تاریخ رهبران، پیشگامان، مخترعان، پادشاهان و ملکه ها و به طور کلی افراد برجسته بسیاری را به خود دیده است که دنیای امروزی را شکل دادند. اگر چه کتاب های تاریخی و دانش ما باعث شده که این شخصیت ها برای همیشه در یادها بمانند، آن ها نیز انسان بودند با تمام کاستی ها و نقطه ضعف هایشان. انسان بودن با ویژگی های شخصی و تفاوت های رفتاری و هر چیز غیرمعمول دیگری همراه است و برخی از انسان ها با اتفاقاتی روبرو می شوند که باورشان دشوار است. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با واقعیت هایی باورنکردنی و بسیار جالب در مورد شخصیت های مشهور تاریخی آشنا کنیم که بدون شک از خواندن آن ها لذت خواهید برد.
۱- ماجرای فرانکلین دی روزولت و دیدن وینستون چرچیل در حالت عریان
در دسامبر ۱۹۴۱ و بعد از ماجرای حمله ژاپنی ها به بندر پرل هاربر، چرچیل برای دیدار با رییس جمهور ایالات متحده به کاخ سفید می رود. بر اساس کتاب های تاریخی، فرانک دی روزولت بعد از اینکه فکر تشکیل سازمان ملل بعد از پایان جنگ جهانی دوم به ذهنش رسید، برای در میان گذاشتن این موضوع با رهبران جهان و البته چرچیل وارد اتاق استراحت نخست وزیر بریتانیا شد. در همان لحظه، چرچیل به تازگی از حمام بیرون آمده، کاملاٌ لخت و صورتی بود. در این لحظه روزولت از چرچیل به خاطر ورود سرزده اش به اتاق عذرخواهی می کند اما چرچیل در پاسخ به او می گوید: «نخست وزیر بریتانیای کبیر چیزی برای قایم کردن از رییس جمهور ایالات متحده ندارد». بعدها روزولت در دیدار با شاه جرج ششم در کاخ باکینگهام در ژانویه ۱۹۴۲ به او گفت:«جناب، فکر می کنم من تنها مردی در جهان هستم که به دیدار یک رهبر عریان رفته ام».
۲- علاقه رونالد ریگان به یک سکانس خاص از فیلم Back to the Future
وقتی رونالد ریگان فیلم Back to the Future را برای اولین بار تماشا می کرد، چنان از شوخی فیلم با رییس جمهور ایالات متحده در سال ۱۹۸۵ خوشش آمده بود که از مسئول سینما خواست یک بار دیگر این سکانس را از نو نمایش دهد. بعد از اینکه چندین تهیه کننده ایده ساخت این فیلم را به خاطر آبکی بودن و برخی دیگر به خاطر مشکلات اخلاقی داستان نپذیرفته بودند، Back to the Future در ۳ جولای ۱۹۸۵ در سینماها اکران شد و از همان ابتدا به یک موفقیت تجاری بزرگ در باکس آفیس دست یافت. ظاهراً رونالد ریگان نیز وقتی برای اولین بار در سالن سینمای کاخ سفید نظاره گر فیلم بود از آن خوشش آمده بود. در یکی از سکانس ها وقتی شخصیت داک براون در سال ۱۹۵۵ از شنیدن این خبر که در سال ۱۹۸۵ ریگان به ریاست جمهوری ایالات متحده می رسد، می گوید: «اون بازیگره؟ معاون رییس جمهور کیه؟ جری لوییس؟». ریگان از این سکانس بسیار خوشش آمده و با خنده فراوان خواستار تکرار این سکانس شد.
