سلیمان کریموف؛ میلیاردر، سیاستمدار و اولیگارش داغستانی ملقب به «وارن بافت روسیه»

سلیمان کریموف یک میلیاردر و اولیگارش روسی از قومیت لژین است که یکی از ثروتمندترین مردان روسیه و جهان به شمار آمده و مجله فوربس در آخرین گزارش خود ثروت او را نزدیک به ۹.۸ میلیارد دلار تخمین زده است. وی در زمینه های مختلفی فعال بوده و علاوه بر کسب و کار و تجارت، در زمینه سرمایه گذاری و فعالیت های بشردوستانه نیز فعال  است. کریموف در روسیه زندگی کرده و سه فرزند دارد. از او به عنوان یکی از اولیگارش های روسیه یاد می شود که به دلیل نزدیکی به ولادیمیر پوتین و سیستم حکومتی کشور توانسته به نوعی انحصار کسب و کار و حمایت پنهان از طرف صاحبان قدرت سیاسی دست یافته و از این راه ثروت قابل توجهی اندوخته است.

تحصیلات و کسب و کار اولیه

سلیمان کریموف در سال ۱۹۶۶ در داغستان، در شمال قفقاز بدنیا آمد. وی از قومیت لژین بوده و پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در سال ۱۹۸۳، در موسسه پلی تکنیک داغستان به تحصیل در رشته مهندسی راه و ساختمان پرداخت. بعد از یک سال حضور در دانشگاه، کریموف برای خدمت سربازی فرا خوانده شد که از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۶ ادامه یافت. بعد از اتمام دوره سربازی، کریموف تحصیلاتش را ادامه داده اما این بار به سراغ تجارت و اقتصاد در دانشگاه دولتی داغستان رفت.

بعد از اتمام تحصیلات دوره کارشناسی در سال ۱۹۸۹، کریموف به عنوان حسابدار، کارشناس اقتصادی و دستیار مدیر در یک کمپانی تولید محصولات الکترونیکی  به نام Eltav در منطقه استخدام شد. وی در این مدت در آپارتمانی کوچک در کنار این نیروگاه در کنار همسرش زندگی کرده و در طی دوران اشتغال خود سرمایه گذاری های شخصی و از جانب شرکت انجام داد. بعد از مدتی، کریموف ترفیع دریافت کرده و به عنوان معاون مدیر شرکت انتخاب شد. در ادامه، این کمپانی با هدف کمک مالی به کمپانی های تولید قطعات که در آستانه ورشکستگی بودند و همچنین تقویت اقتصاد روسیه در دوران فروپاشی سیاسی کشور در اوایل دهه ۱۹۹۰ یک بانک تاسیس کرد. در سال ۱۹۹۳، کریموف نقش رابط کمپانی و بانک را بر عهده گرفته و استراتژی های سرمایه گذاری را مدیریت می کرد.

سرمایه گذاری بین المللی

در سال ۱۹۹۵، کریموف توسط کمپانی بانکی و سرمایه گذاری Soyuz Finz به عنوان مدیرعامل انتخاب شده که توسعه فعالیت های سرمایه گذاری شرکت را در پی داشت. او به مدت دو سال در این مقام بود و در این مدت سرمایه گذاری هایی شخصی نیز انجام داد. وی چنان ثروت اندوخته بود که در سال ۱۹۹۷ توانست سهام شرکای دیگر Fedprombank  و ۵۰ درصد از سهام خطوط هوایی Vnukovo Airlines را خریداری کند. کریموف در ادامه بخش قابل توجهی از سهام کمپانی های بین المللی بزرگی در زمینه سرمایه گذاری مانند گلدمن ساکس، مورگان استنلی و کردیت سوییس را خریداری کرده و در جریان مشکلات اقتصادی این کمپانی ها در ایالات متحده نیز توانست ثبات سرمایه ای خود را حفظ کند.

در نهایت کریموف سعی کرد توجه خود را به پروژه های داخلی که برای تقویت اقتصاد روسیه طراحی شده بود تغییر دهند و بدین ترتیب شروع به جذب سرمایه از شرکت ها و اشخاص در داخل روسیه کرد. او به سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز روسیه نیز وارد شده که از آن میان می توان به کمپانی نفتی Nafta Moskova و گازپروم اشاره کرد. در سال ۲۰۰۵، کریموف کمپانی JSC Polymetal که در زمینه استخراج طلا و نقره فعالیت داشت را نیز خریداری کرد. وی همچنین در بانک های اروپا نیز سرمایه داشته و بزرگ ترین معدن طلای روسیه با نام  Polyus Gold International را نیز در اختیار دارد.

در دوران بحران اقتصادی بین المللی در سال ۲۰۰۷ سرمایه گذاری کریموف در کمپانی ها و بانک های غربی و حتی وال استریت چنان زیاد بود که وزارت خزانه داری ایالات متحده با وی تماس گرفته و از او خواست که سهامش را برای جلوگیری از افزایش تنش در بازار به فروش نرساند. پس از ضررهایی که کریموف در جریان این بحران اقتصادی داشت، وی برای اینکه بر سیاست های کمپانی هایی که در آن ها سرمایه گذاری کرده بود تاثیرگذاری بیشتری داشته باشد، سهم خود از سهام آن ها را افزایش داد.

