یک عکس بسیار خاص از فردی که در بستر مرگ قرار دارد به آبراهام لینکلن نسبت داده شده است و یک محقق بعد از دو سال بررسی مدارک پزشکی اعلام کرده که به احتمال ۹۹ درصد این عکس متعلق به رییس جمهور سابق ایالات متحده لحظاتی پس از ترور شدن اوست. این ادعا در مستند تازه شبکه Discovery Channel با نام The Lost Lincoln مطرح شده که در آن متخصصان در حال بررسی اعتبار این عکس هستند. این عکس مدت هاست به اسباب بحث بین کارشناسان تبدیل شده است. در حالی که برخی این عکس را متعلق به جنازه شانزدهمین رییس جمهور ایالات متحده می دانند برخی دیگر این ادعا را به طور کلی رد کرده اند.
آبراهام لینکلن در ۱۴ آوریل ۱۸۶۵ توسط جان ویلکس بوث که یک بازیگر تئاتر و در واقع جاسوس نیروهای کنفدراسیون بود به قتل رسید. رییس جمهور معروف ایالات متحده همراه با همسرش، ماری تاد، در سالن تئاتر فورد در واشنگتن دی سی در حال تماشای نمایشی با عنوان «پسرعمومی آمریکایی ما» بود که از ناحیه سر مورد هدف گلوله تپانچه بوث قرار گرفت. پس از این سوء قصد، لینکلن به پانسیون آن سوی خیابان برده شد و پزشکان سعی کردند او را نجات دهند در حالی که لینکلن به مدت ۸ ساعت پس از اصابت گلوله به سرش در کما بود. صبح زود روز بعد اما آبراهام لینکلن در اثر جراحات وارده به سرش درگذشت. این مستند تازه اکنون قصد دارد اعتبار عکسی که گفته می شود متعلق به بستر مرگ آبراهام لینکلن است را ثابت کند.
این عکس مردی را با صورت باریک و ریش نشان می دهد که دراز کشیده و با ظاهری بیروح و مرده به دوردست خیره شده است. همچنین این عکس نشان می دهد که چشم راست مرد در اثر جراحتی نامشخص بیرون زده است. ویتنی براون متخصصی است که در دو سال گذشته سعی در بررسی این موضوع داشته که آیا این تصویر متعلق به آبراهام لینکلن است یا خیر. وی بعد از تحقیقات بسیار در این مورد، اکنون چنین می گوید: «در دنیای اعتبارسنجی، این کار شبیه پیدا کردن جام مقدس است». وی اما می گوید که ۹۹ درصد اطمینان دارد این عکس به رییس جمهور سابق ایالات متحده تعلق دارد.
برخی که به اعتبار این عکس باور دارند می گویند این عکس توسط یک عکاس حرفه ای به نام هنری اولک گرفته شده که در همان پانسیونی زندگی می کرد که آبراهام لینکلن بعد از سوء قصد به آنجا برده شد. گفته می شود این عکس به صورت مخفیانه توسط این عکاس و پیش از انتقال لینکلن به کاخ سفید گرفته شده است. اما مخالفان این نظریه بر این باورند که در اواسط دهه ۱۸۶۰ این سبک خاص از فیلمبرداری دیگر مورد استفاده قرار نمی گرفته است.
کسی که نخواست به صهیونیسم باج بده عاقبتش همین شد. یهودی های سرمایه دار بدجوری دنیارو گرفتن