با پول و شهرتی که امروزه در فوتبال وجود دارد (گرت بیل هفته ای ۶۰۰,۰۰۰ پوند دستمزد می گیرد و نزدیک به دو سال است به ندرت برای تیم باشگاهی اش به میدان رفته است) وفاداری خصلتی است که در دنیای فوتبال امروزی سخت محقق می شود. دیگر آن روزهایی که بازیکنان از طریق سیستم جوانان باشگاه رشد می کردند، سپس جایگاهشان در تیم اول را بدست آورده و تا زمان آویختن کفش ها در تیم دوران کودکی شان بازی می کردند و در ادامه نیز در سطح مربیگری یا مدیریت همان باشگاه فعالیت کنند گذشته است. به جای آن، ستارگان کنونی دنیای فوتبال دائماً به دنبال چالش ها و تجربیات تازه هستند و گاهی نیز به دنبال باشگاه هایی که بهترین کشتی های تفریحی، خودروها، ویلاها یا بیشترین دستمزدها را به آن ها می دهند. بدین بهانه در ادامه قصد داریم شما را با ۱۰ ستاره برتر دنیای فوتبال که تمام دوران بازی خود را در یک تیم ماندند و اسطوره وفاداری هستند آشنا کنیم.
۱۰- کارلس پویول
کارلس پویول بدون شک یکی از بهترین مدافعان میانی نسل خود است. او تمام دوران بازی خود در مقطع بزرگسالان را در تیم بارسلونا حضور داشت و با بیش از ۵۹۳ بازی در لباس آبی اناری ها به یکی از اسطوره های بزرگ بلوگرانا تبدیل شد. دوره ۱۶ ساله حضور پویول در تیم بزرگسالان از سال ۱۹۹۹ آغاز شد تا اینکه در سال ۲۰۰۴ بازوبند کاپیتانی تیم را از لوییس انریکه دریافت کرد. علیرغم موفقیت های گسترده و انتخاب به عنوان یکی از بهترین مدافعان میانی دوران خود، پویول تمایلی به بازی در لباس تیمی غیر از بارسلونا نشان نداد. در تاریخ فوتبال کمتر مدافعی قدرت حضور رهبرمآبانه، توانایی خوانش بازی و دقت تکل کارلس پویول در دوران حضور بیش از یک دهه ایش در نیوکمپ را داشته است.
کمتر بازیکن تک باشگاهی را می توان اسطوره خطاب کرد اما کمتر کسی است که در اسطوره بودن پویول شک داشته باشد. وی نه تنها این مدت طولانی برای باشگاه بزرگی مانند بارسلونا نقش یک کاپیتان، یک صخره، یک گلزن، یک قهرمان و یک امید را داشت، رهبری تیمش را در سه قهرمانی لالیگا و سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا بر عهده داشت و نام این اسطوره ۴۲ ساله را در این فهرست جای داد. او حتی در سال ۲۰۱۸ برنده جایزه مرد تک باشگاهه را دریافت کرد.
۹- فرانکو بارسی
یک نیمه‌ی شاید بهترین زوج دفاع میانی تاریخ فوتبال، توانایی و خلاقیت دفاعی فرانکو بارسی با هیچ کس دیگری قابل مقایسه نبود و نیست. به عنوان چهره افسانه ای تیم آث میلان، که بعد از آخرین بازی ملی برای تیم ایتالیا، پیراهن شماره ۶ را برای همیشه بازنشسته کرد، بارسی تمام دوران بازی دو دهه ای خود را در سن سیرو گذراند. علیرغم جثه نسبتاً کوچکش، بارسی از لحاظ دفاعی بهتر از بسیاری از مدافعان طراز اول دوره خود عمل می کرد و علیرغم تمایل بسیاری از بهترین باشگاه های اروپایی، همیشه وفاداری خود را به تیفوسی های میلان حفظ کرد. این مدافع دوست داشتنی از اولین بازی اش در سال ۱۹۷۷ تا خداحافظی اش با روسونری در سال ۱۹۹۷ دستاوردهایی فوق العاده ای داشت.
