معصومه ابتکار: در مدارس حداد عادل برداشتن حجاب اجباری است

معصومه ابتکار که در دولت دوم حسن روحانی معاون امور زنان ریاست جمهوری بود می گوید در مدارس حداد عادل برداشتن حجاب اجباری است.

ابتکار در مصاحبه‌ ای با انصاف نیوز به مناسبت روز مادر، به مشکلات حوزه‌ی زنان و مقاومت جریانی خاص برای حل آن ها پرداخت، جریانی که حتی علیرغم اجباری بودن برداشتن حجاب در مدارس حداد عادل ، مقابل اجرای این طرح در تمام مدارس کشور ایستاد.

وی در اینباره گفت: درباره ی این موضوع ما راه‌ حل‌ هایی پیشنهاد دادیم. یکی از راه حل‌ های ما این بود که دختران ما چه دلیلی دارد که از صبح تا بعد از ظهر که مدرسه می‌ روند در مدارس شان که همه‌ ی شرایط فراهم است که حجاب شان را بردارند چه اصراری دارید که دختران از صبح تا شب با مقنعه و روپوش و لباس سخت در مدرسه باشند؟ و نمونه‌ ی آن مدارس آقای دکتر حداد عادل را مثال زدیم. چون آقای حداد عادل گفتند در تمام مدارس ما برداشتن حجاب در داخل مدرسه اجباری است. یعنی داخل مدرسه باید دخترها حجاب شان را بردارند. چون هیچ مردی نیست و هیچ دیدی هم ندارد و هیچ دلیلی هم ندارد که دختران در آنجا حجاب داشته باشند.»

غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان ادب فارسی، رئیس پیشین مجلس و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، مجموعه مدارس غیر انتفاعی فرهنگ را تأسیس کرده است که پسرش فریدالدین حداد عادل در حال حاضر مدیریت آن ها را برعهده دارد: یک دبیرستان دخترانه در قم، دو دبیرستان دخترانه و پسرانه در تهران، یک هنرستان پسرانه در تهران، دو دبستان دخترانه و پسرانه و یک مهد کودک در تهران.

در سال ۹۸ سخنان همسر حداد عادل، طیبه ماهروزاده درباره ی مدارس فرهنگ در یک برنامه ی تلویزیونی موجی از واکنش‌ ها را در فضای مجازی و رسانه‌ ها به دنبال داشت.

طیبه ماهروزاده، استاد دانشگاه الزهرا، در برنامه تلویزیونی «زاویه» درباره ی عدالت آموزشی گفت: «با تاسیس مدارس غیر انتفاعی مخالف بودم، اما خودم به عنوان موسس، مدرسه‌ای راه اندازی کردم. زیرا پسرم می‌خواست به رشته علوم انسانی برود و ما نیز به دنبال مدرسه‌ای بودیم که محیط آن سالم باشد، اما پیدا نشد چرا که مدارس برای رشته علوم انسانی، دانش‌آموزان ضعیف را جذب می‌کردند.»

این سخنان موجب شد که ماهیت راه اندازی و فعالیت مدارس فرهنگ در کشور به چالش کشیده شود.

پس از آن همسر حداد عادل مجبور به توضیح درباره ی صحبت‌ هایش شد.

او گفت تاسیس دبیرستان فرهنگ بعد از فراغت پسرشان فریدالدین حداد عادل از دوره دبیرستان صورت گرفته و وی در این دبیرستان تحصیل نکرده است. به گفته ی ماهروزاده اشاره به تحصیل وی صرفاً به منظور بیان وضعیت نامطلوب رشته علوم انسانی در آن زمان بوده.

ماهروزاده همچنین تأکید کرد مدارس دولتی فرهنگ که تعداد آن ها درحال حاضر درحدود یکصد مدرسه تخمین زده می شود و باعث توسعه علوم انسانی شده است، هیچ ارتباطی با موسسه غیرانتفاعی فرهنگ ندارد.

فرید الدین حداد عادل نیز با حضور در یک برنامه ی تلویزیونی سخنان ماهروزاده را تأیید کرد و گفت در دبیرستان دولتی آل احمد تجریش درس خوانده است.

در سال ۹۹ نیز پرویز فتاح رئیس بنیاد مستضعفان طی سخنانی بیان کرد که غلامعلی حداد عادل، ساختمانی در محله فرشته تهران به ارزش ۲۰۰ میلیارد تومان و زمینی در منطقه هروی به ارزش ۴۰۰ میلیارد تومان برای مدرسه فرهنگ تصرف کرده‌ است.

حداد عادل در پیامی ویدئویی در پاسخ گفت که مدرسه فرهنگ به توصیه ی مقام معظم رهبری ایجاد شده و او به مسئولین سابق بنیاد دستور داده که به تأسیس و اداره ی این مدرسه کمک کنند. او گفت فرزند فتاح خود در این مدرسه تحصیل کرده و اموال این مدرسه شخصی نیست و به بیت المال تعلق دارد.

فتاح متعاقباً از حدادعادل عذرخواهی کرد و گفت جانب انصاف را رعایت نکرده‌ است. این عذرخواهی در فضای مجازی بازتاب زیادی داشت.

در سال ۹۸ وبسایت خبری رویداد ۲۴ در گزارشی اختصاصی به دبیرستان دخترانه فرهنگ در تهران پرداخت.

