آیا از شنیدن صدای جویدن، هورت کشیدن، قورت دادن غذا، سرفه، فین‌فین، صاف کردن گلو، ضربههای انگشتان دست و صداهای مشابه عصبی و کلافه می‌شوید؟ در چنین مواقعی دوست دارید سر طرف مقابل داد بزنید که بس کند این حرکات را؟
باید بدانید که این عصبی شدن نشانه‌ی یک اختلال مغزی به نام «صدابیزاری» است.
میسوفونیا چیست؟
«صدابیزاری» یا «میسوفونیا» یک اختلال عصبی است که فرد با شنیدن صداهای خاصی دچار احساسات منفی شدیدی مانند عصبانیت، گریختن، تنفر و انزجار می‌شود؛ فرقی هم ندارد این صداها بلند یا آرام باشند.
برای اینکه بیشتر با این اختلال عصبی آشنا شوید از شما دعوت می‌کنیم تا انتهای این مطلب همراهمان باشید.
میسوفونیا همان طور که در بالا هم گفتیم، بیزاری از صداست. این اختلال اولین بار در سال ۲۰۰۰ میلادی مطرح شد و بسیاری از دانشمندان سعی داشتند روی اثرات منفی زیادی که برخی صداهای خاص روی احساسات، افکار و حتی واکنش‌های بدنی فرد به دنبال داشتند، تحقیق کنند.
البته اگر دچار این اختلال هستید نباید خیلی نگران باشید زیرا این عارضه در دسته‌ی بیماری‌های پزشکی دسته‌بندی نمی‌شود.
نشانه‌های صدابیزاری چیست؟
صدابیزاری فقط به این صورت نیست که شما از شنیدن یک صدای ناخوشایند عصبی شوید بلکه ممکن است این احساسات منفی به قدری زیاد باشد که حتی به اضطراب یا عصبانیت تمام عیار تبدیل شود. حتی ممکن است فرد در مواجهه با محرک‌ها دچار آشفتگی، حالت تدافعی یا تهاجمی شود.
این احساس منفی گاهی به قدری شدید است که می‌تواند روی روابط فرد مبتلا با اطرافیان تاثیر بگذارد. مثلا تصور کنید نزدیک‌ترین دوست شما عادت به هورت کشیدن چای داشته باشد، اینجاست که نمی‌توانید این وضعیت را تحمل کنید و ترجیح می‌دهید از او دوری کنید.
شایان ذکر است که هر فرد به دسته خاصی از محرک‌ها حساسیت نشان می‌دهد و میزان حساسیت افراد نسبت به محرک‌ها با هم متفاوت است. بعضی افراد در این شرایط با نشان دادن خشم و عصبانیت به شخص ایجاد‌کننده محرک واکنش نشان می‌دهند. برخی ممکن است با تقلید و شکلک درآوردن عصبانیت خود را نشان دهند. بعضی هم به طور کلی ارتباط خود را با عامل محرک قطع می‌کنند.
فرد مبتلا به صدابیزاری ممکن است روابط اجتماعی خود را محدود کند. مثلا ممکن است ساعات کاری خود را کاهش دهد یا حتی به فکر به ترک شغل باشد.
علت شکل‌گیری این اختلال عصبی چیست؟
به گفته دانشمندان، یک تفاوت فیزیکی بزرگ در مغز افراد مبتلا به صدابیزاری و افراد عادی وجود دارد. در مغز افراد مبتلا به اختلال، مقدار بسیار زیادی میلین (انسولین مغز) مشاهده می‌شود.
این یافته علمی می‌تواند تسکینی برای مبتلاها به این اختلال باشد زیرا اغلبِ اطرافیان این افراد نمی‌توانند درک کنند که چطور می‌شود یک نفر تا این اندازه از شنیدن یک صدا حالش بد شود! با این یافته علمی می‌توان ثابت کرد که صدابیزاری فقط یک احساس نیست و دلایل علمی دارد.
در سال ۲۰۰۰ میلادی نیز تحقیقات دیگری صورت گرفت و ثابت شد نفرت از صدا، به خود صداها مربوط نمی‌شود. بلکه می‌تواند ناشی از خاطرات ناخوشایندی باشد که در کودکی برای فرد اتفاق افتاده است. بیشتر محققان معتقدند میسوفونیا ژنتیکی است و بیشتر به صداهای دهانی مربوط می‌شود.
آیا درمانی برای میسوفونیا وجود دارد؟
خیر. در حال حاضر هیچ درمان مشخصی برای رفع این اختلال عصبی وجود ندارد. البته گفته می‌شود با برخی صداهای می‌توان این مشکل را رفع کرد. به طور مثال، در حال حاضر، گوش دادن به موسیقی یا نویز سفید برای مواجهه با محرک‌ها یک روش معمول درمان است. همچنین استفاده از گوشی‌های عایق صدا هم در این امر بی‌تاثیر نیست.
اما خبر خوب برای مبتلایان به اختلال صدابیزاری این است که این افراد می‌توانند یک نابغه‌ی خلاق باشند.
وقتی شما بتوانید با تفکیک یک صدا و تمرکز روی آن عصبی شوید، یعنی همه چیز را با جزئیات بسیار زیادی می‌بینید و می‌شنوید و این یک موهبت برای مغز است.
ممنون جالب بود مخصوصا قسمت انتهایی مطلب