ساعت ۱۰ صبح روز سه شنبه است. سه زن که برای ورزش صبحگاهی به پارک خیابان درختی در شهرک مریم، فاز یک اندیشه، رفته اند شروع می کنند به نرمش.
هنوز گرم نشده اند که مرد جوانی که ماسک به صورت و یک پالتوی بلند به تن دارد از پشت سر به آن ها نزدیک می شود. طبیعتاً به خاطر کرونا و این که اغلب مردم این روزها ماسک می زنند، وجود این مرد توجه زیادی به خود جلب نمی کند. مرد به آن ها نزدیک و نزدیک تر می شود و در یک چشم به هم زدن محتویات بطری ای که در دست دارد را از پشت سر روی آن ها خالی می کند و به چشم به هم زدنی ناپدید می شود.
دقایقی بعد مردم دیگر از جیغ داد این سه زن متوجه حادثه می شوند. پلیس را خبر می کنند و تحقیقات آغاز می شود. سه زنی که رویشان اسید پاشیده شده بود به مراکز درمانی منتقل می شوند.
بررسی های اولیه نشان از این دارد که خوشبختانه به خاطر لباس های زخیمی که تن خانم ها بوده، آسیب جدی متوجه آن ها نشده و فقط یکی شان از ناحیه ی پشت پا و دست دچار سوختگی شده است.
سرهنگ مهدی سرپناه، معاون اجتماعی پلیس غرب استان تهران با اعلام این خبر گفت: «در تحقیقات اولیه، با شناسایی هویت عامل اسیدپاشی در شهریار مشخص شد متهم دچار مشکلات روحی است و تلاش برای دستگیری او ادامه دارد.»
اگرچه در مورد اخیر به خاطر غریبه بودن زنان و روانی بودن مرم، قضیه فرق می کند اما قربانی پدیده اسیدپاشی که متاسفانه در کشور ما هم هر از گاهی سر و کله اش دوباره پیدا می شود اغلب زنان هستند.
بعضا انگیزه های مختلفی برای این کار عنوان می شود ولی یکی از شایع ترین شان این است که برخی از پسرانی که از معشوقه ی خود جواب منفی می شنوند، با اسید پاشی بر صورت وی سعی می کنند زیبایی او را تخریب کرده و از او انتقام بگیرند.
برخی از کارشناسان و حقوقدانان کشور بر این باور هستند که ادامه یافتن این پدیده به این خاطر است که قوانین وضع شده در کشور به میزان لازم بازدارنده نیستند.
از کشورهای هند، بنگلادش، ویتنام، لائوس، جاماییکا، اتیوپی، اوگاندا، کامبوج، پاکستان و آفریقای جنوبی به عنوان کشورهایی نام برده می شود که این پدیده در آن ها به کرات اتفاق می افتد.
در بین کشورهای بیشتر توسعه یافته انگلیس جزو کشورهایی است که این پدیده در آن رواج نسبی دارد. در بین سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲، ۱۰۵ مورد اسید پاشی در انگلیس رخ داد که ۸۰ درصد قربانیان را زنان تشکیل می دادند.
بدون نظر