۱۰ برنامه ای که هیتلر در صورت پیروزی در جنگ جهانی دوم پیاده سازی می‌کرد [قسمت اول]

آدولف هیتلر فکر می کرد که در پایان جنگ جهانی دوم برنده میدان خواهد بود. نازی ها نه تنها برای دوران جنگ برنامه ریزی داشتند بلکه برای یک نظم جدید جهانی پس از پایان جنگ نیز برنامه ریزی دقیقی کرده بودند. آن ها قرار بود پس از پایان یافتن نبردها و خونریزی ها، یک امپراطوری جدید را در اروپای ویران شده ایجاد کنند. حتی نازی ها پیش نویس قوانین جدید خود برای قلمرو تحت تسلطشان را نیز آماده کرده بودند.

خلاصه این که اگر برنامه ها طبق خواسته و پیش بینی های هیتلر پیش می رفت، دنیای امروزی دنیایی بسیار متفاوت از آنچه که هست می بود. از بسیاری جهات نیز نظم جدید جهانی که هیتلر برای آن برنامه ریزی کرده بود با انتظارات شما تفاوت داشت. در ادامه این مطلب شما را با ۱۰ برنامه ای که رهبر آلمان نازی برای دوران پس از جنگ جهانی دوم داشت آشنا خواهیم کرد.

۱۰- بازگرداندن سرزمین آمریکا به سرخپوستان

شاید بتوان نازی ها را افرادی باورمند به برتری نژادی سفید پوستان و سابقه مذموم کشتار دیگر گروه های اقلیت دانست اما وقتی که پای بومیان آمریکایی به میان می آید، دیدگاه آن ها به شکل باورنکردنی متفاوت بوده است. آلمان های نازی قول داده بودند زمانی که خاک آمریکا را به تصرف خود دربیاورند آن را به بومیان بازخواهند گرداند. آن ها بدین منظور با گروهی از بومیان به نام فدراسیون بومیان آمریکا مراوداتی داشته و آن ها را به حمایت از خود ترغیب کرده بودند. بسیاری از آن ها پا را از حمایت فراتر گذاشته و به نازی هایی دو آتشه تبدیل شدند، از جمله شخصی به نام رییس ابر سرخ که نماد صلیب شکسته را در لباس های خود به کار برده، در سخنرانی های خود از یهودیان با عنوان «فرزندان شیطان» یاد کرده و ادعا کرد که یهودیان آمریکا بر امور مربوط به سرخپوستان کنترل دارند. در واقع رییس ابر سیاه نام مستعار یک حقوقدان اهل پورتلند به نام الوود اَی تونر بود که اصالتی سرخپوستی داشت.

ابر سرخ واقعی در سال ۱۹۰۹ درگذشته و هیچ ارتباطی با هیتلر نداشت. نازی ها نیز از واکنش های بومیان آمریکایی طرفدار خود بسیار خرسند بودند. در واقع نازی ها به طور رسمی ادعا کرده بودند که بومیان امریکایی از نژاد آریایی بوده و با اعزام نیروهای تبلیغی و پروپاگاندایی به آمریکا سعی داشتند آن ها را به قیام علیه دولت وقت ایالات متحده ترغیب نمایند. در مقابل، نازی ها قول داده بودند که خاک ایالات متحده را به بومیان باز خواهند گرداند. علیرغم اینکه نمی توان در مورد واقعیت نیت و قول نازی ها گمانه زنی کرد اما بسیاری از بومیان این قول را پذیرفته بودند. تاونر ادعا کرده بود که لشکری متشکل از ۷۵۰.۰۰۰ بومی آمریکایی را آماده دارد که مشتاق جنگیدن برای هیتلر هستند. او قول داده بود به محض ورود سربازان آلمانی به خاک آمریکا، نیروهایش به سربازان هیتلر کمک خواهند کرد که دولت ایالات متحده را نابود سازند.

۹- نصب یک آینه غول پیکر خورشیدی در فضا

بدون هیچگونه شک و شبهه ای، یکی از برنامه های غریب نازی ها نصب یک آینه غول پیکر در فضا بود که که قطر آن ۱.۶ کیلومتر بوده و در مدار زمین و بالاتر از ۳۵.۹۰۰ کیلومتری سطح زمین نصب می شد. در واقع اگر سقوط رایش سوم کمی دیرتر صورت می گرفت این نقشه نازی ها عملی شده بود. در واقع ایده نازی ها از ساخت این آینه بزرگ چیزی شبیه یک ذره بین بود که نازی ها هنگام عصبانی شدن از هر گروهی می توانستند با کمی کج کردن آن، اشعه خورشید را روی آن جماعت یا شهر متمرکز کرده و آن را بسوزانند.

همچنین نازی ها قرار بود که این آینه غول پیکر را به شکل یک پایگاه فضایی کامل بسازند. آن ها برنامه ریزی کرده بودند که یک تیم انسانی را به طور دائمی در درون این آینه مستقر داشته باشند که از غذا و اکسیژنی که توسط دانه های کدو تولید می شد استفاده می کردند. امروزه شبهاتی در مورد این که آیا چنین نقشه ای می توانست موفقیت آمیز باشد وجود دارد اما هرمان اوبرث، دانشمند آلمانی که پشت این ایده جاه طلبانه قرار داشت، چنان به این ایده ایمان داشت که حتی پس از پایان جنگ جهانی دوم نیز آمریکایی ها را تشویق کرد این پروژه را تکمیل کنند. اگر او مدت بیشتری زمان در اختیار داشت بدون شک نازی ها آن را به پایان رسانده و جهان در سایه یک آینه غول پیکر در آسمان، سرنوشت متفاوتی می داشت.