علاوه بر سه عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان یوفا و سه قهرمانی سری آ، به عنوان بازیکن، بارسی در سال ۱۹۸۹ در فهرست نامزدهای توپ طلای جهان قرار گرفته و در سال ۱۹۹۹ به عنوان بازیکن قرن تیم آث میلان انتخاب شد. کمتر مدافعی توانسته مانند بارسی تکل های بی نقص زده و از دفاع شرایط را برای حمله فراهم سازد. با حس بازی خوانی فوق العاده و خصوصیات رهبری بی نظیر، فرانکو بارسی همواره بهترین گزینه برای باشگاهی بود که به خاطر اسطوره های دفاعی اش شناخته می شد.
۸- تونی آدامز
مدافعان اندکی توانسته اند مانند تونی آدامز آرسنال با ابهت باشند و قدرت خود را به بازیکنان حریف دیکته کنند. شاید باور این موضوع پس از مشاهده تاکتیک های مدیریت عجیب و غریب او در دوران حضور روی نیمکت تیم گرانادا دشوار باشد اما در روزهای اوج بازیگریش، آدامز یک مدافع ترسناک بود. از زمان آخرین بازی خود در ۶۶۹ اُمین حضور با پیراهن توپچی ها، شاید به جرأت بتوان گفت که دفاع تیم آرسنال هیچگاه نتوانست قدرت و صلابت دوران رهبری تونی آدامز را داشته باشد. شاید کمتر بازیکنی در دنیای فوتبال توانسته باشد به اندازه آدامز از گذراندن تمام دوران فوتبالی اش در یک باشگاه سود برده باشد.
او در سه دهه متفاوت افتخار کاپیتانی تیم شمال لندن را کسب کرد و به همین دلیل میراث او به عنوان یکی از بزرگ ترین مدافعان و رهبران لیگ برتر انگلیس تثبیت شده است. به همین دلیل بود که مجسمه او در سال ۲۰۱۱ و به مناسبت دوران باشکوهش در آرسنال در بیرون از ورزشگاه امارات نصب شد. در کنار استیو بولد، لی دیکسون و نایجل وینتربرن در مشهورترین خط دفاعی لیگ برتر انگلیس، عملکرد و تعهد آدامز به پیراهن سرخ و سفید آرسنال نام او را در فهرست بهترین افسانه های تک باشگاهی جهان تثبیت کرد به طوری که به او لقب «آقای آرسنال» داده اند.
۷- پل اسکولز
دوران افسانه ای پل اسکولز در منچستر یونایتد به عنوان بازیکنی که توسط سر الکس فرگوسن دستچین شده بود، چنان باشکوه بود که مدیران باشگاه های فوتبال تنها می توانند در رویا شاهد آن باشند. این بازیکن وفادار که از تیم جوانان باشگاه به تیم اصلی راه یافته بود در بیش از ۷۱۹ بازی برای شیاطین سرخ بیش از ۱۵۰ گل به ثمر رسانده و ۲۵ جام معتبر را بالای سر برد، از جمله ۱۱ بار قهرمانی لیگ برتر که رکوردی فوق العاده و باورنکردنی است. او در طی نزدیک به ۲۰ سال حضورش در منچستر یونایتد هر عنوان ممکنی را بدست آورد و بهترین راه را برای تبدیل شدن به اسطوره باشگاه برگزید.
از لحاظ تکنیکی نیز کمتر بازیکنانی توانسته استادی اسکولز در خط میانی تیمش را تکرار کند، کسی که توانایی و دقت پاس دادنش نقش مهمی در موفقیت یونایتدها برای این مدت طولانی داشت. علاوه بر این باید قدرت شوت زنی اسکولز را نیز متذکر شد که باعث شد برخی از بهترین شوت های منتهی به گل تاریخ فوتبال به نام وی به ثبت برسد. شاید برخی بگویند قرار گرفتن نام اسکولز در این فهرست با بازگشت کوتاهش از بازنشستگی در سال ۲۰۱۸ برای یک بازی در تیم رویتون تاون، تیم پسرش، زیر سوال برود اما نام پل اسکولز همچنان در این فهرست باقی خواهد ماند زیرا به قول معروف فهرست خودمان است و قوانین خودمان!