۳- هیتلر، موسولینی و استالین نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شدند
اگر چه باورش بسیار سخت است اما آدولف هیتلر در سال ۱۹۳۹ توسط یکی از اعضای پارلمان سوئد به نام ای جی سی برانت نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد. با این وجود، برانت یک آنتی فاشیست سرسخت بوده و این نامزدی را به عنوان نقدی گزنده و هجوگونه از کشمکش های سیاسی وقت در سوئد انجام داد. جوزف استالین دبیرکل حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی نیز در سال های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۸ به خاطر تلاش هایش برای پایان دادن به جنگ جهانی دوم نامزد این جایزه شد. بنیتو موسولینی در سال ۱۹۳۵ توسط استادان دانشگاه های آلمانی گلسن و یک استاد دانشگاه دیگر از پاریس نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شده بود زیرا فکر می کردند که ایتالیای موسولینی در دهه ۱۹۳۰ موفق بوده و با توافقی که با پاپ داشت توانسته بود شرایط اقتصاد ایتالیا را به مقدار قابل توجهی بهبود بخشد.
۴- سخنرانی آبراهام لینکلن و روزنامه نگاران حواس پرت
در سال ۱۸۵۶، آبراهام لینکلن چنان سخنرانی حیرت انگیز و جذابی ارائه کرد که تمام روزنامه نگاران حاضر در محل یادشان رفت سخنان او را یادداشت کنند. اکنون هیچ نسخه رونوشتی از سخنان او وجود ندارد و تنها حدسیاتی در مورد مفاد صحبت های او موجود است به همین دلیل به این سخنرانی رییس جمهور سابق ایالات متحده، «سخنرانی گمشده لینکلن» می گویند. این سخنرانی در ۲۹ می ۱۸۵۶ در جریان مجمع بلومینگتون در ساختمان اکنون ویران شده میجرز هال رخ داد که در خیابان های بلومینگتون، ایلینوی قرار داشت. این همان سخنرانی بود که به تاسیس حزب جمهوری خواه ایالات متحده انجامید. به نظر می رسد لینکلن در این سخنرانی به شدت برده داری را محکوم کرده بود و گفته می شود روزنامه نگاران مانند کسانی که هیپنوتیزم شده باشند، مدادهایشان را زمین گذاشته و به لینکلن خیره شده بودند.
۵- نیکولا تسلا هیچگاه ازدواج نکرد
نیکولا تسلا تا پایان عمر مجرد باقی ماند. او بر این باور بود که مجرد بودن و پاکدامن ماندن به دستاوردهای او در زمینه علمی کمک کرده است. در سال های ابتدای جوانی، تسلا بر این باور بود که شایستگی و لیاقت هیچ زنی را ندارد زیرا فکر می کرد که زنان از هر لحاظی بر او برتری دارند. بعدها، این باور در او تغییر کرده و تسلا به این نتیجه رسید که زنان تلاش می کنند از مردان خود پیشی گرفته و قدرت را در دست بگیرند. او می گفت که زنان خوش سخن و لطیفی که تا آن زمان می پرستید به کسانی تبدیل شده اند که فکر می کنند موفقیتشان در این است که تا سرحد ممکن خود را به مردان شبیه سازند، از لحاظ لباس پوشیدن، تن صدا، کارها و حرکات، ورزش و دستاوردهایشان در هر حوزه ای. بعدتر از آن اما تسلا احساس می کرد که با مجرد ماندن یک نوع فداکاری بسیار بزرگ کرده و با دنبال نکردن روابط عاشقانه، تمام فکر و ذکر خود را صرف کارهای علمی کرده است.
۶- والت دیزنی و اهدای سهام والت دیزنی به خدمتکارش
والت دیزنی هر سال کریسمس و در روز تولد خدمتکارش به او تعدادی از سهام شرکت دیزنی و جایزه نقدی می داد. این زن در سن ۷۹ سالگی درگذشت در حالی که چندین میلیون دلار ثروت داشت. والت دیزنی در پیدا کردن زن خدمتکار مناسبی که بتواند به خوبی کارهای خانه را انجام داده و با دو دخترش کنار بیاید کار دشواری داشت. خدمتکار خانه پیش از تلما هاوارد آشپز بسیار خوبی بود اما با دختران دیزنی کنار نیامده و وقتی به سراغ کارهایش می رفت از آن ها می خواست اتاق هایشان را ترک نکنند. اما تلما هاوارد خیلی زود در خانه دیزنی جا افتاد زیرا از هم صحبتی با دختران او لذت برده و این رابطه نزدیک تا به جدی بود که دیزنی او را «مری پاپینز در دنیای واقعی» نامیده بود. دیزنی نیز با گشاده دستی این سبک رفتاری خدمتکار خود را پاسخ داده و دستمزد بالا و بخشی از سهام کمپانی والت دیزنی را به او می داد. تلما به نشانه احترام به والت دیزنی هیچگام سهام خود در این کمپانی را نفروخت و یک زندگی معمولی داشت. او نیمی از ثروت میلیون دلاریش را پیش از مرگ به پسر معلولش و نیمی دیگر را به امور خیریه بخشید.
