ریچارد وِین پِنیمَن ملقب به لیتل ریچارد یکی از تأثیرگذارترین نوازندگان دنیای راک‌ان‌رول در ۸۷ سالگی درگذشت. خبر تلخ فوت این نوازنده‌ی بزرگ را پسرش به گروه پرافتخار رولینگ استونز اعلام کرد. گرچه علت مرگ لیتل ریچارد هنوز مشخص نیست.
لیتل ریچارد، پدر سبک راک‌ان‌رول
لیتل ریچارد که به «پدر سبک راک‌ان‌رول» نیز شناخته می‌شود با چند آهنگ کلاسیک از جمله «Tutti Frutti» در سال ۱۹۵۶ به شهرت رسید. او آهنگ‌های مشهور دیگری را طی دو سال پس از «Tutti Frutti» روانه‌ی بازار کرد که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به (Long Tall Sally) , (Rip It Up) , (Lucille) , (Good Golly Miss Molly) اشاره کرد.
گرچه او با این آهنگ‌های پرطرفدار به شهرت رسید پس از سال ۱۹۵۸ دیگر هرگز نتوانست نامش را در جمع ده آهنگ برتر موسیقی ببیند. لیتل ریچارد یکی از تأثیرگذارترین فعالان صنعت موسیقی به شمار می‌آمد و در سال ۱۹۸۶ بود که نام این ستاره‌ی پرفروغ نیز در میان تالار مشاهیر موسیقی راک‌ان‌رول درخشید.
لیتل ریچارد تأثیر بسیاری بر خوانندگان و نوازندگان مطرح جهان داشته است
جیمز براون، اوتیس رِدینگ و مایکل جکسون همگی ازعان کرده‌اند که از لیتل ریچارد فقید الهام گرفته بودند. خواننده‌ی گروه رولینگ استونز میک جَگِر نیز لیتل ریچارد را «نخستین الگو»ی خودش می‌داند و از او با عنوان «دلیل آشنایی‌اش با آراِن‌بی» یاد می‌کند. پاول مک‌کارتنی خواننده و جرج هریسون گیتاریست گروه بیتلز نیز از طرافداران دوآتشه‌ی لیتل ریچارد هستند و گفته‌اند آهنگ «I’m Down» گروهشان را با الهام از او اجرا کرده‌اند. گروه بیتلز همچنین آهنگ (Long Tall Sally) او را در سال ۱۹۶۴ کاور کرده بودند. از دیگر هنرمندانی که آهنگ‌های لیتل ریچارد را کاور کردند می‌توان به الویس پرسیلی، بادی هالی، جری لی لوئیس و اِوِرلی برادرز اشاره کرد. دیوید بوئی در مورد آهنگ «Tutti Frutti» لیتل ریچارد گفته بود که در این آهنگ «صدای خدا» را شنیده. التون جان نیز پس از پیوستن به گروه لیتل ریچارد به اسم «بلوزولوژی» بود که تصمیم گرفت نوازنده‌ی پیانوی راک‌ان‌رول شود.
افتخارات لیتل ریچارد
لیتل ریچارد هرگز موفق به کسب جایزه‌ی گرَمی نشد اما در سال ۱۹۹۳ جایزه «یک عمر دستاورد» این آکادمی به او تعلق گرفت و البته سه آهنگ از او، «Tutti Frutti) ، (Lucille) ) و (Long Tall Sally) نیز در تالار مشاهیر این آکادمی گرمی جای گرفته است. ثبت آهنگ «Tutti Frutti» در سال ۲۰۱۰ در «فهرست ملی ضبط آواها» از سوی «کتابخانه ملی کنگره‌ی آمریکا» از دیگر افتخاراتی است که نصیب لیتل ریچارد شد. او همچنین به خاطر تلاش برای پایان تبعیض نژادی در دهه‌ی پنجاه و تأثیر عمیقی که بر فرهنگ آمریکایی گذاشت از سوی موزه‌ی ملی موسیقی رنگین‌پوستان آمریکا شایسته‌ی دریافت جایزه‌ی «ریتم و راپسودی» شناخته شد.
پیانونوازی دیوانه‌وار لیتل ریچارد و همچنین صدای فریادگونه‌اش موجب شهرت او شد اما لباس‌های پرزرق و برقی که در روی سن می‌پوشید نیز مورد توجه همگان قرار می‌گرفت. او در سال ۱۹۵۷ با اعلام پیوستنش به کلیسا تعجب همگان را برانگیخت و چندین سال نیز به موسیقی مذهبی مشغول شد اما در نهایت به دنیای سکولار بازگشت و به همین مناسبت نیز آلبومی با عنوان «Little Richard is Back» منتشر کرد اما این آلبوم او به دلیل ضعف در تبلیغات چندان مورد توجه قرار نگرفت.
لیتل ریچارد پس از موفقیت بسیار بزرگی که با همکاری کمپانی نشر آثارش به دست آورد پا به فستیوال‌های مختلف موسیقی راک گذاشت و از آنجا بود که مجدداً به دنیای مشاهیر بازگشت. او فعالیت‌های هنری‌اش را تا هفتادسالگی‌اش ادامه داد اما در سال ۲۰۱۳ بازنشستگی‌اش را به گروه رولینگ استونز اعلام کرد و گفت: «کار من دیگه تمومه، چون دیگه از حالا به بعد به ادامه‌ی کارم فکر نمی‌کنم.» لیتل ریچارد با کنسرت ایالت تِنِسی در سال ۲۰۱۴ از دنیای موسیقی خداحافظی کرد.
لیتل ریچارد برخلاف فعالیت‌هایش در عرصه‌ی هنر در زندگی شخصی‌اش چندان موفقی نبود. در سال ۱۹۵۹ با همسرش ارنستین کَمپِل ازدواج کرد اما زندگی مشترک آن‌ها فقط چهار سال دوام داشت. پسر او که با همسر سابقش به فرزندی گرفته بودند تنها بازمانده‌ی اوست.
لیتل ریچارد در سال ۲۰۰۷ نیز به علت درد سیاتیک در راه‌رفتن با مشکل مواجه شد و دو سال پس از آن نیز جراحی جایگزینی لگن کرد. او در سال‌های پایانی عمر حرفه‌ایش نمی‌توانست روی دو پای خود بایستد و با ویلچیر روی صحنه می‌آمد و پیانو می‌نواخت. او در سال ۲۰۱۷ جلوی دوربین برنامه‌ای مستند از شبکه‌ی «تری انجلز» ظاهر شد و بی‌آنکه خبری از لباس‌های پرزرق و برقش باشد، با کت‌شلوار و کراواتی ساده در مورد اعتقاداتش سخن گفت. لیتل ریچارد، «پدر سبک راک‌ان‌رول» سرانجام در نهم ماه می سال ۲۰۲۰ چشم از جهان فروبست.
بدون نظر