قاچاق مواد مخدر با زیردریایی های اقیانوس پیما؛ تکنولوژی جدید کارتل‌های آمریکای جنوبی

تعداد زیردریایی های موسوم به «زیردریایی های موادبر» (narcosubs) که توسط کارتل های مواد مخدر در آمریکای جنوبی و مرکزی به کار گرفته می شوند به بالاترین تعداد خود در سه دهه اخیر رسیده است. این زیردریایی ها در جنگل های آمریکای جنوبی ساخته شده و پس از بارگیری مواد مخدر، در مسیرهای خطرناکی در عمق مناطق شرقی اقیانوس آرام، دریای کارائیب و اکنون اقیانوس اطلس به رفت و آمد ادامه می دهند. این زیردریایی های کوچک که شناسایی آن ها بسیار دشوار است به کارتل های مواد مخدر این امکان را داده اند که مقادیر زیادی مواد مخدر را قاچاق کنند بدون اینکه با سد نیروهای مبارزه با قاچاق مواد مخدر و گمرک روبرو شوند.

بر اساس گزارش های ارائه شده، در سال گذشته بیش از ۳۶ فروند از این زیردریایی ها کشف شده که بیش از دو برابر تعدادی است که در سال ۲۰۱۷ کشف شده بود. علاوه بر این، در دسامبر ۲۰۱۹ یک فروند زیردریایی موادبر رها شده در ویگو، اسپانیا پیدا شد که شک های مقامات دولتی دو سوی آتلانتیک را به یقین تبدیل کرد: این که این زیردریایی ها اکنون توانایی عبور از طول اقیانوس اطلس را دارند. مسافتی که برخی از این زیردریایی ها در زیر آب طی کرده اند باور کردنی نیست؛ برای مثال زیردریایی متعلق به قاچاقچیان مواد مخدر که در اسپانیا متوقف شده بیش از ۴.۴۰۰ مایل را پیموده است. البته تعداد زیردریایی های کشف شده تنها درصد اندکی از تعداد واقعی زیردریایی های موادبری است که آن بیرون در زیر اقیانوس ها به نقل و انتقال مواد مخدر مشغول هستند.

یکی از کارشناسان این حوزه می گوید که این تعداد تنها ۵ تا ۱۵ درصد تعداد زیردریایی های فعال است. بدین ترتیب، در شرایطی که تنها در سال گذشته ۳۶ فروند زیردریایی مخصوص حمل و نقل مواد مخدر کشف شده، باید دستکم ۱۴۴ فروند دیگر هنوز آن بیرون در زیر اقیانوس ها فعال باشند. اولین بار در اوایل دهه ۱۹۹۰ بود که ماموران مبارزه با مواد مخدر با زیردریایی های موادبر مواجه شدند، وقتی که مقامات کلمبیایی قایق های تندرو دستکاری شده و کشتی های کوچکی را شناسایی و توقیف کردند که شناسایی شان به شکل بی سابقه ای دشوار بود.

این تجهیزات دریایی معمولاً در سواحل کلمبیا ساخته می شدند، جایی که می توانستند به سمت اقیانوس آرام یا دریای کارائیب رهسپار شوند. مسیر اقیانوس اطلس به آمریکای مرکزی و حتی سواحل غربی مکزیک منتهی شده، در حالی که مسیر آتلانتیک نیز به آمریکای مرکزی و دریایی کارائیب ختم می شد. عبارت «زیردریایی مواد بر» (narcosub) چندان هم درست و بامسما نیست زیرا تجهیزات زیرآبی که توسط قاچاقچیان مواد مخدر به کار گرفته می شوند در معنای واقعی کلمه زیردریایی به شمار نمی آیند. بسیاری از این ماشین های زیرآبی در واقع قایق هایی هستند که به شدت دستکاری شده، ساختار کلی آن ها تغییر یافته و بالای آن ها با استفاده از روکش های ضد آب پوشانده شده است.

معمولاً یک قیف که روی قسمت بالای زیردریایی قرار دارد خارج از آب بوده و شرایط را برای نقس کشیدن موتور، دریافت اکسیژن و همچنین خارج کردن دود ناشی از احتراق سوخت فراهم می سازد. نمونه های مدرن نر نیز دارای رادار هستند که در زمینه جهت و مسیریابی به آن ها کمک خواهد کرد. هدف ساخت یک کشتی است که به ندرت امواج دریا را می شکند و بدین ترتیب شناسایی آن از فاصله دور کار بسیار دشواری خواهد بود. یک کشتی زیر آبی کوچک که به هیچ عنوان جلب توجه نمی کند به این راحتی ها توسط رادارهای پیشرفته نیز قابل شناسایی نیست. زیردریایی های واقعی مخصوص قاچاق مواد مخدر اما کاملاً ناشناخته نیستند.

اولین زیردریایی با این کاربرد که توقیف شد در سال ۱۹۹۵ بود، آن هم در شرایطی که هنوز در حال ساخت بوده و کار ساخت آن به اتمام نرسیده بود. یک زیردریایی دیگر در سال ۲۰۱۰ در مرز کلمبیا و اکوادور کشف و توقیف شد. اما رایج ترین زیردریایی مورد استفاده قاچاقچیان مواد مخدر در آمریکای جنوبی از نوع زیردریایی های دارای هواکش است. این زیردریایی ها این توانایی را دارند که به طور کامل به زیر آب رفته و در حالت شناور در آب تنها قیف تنفسی و رادارهای آن ها بیرون از آب خواهد بود. کارشناسان بر این باورند که در سه دهه گذشته حدود ۳۰۰ فروند از این تجهیزات زیرآبی ساخته شده که تعداد کمی از آن ها توقیف شده و بخش بزرگی نیز پس از تنها یک بار استفاده، بازنشسته شده اند.

با این وجود تعداد بیشتری از این زیردریایی ها احتمالاً اکنون در قعر اقیانوس های آرام و اطلس هستند و سرنشینانشان قربانی حوادث، ساخت نامناسب و خطاهای مهندسی می شوند. در واقع زمانی که با یک زیردریایی حاوی دو تن کوکائین در اقیانوس در حال حرکت هستید، در صورت بروز مشکل نمی توانید با گارد ساحلی تماس برقرار کرده و درخواست کمک کنید. تعداد زیردریایی های موادبر به شدت در حال افزایش بوده و از ۸ فروند در سال ۲۰۰۹ به ۱۸۰ فروند در سال ۲۰۱۹ رسیده است. این عدد بدون شک همچنان در حال افزایش خواهد بود و گمان می رود که اکثریت آن ها نیز با موفقیت به مقصد خود برسند.

بیشتر بخوانید: خودکشی قاچاقچی مواد مخدر پس از ناکامی در فرار از زندان با ماسک و لباس‌های دخترش [تماشا کنید]