زک خوگیانی؛ خلبان افغانستانی که هزاران پناهجو از کشورش را به ایالات متحده منتقل کرد

در بحبوحه شرایط دشوار افغانستانی ها پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان، داستان های جذابی نیز وجود داشته که ماجرای زک خوگیانی یکی از آن هاست، کسی که خلبان خطوط هوایی یونایتد ایرلاینز است. خوگیانی همراه با خانواده اش و زمانی که تنها ۹ سال سن داشت مجبور به ترک افغانستان شد. اما اخیراً زندگی بار دیگر افغانستان را در مسیر او قرار داد و این خلبان افغانی الاصل این فرصت را پیدا کرد که با انتقال پناهجویان افغانستانی به آلمان و ایالات متحده به دیگر افغان ها کمک کند، در حالی که در پروازها نقش مترجم را نیز بازی می کرد. وقتی طالبان در ماه آگوست گذشته کنترل افغانستان را در دست گرفت، پنتاگون از ناوگان هوایی موسوم به Civil Reserve Air Fleet درخواست کرد تا در تخلیه اضطراری آمریکایی ها و متحدان افغانشان به این کشور کمک کند.

خوگیانی که اکنون ۲۷ سال است به عنوان خلبان در یونایتد ایرلاینز خدمت می کند، با مدیر عامل این کمپانی تماس گرفته و اعلام کرد که همکاری در این پروژه دشوار یک وظیفه و مسئله شخصی برای او به شمار می آید. پدربزرگ خوگیانی به عنوان قاضی و سناتور و پدرش به عنوان فرماندار سه ولایت در افغانستان خدمت کرده بودند. در اواخر دهه ۱۹۷۰، تهدید به مرگ علیه خانواده خوگیانی افزایش یافته بود زیرا شرایط سیاسی در افغانستان به شدت در حال تغییر بود. شرایط رو به وخامت افغانستان در آن زمان، خانواده خوگیانی را وادار کرد که در سال ۱۹۷۷ این کشور را ترک کنند. سفر ترسناک با اتومبیل از خانه تا فرودگاه کابل هنوز هم در ذهن خوگیانی تازه است. به گفته خوگیانی، او در هنگام ترک کشورش تنها یک کیف کوچک به همراه داشت و خانواده اش هیچ یادگاری، عکس یا لباس اضافه ای به همراه نداشتند.

او از موطنش طرد شده و به یک دنیای ناشناخته وارد شده بود و شرایط چنان سنگین بود که مادرش او را در جریان خروجشان از کشور قرار نداده بود. وی می گوید هنگامی که اجازه یافت در خارج کردن پناهجویان افغان از این کشور کمک کند، بار دیگر آن خاطرات تلخ در ذهنش تکرار شدند. او در سه پرواز، بیش از ۱۰۰۰ افغانستانی را طی ۹ روز از اروپا به ایالات متحده آورد و در این مدت نقش مترجم و نماد آینده ای روشن را برای آن ها نیز ایفا کرد. او با خوشامدگویی به زبان پشتو به پناهجویان افغان آن ها را غافلگیر می کرد. خوگیانی در این باره می گوید :«در پرواز گروهی کودک نیز بودند و هر کدام مرا به یاد فرار خودمان می انداختند».