۶- جک چارلتون
به عنوان یکی از بازیکنان تنها تیم ملی انگلیسی که به قهرمانی جهان دست یافت، همین موفقیت کافی است تا نام جک چارلتون در هر فهرست برتر فوتبالی که توسط یک انگلیسی تهیه شود جای گیرد اما در این فهرست به نظر ما رکورد ۷۶۲ بازی برای تیم لیدز یونایتد که هنوز هم رکورد بازی برای این تیم باشگاهی سابقه دار است دلیلی قابل قبول برای قرار دادن نام جک چارلتون در این فهرست است. ازسال ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۳، چارلتون نام خود را به عنوان یکی از بزرگ ترین قهرمانان فوتبال انگلیس تثبیت کرد. به عنوان انتخابی واضح برای بزرگ ترین بازیکنان تاریخ باشگاه، او تیمش را در مسیر راهیابی به قهرمانی در دسته دوم، دسته اول، اف ای کاپ، لیگ کاپ و جام خیریه رهبری کرد. علیرغم مربیگری کردن در ۴ تیم متفاوت، وفاداری او به عنوان بازیکن از همان سن ۱۵ سالگی و حضور در الاند رود تثبیت شده بود. چارلتون نمونه ای بی نظیر از فوتبالیست های وفادار و متعهد است که اغلب قبل از پیشرفت های لوکس ورزش فوتبال و ایجاد لیگ برتر و درخواست دستمزدهای بالا به وفور رخ می داد.
۵- پائولو مالدینی
«ال کاپیتانو» آخرین مدافع این فهرست است و به همین دلیل بهترین مدافع تک باشگاهه تاریخ فوتبال را برای آخرین گزینه گذاشته ایم. پائولو مالدینی که تنها جیان لوییجی بوفون بزرگ توانسته رکوردی بهتر از او در زمینه تعداد حضور در سری آ داشته باشد، خدمت بی بدیلی به فوتبال ایتالیا و به طور خاص باشگاه آث میلان انجام داد، خدمتی که طرفداران در دوران فعالیت حرفه ای بی نظیرش شاهد آن بودند. مالدینی توانست جایگاهی را بدست آورد که از او به عنوان یکی از بهترین مدافعانی که پا روی چمن گذاشته ید می کنند. سرنوشت مالدینی از زمان تولد با باشگاه آث میلان گره خورده بود تا به امروز که به عنوان مدیر فنی در باشگاه محبوبش فعالیت می کند.
دز طول ۲۵ فصل حضور به عنوان بازیکن روسونری، کاپیتان سابق برنده ۲۵ جام قهرمانی متفاوت شد و به همین دلیل کمتر بازیکنی را می توان در تاریخ باشگاه یافت که به اندازه او نزد هواداران محبوب باشد. سخت است بتوان کلمه و جمله ای برای توصیف تاثیر مالدینی بر میلان و در زمین یافت اما واژه «شکست ناپذیر» شاید به نحوی توصیفگر تمجید و ستایشی که مالدینی شایسته آن است باشد. روزی که ببینیم یک بازیکن کلاس جهانی دیگری در یک شهر متولد شده و تمام دوران حرفه ای جوانی، بلوغ و مدیریتی خود را در یک تیم بگذراند روزی رویایی و خیالی خواهد بود، زیرا اگر واقعیت گرا باشیم چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. دلمان برایت تنگ شد، پائولو!
۴- فرانچسکو توتی
وقتی به مردان تک باشگاهه دنیای فوتبال فکر کنیم، معمولاً اولین اسمی که به ذهنمان خطور می کند اسم فرانچسکو توتی است. موفقیت او در زمین را تعداد القابی که در ایتالیا به او داده شده نمایان ساخته است، از جمله «پسر طلایی»، «بچه بزرگ»، «کاپیتان»، «پادشاه هشتم رُم» و «گلادیاتور». زیر آسمان ایتالیا برای بدست آوردن هر لقبی اینچنین باید موفقیت های بسیار کسب کرد. شاهکار اصلی فرانچسکو توتی ۲۵ سال حضور در باشگاه رُم است که با ۷۰۷ بازی و ۲۵۰ گل در لیگ همراه بود که او را به دومین گلزن تاریخ سری آ تبدیل می کند.
