حمله های قلبی معمولاً نشانه های مشخصی دارند: درد قفسه سینه، تنگی نفس و احساس سنگینی بر روی قفسه سینه.
اما همیشه همتو اینطور نیست. حمله قلبی خاموش که نام رسمی تر آن انفارکتوس میوکارد خاموش است، به این دلیل «خاموش» نامیده می شود که نشانه هایش به قدری خفیف هستند که افراد اغلب متوجه وقوع آن نمی شوند.
اما این بدان معنی نیست که شما می توانید حمله ی قلبی خاموش خود را نادیده بگیرید. چون به گفته ی کارشناسان پزشکی حمله قلبی خاموش به همان اندازه ی نوع مرسوم آن خطرناک است.
در ادامه می خواهیم ببینیم از کجا می توانیم بفهمیم دچار حمله قلبی خاموش شده ایم یا نه و اگر این اتفاق افتاد باید چه کنیم.
حمله قلبی خاموش چیست؟
دانشمندان در تحقیقی با شرکت ۱۰ هزار نفر، به مقایسه ی حمله های قلبی خاموش و نوع مرسوم آن پرداختند. آن ها در این تحقیق پی بردند نیمی از تمامی حمله های قلبی رخ داده در میان این افراد از نوع خاموش بودند.
به گفته ی پزشکان، گاهی فرد هیچ کدام از نشانه های حمله قلبی خاموش را ندارد. اما در اغلب موارد فرد چند نشانه ی خفیف دارد که تشخیص آن ها هم می تواند سخت باشد.
این نشانه ها عبارتند از احساس خستگی، سوزش معده، احساس ناراحتی در قفسه سینه، پشت یا فک و تنگی نفس. نوع مرسوم حمله قلبی هم می تواند نشانه های مشابهی داشته باشد، اما با علائم دیگری مثل احساس فشار یا درد در قفسه سینه، بازوها، گردن، پشت و / یا فک هم همراه است.
علاوه بر این، نشانه های حمله قلبی خاموش را با چیزهای دیگری مثل سوء هاضمه، سنگین بودن ورزش انجام شده، یا حتی دندان درد، می توان اشتباه گرفت. این نشانه ها گرچه ممکن است شدت زیادی نداشته باشند، اما حمله قلبی خاموش به اندازه دیگر انواع حمله قلبی جدی است.
حمله های قلبی خاموش خطرناک هستند
حمله های قلبی – هر دو نوع خاموش و مرسوم آن – زمانی رخ می دهند که خون به اندازه ی کافی به قلب نرسد. حمله قلبی خاموش به همان اندازه ی نوع مرسوم حمله قلبی خطرناک است. چون احتمال وقوع یک حمله قلبی دیگر و همینطور نارسایی قلبی را بالا می برد.
سرخرگ مسدود شده باید به محض مسدود شدن باز شود، چون در این حالت جریان خون به قلب با کاهش رو به رو می شود و بافت آسیب می بیند، مسأله ای که به عملکرد طبیعی قلب ضربه وارد می کند.
گرچه تحقیقات نشان داده حمله های قلبی خاموش در میان مردان شایع ترند تا زنان، اما احتمال مرگ بر اثر حمله قلبی خاموش در زنان بیشتر از مردان است. علت این مسأله شاید این باشد که زنان و پزشکان ان ها نشانه های آن ها را لزوماً به اندازه ی کافی جدی نمی گیرند.
علاوه بر این، محققان پی برده اند، حمله های قلبی خاموش در میان افراد مسنی که مبتلا به دیابت هستند شایع ترند. مثلاً در تحقیقی با شرکت ۳۳۷ فرد مبتلا به دیابت مشاهده شد ۱۴ درصد افراد دچار حمله قلبی خاموش شده بودند، در حالی که تنها ۹ درصد از آن ها نوع مرسوم حمله ی قلبی را تجربه کرده بودند.
در مورد نوع مرسوم حمله قلبی، پزشکان روش های درمانی ای مثل جراحی، مصرف دارو و تغییر سبک زندگی را توصیه می کنند و به همین دلیل است که حمله های قلبی خاموش بسیار ترسناک هستند. چون اگر ندانید که دچار حمله قلبی خاموش شده اید، از روش های درمانی و پیشگیرانه بهره مند نخواهید شد.
به علاوه، ممکن است تازه زمانی متوجه شوید دچار حمله قلبی شده اید که نشانه های نارسایی قلبی را در شما ظاهر شود، چون حمله قلبی خاموش به ماهیچه های قلب تان صدمه زده است.
حمله های قلبی خاموش را چطور باید تشخیص داد؟
اگر فکر می کنید که احتمالاً نشانه های حمله قلبی خاموش را دارید باید فوراً به اورژانس مراجعه کنید. اما در اغلب موارد وقوع حمله قلبی خاموش، نشانه ها به قدری خفیف هستند که فرد لزوماً فکر نمی کند که لازم است به اورژانس مراجعه کند.
حمله های قلبی خاموش اغلب زمانی تشخیص داده می شوند که بیمار برای چکاپ های معمول خود یا با طولانی شدن نشانه هایی مثل احساس خستگی، تنگی نفس و سوء هاضمه به پزشک مراجعه می کند.
هر دو نوع خاموش و مرسوم حمله قلبی ریسک فاکتورهای یکسانی دارند: سابقه ی حمله قلبی در خانواده، بالا بودن سن، نامناسب بودن سبک زندگی مثل مصرف سیگار و ورزش نکردن، چاقی و داشتن مشکلاتی مثل فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت.
اگر پزشک شما را مشکوک به حمله قلبی خاموش تشخیص دهد، از شما نوار قلب گرفته خواهد شد تا فعالیت الکتریکی قلب شما و صدمه ای که در اثر حمله قلبی به به قلب شما وارد شده را نشان دهد.
بدون نظر