تانک های برقی آینده؛ مزایای استفاده از سیستم رانش الکتریکی در خودروهای زرهی

تانک ها و دیگر خودروهای زرهی آینده ممکن است با استفاده از موتورهای الکتریکی یا سیستم رانش هیبریدی حرکت کنند. رفتن به سمت این سیستم ها نه تنها تقاضا برای سوخت های مایع را در میدان نبرد کاهش می دهد بلکه از به خطر افتادن جان رانندگان خودروهای سوخت رسان در خطوط مقدم نبرد نیز جلوگیری خواهند کرد. خودروهای زرهی مرسوم مانند تانک ها از موتورهایی با سوخت بنزین یا گازوئیل استفاده می کنند. راندن یک خودرو ۶۰ تنی در زمین های ناهموار و همچنین تامین نیروی لازم برای سیستم های کنترل آتش، سنسورها و سیستم های محیطی به موتورهایی بسیار قدرتمند نیاز دارد. همچنین تانک ها باید بتوانند خیلی سریع شتاب گرفته و در شرایط دشوار مجبور می شوند تانک های دیگر را یدک بکشند.

در حالت ایده آل نسبت قدرت اسب بخاری یک خودرو زرهی نسبت به وزنش باید ۲۰ به ۱ باشد که بر این اساس به موتورهایی با توانایی تولید بیش از ۱.۵۰۰ اسب بخار نیرو نیاز خواهیم داشت. این موتورها به مقدار قابل توجهی نیز سوخت نیاز دارند. یک گروهان زرهی ارتش ایالات متحده با تمام خودروهای زرهی خود در حالت فعال می توانند روزی تا ۵۰۰.۰۰۰ گالن (نزدیک به دو میلیون لیتر) مصرف کنند. تمامی این سوخت باید از جایی تامین شود و سپس از طریق کامیون ها به مکان های سوختگیری و مسلح سازی که پشت خط مقدم قرار دارد منتقل شوند. موضوعی که شرایط را پیچیده تر می سازد این است که تانک آبرامز M1A2  از سوخت بنزین استفاده می کند در حالی که سوخت خودرو تهاجمی پیاده M2 Bradley، هوویتزر M109 Paladin و دیگر خودروهای زرهی گازوئیل است.

اما اگر بتوان هر دو این سوخت ها را با یک نوع سوم جایگزین کرد چه خواهد شد؟ الکتریسیته! در حال حاضر در ارتش های جهان چندین دلیل برای گرایش به سمت سیستم های رانشی الکتریکی وجود دارد. اول از همه اینکه این سیستم ها مقدار سوختی که باید به خط مقدم منتقل شود را کاهش خواهند داد، از تعداد افراد در معرض خطر نیز کاسته شده و دیگر نیاز فزاینده گذشته برای براه انداختن کاروان هایی بزرگ از سوخت رسان ها برای در حرکت نگاه داشتن تانک ها وجود ندارد. دوم این که روزآمدسازی و تعویض سیستم های الکتریکی و هیبریدی نسبت به موتورهای با احتراق داخلی و سیستم های انتقال قدرت مکانیکی بسیار ساده تر خواهد بود.

سوم اینکه چنین سیستم های رانشی الکتریکی می توانند هزینه کمتری داشته و آسیب های کمتری نیز به محیط زیست وارد نمایند. استفاده از سیستم های رانشی الکتریکی نیز همچنان به انرژی نیاز خواهد داشت اما از نوعی متفاوت. ژنراتورهای دیزلی یک گزینه واضح هستند اما نکته اصلی این است که از سوخت های فسیلی دور شد. از دیگر گزینه های می توان به بسته های باطری قابل تعویض، انرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و حتی نیروگاه های هسته ای مستقر در میدان نبرد اشاره کرد.

علاوه بر همه این ها، نبود باک سوخت در خودروهای زرهی مانند تانک به معنای داشتن فضای بیشتر و انعطاف پذیری در میدان نبرد است. کاسته شدن از وابستگی به زنجیره سوختی نیز باعث استقلال بیشتر در میدان نبرد خواهد شد و البته تعمیر و نگهداری سیستم های رانشی الکتریکی نیز بسیار آسانتر خواهد بود. سیستم های هیبریدی و الکتریکی در مقابل تکنولوژی های جدید بسیار پذیراتر هستند.

بیشتر بخوانید: تانک های مخوف آینده چه شکلی خواهند داشت؟