هند و پاکستان دو کشوری هستند که از زمان استقلال هند از بریتانیا و بدنبال آن جدایی بخش مسلمان نشین هند که اکنون پاکستان نام دارد همواره روابط پرتنشی را تجربه کرده اند. این دو تاکنون ۳ بار بر سر منطقه کشمیر، منطقه ای پرتنش و مورد اختلاف که هر دو کشور ادعای مالکیت بر آن را دارند، با هم جنگیده اند. عمران خان، نخست وزیر کنونی پاکستان در سخنانی اعلام کرده است که ممکن است این دو کشور وارد یک درگیری نظامی دیگر با هم شوند. او در نشست سالانه سازمان ملل در سخنرانی خود تصریح کرد که این دو کشور دارای سلاح های هسته ای هر لحظه ممکن است وارد یک جنگ هسته ای ویرانگر شوند. هند و پاکستان، رو هم دو درصد از زرادخانه های هسته ای جهان را در اختیار دارند.
بر اساس برآوردها، هند حدود ۱۴۰ کلاهک هسته ای و پاکستان نیز حدود ۱۶۰ کلاهک هسته ای در اختیار دارد. البته این دو کشور سالهاست که در یک مسابقه تسلیحاتی به سر برده و قصد دارند در زمینه تولید سلاح های هسته ای از دیگری پیشی بگیرند. بر اساس برآوردها، هر دو کشور می توانند تا سال ۲۰۲۵ تعداد کلاهک های هسته ای خود را به ۲۵۰ عدد برسانند، اما در صورتی که این دو وارد یک جنگ هسته ای شوند چه اتفاقی رخ خواهد داد. در صورت محقق شدن این سناریو خطرناک و ترسناک، به گفته کارشناسان، ابردی از دودهای سیاه آسمان را در بر گرفته که باعث کاهش شدید دما در منطقه و کل جهان خواهد شد. نقاط حاصلخیز و مهم کشاورزی دیگر توانایی رشد گیاهان و دانه های خوراکی را نداشته و قحطی جهانی به دنبال خواهد آمد.
به باور کارشناسان، به یکباره تغییرات اقلیمی رخ خواهد داد که نمونه آن تاکنون در تاریخ دیده نشده و تعداد کشته ها به بیش از ۱۲۵ میلیون نفر خواهد رسید. اگر چه معلوم نیست که کدام یک از این کشورها جنگ هسته ای را آغاز خواهد کرد اما بر اساس برآوردهای کارشناسان، در صورتی که هند بخواهد با سلاح های هسته ای خود شهرهای مهم و بزرگ پاکستان را نابود سازد به حدود ۱۵۰ سلاح هسته ای نیاز خواهد داشت. در این بررسی ها برخورد نکردن برخی سلاح ها با اهداف تعیین شده یا منفجر نشدنشان نیز منظور شده است. به طور کلی در شبیه سازی صورت گرفته توسط کارشناسان، تنها ۱۰۰ بمب از مجموع ۱۵۰ بمب شلیک شده به هدف برخورد کرده و منفجر می شوند.
همین تعداد سلاح هسته ای نیز در صورت پیشدستی پاکستان مورد استفاد قرار خواهد گرفت. اگر قدرت هر یک از این بمب ها نزدیک به ۱۵ کیلو تن باشد- برابر با قدرت بمب اتمی که در پایان جنگ جهانی دوم روی شهر هیروشیما، ژاپن فرود آمد- ۵۰ میلیون نفر به سرعت کشته خواهند شد. این در حالی است که قدرت بمب های هسته ای ایالات متحده در دوران کنونی بین ۱۰۰ تا ۵۰۰ کیلو تن است و تا سال ۲۰۲۵ نیز دو کشور پاکستان و هند سلاح های هسته ای بزرگ تر، قدرتمندتر و پیشرفته تری خواهند ساخت. اگر دو کشور از بمب هایی با قدرت ۱۰۰ کیلو تن استفاده کنند تعداد تلفات جنگ هسته ای بین این دو از مرز ۱۲۵ میلیون نفر خواهد گذشت.
انفجارهای هسته ای گرمایی بسیار سوزان ایجاد می کنند. با آتش گرفتن سازه ها، باد این شعله ها را منتشر کرده و در نتیجه ایجاد آتش سوزی های گسترده با شعله های سوزان، در هوا نیز ترکیبی از آتش و باد شکل گرفت که با عنوان «طوفان آتشین» (firestorm) شناخته می شود. در ادامه حجم زیادی از دود به هوا رفته که دارای مقادیری کربن سیاه است، همان ماده ای که از اگزوز موتورهای دیزلی خارج می شود. سپس این ترکیب از طریق تروپوسفر (پایین ترین لایه اتمسفر زمین) وارد استراتوسفر می شود. بدین ترتیب در طی چند هفته، کربن سیاه در سراسر جهان پراکنده می شود. این ذرات می توانند تا ۵ سال در استراتوسفر باقی مانده و مانع رسیدن نور خورشید به زمین شوند.
بدین ترتیب دمای زمین به طور متوسط، دستکم با ۵ درجه کاهش مواجه خواهد شد. در برخی نقاط سرمای هوا به شرایط عصر یخبندان باز خواهد گشت. با کاهش انرژی دریافتی از خورشید، تا ۳۰ درصد از بارندگی ها کاسته خواهد شد. همچنین بیش از یک دهه طول خواهد کشید تا دما و بارندگی ها به حالت نرمال بازگردند. در این اثنا، کشاورزان در سراسر جهان و به خصوص در هند، چین، آسیای شرقی، اندونزی، آمریکای جنوبی و آفریقا برای رشد گیاهان و غلات و سیر کردن شکم خود با مشکل مواجه خواهند شد. تمامی اکوسیستم های دریایی در اثر جنگ هسته ای هند و پاکستان از بین رفته و اقتصادهای محلی ماهیگیری نابود خواهند شد. در مقیاس کلی می توان گفت که یک قحطی بزرگ در کل جهان رخ خواهد داد.
عوارض این گرسنگی و قحطی بسیار بدتر و وخیم تر از عواقب مستقیم ناشی از جنگ هسته ای خواهد بود. بر اساس شبیه سازی صورت گرفته توسط کارشناسان، حتی در صورت یک نبرد هسته ای محدود نیز لایه اوزون به شدت آسیب خواهد دید و انسان ها را در برابر تشعشعات ماوراء بنفش بی دفاع خواهد ساخت و در ادامه دمای سطح زمین برای بیش از ۲۵ سال کاهش خواهد داد.
بدون نظر