بعد از نزدیک به دو هفته کابوس وار برای طرفداران تیم بارسلونا ، بالاخره لیونل مسی در مصاحبه ای اختصاصی که با سایت گل داشت اعلام کرد برای یک فصل دیگر در تیم بارسلونا ماندنی است و نمی خواهد موضوع رفتنش را به دادگاه بکشاند. ستاره آرژانتینی در این مصاحبه دست به افشاگری های متعددی زد که نشان می داد تصمیم او برای رفتن از تیم کاتالانی به ماه ها قبل از شکست سنگین و تحقیرآمیز برابر بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا باز می گردد. لیونل مسی بر عذاب آور بودن تصمیم ترک بارسلونا برای خود و خانواده اش و عشقش به باشگاه گفت و در ادامه به شدت از مدیران بارسلونا انتقاد کرد.
صحبت های لیونل مسی در مورد علت تصمیمش برای رفتن از بارسلونا و حواشی آن به شرح زیر است:
من به مسئولان باشگاه، از جمله رئیس گفتم که می‌خواهم بروم. تمام طول سال این را به او گفته بودم. باور داشتم که الان وقتش شده که دیگر بروم. معتقد بودم که باشگاه به بازیکنان جوانتر، بازیکنان جدید نیاز دارد و فکر می‌کردم که دوره‌ام در بارسلونا به سر رسیده است. خیلی تأسف می‌خوردم چون همیشه گفته بودم که می‌خواهم اینجا در بارسلونا بازنشسته شوم. سالی که گذشت برای ما سال سختی بود. من درتمرینات، در بازی‌ها در رختکن واقعاً عذاب می‌کشیدم. همه چیز برایم واقعاً بسیار سخت شده بود و به همین دلیل زمانی رسید که احساس کردم باید به دنبال اهدافی جدید باشم. این تصمیمی که گرفتم به خاطر نتیجه بازی‌مان مقابل بایرن مونیخ نبود. من از مدت‌ها پیش به رفتن فکر می‌کردم.
به رئیس هم گفتم، خب رئیس هم همیشه می‌گفت که در پایان فصل اگر خواسته باشم می‌توانم بروم یا بمانم اما در نهایت او پای حرفش نماند. در طول سال من بارها به رئیس می‌گفتم که می‌خواهم بروم و وقتش شده دنبال هدف‌های جدید بروم و مسیری جدید را در حرفه‌ام در پیش بگیرم. او هم مدام به من می‌گفت حالا صحبت می‌کنیم، الان نه، الان اینطور است، الان آنطور است و غیره اما هیچ وقت جواب درست و حسابی به من نداد. رئیس هرگز به من نشان نداد که چه برنامه‌هایی برایم در سر دارد و هرگز پای حرفش نماند. با فرستادن فاکس اما من دیگر خواسته‌ام برای رفتن را رسمی کردم و گفتم که بازیکن آزاد هستم و نمی‌خواهم بند اختیاری تمدید یکساله قراردادم را فعال کنم چون می‌خواهم بروم. نمی‌خواستم آشوبی به پا کنم یا مقابل باشگاه بایستم اما مجبور بودم درخواستم را رسمی کنم چون تصمیمم را گرفته بودم.
اگر بروفکس را نمی فرستادم، مثل این بود که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است و من قصد دارم بند یک سال حضور اختیاری در بارسا را قبول کرده و با این تیم ادامه دهم. آنچه باشگاه می گوید این است که من این درخواست را تا قبل از تاریخ ۱۰ ژوئن اعلام نکردم. ما آن زمان در وسط مسابقات بودیم و امکان این کار وجود نداشت. جدا از همه اینها رئیس همیشه به من می‌گفت وقتی فصل به پایان رسید شما می توانید درباره این که بمانید یا جدا شوید تصمیم‌گیری کنید. او اما هیچ تاریخ را اعلام نکرد و فقط کارش به این دلیل بود که من دیگر بحث کردن را ادامه ندهم. هیچگاه نمی خواستم مبارزه ای را با باشگاه شروع کنم و علیه آن جنگ راه بیندازم.
