در برخی مناطق ایران دانش آموزان در خانواده های کم برخوردار مجبور هستند ساعتی گوشی موبایل و تبلت اجاره کنند تا بتوانند آنلاین تحصیل کنند.
روزنامه همشهری در گزارشی از اجاره ی ساعتی تبلت با هزینه ی ساعتی ۱۵ هزار تومان، در یکی از مناطق خوزستان، برای تحصیل آنلاین خبر داده است.
سجاد دانش‌آموز پایه ی چهارم ابتدایی سردشت خوزستان نه لپ تاپ دارد، نه تبلت و نه گوشی همراهی که بتواند در کلاس های مدرسه اش شرکت کند. او بعد از کلی فکر و تلاش برای پیدا کردن راه حلی برای درس خواندن، به این نقطه رسیده که برود و با پسر همسایه صحبت کند و از او بخواهد در هفته ۳ تا ۴ ساعت تبلتش را به او اجاره دهد تا بتواند کلاس هایش را آفلاین ببیند.
او حالا یکشنبه ها، سه‌شنبه ها و پنجشنبه ها با ۱۵ هزار تومان اسکناس می رود دم در خانه ی همسایه و به ازای این پول هر بار یک ساعت اجازه پیدا می کند آخرین درس هایی که معلم داده را ببیند و جزوه و تکلیفش را بنویسد. پدر سجاد، کارگر روزمزد است و بعضی روزها همین ۱۵ هزار تومان را ندارد تا به او بدهد.
با وجود گذشت بیش از ۹ ماه از شیوع کرونا و ۲ ماه از آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹، همچنان کمبود لوازم هوشمند مورد نیاز آموزش مانند تبلت (خرید از دیجی کالا)، موبایل، تلفن همراه و حتی اینترنت در برخی مناطق، مسأله ی اصلی و ابتدایی دانش‌آموزان و خانواده های آن ها است؛ مسأله ای که وزیر آموزش و پرورش اواسط مرداد امسال با ارائه ی آمار ۳ میلیون و ۲۲۵ هزار دانش آموز بدون دسترسی به امکانات هوشمند آموزشی به آن رسمیت بخشید و از آن به‌عنوان یک معضل بزرگ یاد کرد.
وزارت آموزش و پرورش حتی یک پویش ملی برای تهیه ی این لوازم به راه انداخت و از نیکوکاران خواست در این مسیر، آن ها را همراهی کنند، اما نه تنها پویش به راه نیفتاد، بلکه حالا خبری از بهبود وضعیت دانش آموزان به خصوص در استان های محروم کشور هم به گوش نمی رسد.
البته این بحران به چند استان یا تعدادی مدرسه و دانش آموز محدود نمی شود و از قلب پایتخت تا دیگر نقاط کشور امتداد دارد. حتی وعده ی ساخت و توزیع تبلت دانش آموزی مطرح شد اما این وعده هنوز عملیاتی نشده است و در حد یک پیشنهاد باقی مانده.
وزارت آموزش و پرورش به‌عنوان متولی اصلی آموزش رایگان در کشور، بعد از اعلام دیر هنگام آمار دانش آموزان محروم از امکانات آموزش آنلاین و راه اندازی یک پویش، یکباره در اینباره سکوت مطلق کرد و از مردم و خیران خواست در این زمینه ورود کنند.
فضای مجازی از شروع سال تحصیلی پر شد از هشتگ پویش ها برای خرید لوازم مورد نیاز دانش آموزان (خرید از دیجی کالا) و دانشجویان. خیریه های بزرگ هم تمرکزشان را گذاشتند روی تهیه ی این ابزار هوشمند که به دلیل افزایش نرخ دلار، روز به روز گران تر و غیر قابل دسترس تر می شود. برخی نهادهای مردمی از شهروندان خواستند که گوشی ها یا رایانه های دست دوم خود را به‌دست آن ها برسانند تا بعد از تعمیر در اختیار دانش آموزان نیازمند قرار بگیرد و تا به امروز این نوع فعالیت ها ادامه دارد و هر روز ابعاد گسترده تری هم به خود می گیرد.
حسین فلاحی، معلم و کارشناس آموزشی در اینباره به همشهری گفت: «مسئولان وزارت آموزش و پرورش بیش از ۷ماه فرصت داشتند که برای این بحران فکری بکنند و برنامه بریزند، اما در دقیقه های آخر تصمیم گرفتند که یک آمار کلی از کمبودها ارائه بدهند.» وی با انتقاد از انفعال وزارت آموزش و پرورش در بحران پیش‌آمده تحت‌تأثیر اپیدمی کرونا گفت: «حتی مسئولان این وزارتخانه آمار تفکیک شده و جزئی از دانش‌آموزان نیازمند و مدارس آن ها در اختیار نیکوکاران قرار نداده اند تا توزیع درست و منطقی صورت گیرد. در این موضوع هم مثل سیل یا زلزله که کمک ها به‌دست عده ای رسید و تعداد زیادی محروم ماندند، عمل می شود؛ چون نقشه ی راه درستی در دست نهادهای مردمی نیست.»
ولی یکی مثل من میمونم و در حد توانم میسازمش چونکه وظیفه خودم میدونم.
شما ارزو کن که خراب شه.
واقعا باید تاسف خورد مملکتی که ارزو داره خراب شه چونکه مسیولاش بی عرضه هستن و یسری ها هم فکر میکنن علمای مذهبی ما راه و چاره این مشکلاتن.
واقعا زندگی کردن بین این دو جناح خیلی سخته.
داداش من جون میذم برای مملکتم حالا هر مشکلی که داشته باشه.
هیچوقت حتی از روزز ناراحتی و فشار ارزو نکن مملکتو مردمش خراب شن.ما هممون رومون فشاره ولی خونی که داره توی جونمون حرکت میکنه مدیون نیاکانمون هست
مملکتی که نتونه ابتدایی ترین امکانات رو برای مردمش فراهم کنه خراب شه بهتره
ولی یکی مثل من میمونم و در حد توانم میسازمش چونکه وظیفه خودم میدونم.
شما ارزو کن که خراب شه.
واقعا باید تاسف خورد مملکتی که ارزو داره خراب شه چونکه مسیولاش بی عرضه هستن و یسری ها هم فکر میکنن علمای مذهبی ما راه و چاره این مشکلاتن.
واقعا زندگی کردن بین این دو جناح خیلی سخته.
داداش من جون میذم برای مملکتم حالا هر مشکلی که داشته باشه.
هیچوقت حتی از روزز ناراحتی و فشار ارزو نکن مملکتو مردمش خراب شن.ما هممون رومون فشاره ولی خونی که داره توی جونمون حرکت میکنه مدیون نیاکانمون هست
خجالت میکشم که یک ایرانیم…تو نمیتونی حریف یقه بسته ها بشی.پس الکی آب در هاون نکوب.
دوره این حرفا دیگه گذشته
این مملکت به فنا رفت به لطف بعضی ها
ما فقط داریم ادای زندگی کردنو درمیاریم