۷- آلبرت انیشتین طرفدارانش را گول می زد
بارها طرفداران آلبرت انیشتین در مکان های عمومی جلوی او را می گرفتند و او اغلب اوقات با این جملات گولشان می زد: «ببخشید، متاسفم! همیشه مرا با پروفسور انیشتین اشتباه می گیرند». پیش از شروع جنگ جهانی دوم، آلبرت انیشتین در ایالات متحده چهره سرشناسی بود. او و تئوری هایش در مورد نسبیت الهام بخش و موضوع بسیاری از کتاب های علمی تخیلی، فیلم ها و نمایشنامه ها شده بود. سبک خاص موهای انیشتین و چهره جذابش که به سرعت قابل شناسایی بود نیز به این شهرت افزوده بود. از چهره او برای خلق کارتون ها و شخصیت هایی مانند دانشمندان دیوانه و عجیب یا پروفسورهای پریشان خیال استفاده می شد. او به طور معمول در خیابان توسط طرفدارانش احاطه می شد و از او در مورد تئوری هایش می پرسیدند. اما انیشتین بعد از مدتی یاد گرفت با این شرایط به شکل هوشمندانه ای روبرو شود و به کسانی که به او نزدیک می شدند می گفت که همیشه با آلبرت انیشتین اشتباه گرفته می شود.
۸- نیکولا تسلا و تنفرش نسبت به انسان های چاق
نیکولا تسلا انسان مهربان و خوش مشربی نبود و نسبت به دیگران رفتارهای بسیار تند و گاه بی ادبانه ای داشت. او به شدت غیراجتماعی و انزواطلب بوده و کارهای علمی اش را نیز در خلوت و به تنهایی پیش می برد. اما وقتی وارد مراودات اجتماعی داشت، همه به نیکی از او یاد کرده و تسلا را یک مرد پاک، مهربان، صادف و جنتلمن توصیف می کردند. اما گاهی اوقات رفتار تسلا در انظار عمومی بسیار متفاوت بود. او در انتقاد از لباس پوشیدن دیگران ذره ای درنگ نمی کرد و یک بار یکی از زیردستانش را به خانه فرستاد تا لباسش را عوض کند. همچنین تسلا از افراد دارای اضافه وزن به شدت بیزار بود و آشکارا این موضوع را بروز می داد. حتی در یک مورد او یکی از منشی های خود را به خاطر چاق بودن اخراج کرد.
۹- توماس ادیسون و یاد دادن کد مورس به همسرش
توماس ادیسون چنان ارتباط برقرار کردن از طریق کدهای مورس را به همسرش یاد داده بود که این دو در گردهمایی های خانوادگی با ضربه زدن روی دست های یکدیگر، با هم صحبت می کردند. ادیسون دو بار ازدواج کرد و به نظر او همسر اولش، ماری، به اندازه ای که او دوست داشت، باهوش نبود. دو سال بعد از مرگ ماری، ادیسون در خانه گیلاردها، دوستانش، با مینا میلر آشنا شده و در ادامه با او ازدواج کرد. در جریان دیدارهایشان، گیلاردها همواره سعی می کردند یک زن جوان واجد شرایط برای پیشنهاد دادن به ادیسون داشته باشند که یکی از آن ها نیز میلر بود، با این امید که این دو یکدیگر را جذاب بیابند. ادیسون به سرعت شیفته میلر شد و خیلی زود به ازدواج با او رضایت داد. او حتی به همسر دومش ارتباط برقرار کردن با استفاده از کدهای مورس و از طریق ضربات انگشت روی دست یکدیگر در حضور والدین میلر را یاد داد و جالب اینکه به همین روش از همسر آینده اش خواستگاری کرد.