من در تصمیم‌گیری نهایی مشکل داشتم. البته هیچ ارتباطی با شکست مقابل بایرن مونیخ نداشت. من همیشه گفتم که می‌خواهم با این تیم ادامه دهم و کارم را در اینجا به پایان برسانم. اینکه می‌خواستم در یک پروژه برنده حضور داشته باشم و به همراه باشگاه عناوین زیادی کسب کنم تا همچنان افسانه بارسلونا را گسترش دهم. حقیقت این است که مدتهاست هیچ پروژه ویژه ای وجود نداشته است. هرچه پیش می رویم حقه بازی آنها نیز بیشتر می‌شود و نقاط ضعف را می‌پوشانند. همانطور که گفتم من همیشه به فکر رفاه خانواده و باشگاه بوده ام.
هنگامی که من تصمیمم را برای جدایی به اطلاع همسر و فرزندانم رساندم، یک درام واقعی رخ داد. تمام خانواده ام گریه می کردند چرا که فرزندانم نمی خواستند بارسلونا را ترک کنند. آنها همچنین دوست نداشتند مدرسه خود را تغییر دهند. اما من فراتر را نگاه می کردم و دوست داشتم که در بالاترین سطح حضور داشته باشم. عناوین را کسب کنم و در لیگ قهرمانان اروپا قدرتمند ظاهر شوم. شما می‌توانید در این مسابقات برنده یا بازنده باشید اما اتفاق مهم این است که به خوبی رقابت کنید. آنقدر رقابت کنید که مانند اتفاقات رم، لیورپول و لیسبون رخ ندهد. همه این ها باعث شد که به تصمیمی که می خواستم آن را عملی کنم، بیندیشیم.
راه دیگری نیز وجود داشت و آن دادگاه بود. من هرگز کار با بارسلونا را به دادگاه نخواهم کشاند زیرا این باشگاهی است که از زمان ورود همه چیز به من داد. باشگاه زندگی من است و من تمام زندگی ام را در آنجا ساخته ام. بارسا همه چیز را به من داد و من همه چیز را به آن دادم. هرگز در فکرم این نگذشت که کار را به دادگاه شکایت بکشانم. من فکر می‌کردم و اطمینان داشتم که بازیکن آزاد هستم. رئیس همیشه می گفت در پایان فصل می توانم تصمیم گیری کنم که بمانم یا نه. حالا آنها به این واقعیت رسیده اند که من باید این تصمیم را تا قبل از ۱۰ ژوئن اعلام می کردم. درست زمانی که ما در آن تاریخ به دلیل شیوع ویروس کرونا در لالیگا رقابت می‌کردیم و چنین امکانی اصلا وجود نداشت. در واقع این بیماری تمام تقویم فصل را تغییر داده بود.
متئو هنوز کوچک است و نمی داند نقل مکان کردن به یک جای دیگر چه معنایی دارد. تیاگو از او بزرگتر است و چیزی هایی را از تلویزیون شنید و سوالاتی پرسید. از طرفی من نمی خواستم که او این اخبار را درباره ترک بارسلونا و اینکه باید مدرسه اش را تغییر دهد و دوستان جدیدی پیدا کند، بشنود. او خیلی گریه کرد. تکرار می کنم واقعاً شرایط سخت بود. من هنوز هم بارسلونا را بسیار دوست دارم و به دنبال این نیستم که جای بهتری پیدا کنم. با این حال هنوز هم حق تصمیم گیری دارم. قصد داشتم اهداف و چالش های جدیدی را تجربه کنم. حالا می توانم از فردا برگردم. من در بارسلونا همه چیز دارم. پسرانم و خانواده ام در این جا بزرگ شده اند. با این حال در مورد رفتن مشکلی وجود نداشت. چرا که فکر می کنم به آن نیاز داشتم؛ باشگاه هم همینطور. در واقع این موضوع برای همه بسیار خوب بود. همسرم با تمام وجود از من حمایت کرد.