بر اساس این گزارش، دبیرستان دخترانه فرهنگ که در منطقه الهیه ی تهران قرار دارد، در سال ۷۲، یک سال بعد از دبیرستان پسرانه فرهنگ واقع در سیدخندان، تأسیس شد.

این دبیرستان و عموماً دبیرستان‌ های فرهنگ صرفاً دانش آموزانی را می‌پذیرند که می‌خواهند در رشته علوم انسانی درس بخوانند. برای تحصیل در این مدارس حتما باید آزمون ورودی بدهید و معدل دانش آموز بالای ۱۹ باشد.

این مدرسه در منطقه ی الهیه در خیابان چناران، کوچه یاسمن درست روبروی سفارت سوییس قرار دارد.

مشرق نیوز در سال ۱۳۹۸ با اشاره به رشته توییت های فردی به نام مرتضی روحانی، از شرایط دبیرستان فرهنگ حداد عادل ها گفته بود. در این رشته توییت، مرتضی روحانی مدعی شده بود که از مدرسان سابق مدارس فرهنگ بوده و توضیحات زیر را ارائه داده بود.

۱. من دو سال دبیرستان فرهنگ درس خواندم. دوم و سوم دبیرستان. حدود ده سال هم آنجا تدریس کردم. تا همین پنج سال پیش هم رابطه خیلی خوبی با فریدالدین داشتم که حقیقتا حکم برادر بزرگتر را داشت و الان بین مان شکرآب است. چرایش به این بحث ربطی ندارد.

‏۲. اجمالا می‌خواهم بگویم که الان رابطه‌ای با فرید و خاندان حداد ندارم. پس این رشتو را از یک فرد مطلع و اکنون بی طرف بخوانید. اولا که فرید در مدرسه پسرانه فرهنگ درس نخوانده.

‏۳. مدرسه فرهنگ یک مدرسه غیرانتفاعی به معنای واقعی کلمه بود. ساختمان مدرسه پسرانه (دخترانه را نمی‌دانم) متعلق به آموزش و پرورش است.  این ساختمان فوق‌العاده قدیمی بود طوری که آموزش و پرورش آن را تخلیه کرده بود و دکتر همانجا را میگیرد تا بتواند ایده مدارس علوم انسانی را عملی کند.

‏۴. مدرسه در سال‌های نوپایی اجاره نمی‌داده ولی بابت آن سال‌ها در حیاط بالا مدرسه ساختمان خوب و نوسازی ساخته که مالکیت آن برای آموزش و پرورش است که چه بسا هزینه ساختش چند برابر هزینه اجاره آن سال‌ها باشد و الان هم مدرسه ماه به ماه به آموزش و پرورش اجاره می‌دهد.

‏۵. در مورد شهریه هم باید بگم شهریه تابع وضع اقتصادی است. بله شهریه مدارس غیرانتفاعی گران است ولی شهریه فرهنگ از خیلی جاها ارزان‌تر است. حقوق معلمین‌اش هم کمتر است و … این را بگذارید کنار اینکه مدرسه هیچ، تاکید می‌کنم هیچ دانش‌آموزی را برای شهریه رد نمی‌کند.

‏۶. من خودم دو سال مسئول گزینش مدرسه بودم و می‌توانم در مورد این موضوع شهادت بدهم که مدرسه با همگان بر سر قیمت مماشات می‌کرد و کسی را به‌خاطر مسائل مالی رد نمی‌کرد و ما هر سال چندین ثبت‌نام رایگان داشتیم.

‏۷. فضای دانش‌آموزان هم هیچ‌وقت فضای لاکچری نبوده و مدرسه با این موارد به شدت مقابله می‌کرد. این را گستره جغرافیایی دانش‌آموزان هم بیان می‌کند. ما از شهرری تا تجریش دانش‌آموز داشتیم و این دقیقاً به‌خاطر این بود که محل مدرسه در مرکز شهر بود. من خودم از خ پیروزی به فرهنگ می‌رفتم.

‏۸. ما دانش آموزی داشتیم که پدر خانواده را رها کرده بود و مدرسه کمک مالی هم به خانواده دانش‌آموز می‌کرد. این‌ها را گفتم که قبر و قیامت‌تان را بیهوده نفروشید. خانم ماهروزاده حرفش را بد گفت. و خب سواستفاده کنندگان کار خودشان را کردند. این بحث تمام.

‏۹. اما اینکه خانم ماهروزاده و همسرشان نمی‌توانند گلایه‌کننده سیستم آموزشی باشند به نظر من حرف درستی است. این بزرگواران باید پاسخگوی سیستم باشند. البته در حد خودشان سعی در راه‌اندازی مدارس نمونه دولتی فرهنگ کردند و این واقعا یک خدمت فرهنگی بود.

‏۱۰. این را بگذارید در کنار فعالیت‌های سال‌های اخیر مدرسه در دلگان، ایرانشهر و خوزستان و … که کاملا با ایده‌های تمرکززدایانه صورت گرفته. هزینه این مدارس را فریدالدین رسما با گدایی از خیرین در می‌آورد. مدارسی که سعی در ارتقا سطح دانش مناطق محروم دارد.

‏۱۱. مطالبه‌گری کنید، سوال بپرسید، مواخذه کنید ولی عاقبت‌تان را به هیچ و پوچ نفروشید. در نهایت هم باید بگم که مدارس غیرانتفاعی را مخالف عدالت آموزشی می‌دانم ولی حقیقتا راه‌حلی هم ندارم. البته راه‌حل داشتن وظیفه من نیست. کاش مسولین فکری کنند. تمام.