فیلم «جوکر» (Joker) با بازی خواکین فینیکس که اولین تصویرسازی این شخصیت در نقش اصلی یک فیلم در دنیای دی سی است مورد استقبال بی سابقه منتقدان سینمایی و سینماروها قرار گرفته و در همان چند روز اول اکران نیز در باکس آفیس رکوردشکنی کرد. در بسیاری از نقدهای صورت گرفته از این فیلم، بازی فینیکس، فضای تاریک فیلم و سبک فیلمسازی متفاوت تاد فیلیپس مورد ستایش قرار گرفته است هر چند برخی دیگر نیز به پیام نامفهوم و گنگ فیلم و رویه کارگردان در به تصویر کشیدن موضوعات مهمی مانند بیماری های روانی و واکنش عمومی به خشونت را مورد انتقاد قرار داده اند.
در حالی که ممکن است بسیاری از مخاطبان و علاقمندان به شخصیت «جوکر» و نقش آفرینی خواکین فینیکس در این نقش، فیلم جدید را ندیده باشند، در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۱۰ فیلمی که می توان قبل از در دسترس قرار گرفتن فیلم «جوکر» دید آشنا کنیم، فیلم هایی که خود زیبایی و جذابیت خاصی داشته و همزمان می توانند لذت شما را از دیدن فیلم «جوکر» و درک زیبایی ها و نبوغ موجود در آن افزایش دهند. بدون شک با تماشای این ۱۰ فیلم و بعد از آن نیز «جوکر» متوجه شباهت های جالب آن ها خواهید شد.
۱۰- تو هرگز واقعاً اینجا نبودی (۲۰۱۷)
خواکین (واکین) فینیکس در این تریلر جنایی منحصربفرد نقش یک شخصیت بسیار متفاوت از دیگر نقش آفرینی هایش را بازی می کند. او در این فیلم نقش مردی به نام لین رمزی را بر عهده دارد که از لحاظ روانی در شرایط مساعدی قرار نداشته و افکار خودآزاری دائماً به سراغش می آیند. با این وجود به جای دست زدن به کارهای خرابکارانه و آنارشیستی، وقت خود را صرف نجات قربانیان نوجوان قاچاق انسان می کند. فیلم «تو هرگز واقعاً اینجا نبودی» (You Were Never Really Here) دیالوگ های اندکی داشته و تقریباً تمام ماجرا را تنها با تمرکز بر روی تصاویر روایت می کند. این فیلم شباهت های بسیاری با «راننده تاکسی» اسکورسیزی دارد اما در یک سبک کاملاً متفاوت فیلمبرداری شده است. شخصیت لین رمزی در واقع با شخصیت های معمول تریلرهای جنایی سنخیتی ندارد اما تصویر خاص آن یک تاثیر منحصربفرد در این ژانر دارد که آن را به یکی از بهترین فیلم های ۵ سال اخیر تبدیل کرده است.
۹- سلطان کمدی (۱۹۸۳)
علیرغم شباهت های بسیار در اوج داستان به «راننده تاکسی»، دیگر فیلم کلاسیک اسکورسیزی، فیلم «سلطان کمدی» (King of Comedy) در همان روزهای اول انتشار نیز با تیغ تیز و گزنده منتقدان روبرو شد و در گیشه شکست خورد. شاید این موضوع به دلیل شخصیت اصلی به تصویر کشیده در فیلم بوده باشد، شخصیت روپرت پاپکین که ظاهری نه چندان جذاب داشته و با پیش رفتن ماجراهای فیلم، بیش از پیش از راه به در می رود. در این فیلم نیز به ماجرای دختران نوجوانی که به اجبار وارد عرصه بردگی جنسی می شوند پرداخته شده و پاپکین نیز در نهایت یک مجری مشهور برنامه تلویزیونی شبانه را به گروگان می گیرد. نقش رابرت دنیرو در فیلم «جوکر» و تحسین شدن او توسط خواکین فینیکس بدون شک یک ادای احترام واضح به «سلطان کمدی» است.
