ویاگرای زنانه چیست و چه آثار و عوارضی دارد؟

زنان در طول زندگی خود نوسانات زیادی را در میل جنسی شان تجربه می کنند. علت این نوسانات اغلب تغییرات فیزیکی ای مثل بارداری و یائسگی، اضطراب و همینطور تغییراتی است که در روابط عاطفی آن ها رخ می دهد. اما نزدیک به ۱۰ درصد از زنان از مشکل میل جنسی کم رنج می برند، مسأله ای که می تواند ناراحتی ها و مشکلاتی برای آن ها به بار آورد. به این مشکل، اختلال کمبود میل جنسی گفته می شود.

مکمل های بدون نسخه ای برای کنترل این مشکل تولید شده که اثرات محدود و عمدتاً اثبات نشده ای دارند. اما در سال های اخیر، سازمان غذا و داروی آمریکا دو داروی تجویزی مخصوص کنترل کمبود میل جنسی را تأیید کرده است. به این داروها اغلب ویاگرای زنانه گفته می شود، نامی که از داروهای مخصوص حل مشکلات جنسی آقایان گرفته شده. اما این داروهایی که برای مشکلات جنسی زنان تولید شده اند شباهت چندانی به ویاگراهای مردانه ندارند. در واقع این داروها عملکرد بسیار متفاوتی در زنان دارند.

در این مطلب با داروهای موسوم به ویاگرای زنانه بیشتر آشنا خواهیم شد و می خواهیم ببینیم آن ها چه آثار و عوارضی دارند.

ویاگرای زنانه چه فرقی با ویاگرای مردانه دارد؟

ویاگرا و دیگر داروهای مشابه مشکل اختلال نعوظ مردان را برطرف می کنند. مردانی که از این مشکل رنج می برند اغلب از میل جنسی برخوردارند اما وقتی قصد برقراری رابطه جنسی دارند، بدن آن واکنش فیزیکی لازم را ندارد. این داروها با آرام کردن ماهیچه های درون آلت تناسلی مردانه و افزایش گردش خون باعث نعوظ آلت می شوند.

اما میل جنسی کم در زنان مشکل پیچیده تری است و عوامل بیشتری در میل جنسی زنان دخیل هستند. در نتیجه، برای رفع اختلال کمبود میل جنسی روش پیچیده تری را باید در پیش گرفت.

داروهای ویاگرای زنانه کدام هستند؟

دو دارویی که به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا رسیده اند عبارتند از:

• فلیبانسرین (Flibanserin) با نام تجاری آدی (Addyi): نوعی قرص که باید هر روز یک عدد از آن مصرف شود.
• برملانوتاید (Bremelanotide) با نام تجاری وایلیسی (Vyleesi): نوعی آمپول که باید توسط خود مصرف کننده ۴۵ دقیقه قبل از برقراری رابطه جنسی، به شکم یا ران تزریق شود. در هر ۲۴ ساعت فقط یک آمپول باید تزریق شود و پزشکان توصیه می کنند در ماه بیشتر از ۸ آمپول تزریق نشود.

ویاگرای زنانه چطور عمل می کند؟

هر دو دارو فعالیت پیام رسان های شیمیایی درون مغز را که به آن ها انتقال دهنده های عصبی گفته می شود، افزایش می دهند. این انتقال دهنده های عصبی نقشی اساسی در کمک به برانگیختگی جنسی دارند.

فلیبانسرین باید به صورت روزانه مصرف شود، چه قصد برقراری رابطه جنسی داشته باشید و چه نداشته باشید. اما برملانوتاید باید فقط زمانی که به آن نیاز هست تزریق شود. باید توجه داشته باشید که هیچ کدام این داروها به بهتر شدن رابطه جنسی کمک نمی کنند. آن ها فقط میل برقراری رابطه ی جنسی را در شما ایجاد می کنند.

ممکن است پزشک تان به شما توصیه کند در کنار مصرف دارو، آموزش و مشاوره ی جنسی هم داشته باشید. به علاوه، اگر دچار هر گونه مشکل فیزیکی ای مثل خشکی واژن باشید که رابطه جنسی را تحت تأثیر قرار می دهد، ممکن است نیاز به هورمون درمانی هم داشته باشید.

در چه صورت می توان از ویاگرای زنانه استفاده کرد؟

تجویز این دارو منوط به تشخیص اختلال کمبود میل جنسی در شما توسط پزشک است. پزشک شما می تواند با پرسیدن سؤالاتی از این قبیل این اختلال را در شما تشخیص دهد:

• آیا قبلاً از میزان میل جنسی خود احساس رضایت می کردید؟
• آیا میل جنسی تان کمتر شده؟
• آیا کمبود میل جنسی شما را آزار می دهد؟
• آیا مایل هستید میل جنسی تان را بیشتر کنید؟
• آیا عامل دیگری هست (مثل دارو، بارداری، جراحی و اضطراب) که بتواند روی میل جنسی شما تأثیر بگذارد؟

اگر پاسخ تان به چهار سؤال اول مثبت باشد و هیچ عامل دیگری برای میل جنسی کم شما وجود نداشته باشد، احتمالاً به این معنی است که شما دچار اختلال کمبود میل جنسی هستید.