مجله فوربس از سلیمان کریموف به عنوان یکی از مرموزترین میلیاردرهای روسیه یاد می کند که در مدت ۲۰ سال حضورش در صدر کسب و کار کشور و جهان هنوز مصاحبه ای نداشته و فعالیت های تجاری، سیاسی و زندگی خانوادگی اش را دور از چشم رسانه ها نگه داشته است. به دلیل اینکه سبک سرمایه گذاری کریموف بسیار شبیه وارن بافت است از وی با لقب «وارن بافت روسیه» یاد می شود. نزدیکانش می گویند که وی چند قدم جلوتر از دیگران بوده و بسیار خلاق است. با این وجود، بسیاری از فعالان تجاری و بانکی در روسیه تاکید دارند که وی از نفوذ سیاسی و اقتصادی خود به عنوان اهرمی برای پیشبرد اهداف تجاری اش استفاده کرده و ارتباطات نزدیکی با مقامات ارشد سیاسی کشور دارد.

فعالیت سیاسی

سلیمان کریموف از اواخر دهه ۹۰ تا سال ۲۰۰۷ به عنوان معاون مجلس سفلای دوما در پارلمان روسیه حضور داشته و از سال ۲۰۱۱ نیز عضو شورای فدرال روسیه از جانب جمهوری داغستان بوده است.

سرمایه گذاری در دنیای ورزش

سلیمان کریموف در سال ۲۰۱۱ تیم فوتبال آنژی ماخاچ قلعه که متعلق به زادگاهش بود و در لیگ برتر روسیه حضور داشت را خریداری کرد. وی برای تقویت تیمش، بازیکنان شناخته شده ای مانند روبرتو کارلوس و ساموئل اتوئو از اینترمیلان و یوری ژیرکوف از چلسی را به خدمت گرفت. در مارس ۲۰۱۲ اعلام شد که وی بیش از ۲۳۰ میلیون یورو برای نقل و انتقالات تابستانی در اختیار مدیران تیم قرار داده تا در سه فصل آینده برای حضور در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا تلاش کنند. همچنین وی سرمایه گذاری قابل توجهی را برای ساخت استادیوم خانگی تیم با گنجایش ۳۰,۰۰۰ نفر انجام داد.

کریموف در آگوست ۲۰۱۳ تصمیم به تغییر سیاست خود در زمینه تیم داری گرفته و بودجه سالانه باشگاه را از ۱۸۰ میلیون به ۵۰ تا ۷۰ میلیون دلار کاهش داد. در ادامه برخی از بازیکنان بین المللی تیم فروخته شده و به جای آن ها از بازیکنان جوان روسی استفاده شد. در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶ اعلام شد که کریموف تیم فوبتال آنژی ماخاچ قلعه را به عثمان کادیف، دیگر میلیاردر مشهور روسی، فروخته است.

دستگیری در فرانسه و تحریم های ایالات متحده

اگر چه در دوران فعالیت های اقتصادی اش، کریموف همواره آماج اتهاماتی در زمینه فساد، فرار مالیاتی و سوء استفاده از قدرت و جایگاه سیاسی اش قرار داشت اما هر بار وی توانسته بود به نحوی از این اتهامات فرار کند. در نوامبر ۲۰۱۷ اما، کریموف در فرودگاه نیس توسط پلیس فرانسه و به جرم فرار مالیاتی در جریان خرید چندین ملک در فرنچ ریویرا از طریق کمپانی های مختلف دستگیر شد. بعد از مدتی این اتهامات پس گرفته شد اما در مارس ۲۰۱۹ بار دیگر کریموف به اتهام مشارکت در فرار مالیاتی دستگیر شده و با قرار وثیقه ۲۰ میلیون یورویی آزاد شد.در آوریل ۲۰۱۸ نیز ایالات متحده تحریم هایی را علیه سلیمان کریموف و ۲۳ شهروند روسی دیگر که از اولیگارش های نزدیک به دولت روسیه بودند تحریم کرد.

حاشیه ها

گفته می شود که سلیمان کریموف علاقه زیادی به مهمانی داشته و با پرداخت دستمزدهای نجومی، سلبریتی هایی مانند کریستین آگویلرا، شکیرا، ایمی وایت هاوس و جسی جی در این مهمانی ها اجرای برنامه داشته اند. از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵، کریموف مالکیت یکی از بزرگ ترین و گرانقیمت ترین قایق های تفریحی جهان را داشت. این قایق تفریحی با نام «یخ» (Ice) بیش از ۹۰ متر طول داشته و سرعت آن به ۳۳ کیلومتر در ساعت می رسید.

بیشتر بخوانید: «سیلویو برلوسکونی»؛ از خوانندگی در کشتی‌ تا نخست‌وزیری ایتالیا و رسوایی‌های جنسی