من در بارسا ادامه خواهم داد و نگرشم تغییر نخواهد کرد. هرچند که خواهان جدایی بودم. من همیشه می خواهم برنده شوم، به دنبال رقابت هستم هرگز نمی‌خواهم چیزی را از دست بدهم. من همیشه بهترین باشگاه، رختکن و البته خودم را می خواهم. من پیش از این گفتم که از ما برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا حمایت نمی‌شود. در حال حاضر هم نمی‌دانم که چه اتفاقی رخ خواهد داد. مربی جدید و ایده های تازه ای وجود دارد. این اتفاق خوبی است اما باید ببینیم که واکنش و نتیجه چگونه است و آیا این امکان وجود دارد که ما در سطح بالایی رقابت کنیم. آنچه می توانم بگویم این است که می مانم و بهترین تلاش خود را برای بارسلونا ارائه می دهم.
من هیچ گاه احساس تنهایی نمی کردم. کسانی هستند که همیشه در کنارم حضور دارند و این باعث آرامش خاطر من است. با این حال من چیزهایی از مردم، خبرنگاران و به طور کلی کسانی که تعهد من را زیر سوال می برند، می شنیدم که فکر می کنم لایق آنها نبودم. این باعث شد که صدمه ببینم. همچنین باعث شد که بسیاری از حقایق را در وجود مردم درک کنم. دنیای فوتبال بسیار پیچیده و دشوار است و افراد جعلی زیادی در آن وجود دارند. این اتفاق به من کمک کرد تا بسیاری از این افراد را بشناسم. وقتی عشقم به باشگاه زیر سوال رفت، درد و رنج زیادی را متحمل شدم. هر چیزی در آینده رخ دهد، چه بروم یا بمانم قطعاً از عشقم نسبت به باشگاه کم نخواهد شد.
چیزهای که درباره من منتشر می‌شود و مهم تر از همه موارد دروغین آنها، بسیار آزارم داده است. یا اینکه آنها فکر کردند من کار را به دادگاه خواهم کشاند تا شرایط را به نفع خودم تغییر دهم. با این حال هرگز چنین کاری را انجام نخواهم داد. من می‌خواستم بروم و این کاملا حقم بود زیرا در قراردادم این بند وجود داشت که می توانم به شکل آزاد جدا شوم. اینگونه نبود که بگویم می روم و تمام. این اتفاق می‌توانست از بسیاری لحاظ برایم سخت و گران تمام شود.من می خواستم بروم چرا که به دنبال این بودم که سال های آخر فوتبالم را با خوشحالی سپری کنم. چیزی که اخیراً در باشگاه آن را نیافتم.
من همیشه باشگاه را بر هر چیزی مقدم دانسته‌ام. بارها و بارها این فرصت را داشتم که از بارسلونا بروم. هر سال می‌توانستم بروم و حقوقی بیشتر از آنچه از بارسلونا می‌گیرم به دست آورم. اما همیشه می‌گفتم که بارسلونا خانه من است و این هم دقیقاً همان احساسی بودم که داشتم. تصمیم‌گیری درباره اینکه کجا برای من بهتر است سخت بود. من احساس کردم که نیاز به تغییر دارم و باید برای اهدافی جدید تلاش کنم. اکنون اما می‌مانم و مثل همیشه تمام تلاشم را می‌کنم تا باشگاه به همه اهدافش برسد و امیدوارم بتوانم خودم را وقف مردمی کنم که اوقات بدی را سپری کردند.
امسال واقعاً اوقات بدی را سپری کردم اما واقعاً نادرست است اگر بگویم که می‌توانم وضعیتم را با درد و رنج مردمی که به خاطر ویروس کرونا عزیزان‌شان و خیلی چیزهای دیگر را از دست دادند، مقایسه کنم. امیدوارم که بتوانم تمام تلاشم را برای موفقیت همه آنهایی که ما را همراهی کردند انجام دهم و بهترین‌ها را به آنهایی که دارند روزهای سختی را سپری می‌کنند تقدیم کنم. امیدوارم که یک بار برای همیشه به این ویروس غلبه کنیم و به زندگی عادی برگردیم.
دوست دارم