دیگر لازم نیست بگوییم که این رکورد نام او را در فهرست گلزن ترین بازیکن تاریخ باشگاه رُم و بازیکنی که بیشترین بازی باشگاهی را برای تیمش انجام داده جاودانه می سازد، اما صادقانه باید گفت که وقتی پای توتی و باشگاه رُم به میان می آید، کمتر فهرستی وجود دارد که بهترین بازیکن سری آ برای پنج دوره، در صدر آن قرار نداشته باشد. با ترکیب کنترل توپ بی نقص، مهارت در پاس دادن، دید عالی، چند پستی بودن و توانایی ذاتی گلزنی، استعداد طبیعی توتی توجه بسیاری از بهترین باشگاه های فوتبال اروپا را به خود جلب کرد اما همانند مالدینی، ترک باشگاه و شهر دوران کودکی هرگز یک گزینه برای توتی به شمار نمی آمد. بعد از اولین بازی‌اش در سال ۱۹۹۲، چه کسی فکر می کرد رُم چنین گلادیاتوری در آستین خود دارد.
۳- لیونل مسی
در هنگام نوشتن این مقاله، لیونل مسی درخواست جدایی از باشگاه بارسلونا را پس گرفته و به نظر می رسد که علیرغم داشتن قرارداد برای تنها یک فصل دیگر، از شانس زیادی برای به پایان رساندن دوران بازی در تنها یک تیم برخوردار باشد. در هر صورت در حالی که من مشغول تایپ این مطلب هستم، لیونل مسی یک اسطوره تک باشگاهه است. بدون ذره ای تردید، هیچ بازیکن دیگری تاکنون به اندازه مسی تنها در یک باشگاه به چنین حجمی از موفقیت دست نیافته است، هم از لحاظ افتخارات شخصی و هم باشگاهی. در ۶۷۰ حضور خود در میدان برای بارسلونا، جادوگر زاده روزاریو، آرژانتین رکورد ترسناک ۵۶۵ گل را از خود به جای گذاشته که ۴۴۴ مورد آن در لا لیگا بوده که بیشترین تعداد گل یک بازیکن در یک لیگ داخلی در تاریخ ورزش فوتبال است.
حتی زمان و فضای کافی برای شمردن و درج کردن تمامی موفقیت ها و عناوین مسی وجود ندارد، از این رو خلاصه بگوییم که او همه چیز است، همه چیز. صادقانه بگوییم که بسیاری حس می کنند مسی نیز به عنوان یک اسطوره تک باشگاهه به تاریخ خواهد پیوست. ایده دیدن لیونل مسی با لباسی غیر از لباس آبی اناری بلوگرانا بسیار دشوار است و اگر او را با لباس دیگری ببینیم بدون شک درد این ضایعه برای طرفداران بارسلونا باعث خواهد شد بر تعداد طرفداران رقبای آن تیم افزوده شود.
۲- رایان گیگز
یکی از تنها ۲۸ بازیکن تاریخ فوتبال که بیش از ۱۰۰۰ بازی رسمی انجام داده اند، رایان گیگز تعریف واقعی و محض وفاداری به باشگاه و اسطورگی است. گلزنی بی وقفه به مدت ۲۱ فصل برای یک تیم یک دستاورد بزرگ برای آکادمی یک باشگاه به شمار می آید و انتخاب گیگز به عنوان مربی دوران گذار تیم منچستر یونایتد در سال ۲۰۱۴ نشان می دهد که وی تا چه اندازه در اولد ترافورد از اعتماد و احترام برخوردار است. این وینگر چپ ولزی بدون شک پرافتخارترین بازیکن دنیای فوتبال در سطح باشگاهی است که ۱۳ قهرمانی لیگ برتر، ۴ قهرمانی اف ای کاپ و دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را کسب کرده است. در زمینه شخصی نیز فهرست افتخارات گیگز قابل توجه است. علاوه بر عنوان بهترین بازیکن جوان لیگ، این بازیکن بازنشسته ۴۶ ساله در سال ۲۰۰۳ در بهترین تیم دهه انگلیس جای گرفت که رکورد بیشترین پاس گل در تاریخ لیگ برتر را نیز در اختیار دارد.