۱۰- مارک تواین به شدت از جین آستین متنفر بود
مارک تواین به اندازه ای از جین آستین بیزار بود که گفته بود: «هرگاه رمان غرور و تعصب را می خوانم، دوست دارم جنازه او را از قبر بیرون بکشم و با استخوان درشت نی پای خودش بر جمجمه اش بکوبم». در گفتگوهایش با ویلیام دین هاولر، مارک تواین بارها از تنفر خود نسبت به کتاب های جین آستین گفته بود. او چنان نگاه بدی به آستین و آثارش داشت که گفته بود: «تنها این حذف کردن [حذف کردن آثار جین آستین] باعث می شود کتابخانه ای که هیچ کتابی در آن نیست به یک کتابخانه خوب تبدیل شود». تواین با لحنی منتقدانه گفته بود که برای تمام کردن خواندن کتاب های جین آستین با مشکل مواجه بوده و وی سخت می توانسته خود را راضی کند که کتاب های او را دنبال کند.
۱۱-لئو تولستوی یک گیاهخوار دو آتشه بود
لئو تولوستوی چنان گیاهخوار سرسختی بود که یکبار وقتی خاله اش تقاضای جوجه برای شام کرده بود، وقتی سر میز آمد یک مرغ زنده را دید که به صندلی اش بسته شده و یک چاقوی قصابی روی نشیمنگاه صندلی گذاشته شده است. تولستوی شیوه خاص خود را در مورد فکر کردن به چیزها داشت و بسیار ناگهانی نظرش را تغییر می داد. در حالی که افراد در مورد ایده های جدید به فکر می روند، تولستوی سریعاً واکنش نشان می داد. او بسیار سرسختانه و پرشور به جنگ رفت و بسیار سرد و هوشیار برگشت ، همان اتفاقی که در مورد شخصیت پیر در رمان جنگ و صلح رخ می دهد. یکی دیگر از این موارد، روی آوردن ناگهانی تولستوی به گیاهخواری بعد از صحبت با یکی از طرفدارانش به نام ویلیام فری بود که در مورد اجتناب ناپذیر بودن گیاهخواری و بازگشت به طبیعت بود. تولستوی ظاهراً تنها دقایقی به این موضوع فکر کرده و سپس از خوردن گوشت صرفنظر کرد. او نه تنها خود از گوشت خواری دست کشید بلکه دیگر اعضای خانواده اش را نیز به شکلی تهاجمی به این سمت سوق می داد، مانند اتفاقی که در مورد خاله اش رخ داد.
۱۲- شاه هنری هشتم و مهتران مستراح که شوالیه شدند
هنری هشتم ،پادشاه انگلیس، افرادی در خدمت خود داشت که به آن ها لقب «مهتران مستراح» داده وبد کار آن ها این بود که بعد از دستشویی کردن پادشاه، او را شسته و مدفوع او را تخلیه کنند. در دوران فرمانروایی اش، شاه هنری هشتم ۴ مهتر مستراح داشت که همگی مقام شوالیه دریافت کرده بودند. مهتران مستراح نزدیک ترین افراد به پادشاه بودند که در امور جسمی شاه هنری هشتم به او کمک می کردند. راحتی فیزیکی که این شغل نیاز داشت، بدین معنا بود که این افراد بسیار به پادشاه نزدیک بودند و شاه اعتماد بسیاری به آن ها داشت و بسیاری از رازها را با آن ها در میان می گذاشت. در طی دهه ها، این نقش بیشتر و بیشتر اهمیت یافته و در نهایت مهتر مستراح چنان جایگاهی یافت که در سیاست سازی های اقتصادی کشور مشارکت داده می شود. هنری هشتم چهار مهتر مستراح داشته و در مورد زندگی شخصی اش با آن ها صحبت می کرد، برای مثال او دیدگاهش نسبت به ملکه، آن اهل کلیوز، را با مهتران مستراح خود در میان می گذاشت.