نکته اینجا است که لزوم مصرف دارو برای یک زن را احساس او نسبت به میل جنسی اش تعیین می کند. درواقع اگر میل جنسی کم برای شما آزار دهنده نباشد، این مسأله یک مشکل محسوب نمی شود و بنابراین شما نیازی به مصرف دارو ندارید. اما اگر میل جنسی کم برای شما ایجاد مشکل و ناراحتی کرده باشد، شما نیاز به مصرف دارو دارید.

علاوه بر این، پزشک شما باید مطمئن شود که میل جنسی کم شما به شرایط فعلی یا وضعیت رابطه عاطفی تان مربوط نمی شود. چون اگر مشکل، بی علاقگی به شریک جنسی باشد، اختلال کمبود میل جنسی هرگز برطرف نمی شود.

کدام نوع ویاگرای زنانه برای من مناسب است؟

هر دو دارو مشکلات و ریسک های مختلفی دارند. اینکه شما کدام نوع را باید مصرف کنید بیشتر از هر چیزی که به این نکته بستگی دارد که کدام یک از این داروها برای سبک زندگی شما مناسب تر است. بعضی زنان علاقه ای به تزریق آمپول ندارند و بعضی هم از خوردن هر روز یک قرص خوش شان نمی آید. برای اینکه متوجه شوید کدام نوع برای شما مناسب تر است، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

ویاگرای زنانه چه عوارض و ریسک هایی دارد؟

محققان عمدتاً تأثیر این داروها را بر روی زنانی که هنوز یائسه نشده اند مورد بررسی قرار داده اند. به همین دلیل سازمان غذا و داروی آمریکا این دو دارو را تنها برای مصرف زنانی که هنوز یائسه نشده اند تأیید کرده است. در دوران بارداری و شیردهی هم نباید از هیچکدام این داروها استفاده شود.

اما افراد دیگری هم هستند که اجازه ی مصرف این داروها را ندارند، از جمله:

• افراد مبتلا به بیماری های کبدی
• افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی
• کسانی که داروهای اچ آی وی یا هپاتیت سی و یا بدون نظارت، داروهای مخصوص فشار خون بالا مصرف می کنند

به علاوه هر دو داروی ویاگرای زنانه می توانند با بسیاری از داروهایی که زنان معمولاً مصرف می کنند، تداخل پیدا کنند، مثل فلوکونازول (دیفلوکان) که نوعی داروی ضد قارچ است و همینطور بعضی آنتی بیوتیک ها. بنابراین در مورد داروهای مصرفی خود حتماً با پزشک خود صحبت کنید.

زنانی که از داروهای مخصوص اختلال کمبود میل جنسی استفاده می کنند، از ۲ ساعت قبل از مصرف دارو تا صبح روز بعد، باید از خوردن الکل خودداری کنند، چون الکل می تواند فشار خون را تا میزان خطرناکی کاهش دهد.

داروهای ویاگرای زنانه می توانند عوارض جانبی مختلفی داشته باشند، از جمله:

• حالت تهوع
• سردرد
• گر گرفتگی (قرمز و گرم شدن پوست)
• سرگیجه و غش و ضعف
• احساس خستگی
• خشکی دهان

برملانوتاید می تواند روی پوست و لثه ها هم تأثیر بگذارد و رنگ آن ها را تیره تر کند.

آیا ویاگرای زنانه واقعاً مؤثر است؟

برای سنجش میزان تأثیرگذاری این داروها بر اختلال کمبود میل جنسی، افزایش میل جنسی و رفع نگرانی و ناراحتی مربوط به آن مورد بررسی قرار می گیرد.

فلیبانسرین معمولاً هر ماه باعث یک اتفاق چشمگیر از منظر جنسی می شود. این اتفاق ممکن است برای بعضی یک موفقیت محسوب شود و برای بعضی نه. این بستگی به تعریف شما دارد.

حقیقت آن است که هیچ میزان «طبیعی» ای در مورد رابطه جنسی یا میل جنسی وجود ندارد. بنابراین تغییر در احساس نگرانی و ناراحتی یک زن در مورد میل جنسی اش است که میزان اثر بخشی داروها را نشان می دهد.

اگر بعد از ۸ هفته مصرف دارو، هیچ تغییری احساس نکنید، ممکن است پزشک تان به شما توصیه کند که مصرف دارو را قطع کنید.