در روزهای اخیر شایعاتی در مورد کاهش فعالیت خورشید و بازگشت یک عصر یخبندان دیگر به گوش می رسد اما واقعیت ماجرا چیست؟ در مرکز منظومه شمسی ما، خورشید نیروی ثابتی است که سیاره ها را در مدار و در حال چرخش نگه می دارد و همزمان باعث می شود که زمین مقدار کافی نور و گرما برای بقای حیات داشته و برنامه های روزمره ما نیز بر مدار همین تابش ثابت مدیریت می شوند. در حالی که به طلوع و غروب مرتب خورشید عادت کرده ایم، این ماهیت زندگی بخش به شکل باورنکردنی پویا و متغیر است. و درست همانند ما وارد فازهای جدید و تغییرات می شود.
با گذشت زمان، این تغییرات در خورشید قابل پیش بینی شده اند. در حال حاضر خورشید وارد فاز فعالیت کمتر شده است که به آن solar minimum یا کمینه خورشیدی می گویند. خورشید هر ۱۱ سال یک بار به اوج فعالیت خود رسیده و پس از آن فعالیتش دوباره به کمترین حد می رسد. در طول دوران بیشترین قدرتش، خورشید قدرت نوردهی و گرمادهی زیادی دارد اما در دوره کمینه خورشیدی، خورشید بسیار آرام تر بوده و این به معنای نور و گرمای کمتر است.
محققان ناسا بر این باورند که اما اکنون در دوره «کمینه خورشیدی عظیم» (Grand Solar Minimum) هستیم. آخرین باری که این اتفاق رخ داد بین سال های ۱۶۵۰ تا ۱۷۱۵ بود، که در جریان آن عصر یخبندان کوچک در نیمکره شمالی زمین رخ داد. در این برهه زمانی، ترکیب خنک کننده ناشی از گازهای آتشفشانی و فعالیت کم خورشید باعث تولید دماهای سطحی کمتر میشود. اما کمینه خورشیدی باعث وقوع یک عصر یخبندان دیگر نمی شود و این موضوع به دلیل تغییرات اقلیمی است. محققان ناسا بر این باورند که گرمایش زمین که در نتیجه گازهای گلخانه ای تولید شده در اثر سوزاندن سوخت های فسیلی رخ می دهد ۶ برابر بزرگ تر از سرد شدن یک دهه ای ممکن به دلیل کمینه خورشیدی عظیم است.
حتی اگر چنین پدیده ای یک قرن نیز به طول می انجامید، دمای هوا در مقیاس جهانی به افزایش خود ادامه می داد. این شرایط بدین دلیل رخ می دهد که فاکتورهای دیگری غیر از خروجی خورشید بر دمای کلی زمین تاثیرگذار هستند و مهم ترین آن ها انتشار گازهای گلخانه ای است. با این وجود، کمینه خورشیدی اخیر تنها نتیجه سیکل طبیعی خورشیده است. قدرت تابندگی خورشید در سال ۲۰۱۴ به اوج رسیده و دوره کمینه این تابش ها از ۲۰۱۹ آغاز شده است. سیکل جدید خورشید در سال ۲۰۲۵ به پایان خواهد رسید.
بدون نظر