بیشتر بخوانید: هر آن چه که باید در مورد «آدولف هیتلر»، رهبر آلمان نازی بدانید

۸- شکل گیری امپراطوری جدید در آسیا

ژاپن نیز در دوران جنگ جهانی دوم برنامه ها و طرح های خاص خودش را داشت. در اتاق های جنگ شان، نازی ها و ژاپنی ها از قبل جهان را تکه تکه کرده و بین خودشان تقسیم کرده بودند. این دو بر سر این موضوع توافق کرده بودند که پس از پایان جنگ، تمامی بخش های جهان که زیر خط نصف النهار ۷۰ درجه شرقی  تحت تسلط ژاپنی ها قرار داشته باشد که هند و بسیاری از مناطق اطراف آن را به کنترل ژاپنی ها در می آورد. قرار بود نام ژاپن پس از آن به «نیمکره هم-آبادانی بزرگ تر شرق آسیا» تغییر یابد، امپراطوری که علیرغم کلمات دوست داشتنی به کار رفته در آن معنایی بسیار تاریک و ترسناک داشت. قرار بود افرادی از هر سرزمین تصرف شده آموزش داده شده تا رهبران مردمشان باشند، رهبرانی که در واقع عروسک های دولت ژاپن بودند.

آن ها از قبل شروع به پیاده سازی این برنامه خود کرده و آن را نسخه ای مستقل از سرمایه داری غربی می دانستند که زیر شعار «آسیا برای آسیایی ها» تبلیغ می شد. با این وجود دیگر کشورهای آسیایی بر اساس این برنامه ریزی می بایست تسلط دولت ژاپن بر خود را می پذیرفتند. همچنین زبان رسمی تمامی نیم کره شرقی ژاپنی بوده و در هر مدرسه ای باید معلم زبان ژاپنی وجود می داشت. این معلمان وظیفه آموزش فرهنگ ژاپنی به جوانان قلمرو جدید را داشتند، قلمرویی که حتی استرالیا و نیوزیلند را نیز در بر می گرفت. اگر نازی ها برنده جنگ جهانی دوم می شدند، زندگی مردان سفید پوست در این کشورها نیز به پایان می رسید و باید به دیگر نقاط جهان کوچ می کردند.

۷- دیوار بزرگی از فرزندآوران

دفاع نازی ها در مقابل ژاپنی ها باید در همان نصف النهار ۷۰ درجه آغاز می شد. نازی ها مطمئن بودند که دیر یا زود نبردی بین دو ابرقدرت جدید جهان در خواهد گرفت از این رو از همان روزها به منظور آمادگی داشتن برای چنین نبردی برنامه ریزی کرده بودند. هدف ساخت یک «دیوار زنده» از کلونی های آلمانی بود که در طول مرز با ژاپن اسکان داده شده و تا جایی که می توانستند زاد و ولد می کردند. هر مردی که ۱۲ سال در ارتش نازی ها خدمت کرده بود به مرز شرقی فرستاده می شد، یک مزرعه و تفنگ در اختیار او قرار می گرفت و از او خواسته می شد تا جایی که می تواند صاحب فرزند شود.

مردانی که در گروهان کهنه سربازان فرزندآور حضور داشت باید با یکی از زنان محلی ازدواج می کرد و اجازه نداشتند که زن آلمانی با خود ببرند. در واقع هدف از این برنامه اجرای اصلاح ژنتیکی در مناطق مرزی بوده تا نسل جدیدی از نوزادان نیمه آلمانی متولد شوند. هیتلر از سربازان خود خواسته بود که برای موفق بودن این نقشه هر سرباز دستکم ۷ فرزند داشته باشد.

۶- شوراندن ایالات متحده و انگلیس علیه یکدیگر

علیرغم آن چه که در جلسات خصوصی و محرمانه به رییس ابر سرخ گفته شده بود، آدولف هیتلر در انظار عمومی ادعا می کرد که قصد حمله به خاک ایالات متحده را ندارد. او در مصاحبه با خبرنگار مجله Life درباره ایده حمله به ایالات متحده گفته بود که این ایده «فانتزی تر از حمله به ماه» است و «جنگ طلبان پارانویایی» که «ترس را برای کسب و کار خود سودمند می دانستند» عامل این توطئه ها می دانست. اما وقتی که آمریکایی ها به صحبت های او گوش نمی دادند، هیتلر ترانه متفاوتی می خواند. گفته می شود که او در صحبت با مشاوران و نزدیکان خود چنین گفته بود: «احساس من نسبت به آمریکاییت احساس تنفر و انزجار عمیق است. همه چیز در مورد رفتار جامعه آمریکایی نشان می دهد که نیمی یهودی سازی شده و نیمی دیگر سیاهپوست سازی شده است».

با این وجود او هنوز هم فکر نمی کرد که به ایالات متحده حمله کند. قبل از ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم، او اطمینان داشت که از هر فرصتی برای حمله به بریتانیا استفاده خواهد کرد و وقتی که بریتانیا نیز به قلمرو آن ها پیوست، برنامه ای طولانی مدت برای استفاده از بریتانیایی ها داشت. هیتلر بر این باور بود که پایان جنگ هر چه باشد آمریکایی ها به بریتانیا حمله خواهند کرد. او بر این عقیده بود که وی نیازی به حمله به ایالات متحده ندارد زیرا بریتانیا این کار را برای او خواهد کرد: «انگلیس و امریکا روزی با یکدیگر خواهند جنگید که در اثر بزرگ ترین نوع قابل تصور تنفر شکل خواهد گرفت. یکی از این دو کشور ناگزیر از بین خواهد رفت».

قسمت دوم این مطلب را در این لینک مطالعه نمایید.

بیشتر بخوانید: شکار پیشوا؛ اسناد و مدارک در مورد خودکشی یا فرار «آدولف هیتلر» چه می گویند؟