سریال برف بی صدا می بارد یک سریال ایرانی در ژانر اجتماعی است که پخش آن از جمعه سوم دی ماه در شبکه ۳ شروع شده است و هر شب روی آنتن می رود.
کارگردان این سریال پوریا آذربایجانی و تهیه‌کننده آن محمدرضا شفیعی است. نویسندگی سریال برف بیصدا می بارد را مسعود بهبهانی‌نیا بر عهده گرفته که قبلا سریال ۱۰۰ قسمتی «کیمیا» به کارگردانی جواد افشار را نوشته بود.
پوریا آذرباریجانی ساخت فیلم جشن دلتنگی، سریال نوار زرد، فیلم اروند و فیلم اینجا همه چیز خوب است، تجریش ناتمام را در کارنامه دارد و با فعالیت هنری خود و ساخت سریال برف می‌بارد گام مهمی را در سریال سازی برداشته است.
این اثر نیز یکی از طولانی‌ترین سریال های تلویزیونی نوشته شده برای شبکه سه سیما است که هر شب حوالی ساعت ۹ شب به روی آنتن شبکه سه سیما می رود.
برف بی صدا می بارد روایت تلاش های یک دشمن قدیمی برای برهم زدن اتحاد یک خانواده ی اصیل ایرانی است.
این سریال ۱۰۰ قسمتی در ۳ فصل مجزا ساخته می شود. دو فصل اولیه این مجموعه تلویزیونی قصه را در دهه ۶۰ و ۷۰ روایت می شود. فصل اول داستان مربوط به سال های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵ بوده و ماجرای عاشقانه با چالش‌های اجتماعی را به تصویر می کشد.
برف بی صدا می بارد به کارگردانی پوریا آذربایجانی ساخته شده است که که پیش‌تر از او سریال موفق پلیسی جنایی «نوار زرد» را دیده بودیم.
بسیاری بازیگران مشهور و محبوب ایرانی در سریال جذاب برف بی صدا می بارد در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند و به همین دلیل این مجموعه تلویزیونی توانسته مخاطبان زیادی را از همان قسمت های اول به دست آورد.
این سریال سه فصلی بدون شک از سریال های ماندگار تلویزیونی خواهد شد زیرا داستان هیجان انگیزی دارد؛ سریالی که داستان آن از قبل انقلاب آغاز شده و به بعد انقلاب ادامه پیدا می کند.
پوریا شکیبایی در برف بی صدا می بارد
ناگفته نماند که پوریا شکیبایی، فرزند مرحوم خسرو شکیبایی و پروین کوشیار ( همسر دوم استاد) نیز در این سریال بازی می کند.
پوریا شکیبایی در روز ۱۹ مرداد سال ۱۳۶۱ در تهران به دنیا آمد. پوریا یک خواهر ناتنی به نام پوپک دارد. مادر پوپک تانیا جوهری همسر اول خسرو شکیبایی است.
تکرار این مجموعه در ساعت‌های ۱:۳۰ بامداد، ۱۰:۰۰ صبح و ۱۴:۳۰ بعد از ظهر روز بعد خواهد بود و پنج شنبه ها نیز خلاصه روزهای گذشته در هفته به نمایش در می آید.
داستان سریال
در خلاصه این مجموعه آمده است:
اگر بمانی، غزل غزل ترانه لبخند به پایت می ریزم. پرده حسرت از دلت بر می کنم ، برف بیصدا می بارد
دردانه من ، بمان تا رسم پذیرایی از تقدیر را به جا آوریم …
بدون نظر