وقتی تونی کارتر پشت پیانو می‌نشیند، انگشتانش بنا می‌کنند به رقصیدن بر روی کلیدها. در همین حین لبخندی بر روی لبان تونی می‌نشیند و در موسیقی غرق می‌شود. کارترِ ۶۰ ساله مشهور نیست ولی به واسطه‌ی نواختن در فرودگاه هارتفیلد-جکسون آتلانتا این فرصت نصیبش شده که در مقابل حضاری از کشورهای مختلف پیانو بنوازد. مسافران خوش‌شانسی که فرصت شنیدن موسیقی او را پیدا کنند، اغلب مسحورش می‌شوند.
یکی از این مسافران، کارلوس ویتیکر، سخنران انگیزشی و اینفلوئنسر اینستاگرامی بود که پس از کنسل شدن یکی از سخنرانی‌هایش داشت به خانه بازمی‌گشت. وی می‌گوید: «آن روز صبح خیلی حالم گرفته بود. همین طور که داشتم در سالن اصلی فرودگاه قدم می‌زدم، احساس کردم که کسی پیانو می‌نوازد. قدم‌زنان منشا صدا را پیدا کردم. تونی آنجا بود. همان وقت بود که تصمیم گرفتم بمانم.»
کارتر در کافه‌ای در سالن A فرودگاه آتلانتا پیانو می‌نوازد.
ویتیکر یک ساعت و نیم در کافه پیانوی سالن A نشست و به نت‌هایی که از حرکت انگشتان کارتر بر روی کلاویه‌ها به هوا برمی‌خواست، گوش فراداد. این نویسنده و فعال اینستاگرامی، از نواختن پیانوی تونی فیلم گرفت و در صفحه‌ی اینستاگرامش با ۲۰۰ هزار فالوئر گذاشت. در نهایت سر صحبت ویتیکر و کارتر باز شد و درباره‌ی خصوصی‌ترین جزئیات زندگی‌شان به گفتگو پرداختند.
وقتی کارتر برگشت تا نواختن را از سر بگیرد، فکری به سر ویتیکر زد. او می‌گوید: «یکدفعه با خودم گفتم چه می‌شود اگر از فالوئرهای اینستاگرامم بخواهم که با کمک هم بزرگ‌ترین انعام زندگی تونی را به او بدهیم. در عرض ۳۰ دقیقه ۱۰ هزار دلار جمع شد.»
کارتر می‌گوید: «اصلاً باورم نمی‌شد. فکر کردم دارد شوخی می‌کند. در زندگی واقعی این جور چیزها اتفاق نمی‌افتد. نمی‌دانم چه احساسی باید داشته باشم. من خودم از این جنس کارها می‌کنم و از کمک به مردم لذت می‌برم. ولی هرگز انتظار نداشتم کس دیگری چنین لطفی در حقم بکند.»
کارلوس ویتیکر می‌گوید که دوست دارد از شبکه‌های اجتماعی‌اش برای کمک به مردم استفاده کند.
قبل از اینکه ویتیکر سوار هواپیما بشود به فالوئرهایش می‌گوید که همچنان می‌توانند در Venmo و CashApp به دادن انعام به کارتر ادامه دهند. ویتیکر جمعه صبح در مصاحبه با خبرنگار ما گفت: «وقتی در نشویل به زمین نشستم، ۲۰ هزار دلار جمع شده بود و تا موقعی که همان شب می‌خواستم برای پادکستم با تونی مصاحبه کنم، رقم انعام‌ها به ۴۴ هزار رسیده بود و تا همین الآن که داریم با هم صحبت می‌کنیم، ۶۱ هزار دلار جمع شده است.»
کارتر که از بیماری کلیوی رنج می‌برد و شب‌ها دیالیز می‌شود، می‌گوید که گاهی زندگی برایش دشوار می‌شود اما تا وقتی پیانو را دارد، شادترینِ افراد است و موسیقی به او یادآوری می‌کند که «زندگی خوب است.»
بدون نظر