیف و رفتار غیر ورزشی شمار کثیری از تماشاگران در استادیوم های فوتبال سراسر کشور، گرچه مصداق فرهنگ عامه نیست و جایگاهی در فرهنگ ایرانی ندارد، اما متاسفانه شاهد تداوم این پدیده زشت در ۴۰ سال اخیر هستیم که فضای مسمومی را برای حضور بانوان در ورزشگاه ها رقم می زند.
البته بعضی هم اعتقاد دارند که با حضور بانوان در ورزشگاه ها و تبدیل شدن جو استادیوم های فوتبال به فضایی خانوادگی تا صرفا مردانه، می توان به کاهش التهابات مصنوعی در استادیوم ها کمک کرد و این اقدامی برای ترغیب ورزش و دوستی و مشارکت همگانی در اصلاح ناهنجاری های فرهنگی است.
ورود بانوان به استادیوم های فوتبال جهت تماشای مسابقات مردان، خواست درصد قابل توجهی از بانوان است و این را نمی توان منکر شد. این که فضای استادیوم ها، امروزه برای همه نسل ها، مسموم و مملو از رفتارهای غیر اخلاقی و بدآموزی است نیز، جای تردیدی ندارد.
این که در استادیوم ها، همیشه شاهد فحاشی و استعمال گسترده مواد دخانی و زد و خورد و رفتار خشن هستیم نیز، بر همگان روشن است. بنابراین، فدراسیون فوتبال به منظور تسهیل و تسریع حضور بانوان در استادیوم ها، باید با کمک ناجا و دستگاه های مسئول، اول فکری به حال تماشاگران خشن و خشونت طلب و فحاش بکند که یک «بازی» را «جدی» گرفته و «جدی» های دیگر، برایشان «بازی» شده است.
یک چرا .. .
این که برای تماشای یک مسابقه فوتبال مردانه بین تیم های فلان استان، باید ده ها هزار تومان هزینه رفت و آمد و خرید بلیط کرد و در پایان ۹۰ دقیقه نیز با سر و دست و چشمان اشک بار و خونی و تنفس فضایی دودآلود و خشن و انرژی منفی، یک استادیوم ورزشی را ترک کرد، تراژدی اندوهگینی است که گویا باید به بخشی از سبک زندگی غلط شماری از هموطنان اضافه کنیم.
تا وضعیت این گونه است و مسابقات فوتبال در ایران، محفل زد و خورد و تنش های قومی و قبیله ای و تسویه حساب های جناحی و .. . است، فضا هم برای مردان و هم زنان مسموم است. امیدواریم حضور بانوان در تماشای رقابت های فوتبال در سال ۹۸، بستری برای آرام سازی فضای استادیوم ها و ارتقا پرستیژ فوتبال ملی ما شود.
ما همچنان، خیلی چیزها را باید آموزش ببینیم. از مهارت «ارتباط اجتماعی» تا «تربیت جنسی» و «سرمایه گذاری» و . . .
باشه ما هم ال.ا.غ