۱-روجریو سنی
پادشاه بی رقیب اسطوره های تک باشگاهه بدون شک روجریو سنی است که نام او در کتاب رکوردهای گینس نیز به عنوان فوتبالیست تک باشگاهه با بیشترین تعداد حضور در میدان به ثبت رسیده است. در دنیای فوتبال، واژه «گل» و «دروازه بان» به ندرت در یک سوی معادله قرار می گیرند و وقتی این اتفاق رخ دهد در مواردی نادر مانند گل ۸۰ یاردی پل رابینسون مقابل واتفورد است. در مورد روجریو سنی این موضوع ۱۳۱ بار رخ داده که برخی از آن ها از طریق ضربات آزاد زیبا شکل گرفته است. سوال این است که چطور یکی از بهترین و موفق ترین ضربه آزاد زن های دنیای فوتبال گرفتار دستکش دروازه بانی شد، به خصوص زمانی که تعداد گل های زده او به یک بازیکن خط میانی شبیه باشد.
اما علاوه بر قدرت گلزنی خارق العاده از روی ضربات ایستگاهی، سنی در برزیل به خاطر توانایی هایش در متوقف کردن شوت های حریفان شناخته می شود. به عنوان یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ برزیل، سنی بیش از ۱,۲۵۷ بار برای تیم سائو پائولو به میدان رفت, که او را به بهترین بازیکن تک باشگاهه تاریخ فوتبال تبدیل کرد. سنی بیش از ۲۳ سال در تیم سائوپائولو حضور داشت و در این مدت ۱۶ بازی ملی نیز به ثبت رساند.
دقیقا درست می فرمایید. اما خوب به خاطر احمق بودن انیلی و عدم تمدید قراردادش مجبور شد بره. اما خب انصافا مثل دلپیرو هیچ کس وفادار نبود. حتی تو سری بی هم رفت با یوونتوس
مسی چرا اینجا بود؟؟ آدم به دلیل طرفدار کسی بودن هر کاری نمیکنه! اینجوری اسم همه بازیکنایی ک هنوز خدافظی نکردن و تو یه باشگاه بودن رو باید بنویسی! مثلا گرینوود 🙂
مسی که نباید اسمش اینجا باشه، مسی الان داره توی پاریس بازی میکنه. اینجا ما باید نام بازیکن هایی رو بنویسیم که واقعا تک باشگاه بودن و توی همون باشگاه هم خداحافظی کردن.
پس دلپیرو کو؟!!!!!!!!!!!
دل پیرو غیر از یوونتوس در دو باشگاه دیگر هم بازی کرده است
دقیقا درست می فرمایید. اما خوب به خاطر احمق بودن انیلی و عدم تمدید قراردادش مجبور شد بره. اما خب انصافا مثل دلپیرو هیچ کس وفادار نبود. حتی تو سری بی هم رفت با یوونتوس
ای جانم توتی بنظرم باید شماره یک میشد این اسطوره دوسداشتنی
مسی چرا اینجا بود؟؟ آدم به دلیل طرفدار کسی بودن هر کاری نمیکنه! اینجوری اسم همه بازیکنایی ک هنوز خدافظی نکردن و تو یه باشگاه بودن رو باید بنویسی! مثلا گرینوود 🙂
اسم مسی توی لیست اصلی وجود داشت
از یه دروازه بان معمولی و دوتا بازیکن از یونایتد و میلان نوشته اما از الکاپیتانو زانتی نه!
خاویر زانتی قبل از اینترمیلان در تیم های بانفیلد و تالرز هم بازی کرده
تو کلا دهنتو ببند دوبار تا حالا گوه خوردی رونالدو فن
مسی که نباید اسمش اینجا باشه، مسی الان داره توی پاریس بازی میکنه. اینجا ما باید نام بازیکن هایی رو بنویسیم که واقعا تک باشگاه بودن و توی همون باشگاه هم خداحافظی کردن.
برای من مسی فن که دارم این سایت رو در اواخر سال ۲۰۲۳ مطالعه میکنم درد آور بود