۱۳- الویس پریسلی و ابتلا به نوعی مرگبار از یبوست
الویس پریسلی به نوع شدیدی از یبوست دچار بوده و به خاطر ابتلا به نوعی اختلال گوارشی به نام مگا کولون (انبساط حاد کولون یا همان انتهای روده بزرگ)، بود که در هنگام اجابت مزاج جانش را از دست داد. الویس پریسلی در دوران میانسالی به چاقی و یبوست مزمن مبتلا شده بود. در حالی که پزشکان سعی داشتند این مشکل را حل کرده و به الویس درمان کولوستومی (به معنای ایجاد یک معقد جدید از طریق جراحی میان پوست شکم و کولون) را به این خواننده مشهور پیشنهاد کرده بودند. آن ها حتی برداشتن بخشی از کولون را نیز مطرح کردند که درمان اصلی یبوست حاد در سال ۱۹۷۵ بود، پیشنهاداتی که همگی توسط او رد شد. به گفته پزشکش، خورخه نیکوپولوس، یبوست به شدت مورد اذیت و آزار الویس شده بود در حالی که او فکر می کرد باید از پس هر مشکلی برآمده و خود را ضعیف نشان ندهد. در نهایت همین موضوع باعث مرگ او شد و علت مرگ الویس پریسلی با یبوست درمان نشده اش در ارتباط بود.
۱۹- ویلیام شکسپیر نوشته روی قبرش را خودش نوشته بود
ویلیم شکسپیر نوشته روی قبرش را خودش به عنوان نفرینی برای دور نگه داشتن جسد دزدان از جنازه خود نوشته بود. در این نوشته روی قبر چنین آمده است: « دوست عزیز به خاطر عیسی مسیح از نبش این قبر خودداری کند. درود خداوند بر مردی که از این سنگ ها می گذرد و نفرین بر کسی که استخوان های مرا حرکت می دهد». شکسپیر در ۲۳ آوریل ۱۶۱۶ درگذشت و از او همسرش و دو دختر به جای ماند. دو روز بعد از مرگ، جنازه او در محل مخصوص کشیش در کلیسای سه گانه مقدس به خاک سپرده شد. قبر او با لوحی سنگی مزین شده که روی آن نوشته ای حک شده که هر کسی استخوان های او را تکان دهد نفرین شده است و به همین خاطر در جریان بازسازی این کلیسا در سال ۲۰۰۸ نیز هیچ تعرضی به قبر شکسپیر نشده است. پیش از سال ۱۶۲۳ نیز در دیواره شمالی کلیسا یک بنای یادبود ساخته شده که شکسپیر را در حال نوشتن نشان می دهد با لوحی که او را با نستر، سقراط و ویرجیل مقایسه می کند.
۱۵- ارسطو فکر می کرد مغز اندامی جانبی برای خنک کردن خونو قلب است
ارسطو بر این باور بود که مغز یک اندام جانبی و کم اهمیت در بدن است که وظیفه آن خنک کردن خون و قلب بوده و بخشی از بدن است که روح در آن ساکن است. پزشکان دوران باستان باورهای متفاوتی در مورد مغز داشتند. در قرن چهارم قبل از میلاد مسیح، ارسطو مغز را مکانی می دانست که همه ارواح در آن به هم پیوسته و نام آن را sensus communis نامید که امروزه با عنوان عقل سلیم شناخته می شود. این باورها اما توسط آناتومیست های الکساندریا در قرن اول پس از میلاد مسیح نفی شد که توصیف فیزیکی کلی از مغز داشته و یک پزشکی رومی به نام گالن نیز بعدها نتیجه گرفت که فعالیت ذهنی در مغز رخ داده و نه در قلب، آنطور که ارسطو باور داشت.
واقعا نمیفهمم این ارسطو چرا تو همه چی دخالت میکرد؟ خب لامصب به فلسفه ات برس…