۸- دژ آپاچی، برانکس (۱۹۸۱)
برای بسیاری درک چگونگی زندگی در نیویورک سیتی در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ بسیار دشوار است مگر اینکه خود در این برهه از زمان در این شهر زندگی کرده باشد. بسیاری از فیلم هایی که در این مدت ساخته شده اند، این ابرشهر را در آستانه سقوط و ویرانی در پس زمینه داستان های خود یا حتی در نقطه اصلی تمرکز آن قرار داده اند. فیلم «دژ آپاچی، برانکس» (Fort Apache, The Bronx) داستان پلیسی محلی در یکی از خطرناک ترین مناطق جنوب برانکس را روایت می کند. پل نیومن در این فیلم نقش این پلیس را بر عهده دارد، مردی که پس از این که شاهد پایین انداخته شدن یک نوجوان بیگناه از بالای یک خانه توسط دو افسر پلیس و در جریان یک شورش مردمی است، با کشمکشی فلج کننده از درون مواجه می شود. بیشتر سکانس های فیلم «جوکر» نیز در شهر نیویورک سیتی گرفته شده است که دکوراسیون آن طوری طراحی شده که بسیار شبیه به فضای این شهر در ۴۰ سال پیش باشد.
۷- شبکه (۱۹۷۶)
بخشی از شهرت «جوکر» ناشی از پرداخت وسواس گونه و بیش از حد رسانه ها به جنایات او و واکنش هایی است که در پی دارد. همزمان، تلویزیون نیز با به تمسخر گرفتن اجراهای استندآپ کمدی او و دعوت او به برنامه زنده خود، بیش از پیش خشم این شخصیت را بر می انگیزند. اگر به دنبال فیلمی هستید که کندوکاوی عمیق در چنین تاثیری دارد باید به سراغ «شبکه» (Network) بروید. این درام تحسین شده که در سال ۱۹۷۶ توسط سیدنی لومت ساخته شده تماماً در مورد سوء استفاده تلویزیون از افراد درمانده برای افزایش تعداد بینندگان خود است. داستان این فیلم زمانی آغاز می شود که صحبت های یک گزارشگر به تازگی اخراج شده در یک برنامه زنده تلویزیونی باعث افزایش تعداد بینندگان برنامه می شود و در ادامه، به سرعت همه چیز از کنترل خارج می شود.
۶- قاتلین بالفطره (۱۹۹۴)
فیلم «قاتلین بالفطره» (Natural Born Killers) ساخته الیور استون را در ظاهر نباید زیاد جدی گرفت. تماشای این که دو عاشق دیوانه دست به کشتار در سراسر آمریکا می زنند می تواند بسیار خسته کننده باشد. اما وقتی که فیلم را به عنوان یک هجویه تلخ از علاقه وسواس گونه رسانه های جمعی به خشونت نظاره گر باشید با فیلمی بسیار جدی و تاثیرگذار مواجه می شوید. داستان و فضای فیلم بسیار سنگین و جدی است اما از ابتدا تا پایان آن از تماشا لذت خواهید برد هر چند ممکن است برخی خشونت موجود در آن را حال بهم زن و نفرت انگیز بدانند که البته نمی توان خرده ای بر آن ها گرفت. با این وجود کسانی که از دید یک کمدی سیاه به این فیلم نگاه کرده اند از تماشایش لذت برده اند.
کاملاً واضح است که سینمای دهه ۱۹۷۰ تاثیر زیادی بر روی صنعت فیلمسازی در مقیاس جهانی گذاشت. علاوه بر فضایی تاثیرگذار که در فیلم های این دوره به تصویر کشیده می شد، مطالعه و بررسی عمیق شخصیت ها در این فیلم ها بیشترین و قوی ترین تاثیر را داشت. یکی از این فیلم ها «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) به کارگردانی میلوش فورمن و با بازی جک نیکلسون است. شخصیت نیکلسون در این فیلم همانند شخصیت جوکر از لحاظ روانی دچار اختلال است اما شباهت دیگر این دو در این است که هر دو توسط جامعه کنار گذاشته شده و محدودیت هایی برایشان در نظر گرفته می شود. با این وجود جایگاه پایانی هر یک از این دو متفاوت است.
