نام برادران وارنر (The Warner Brother) از ستون های تاریخ سینما به شمار می آید که برخی از ماندگارترین فیلم های تاریخ سینما مانند Casablanca و اخیراً نیز Dune را تولید کرده است. نام استودیو برادران وارنر با کارهای نویسندگان، کارگردانان و بازیگران برجسته ای از ابتدای سینمای هالیوود همراه بوده است و امروزه نیز همچنین یکی از بزرگ ترین هلدینگ های رسانه های به شمار می آید. اما در حالی که نام برادران وارنر در سینمای امروزی اسمی عادی است که همه جا شنیده می شود، به ندرت کسی از هویت واقعی برادران وارنر مطلع است. شاید اگر به خاطر هری، آلبرت، سم و جک وارنر نبود، هالیوود امروزی شکلی متفاوت داشت.
در سال ۱۸۸۹ بود که سه برادر به نام های هری، آلبرت و سم وونسال در جستجوی آینده ای روشن تر از لهستان به ایالات متحده نقل مکان کردند. این برادران در ابتدا در بالتیمور، مریلند ساکن شدند، جایی که بخش یهودی آخر نامشان را کنار گذاشته و نسخه غربی شدن آن را پذیرفتند که همان وارنر بود. مدت کوتاهی بعد، سه برادر برای دوره ای کوتاه به اونتاریو، کانادا رفتند و آنجا بود که برادر چهارمشان، جک، به او پیوست. به منظور کسب درآمد، برادران وارنر یک پروژکتور خریداری کرده و به نمایش فیلم های اولیه در شهرهای کوچک پنسیلوانیا و اوهایو پرداختند. در سال ۱۹۰۳، برادران وارنر اولین سینمایشان را در نیوکاسل، پنیسلوانیا خریداری کردند، جایی که برخی از مشهورترین فیلم های اولیه تاریخ هالیوود مانند Life of an American Fireman یا The Great Train Robbery در آن به نمایش درآمدند.
در سال های پیش رو، برادران وارنر شروع به انتشار فیلم های خود از طریق شرکتی به نام Duquesne Amusement & Supply Company کرده و در دوران جنگ جهانی اول بود که شروع به ساخت فیلم های خودشان کرده و اولین استودیو را در لس آنجلس افتتاح کردند. در سال ۱۹۲۳ بود که برادران وارنر اولین موفقیت تجاری بزرگشان را با فیلم Where The North Begins تجربه کردند، فیلمی با بازی سگی به نام رین تین تین که توسط یک سرباز آمریکایی نجات یافته و به سرعت به شخصیتی محبوب نزد مخاطبان سینما تبدیل شد. با درک محبوبیت شخصیت رین تین تین، جک وارنر با این سگ و مالک آن برای حضور در فیلم های بعدی قراردادی امضا کرد که بر اساس آن رین تین تین هفته ای هزار دلار دستمزد می گرفت.
این اولین قرارداد بزرگی بود که استودیو برادران وارنر با شخصیت های سینمایی آن دوران می بست، رویه ای که بعدها در مورد بازیگرانی مانند هامفری بوگارت، هریسون فورد و جانی دپ در نسل های متفاوت ادامه یافت. همچنین آن ها با جان بریمور ستاره مشهور آن دوران تئاتر برادوی نیز قرار داد امضا کردند، قراردادی که به دنبال موفقیت فیلم Beau Brummel در سال ۱۹۲۴ با مبلغی گزاف منعقد شد. مدت کوتاهی بعد، به درخواست سم وارنر، استودیو برادران وارنر شروع به استفاده از تکنولوژی همگان سازی صدا در فیلم ها کرد و یک سال بعد فیلم Don Juan به اولین فیلمی تبدیل شد که از تکنولوژی همگام سازی صوت و موسیقی در آن استفاده شده بود.
بعد از آن نوبت به فیلم The Jazz Singer در سال ۱۹۲۷رسیده و بدین ترتیب سینمای مصوت آغاز شد، اتفاق بزرگی که مرهون تلاش های برادران وارنر و استودیو فیلمسازی آن ها بود. در دهه های پیش رو، کمپانی برادران وارنر همچنان بزرگ تر شده و به حوزه تلویزیون نیز گسترش یافت و سریال های موفقی مانند Smallville و One Tree Hill را ساخت. امروزه استودیو برادران وارنر بخشی از یک هلدینگ بزرگ تر به نام وارنر مدیا (WarnerMedia) است. داستان استودیو برادران وارنر داستان رسیدن از فرش به عرش و ماندگار شدن نام مهاجرانی است که از هیچ به همه چیز رسیدند.
بدون نظر