۱۴ سال پیش، در شبی طوفانی آندره بائوما، گوریل مونثی با نام «نداکاسی» را پیدا کرد، او را در آغوش کشید و از یک طوفان سیل آسا نجات داد. به گزارش دیلی میل، چند روز قبل نیز، در آخرین شب زندگی نداکاسی، آندره دوباره او را برای چندین ساعت در آغوشش داشت. بعد از یک بیماری طولانی، این گوریل کوهستانی در بستر مرگ افتاد و دامپزشکان پارک ملی ویرونگا در کنگو هیچ کاری برای نجاتش نتوانستند انجام دهند.
آخرین عکسی که از او ثبت شده، عکسی تلخ و اندوهناک است. نداکاسی درمانده، چشمانش بی حال و دهانش اندکی باز در حالی که برای نفس کشیدن تقلا می کند، گوشش را به سینه ی آندره چسبانده است، شاید برای شنیدن صدای آرامش‌بخش قلب او.
اگرچه بخشی از صورت آندره با ماسک پوشانده شده، اما حالت چهره اش از تنهایی و غم و در عین حال ناباوری و تسلیم حکایت دارد. او می داند که به زودی حیوانی را که همچون بچه اش دوست دارد از دست خواهد داد و با این حال نمی تواند این حقیقت را به خودش بباوراند.
نداکاسی، گوریلی که سلفی اش دنیا را تکان داد
سه سال پیش، نداکاسی و یک گوریل کوهستانی دیگر با نام اندِزه، با عکسی که یک محیط بان همراه آنان گرفته بود، شهرت جهانی پیدا کردند. این دو گوریل در این سلفی مقابل دوربین ژست گرفته بودند. آنقدر این سلفی عجیب بود که میلیون ها نفر در سراسر جهان دوست داشتند بدانند که آیا این گوریل ها واقعی هستند و یا آدم هایی در کسوت گوریل.
وقتی آندره، نداکاسی را پیدا کرد
در سال ۲۰۰۷، در اقداماتی خشونت آمیز دست کم ۱۰ گوریل کوهستانی در جنگل های کنگو به قتل رسیدند. یکی از این گوریل ها مادر نداکاسی بود که گلوله ای به پشت سرش برخورد کرده بود. وقتی محیط بانان ۲۴ ساعت بعد او را پیدا کردند، نداکاسی کوچک همچنان در بغلش بود و داشت سعی می کرد از سینه ی خشک مادرش شیر بخورد. آندره، نداکاسی را بلند کرد و در آغوش گرفت. آن شب به طرز معجزه آسایی نداکاسی زنده ماند. نداکاسی از آن روز به بعد وابستگی شدیدی به آندره پیدا کرد. او نمی گذاشت آندره از جلوی چشمش دور شود و مدام خودش را توی بغل آندره می انداخت.
هنگامی که نداکاسی در ۲۶ سپتامبر در آغوش آندره مرد، تنها ۱۴ سال داشت. آندره می گوید: «افتخار می کنم که نداکاسی را دوست خودم می دانستم. او را از زمانی که بچه بود، دوست داشتم و شخصیت شاد و شنگولش لبخند را به لبانم می آورد. او باعث شد که بفهمم گوریل ها در وجودشان کیفیتی انسانی دارند.»
دنیای بدیه … نداکاسی مرده اما ندایاسی هنوز زنده ست