۴- خماری (۲۰۰۹)
این یکی هیچ شباهت شماتیکی با «جوکر» داشته و ممکن است در نگاه اول در این فهرست بیگانه به نظر برسد اما دستکم در یک نقطه با هم اشتراک دارند و آن کارگردانی مشترک است. تاد فیلیپس با کمدی هایی که ساخت مشهور شد اما هر از چندگاهی نیز وارد ژانر مستند نیز شد. با این وجود، تا قبل از «جوکر»، «خماری» (The Hangover) مشهورترین و موفق ترین فیلم او بود. هر بار که این فیلم را می بینید درک جدید و بهتری از سبک فیلمسازی این کارگردان پیدا می کنید. اگر چه فضای این دو فیلم از فیلیپس تفاوت های بسیار شدیدی با هم دارند اما هنوز هم تماشای خاستگاه این کارگردان می تواند برای مخاطبان فیلم «جوکر» خوشایند باشد.
۳- شوالیه تاریکی (۲۰۰۸)
وقتی که پای تجلی یک شخصیت کلاسیک مشهور به میان می آید، فیلم «جوکر» با وظیفه ای بسیار سنگین مواجه می شود. هیث لجر جوکری را ساخت که نه تنها بسیاری آن را بهترین تصویرسازی تاریخ سینما از این شخصیت بلکه بهترین نقش آفرینی در هر اقتباس کمیکی بوکی می دانند. خوشبختانه ایده یک داستان جدید و شخصیت سازی سنگین و متمرکز در «جوکر» باعث شده که نسخه جدید این شخصیت بسیار متفاوت از شخصیت رازآلود و آنارشیستی جوکر در فیلم «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) داشته باشد.
۲- بتمن: فیلم (۱۹۶۶)
روزگاری بود که اقتباس های کمیک بوکی علاقه ای وسواس گونه به تاریکی نداشتند. اگر چه برخی از این اقتباس ها به سمت لودگی می رفتند، مانند «شزم» و «مرد مورچه ای»، اما اکثر آن ها به چیزهایی بسیار حساس تر و تیزتر تمایل داشتند. این موضوع اما در مورد فیلم «بتمن: فیلم» (Batman: The Movie) صدق نمی کرد که یک ماجراجویی نمایشی بر اساس سریال کمدی «بتمن» با بازی آدام وست است. در این فیلم، سزار رومرو نقش دشمن شخصیت بتمن را بازی می کند در اقتباسی که بسیار کمیک تر و پرزرق و برق تر از نسخه سریالی است. تماشای این فیلم می تواند بسیار سرگرم کننده باشد و بدین ترتیب می توانید با شخصیت های منفی مقابل بتمن در فیلم های گذشته این داستان کمیک بوکی نیز آشنا شوید.
۱- راننده تاکسی (۱۹۷۶)
دو فیلمی که به نظر می رسد «جوکرِ» تاد فیلیپس و خواکین فینیکس بیش از همه از آن ها الهام گرفته باشد فیلم های «سلطان کمدی» و «راننده تاکسی» (Taxi Driver)، هر دو ساخته مارتین اسکورسیزی، هستند. هر سه این فیلم ها داستان زندگی ساده مردی ناراضی و بدون ثبات را در یک شهر بسیار بزرگ و پر از جرم و جنایت روایت می کنند که در انتها شرایط از آستانه تحمل او فراتر رفته و او را به بن بستی آنارشیستی می کشانند. تفاوت عمده بین تراویس بیکل در «راننده تاکسی» و جوکر این است که کار بیکل قهرمانانه انگاشته می شود اگر چه به شکل ترسناکی این عمل قهرمانانه در آستانه ترور شدن یک شخصیت سیاسی توسط او شکل می گیرد. اسکورسیزی یکی از بزرگ ترین و تحسین شده ترین فیلمسازان تاریخ سینما است و فیلم «راننده تاکسی» او نیز در رتبه اول بازی های آنارشیستی شبه جوکری قرار دارد.
بدون نظر