دیوید شایر در سال ۲۰۰۵ پشت میز خود نشسته بود که رییسش در کمپانی اپل از او خواست یک ماموریت ویژه انجام دهد: اینکه برای اداره انرژی دولت ایالات متحده یک آیپاد فوق سری بسازد. شایر که یکی از اولین مهندسان استخدام شده برای کار بر روی اولین آیپاد (iPod) کمپانی اپل بود، در هفته جاری در وبلاگ خود به طور مفصل در مورد درخواست دولت ایالات متحده برای ساخت یک آیپاد فوق سری توضیح داده است. شایر ادعا می کند که علاوه بر رییس بخش نرم افزار آیپاد که آنروز خواسته اش را با وی مطرح کرد، تنها دو نفر دیگر در کمپانی اپل از واقعیت این پروژه خبر داشتند: معاون بخش آیپاد و معاون ارشد بخش سخت افزار کمپانی اپل. به گفته شایر، تمام کسانی که در این پروژه دست داشته اند اکنون اپل را ترک کرده اند.
شایر مدعی است که او با دو مهندس از کمپانی Bechtel که از پیمانکاران وزارت دفاع ایالات متحده است دیدار کرده و به او گفته شده که آن ها آیپاد را خواهند ساخت و تنها کاری که او باید بکند مساعدت مورد نیاز از جانب کمپانی اپل است. این آیپادها باید ظاهر و کارکردی کاملاً شبیه آیپادهای معمولی داشته اما حاوی سخت افزارهای خاص و ویژه ای می بودند که می توانستند داده ضبط کرده و توسط یک استفاده کننده معمولی قابل تشخیص نباشند. شایر در وبلاگ خود در این باره نوشته است: «این یک همکاری با Bechtel از طریق یک قرارداد یا پرداخت نبود. در واقع اپل از زیر میز یک لطف در حق اداره انرژی انجام می داد». تاکنون کمپانی های اپل و Bechtel و همچنین وزارت انرژی ایالات متحده در مورد ادعاهای این مهندس سابق کمپانی اپل توضیحی ارائه نداده اند.
همکاری ادعایی اپل با دولت ایالات متحده و اضافه کردن قابلیت های سری به محصولات اپل تفاوتی آشکار با درگیری های این کمپانی با اف بی آی و بخش قضایی ایالات متحده در سال های اخیر بر سر خودداری اپل از اجازه دسترسی مقامات قضایی و امنیتی کشور به قفل گوشی های آیفون دارد. کمپانی اپل بارها درخواست مقامات امنیتی و قضایی ایالات متحده برای دسترسی پیدا کردن به گوشی های آیفون متعلق به افراد مشکوک به انجام تیراندازی های جمعی رد کرده و اعلام کرده است که چنین کاری فضای شخصی و خصوصی تمام کاربران محصولات این کمپانی را مخدوش خواهد کرد. شایر مدعی است که هیچگاه نفهمیده سخت افزارهایی که دو مهندس کمپانی Bechtel به آیپاد تولیدی خود اضافه کرده اند چه بوده و آن ها این موضوع را از او پنهان نگه داشته اند.
اما تئوری شایر این است که احتمالاً این مهندسان یک شمارنده گیگر مخفی برای اندازه گیری تشعشعات رادیواکتیو در آن قرار داده بودند. شایر در این باره چنین می گوید :«می توانستید در شهر بچرخید، به شکل تفریحی به آهنگ های خود گوش دهید در حالی که، برای مثال، مدارکی دال بر تشعشعات رادیو اکتیو را ضبط می کنید، اورانیوم دزیده یا قاچاق شده یا مدارک مربوط به یک برنامه کثیف توسعه بمب را اسکن می کنید بدون اینکه رسانه ها یا مردم بویی از اتفاقی که در حال رخ دادن بود ببرند».
بدون نظر